Kauphöllin - 01.12.1932, Qupperneq 18

Hann lét sjötíu og tvo gulldali á
sama lit. Rautt vann að nýju.
Hann lét enn standa gróðann tvis-
var, þrisvar, allt af með sömu heppni.
Gull og seðlar lágu í hrúgu fyrir fram-
an hann, og hann sáði spilafénu út
yfir borðið, vitleysislega. „Tylftin“,
„súlan“, „talan“, öll sambönd lánuðust
honum. Það var alveg óheyrð, yfir-
náttúrleg heppni. Það var engu líkara
en að litla fílabeins-kúlan, sem skopp-
aði eftir reitunum á borðinu, væri seg-
ulmögnuð, töfruð af augnaráði spila-
mannsins, og hlýddi honum. Hann
hafði unnið aftur, í tíu köstum, nokkra
vesla þúsund frankæa seðla, sína síð-
ustu björg, sem hann hafði eytt
snemma um kvöldið. Nú lagði hann
undir tvisvar eða þrisvar hundrað gull-
dali í einu; lánið fylgdi honum enn
hið fáránlega, og hann var að vinna
aftur arfinn, og meira til, þann er hann
hafði sóað á svo fám árum, rétta við af
nýju fjárhaginn. í ákafanum að kom-
ast í spilið, hafði hann ekki farið úr
þungum loðfrakkanum; hann var bú-
inn að fylla stóru vasana af bankaseðla
hrúgum og gullpeninga ströngum; og
er hann vissi ekki lengur hvar hann átti
að koma fyrir gróðanum, troðfyllti
hann að peningum og seðlum alla innri
og ytri vasa á frakkanum, buxna og
vestisvasa, vindlaveskið sitt, vasaklút-
inn, allt se mhann gat geymt þá í. Og
allt af spilaðí hann, og alltaf vann hann,
líkt og óður maður! líkt og maður með
ölvímu! og hann greip hnefafylli sína
af gulli, fífldirfskulega, af handa hófi,
og fleygði á borðið með látbragði örygð-
ar og fyrirlitningar!
Allt í einu var eins og glóandi
fleynn stæði gegnum hjarta hans, hann
gat ekki hugsað um neitt nema munað-
arleysingjann litla sofandi í snjónum,
barnið sem hann hafði stolið frá.
— Hún er enn á sama stað! Áreið-
anlega, hún hlýtur að vera þar enn!
. . . Þegar klukkan slær eitt ... já, á
mínútunni . . . sem eg lifi ... eg fer
þangað, eg tek hana upp sofandi í faðm
mér, eg ber hana heim til mín, eg legg
hana upp, eg fæ henni heimanmund,
eg elska hana eins og dóttur mína, og
eg sé fyrir henni alla, alla æfi.
En klukkan sló eitt, og kvart, og hálf,
og þrjú kvört . .. og alltaf sat Lucien
við þetta bölvað borð.
Loks, er klukkuna vantaði eina mín-
útu í tvö, stóð bankhafinn upp allt í
einu og sagði hárri röddu:
— Bankinn er gjaldþrota, herrar
mínir ... Nóg komið í dag!
Lucien spratt upp. Hann ýtti hrana-
lega frá sér spilamönnunum sem flykt-
ust um hann og horfðu á hann með
öfundsamri aðdáun, og hann gekk snúð-
ugt út, þaut niður stigann og hljóp beint
að steinbekknum. Langt í burtu, við
birtuna af gasloga, kom hann auga á
litlu stúlkuna.
— Guði sé lof! hrópaði hann. Hún
er þar enn.
Hann gekk til hennar, tók í höndina
á henni:
— Ó, hvað henni er kalt! Auming-
inn litli!
Hann tók undir handlegginn áhenni,
lyfti henni upp til að flytja hana heim.
Höfuðið á barninu hneig aftur á bak,
án þess hún vaknaði:
— Hvað maður sefur á þessum
aldri!
