Víkurfréttir - 26.04.1985, Side 14

14 Föstudagur 26. apríl 1985
VÍKUR-fréttir
„Jámkarlar eins og ég, bogna
ekki fyrr en þeir brotna“
- segir Sigtryggur Arnason, yfirlögregluþjónn í Keflavík
Þann 1. júlí n.k. lætur
Sigtryggur Arnason af
störfum sem yfirlögreglu-
þjónn í Keflavík. Hann er
kvæntur Eyrúnu Eiríks-
dóttur og eiga þau 7 börn.
Eyrún átti dóttur fyrir þeg-
ar þau giftust, svo börnin
eru eiginlega 8.
Það hefur gengið á ýmsu í
gegnum árin hjá Sigtryggi
og hefur hann frá mörgu að
segja. „Ég ætlaði að verða
bóndi“, segir hann, „en
einhvern veginn fór það’svo
að í stað þess að hugsa um
ferfætlingana hugsaði ég
um tvífætlingana“.
Sigtryggur verður 70 ára
í júlí 1985 og í tilefni af
þessum tímamótum ákváð-
um við að spjalla lítillega
við hann um störf hans í
gegnum árin, og ýmislegt
fleira.
Hvar og hvenær ertu
fæddur?
„Ég er fæddur í Forsælu-
dal í Vatnsdal í Austur-
Húnavatnssýslu árið 1915.
Það er fremsti bærinn í
dalnum. Ég var þar nú
stutt, eða í eitt ár, en ég er
alinn upp á Kárastöðum í
Svínavatnshreppi. Þar var
ég fram til fermingara'durs
en þá hættu foreldrar mínir
búskap og ég fór frá þeim,
fór að vinna fyrir mér og
hef reynt að basla við það
síðan".
Hvenær flytur þú hingað
til Keflavíkur?
„Það er nú gott að segja
frá því ég kom hingað á
nýársdag 1940 og ég man
að þegar ég steig út úr bíln-
um sem flutti mig hingað
leit ég á klukkuna og hún
var nákvæmlega 10 að
morgni. Þetta var beint
fyrir framan Edinborgina
gömlu. Þar var móðir mín
að vinna og ég kom til að
heimsækja hana“. (Edin-
borg var þar sem verslunin
Stapafell stendur núna,
sjávar megin við Hafnar-
götuna). „Nú, ég fékk lítið
að gera hér svo ég fór til
Reykjavíkur og var að
þvælast þar, var mest í
íþróttahúsi Jóns Þorsteins-
sonar. Þar æfði ég glímu,
lærði box og stundaði leik-
fimi hjá honum. Aðurhafði
ég verið í Haukadal hjá Sig-
urði Greipssyni á íþrótta-
skólanum.
Nú, þetta gat ekki gengið
lengi svona, ég varð að fara
að vinna eitthvað, svo ég
kom aftur til Keflavíkur í
leit að atvinnu. Hér var
hafnarstjóri, sem Ásgeir
Daníelsson hét. Hann var
Húnvetningur, frá Fremsta
-Gili í Langadal. Ég þekkti
hann ekki neitt, en hann
tók mér vel og hjá honum
fékk ég vinnu. Hann hafði
umsjón með allri vinnu við
höfnina og var með skipa-
afgreiðsluna. Þar vann
maður svo næstu mánuði
og mér er það minnisstætt
að fyrsta vinnan við höfn-
ina var að skipa upp kolum.
Við unnum í því skipi í 54
tíma í einum rykk, án þess
að fá svefn. Þegar því var
lokið var mér sagt að koma
aftur eftir 4 tíma, það væri
að koma annað skip. Það
skip var með salt og í því
unnum við í 56 tíma í einni
lotu.
Um borð í kolaskipinu
var maður að nafni Baldvin
Jónsson frá Hópi í Grinda-
vík. Rak hann á eftir okkur
er fór að líða að tveimur sól-
arhringum og kallaði
okkur aumingja og letingja.
Við vorum orðnir svo
þreyttir að ef við settumst
til að hvíla okkur, þá sofn-
uðum við. Nú, Baldvin hélt
áfram að kalla okkur aum-
ingja og úthúðaði okkur
eins og hann best gat. Þetta
fór í taugarnar á okkur og
við reyndum að gera okkar
besta. Ég áttaði mig á því
síðar að til þess var leikur-
inn gerður. Baldvin meinti
ekkert með því sem hann
sagði, hann var bara nð
halda okkur vakandi. Ég
vissi bara ekki hvert ég var
kominn þegar þessari lotu
var lokið. Ég var vanur að
vinna, hafði unnið mikið
um dagana, en svona törn
hafði ég aldrei tckið áður.
Þetta var mín fyrsta vinna í
Keflavík. Eftir þetta vann
ég bara við það sem til féll
og þar á meðal smíðar. Ég
var alltaf með hamarinn í
hendinni frá því að ég var
krakki og hafði gaman af
smíðum.
