Skólavarðan - 01.02.2007, Síða 5

5
SKÓLAVARÐAN 1.TBL. 7. ÁRG. 2007
Á dögunum var ég að segja konu frá því
hvað það hefði verið mér holl reynsla að
flytjast til lands þar sem ég skildi ekki
nokkurn skapaðan hlut, kunni ekkert í
tungumálinu og fólk skildi mig ekki. Þar
sem einföldustu og hversdagslegustu
hlutir urðu að meiriháttar máli. Þar sem
ég réð ekki við að taka þátt í spjalli á
förnum vegi, varð að láta líkamlegt
fas og bros duga. Þar sem fólk kom
stundum fram við mig eins og ég væri
krakki og hækkaði jafnvel málróminn,
sennilega í þeirri von að ég skildi það
betur. Þar sem þekking mín á íslenskri
ljóðlist og skáldskap höfðu enga vigt,
þar sem ég var nánast núll og nix, átti
mér enga sögu, var “bara útlendingur”
frá landi sem fæstir þekktu.
Hvað er hollt við svona reynslu, er
þetta ekki bara niðurlæging og æfing
í skapraun sem gert gæti hvern mann
vitlausan? Jú, þessi reynsla var mér holl
fyrir margra hluta sakir. Hún gaf mér
tækifæri til að vera í þeim sporum sem svo
margt fólk í heiminum upplifir nú. Fólk
sem annaðhvort af fúsum og frjálsum vilja
eða tilneytt yfirgefur ættland sitt og flyst
til annarra landa, stundum á fullkomlega
framandi slóðir. Sá fjöldi skiptir milljónum
í heiminum nú á tímum og íslenskt
samfélag hefur ekki farið varhluta af
þessum búferlaflutningum þó að þeir
verði hér töluvert seinna en í flestum
nágrannaríkjunum.
Það reynir á þolrifin að setjast að í öðru
landi og takast á við aðra menningu, læra
nýtt tungumál og maður skynjar sem aldrei
fyrr afstæði eigin menningar. Þessi áreynsla
verður því meiri sem menningarmunurinn
er meiri milli heimalandsins og nýja
landsins. Þetta þekkja allir sem verið hafa
í þessum sporum. Lýsingin hér að ofan á að
sjálfsögðu við fyrstu reynsluna á nýjum og
framandi stað. Það tekur tíma að aðlagast,
verða hluti af nýju samfélagi, skapa sér
rými, endurskapa að hluta sjálfsímynd
sína, verða virkur þátttakandi á nýjum
stað. Hér skiptir auðvitað miklu máli á
hvaða forsendum maður kemur, hvernig
tekið er á móti manni, hvar maður lendir
í hinu félagslega flokkunarkerfi sem ríkir
á nýja staðnum. Er ég hluti af hópi sem á
sér langa sögu, standa mér allar dyr opnar
eða bara sumar?
Ég hef verið innflytjandi í þremur
löndum, mislíkum Íslandi og búið mislengi,
allt frá ári upp í á annan áratug. Ég hef
aldrei þurft að líða fyrir að vera ekki af
„réttum” menningarlegum bakgrunni,
fyrir að hafa ekki „réttar” trúarskoðanir
eða „rétt” útlit. Þrátt fyrir þennan augljósa
Að rífa sig upp úr
einsleitni hugarfarsins
Ég hef verið innflytjandi í þremur löndum, mislíkum Íslandi og
búið mislengi, allt frá ári upp í á annan áratug. Ég hef aldrei
þurft að líða fyrir að vera ekki af „réttum“ menningarlegum
bakgrunni, fyrir að hafa ekki „réttar“ trúarskoðanir eða “rétt”
útlit. Þrátt fyrir þennan augljósa meðbyr tók þessi reynsla á.
Hallfríður Þórarinsdóttir
GESTASKRIF