Fréttablaðið - 17.06.2016, Qupperneq 19

Bryndís
Kristjánsdóttir,
ritari stjórnar
Félags leiðsögu-
manna
Allir sem starfa sem leiðsögu­menn geta gengið í Félag leiðsögumanna. Félagið
starfar fyrir alla leiðsögumenn að
málum sem snerta kjör þeirra, sam­
skipti við vinnuveitendur, menntun
leiðsögumanna og félagsmál, á sama
hátt og önnur stéttarfélög landsins.
Félagið rekur skrifstofu sem opin er
alla virka daga.
Eins og segir hér í upphafi er félagið
fyrir ALLA sem starfa við leiðsögn á
íslenskum vinnumarkaði. Hér á síðum
Fréttablaðsins hafa á undanförnum
vikum birst skrif þar sem einstakling­
ur reynir á allan máta að sverta Félag
leiðsögumanna, sem hann er reyndar
aðili að! Og það hlýtur að vera erfitt
að finna dæmi um félagsmann annars
félags sem vinnur gegn félagi sínu á
þennan máta. Stjórn félagsins hefur
kosið að vera ekki að svara þessum
skrifum í fjölmiðlum, og hefur þess í
stað getið þeirra á vefsíðu FL, en þar
sem þessum skrifum virðist ekki ætla
að linna þá er þessi pistil birtur.
Félag leiðsögumanna var stofnað
árið 1972 sem hagsmunasamtök
þeirra sem höfðu lifibrauð sitt af leið­
sögumannsstarfinu. Menntunarmál
stéttarinnar hafa frá upphafi verið
eitt þeirra mála sem félagið hefur
látið sig miklu varða og átt sinn þátt í
að þróa. Námið sem er boðið upp á í
Leiðsöguskóla Íslands, sem nú starfar
undir þaki MK, byggir á þeim grunni
að námi sem félagsmenn stunduðu í
upphafi og hefur síðan verið að þróast
og byggjast upp í samræmi við vinnu­
umhverfið og í samstarfi við yfirvöld
menntamála í landinu. Menntamála­
ráðuneytið vinnur námskrár fyrir
nám í landinu, e.k. staðal sem þarf að
uppfylla til að námið teljist uppfylla
opinber skilyrði. Námið í Leiðsögu­
skóla Íslands er skipulagt í samræmi
við námskrána og Evrópustaðal um
nám í leiðsögn. Fyrst í stað var námið
í Leiðsöguskólanum eina leiðsögu­
námið sem boðið var upp á en nú
bjóðast fleiri möguleikar. Endur­
menntun Háskóla Íslands býður upp
á leiðsögunám í samræmi við kröfur
háskólaumhverfis og við símenntun­
ardeild Háskólans á Akureyri er boðið
upp á nám sem byggt er upp á sama
hátt og í Leiðsöguskóla Íslands. Skóla­
nefnd Félags leiðsögumanna, ásamt
stjórn félagsins, fylgist með því námi
sem boðið er upp á í þessum skólum
og skólanefndarmenn eru reglulega
kallaðir til á fundi skólanna. Aðrir
skólar hafa ekki verið í samstarfi við
félagið á sama hátt, þótt leitað hafi
verið eftir, og því veit félagið ekki eftir
hvaða gæðakröfum og ­stöðlum nám
þeirra er byggt upp.
Félagsmenn FL voru upphaflega
stofnfélagarnir og síðan bættust þeir
við sem lokið höfðu námi frá Leið­
söguskólanum. Á ákveðnum tíma­
punkti var félagið opnað fyrir öllum
sem störfuðu við fagið og þá ekki
spurt um menntun. Margir félags­
manna sem fyrir voru – menntaðir
leiðsögumenn – voru ekki sáttir og
því var gripið til þess ráðs að vera með
deild fagmenntaðra leiðsögumanna
innan félagsins, þar sem þeir áttu
aðild og síðan hafa þar bæst við allir
sem lokið hafa námi frá viðurkennd­
um skólum. Allir starfandi leiðsögu­
menn geta því verið í stéttarfélagi FL
og verið með fagfélagsaðild að auki,
uppfylli þeir þau skilyrði.
