Jökull - 01.12.1953, Qupperneq 44

„Er jökullinn nokkuð brattur þarna og töluvert
sprunginn ...“
Ljósm. Arni Kjartansson.
ág. kl. 8:30 frá Reykjavíkur-flugvelli. Varð fyrst
að undirrita skjal, jress efnis, að við flýgjum á
eigin ábyrgð, ennfremur voru menti færðir í
björgunarbelti og fallhlífar, áður en farið var.
Fyrst var flogið með ströndinni austur undir
Skeiðarársand. Þar var sveigt inn yfir jökulinn
og litazt um, einkum kringum tjaldstaðinn norð
ur af Miðfellstindi, en engar slóðir sáust. Var
síðan lent á Fagurhólsmýri. Þar var beðið eftir
frekari upplýsingum frá Skaftafelli og fyrir-
skipunum frá Reykjavík, og var komið fram
yfir hádegi, þegar lagt var af stað upp á jökul.
Við vorum með mat til þriggja daga og all-
an nauðsynlegan útbúnað til jöklaferða, og
bárum við ca. 60 pund hver maður. Veður var
gott, gekk á með smáskúrum fyrst, en komið
bezta veður undir kvöld, sól og frost. Frá
Fagurhólsmýri fórum við í stefnu á Stórhöfða
og komum að jöklinum vestanvert við Sléttu-
bjargir; gengum við upp með þeim og síðan
stefnt vestanvert við Knapp. Er jökullinn nokk-
uð brattur þarna og töluvert sprunginn, og
þurftum við oft að taka á okkur krók vegna
þessa. Færið upp var mjög þungt, og óðum við
snjóinn í mjóalegg alla leið upp undir Knapp.
Vorum við tæpa níu tíma að komast upp und-
ir brún, en þar var setzt niður og eldaður
kvöldmatur. Veður var hið bezta, sem hugsazt
getur. Var nú komið nokkurt frost og sólin
gengin undir; færið orðið ágætt og við orðnir
nokkuð þreyttir. Gekk okkur greiðlega yfir
sléttuna milli Knapps og Hvannadalshnúks og
tjölduðum við rætur hans rétt fyrir miðnætti
og höfðum þá verið röska tíu tíma á leiðinni.
Miðvikudagur 19. ágúst.
Vaknað kl. 7 um morguninn og farið strax
á fætur og hitað kaffi. Veður var stillt, en þoka
lá vfir öllu, og skyggni var ekkert. Þó rofaði
til öðru hvoru, og sáum við hnúkinn. Við
bjuggumst við að heyra eitthvað í flugvél og fá
samband við 'Sigurð, en ekkert heyrðist. Urn
9-leytið létti þokunni, og var þá farið strax af
stað og gengið á Hvannadalshnúk sunnan frá.
Sléttan uppi var alveg sprungulaus, en á leið
okkar upp urðu fyrir okkur 2 sprungur, en hægt
var að fara yfir þær á snjóbrúm. A tindinum
vorum við í bezta veðri, sól og logni. Voru nú
teknir upp sjónaukar og litazt um í allar áttir,
ef eitthvað sæist á jöklinum, sem gæti bent
okkur á þá horfnu. Þokuslæðingur lá yfir Hrúts-
fjallstindum, og gátum við ekki skoðað það
svæði þarna af tindinum, eins vel og við hefð-
um óskað. Eftir þriggja stundarfjórðunga dvöl
á tindinum var farin sama leið niður. Þegar
við erum nýkomnir niður af tindinum, flaug
flugvél yfir okkur, og náðum við sambandi við
Sigurð og fengum þá fyrirskipun um að ganga
að Hrútsfjallstindum og leita þar og við Hrúts-
fjallið sjálft. Var okkur sagt að ganga stóran
sveig austur á jökulinn til að losna við sprungu-
svæði, sem væri erfitt yfirferðar. Var því leið-
in fyrst yfir hæð 2041 m, síðan í Tjaldskarð, það-
an yfir að hæð 1922 m, og svo stefnt á Hrúts-
fjallstinda. Hálfan km frá Hrútsfjallstindum
var slegið upp tjöldum, og urðu þar tveir menn
eftir, en fjórir fóru síðasta áfangann að tind-
unum. Var það mjög greiðfær leið. Frá Hrúts-
fjallstindum héldum við að Hrútsfjalli. Engin
merki mannaferða sáust þarna, og héldum við
því til baka í tjaldstað. Björn Pálsson og Sig
urður höfðu flogið yfir tjaldstaðinn og kastað
niður við tjöldin heimabökuðu rúgbrauði og
smjöri, og var það vel þegið.
Fimmtudagur 20. ágúst.
Vaknað snemma morguns og haldið til baka
sömu leið og við komum. Veður var hið bezta
og fegurð og hrikaleiki fjallanna stórkostleg.
Er samband náðist við Sigurð úr flugvél Björns
Pálssonar þá um morguninn, var ákveðið, að
halda niður af jöklinum þá um daginn; var því
gengið rösklega, hver hæðin kvödd af annarri,
unz halla tók niður jökulinn. Til Fagurhóls-
mýrar komum við milli 6 og 7 um kvöldið
eftir langan áfanga. Fengum við þar mat, mik-
inn og góðan, og síðan var flogið til Reykja-
víkur um kvöldið. A. K.
42