Hann þrýsti henni að barmi sér til
að orna henni; hann varð tekinn af
einhverjum óljósum óróleik, og til þess
að vekja hana af þessum þunga svefni
ætlaði hann að kyssa hana á augun.
En þá sá hann sér til skelfingar að
„Leda“-Undirfatnaður.
Hanskar, Sokkar.
Slæður og Silkiklútar allskonar.
Slifsi og Svuntuefni.
Töskur, Morgunsloppar.
Seðlaveski, Buddur.
Ferðaveski, Axlabandakassar.
Hárvötn, Ilmvötn.
Mancettskyrtur, Náttföt, Bindi.
Ennfremur úrval af
Leikföngum og öðrum fallegum
á Jólabazarnum.
munum
Sími í útbúinu 3118.
Úrval
af góðum og heníugum
Hitln er á við hálfa gjöf!
og meira en það
ef þið kaupið
K olin
hjá
Kolaverzlun
Guðna Einarssonar & Einars
Simi 1595 (tvær línur).
Rústarlausu kolin góöu,
bæði ensk og pólsk, iást í
Kolaverzlun
Olgeirs Friðgeirssonar
við Geirsgötu.
Simi 2255.
Fljót og ábyggileg afgreiðsla.
Eimskipafélag Islands.
Því miður hefir ekki hin síðari árin
verið hlynnt að því fyrirtæki sem skyldi,
því hefir ekki verið fylgt nógu vel eftir.
Á þessu þurfum við að ráða bót.
Við íslendingar höfum við ýmsa erf-
iðleika að stríða, sem flestar aðrar þjóð-
ir hafa lítið eða ekkert af að segja: vog-
skorið land, stirða veðráttu, strjálbyggð
og hafnleysur. Allt þetta gerir það að
verkum, að allt verður erfiðara og dýr-
ara. Ennfremur höfum við þóst • mega
gera meiri kröfur, vegna þess, að það
er okkar eigin félag, kröfur, sem hafa
valdið ýmiskonar óþægindum og kostn-
aði. —
Úti í heimi er ástandið þannig, að
f jöldi eimskipafélaga verða að láta mik-
inn hluta skipaflota síns liggja í höfn
vegna f járhagsörðugleika eða flutninga-
vandræða. Ekkert hefir verið til að
flytja, sem stafar í og með af innflutn-
ingshaftaráðstöfunum, og hver og einn
vill búa sem mest að sínu.
Islendingar geta hrósað happi yfir
því, að slíkt hefir ekki hent Eimskip.
Öll skipin eru í förum, en meiri flutn-
inga vantar.
Hin síðari árin hefir félagið reynt að
haga ferðum þánnig, svo að beztum not-
um gætu komið fyrir íslenzku verzlun-
árstéttina. — Síðasta áætlun fyrir kom-
andi ár sýnir ennþá betur viðleitni í þá
att. —
Er nú sjálfsagður hlutur fyrir kaup-
mannastéttina að athuga betur en nokk-
uru sinni áður þá möguleika, að láta
Eimskip sitja fyrir sem mestum flutn-
ingum.
En allir íslendingar, ungir sem gaml-
ir, vilja að félagið verði fjárhagslega
sterkt, að það geti unnið á svo traustum
grundvelli, að þótt erfiðir tímar kunni
að koma stöku sinnum, þá getum við
óhræddir treyst á Eimskip.
Sýnum það í verkinu á árinu sem í
hönd fer, að mikið má ef vel vill.
Húsmæður!
í jólamatinn þurfið þér um fram allt að
velja það besta.
Allákonar kjötmeti, Áskurður, Grænmeti,
Nýir og niðursoðnir ávextir. Hvergi betra
en hjá okkur.
Verslunin Kjöt & Fiskur.
Baldursgötu, Simi 3828. Laugaveg 48. Simi 4764.