Sá sem hefur verið að gagnrýna FL
hér á síðum Fréttablaðsins vill hins
vegar að leiðsögumenntun félags­
manna verði gjaldfelld og allir séu
settir undir sama hatt – líka þeir
sem ,,kaupa“ sér réttindi án þess að
stunda nám. Hann telur að ,,magn
leiðsögumanna“ hljóti að leiða til
hærri launa (sem vissulega mættu
vera miklu hærri) en gefur lítið fyrir
gæðin og gott orðspor sem leiðsögu­
menn hafa verið að að byggja upp
frá stofnun félagsins. Á sama tíma er
verið að kalla eftir meiri fagmennsku
og gæðum innan ferðaþjónustunnar
– og félagsmenn og aðrir hljóta því
að spyrja sig hvort sú leið sem þessi
félagsmaður leggur til að sé farin sé
stéttinni til góða.
Er magn betra en gæði?
Og það hlýtur að vera erfitt
að finna dæmi um félags-
mann annars félags sem
vinnur gegn félagi sínu á
þennan máta.
RAFTÆKJAVERSLUN • SÍÐUMÚLA 2 • SÍMI 568 9090 • WWW.SM.IS
HVAÐ FÆR STJÖRNURNAR
TIL AÐ SKÍNA SKÆRAR?
Þórlindur
Kjartansson
Í dag É g veit ekki hvort ég var jafnsveittur og Gylfi eftir leikinn gegn Portúgal (þið munið—þennan sem við unnum 1–1)—en það munaði varla miklu því
ég var gjörsamlega búinn á því, bæði
líkamlega og andlega, þegar loksins
var flautað til leiksloka. Mér leið eins
og ég væri nýkominn úr IKEA­ferð
með fjölskyldunni.
Fyrirfram átti ég ekki endilega von á
því að leikurinn næði slíkum heljar­
tökum á mér. Stundin varð stærri en
ég bjóst við og tilfinningarnar miklu
sterkari. Ég var gagntekinn af þjóð­
erniskennd, stolti og metnaði. Og ég
hlakka til þess að leyfa þessum ofsa
að ná tökum á mér aftur á morgun
í leiknum gegn Ungverjum. Blind
ástríða er máttug tilfinning og í raun
væri fáránlegt að horfa á leikina með
einhverju öðru hugarfari.
Fallegur fótbolti
Hingað til höfum við Íslendingar
nefnilega þurft að láta okkur nægja að
velja okkur lið til þess að „halda með“
á stórmótum í knattspyrnu. Sumir
velja að halda með löndum sem þeir
hafa bundist einhverjum tilfinninga­
böndum vegna langrar eða skammrar
dvalar í landinu; sumir hafa haldið
með landi vegna þess að tilteknir
leikmenn eru í sérlegu uppáhaldi
eða búningarnir flottir og fjölmargir
Íslendingar hafa fylgst spenntir með
stórmótum án þess að halda með
sérstöku liði—þeir halda bara með
„góðum fótbolta“.
En nú er öllum á Íslandi skítsama
um „góðan fótbolta“. Það þarf ekki
flókinn rökstuðning til þess að halda
með sinni eigin þjóð. Tilfinningarnar
ráða algjörlega. Fallegur fótbolti er
sá fótbolti sem skilar okkur árangri.
Ef við þurfum að pakka í vörn og láta
skotin dynja á okkur og hreinsa svo
frá í örvæntingu—þá er það fallegur
fótbolti. Ef við náum upp léttleikandi
spili alla leið frá eigin markteig og
fram í sókn—þá er það líka fallegur
fótbolti.
Það mun enginn nenna að horfa á
leiki Íslands með manni sem ætlar sér
að gagnrýna nokkurn skapaðan hlut
í leik liðsins, eða horfa á leikinn af
einhverri sanngirni. Þjóðargersemin
Gummi Ben orðaði þetta fullkom­
lega í lýsingu sinni frá St. Etienne: „Jú,
hann var kannski aðeins rangstæður.
En ekki svo rangstæður að það hefði
þurft að dæma á það.“
Tilfinningarnar ráða
Þetta er málið. Þjóðin er sameinuð. Ef
einhver Íslendingur dirfðist að segja
að Ronaldo hafi hugsanlega haft eitt­
hvað til síns máls, eða að þessi Pepe
sé nú bara ágætur, eða að það hafi
sennilega verið rétt hjá dómaranum
að dæma aðra aukaspyrnu í leikslok
(af því að gengur kannski ekki að
leyfa mönnum að klára bara leikinn
með því að verja með höndunum)—
þá mun sá hinn sami þurfa að sætta
sig við að horfa á næstu leiki aleinn.
Hann getur þá talað af hlutleysi við
veggina heima hjá sér. Við viljum
ekki heyra það. Við viljum ekki rök.
Við viljum ekki réttlæti. Við viljum
ekki sanngirni. Við viljum sigur!