Síðan hitti ég konu mína,
Eyrúnu Eiríksdóttur, og
við giftum okkur 1. júní
1941, og þá tók alvara lífs-
ins við. Næstu árin vann
maður við ýmislegt og ég
byggði húsið sem nú
stendur við Framnesveg 10
í Keflavík, og þar bjuggum
við. Það hjálpaði mikið að
Eyrún var ákaflega dugleg,
nýtin og góð búkona, svo
að þetta flaut.
1 janúar 1947 var mérsvo
boðið starf í lögreglunni og
það þáði ég. Þá var þar að-
eins einn maður fyrir,
Benedikt heitinn Þórarins-
son, en hann hætti um vorið
og þá var ég einn og var það
í nokkurntíma. Reykjavík-
urlögreglan sá þá um gæslu
á Flugvellinum en þá var
einmitt verið að stofnsetja
embættið þar og móta það.
Mér veitti ekki af aðstoð og
fékk hana þaðan, því oft
voru dansleikir í báðum
húsunum, Ungó og Vei kó,
sem var þar sem Félagsbíó
stendur nú. Lögreglustöðin
var þá staðsett þar sem Sér-
leyfið (SBK) er núna, og var
það herbraggi.
Þann 1. júlí 1947 byrjaði
svo annar maður í lögregl-
unni í Keflavík og var það
Jens heitinn Þórðarson.
Það var sko ekki aldeilis
ónýtt að fá hann. Hann var
alger járnkló og óhræddur
við hvað sem var. Maður
gat alltaf treyst á hann.
Hann hefði fylgt manni út L
rauðan dauðann, ef því
hefði verið að skipta. Síðan
byrjaði Einar Ingimundar-
son glímukappi, og 4.
maður vai svo Stígur Guð-
hrandsson, fyrrverandi
bæjarverkstjóri. Hér var
mikið líf, hér fylltist allt af
fólki, mikil vinna og má
segja að Keflavík hafi verið
eins konar „gullgrafara-
bær“ á þessum árum“.
Áttir þú þér einhver
áhugamál á þessum tíma
fyrir utan starfið?
„Nei, ekki get ég nú sagt
það, alla vega ekki í þeim
skilningi sem nú er lagður í
það orð. Aðal áhugamálið
var að eiga í sig og á og geta
framfleytt fjölskyldunni,
og svo vann maður bara og
vann. Ef harðnaði á daln-
um var bara unnið meira og
minna sofið. Ég fór út í það
að smíða hús í fríum og
selja þau, og þetta gaf
þokkalegan pening. Lífið
var bara strit og vinna“.
Nú, síðan starfaðir þú i
lögreglunni fram til dagsins í
Ef þú mólar með STEINAKRÝLI fm Mólningu hf
þaif tu ekki að bíða eftir mólningaiveðri!
Frábærar niðurstöður
íslenskra sérfræðinga.
Efnaverkfræðingar MALNINGAR h/f
hafastaðiðfyrirviðtækum prófunum
á STEINAKRÝLI i rúmlega þrjú
ár. Niðurstöður þeirraeru m.a.
þær, að STEINAKRÝLer hægt að
notaáflestum árstímum og STEIN-
AKRÝL er endingargóð útimálning.
STEINAKRÝL er þvi einstaklega
hæf fyrir islenskar aðstæður.
Duftsmitandi fletir valda ekki
lengur erfiðleikum.
Með STEINAKRÝLI geturðu málað
beint á duftsmitandi fleti án þess
að eiga á hættu flögnun málning-
ar, sem er óhugsandi með hefö-
bundinni plastmálningu.
Rigningarskur er ekkert
vandamál.
STEINAKRÝL er terpentínu-
þynnanleg málning, sem er
óvenjulega hæf fyrir islenskar
aðstæður - STEINAKRÝL endist.
Rigningarskúr skiptir litlu máli, þú
færð þér bara kaffisopa á meðan
rigningin gengur yfir - og heldur
svo áfram að mála; STEINAKRÝL
þolir rigningu fljótlega eftir málun.
Nú geturðu málað i frosti.
Yfirburðakostur nýju útimálning-
arinnar frá MÁLNINGU h/f er sá,
að þú þarft ekki lengur að hafa
áhyggjur af veðrinu. STEINAKRÝL
er akrýlbundin útimálning með
sléttri áferð. Þú getur málað með
STEINAKRÝLI við mjög lágt hita-
stig. Jafnvel I 10 gráöu frosti
(celcius) ef þú endist til að mála
I svo miklum kulda. STEINAKRÝL
ENDIST!
STEINAKRÝL
- málning sem andar
Jmá/ningh/f
chepÍAA
HAFNARGÖTU 90 - SÍMI 2652 og 2690
Síðasta vaktin á langri starfsævi Sigtryggs í Lögreglunni í Keflavik
Hjónin Sigtryggur Árnason og Eyrún Eiríksdóttir.