Frjáls Palestína - 01.11.2015, Side 9

FRJÁLS PALESTÍNA 9
bly Resolution from 19th of Decem­
ber 2014 nr. 69/241 reaffirmed the
right of the Palestinian people and of
the population of the occupied Syrian
Golan and stressed the urgency of
achieving without delay an end to the
Israeli occupation that began in 1967
and a just, lasting and comprehen­
sive peace settlement on all tracks.
The Israeli government has to end
all acts of violence, including acts of
terror, provocation, incitement and
destruction. Israel must also tear
down the wall it has constructed in
the Occupied Palestinian Territory,
including in and around East Jerusa­
lem. The wall is contrary to interna­
tional law and is seriously depriving
the Palestinian people of their natural
resources.
It should be noted that the State
of Iceland recognised the State of
Palestine with Parliamentary resolu­
tion on 29th of November 2011 as
an independent sovereign state with
national boundaries as before the six
days war commenced in 1967.
We want to convey a sincere wish
for this prolonged war to end and that
the human rights of the Palestinian
people will be observed. That would
truly be Israel’s greatest contribution
to the world and to world peace.
Skilaboð til stjórnvalda í Ísrael
í Palestínu, ákvað ég að heimsækja
hann í Shatila flóttmannabúðirnar og
fá að kynnast samstarfsfélögum hans
þar sem hann vann í félagsmiðstöð og
kenndi ensku.
Að ganga inn í Shatila flóttamanna­
búðirnar er eins og að ganga inn í
annan heim, heim sem er ómögulegt
að bera saman við ríkmannlega
nætur klúbba og sólarstrendur sem
má finna víða um Líbanon. Þrengslin
milli húsanna í búðunum eru mikil og
rafmagnslínur hanga þvers og kruss.
Við göngum í gegnum þéttar, þröngar
götur sem minna óneitanlega á Balata
flóttamannabúðirnar á Vesturbakkan­
um, þar sem nýgiftar konur verða að
fara úr brúðarkjólunum þegar gengið
er milli húsanna svo þeir strjúkist ekki
við veggina. Börn eru að leik á göt-
unni, fólk á iði inn og út úr húsum og
friðhelgi er lítil sem engin.
Vinur minn tjáir mér að Shatila
flótta mannabúðirnar séu ólíkar öðrum
flóttamannabúðum vegna þess að
þær séu opnar, fólk geti farið inn og út
að vild. Þar af leiðandi hafi fólk í Sha-
tila örlítið meiri möguleika á að sleppa
úr fátækragildrunni, en aftur á móti
sé það meira á varðbergi gagnvart
utanaðkomandi.
Frásögn mín og upplifun er að sjálf -
sögðu lituð af mínum eigin reynslu-
heimi sem Íslendingur. Það er ekki mitt
að segja frá aðstæðum í flóttamanna­
búðum eða hvernig það er að alast
upp sem annars, eða þriðja flokks
borg ari eftir að fjölskyldu þinni hefur
verið hent út úr eigin landi. Hver sem
er getur kynnt sér sögu Palestínu-
manna í Líbanon þar sem mannrétt-
indi hafa verið virt af vettugi. Samt sem
áður er mikilvægt að leyfa sögum fólks
að heyrast og að Íslendingar muni eftir
þessum flóttamönnum sem hafa verið
skipreka þar í áratugi. Sér í lagi í ljósi
þess að íslenska þingið viðurkenndi
rétt þessa fólks til þess að snúa aft-
ur til heimalands síns á sama tíma og
það viðurkenndi tilvist Palestínuríkis.
Að mínu mati á Palestína marg t
sameiginlegt með flóttamannabúðum
annarra landa að því leyti að
heimurinn virðist helst vilja gleyma
þeim aðstæðum sem þar ríkja. Af og
til er peningum hent í átt að vandan-
um, helst með stóru skilti sem tilkynnir
hver hinn „gjöfuli bjargvættur“ sé. Eftir
það er fólkið gleymt, en það þýðir ekki
að það hætti að vona. Það er enn þrá
eftir heimalandinu.
Við heimsóttum félagsmiðstöðina
Children and Youth Center þar sem ég
fékk tækifæri til þess að heyra um starf
félagsmiðstöðvarinnar og hvað ég geti
gert. Líkt og mig hafði grunað hefur
fólkið í Shatila, að sjálfsögðu, sama
þorsta og Palestínumenn eftir því að
segja sögur sínar. Eftir áralanga þögg-
un vill fólk segja frá lífinu í búðunum,
það vill segja frá lífi foreldra sinna og
skyldmenna sem voru rekin á brott frá
Palestínu og hvernig það er að vera
landlaus en með heimaland í hjartanu.
Þar sem það sem átti sér stað
árið 1948 hefur verið að mestu leiti
þaggað niður af zionistum. En það
sem skiptir mestu máli er að margir
Palestínumenn þrá einnig að fá að
komast aftur til Palestínu. Fá að sleppa
úr fátæktargildrunni og fá tækifæri til
þess að byrja upp á nýtt.
Í umræðunni um Palestínu er mikil-
vægt að gleyma ekki þessu fólki og
hafa þær ótalmörgu flóttamannabúðir
í Jórdaníu, Líbanon og víðar inni í um-
ræðunni. Einn daginn verður að leysa
þetta víðtæka og alvarlega vandamál
og viðurkenna tilvist flóttamanna sem
einstaklinga á jafnt við aðra. Palestína
er nefninlega víða.
Bryndís Silja Pálmadóttir
Þannig var umhorfs í Shatila flóttamannabúðunum árið 2010.