Íþróttir eru vettvangur þar sem það
er í góðu lagi að láta hinar frumstæð­
ustu tilfinningar ráða algjörlega för.
Þá slökkvum við á öllum æðri stöðv­
um heilans—og leyfum okkur að trúa
fjölmörgum hlutum samtímis sem
eru algjörlega órökréttir og stangast
jafnvel á innbyrðis. Það er stór hluti
af gleðinni og stemningunni að vera
ekki að flækja hlutina neitt. En þessar
sömu tilfinningar geta verið varhuga­
verðar þegar þær skjóta upp koll­
inum annars staðar. Í pólitík eru þær
til að mynda stórhættulegar—eins og
sést vel á framboði Donalds Trump
í Bandaríkjunum. Hann byggir
kosningabaráttu sína á hamslausri
persónudýrkun og blindri ástríðu.
Stuðningsmenn hans velja að trúa
því sem hann segir jafnvel þótt þar
stangist hver hluturinn á við annan;
og flest líka við raunveruleikann. Þeir
halda með sínum manni eins og við
höldum með íslenska landsliðinu.
Engin kraftaverk
Og það þarf að passa sig á því að láta
ekki ástríðuna yfir velgengni lands­
liðsins smitast út fyrir leikvanginn
sjálfan. Við erum auðvitað rífandi
stolt af okkar mönnum og njótum
þeirrar alþjóðlegu athygli og aðdá­
unar sem árangur íslenska lands­
liðsins hefur vakið. Manni hlýnar um
hjartarætur að sjá samstöðuna sem
Færeyingar, Danir og Norðmenn hafa
sýnt Íslendingum á þessu móti.
Í þessu, eins og ýmsu öðru, má
taka sér til fyrirmyndar íþrótta­
fólkið sjálft. Hvort sem um er að
ræða íslenska knattspyrnumenn
eða konur, körfuboltafólkið okkar
og handboltamennina—þá er aug­
ljóst að ekkert þeirra þakkar krafta­
verkum eða meðfæddum yfirburðum
Íslendinga fyrir árangurinn. Lands­
liðsmennirnir okkar í Frakklandi
vita betur. Þeir hafa sjálfstraust án
drambsemi og lifa til fulls eftir þeirri
hugsjón að enginn er stærri en liðið.
Þeir hafa skipulagt sig og æft sig til
þess að ná árangri—og umfram allt
hefur íslenskt íþróttalíf notið þess að
Ísland er opið og frjálst land.
Margir af stærstu áhrifavöldum
íslenskrar íþróttasögu eru útlend­
ingar sem hingað hafa komið og
miðlað af þekkingu sinni og reynslu.
Nægir þar að nefna Bogdan Kowalc­
zyk í handboltanum, Alexander
Ermolinskíj í körfuboltanum; og svo
menn eins og George Kirby og auð­
vitað Lars Lagerbäck í fótboltanum.
Og öruggt er að Ísland hefði ekki átt
minnsta möguleika á því að komast á
EM í Frakklandi ef íslenskir knatt­
spyrnumenn væru átthagabundnir
og hefðu ekki reynslu af því að spila
gegn bestu leikmönnum veraldar.
Áfram Ísland
Það er gott að hafa það í huga í
dag—á sjálfan 17. júní þegar við
fögnum og þökkum fyrir Ísland og
allt sem er íslenskt—að mesta gleðin
og stoltið yfir því að vera Íslendingur
á rætur sínar í því þegar við höfum
sjálfstraust og hugrekki til þess að
opna faðminn fyrir nýjum straumum
og nýju fólki.
Til hamingju með daginn og
ÁFRAM ÍSLAND.
Áfram Ísland
Manni hlýnar
um hjarta-
rætur við að
sjá samstöð-
una sem
Færeyingar,
Danir og
Norðmenn
hafa sýnt
Íslendingum
á þessu móti.
s k o ð u n ∙ F R É T T a B L a ð i ð 19F Ö s T u d a g u R 1 7 . j ú n Í 2 0 1 6
1
7
-0
6
-2
0
1
6
0
4
:3
5
F
B
0
5
6
s
_
P
0
3
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
5
6
s
_
P
0
3
1
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
5
6
s
_
P
0
1
9
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
5
6
s
_
P
0
2
6
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
9
C
4
-2
E
8
8
1
9
C
4
-2
D
4
C
1
9
C
4
-2
C
1
0
1
9
C
4
-2
A
D
4
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
6
A

F
B
0
5
6
s
_
1
6
_
6
_
2
0
1
6
C
M
Y
K