Víkurfréttir - 03.10.1985, Síða 20

VÍKUR

Fimmtudagur 3. okt. 1985
AFGREIÐSLA BLAÐSINS
er að Hafnargötu 32, II. hæö. - Simi 4717
Tveir 15 ára drengir úr Njarðvík:
Unnu mikið þrekvirki er þeir
björguðu 13 ára dreng
- eftir að hann hafði fallið niður a.m.k. 8 metra
úr hlíðum Vogastapa niður í sjó, og slasast
Síðdegis laugardaginn 21.
sept. sl. unnu tveir strákar
úr Njarðvík mikið björg-
unarafrek, er þeir björg-
uðu félaga sínum er fallið
Einar (tv) og Þorgeir
hafði 8 metra niður í sjó
undir Vogastapa og slasast.
Þeir sem þetta afrek unnu
heita Þorgeir Valsson,
Njarðvíkurbraut 23 og Ein-
ar Helgason, Hólagötu 39,
báðir 15 ára, en sá sem varð
fyrir slysinu heitir Jón Hall-
dór Helgason, 13 ára, til
heimilis að Njarðvíkur-
braut 20. Allir eru þeir úr
Njarðvík.
Að sögn þeirra Einars og
Þorgeirs ætluðu þeir að
ganga fjöruna frá Innri-
Njarðvík og undir Voga-
stapa, að skorinni rétt
innan við þann stað sem
ruslinu var áður hent af
Stapanum. Rétt áður en
slysið varð fóru þeir að
klifra í bjarginu og þegar
þeir sáu að þeir kæmust
ekki lengra nema eftir fjör-
unni, ákváðu þeir að klifra
niður aftur og var Einar
kominn ofanífjöruáný,en
Jón var efstur. Var Þorgeir
rétt fyrir neðan hann og til
hliðar, er Jón missti taks og
hrapaði hann þá niður.
Grjótið sem fylgdi Jóni fór
þá yfir Þorgeir og skadd-
aðist hann aðeins á hendi.
Lenti Jón á kletti og rann út
af honum í sjóinn. Telja
þeir félagar að fallið hafi
verið a.m.k. 8 metrar.
Var Einar mjög nærri
þeim stað, sem Jón féll.
„Með því að klifra niður og
halda mér síðan í þara o.fl.,
tókst mér að halda honum
uppi og koma honum í
land“, sagði Einar, „en
Geiri var ekki kominn nið-
ur þar sem hann var enn að
jafna sig eftir grjótið sem
hann fékk yfir sig, og því
lagði ég af stað með hann.
Vissi ég þá að hann gat ekki
stigið í fæturna og hann
vildi ekki að Geiri næði í
hjálp, heldur bað okkur að
koma sér heim sem fyrst“.
Stuttu síðar komst Þor-
geir niður og nú ákváðu
þeir félagar að best væri að
hann kæmi honum upp
bjargið, en síðan myndu
þeir hittast þar sem Einar
kæmist upp. Hjálpaði Þor-
geir Jóni svo upp bjargið.
Er upp kom tók ég hann
á_ bakið og hjálpaði
honum þar til við Einar
mættumst á ný“, sagði Þor-
geir. Eftir þetta báru þeir
hann eða studdu til skiptis
þar til þeir komu niður í
slétta fjöruna, þá tók Einar
við og hjálpaði honum einn
heim til sín.
Sögðu þeir að þegar slys-
ið varð hefðu þeir verið
búnir að ganga í hálfa
klukkustund, en sömu leið
til baka hefði tekið þá Wi
klst. að komast, að vísu
urðu þeir oft að hvíla sig.
Þá hafði blaðið samband
við Astu Jónsdóttur, móð-
ur Jóns, og sagði hún að þar
sem erfiðlega hefði gengið
að fá upp úr strákunum
hvað skeð hefði og sjáanleg
meiðsli hefðu ekki verið
mikil, hefðu þau ekki náð
strax í lækni, en fljótlega
fóru þau með hann út á
Sjúkrahús og eftir að læknir
hafði myndað hann, hefði
sjúkrabíll farið með hann
inn á bæklunardeild Lands-
spítalans og þar er hann nú.
Kom í ljós að hann skadd-
aðist á mjöðm, auk inn-
vortis blæðinga og fleiri
áverka. Væri ljóst að
sjúkrahúslega yrði a.m.k.
3-4 vikur.
Vildi Asta nota þetta
tækifæri til að koma fram
þakklæti til strákanna.
Jafnframt vildu þeir vara
aðra við að vera að klifra í
Stapanum, nema með góð-
an útbúnað, s.s. band o.fl.,
annað væri stórhættulegt.
Eftir viðtalið við strák-
ana skoðaði blaðamaður
slysstaðinn með þeim og
kom þá í ljós að aðstæður
voru mjög hrikalegar og
því er ljóst að þeir hafa
unnið mikið þrekvirki með
þessu stórkostlega björg-
unarafreki. - epj.
Fyrir miðri mynd má sjá strákana sýna leiðina sem Þorgeir hjálpaði Jóni upp bjargið
Spumingin:
Ferðu oft út_
að borða?
Hanna Hafsteinsdóttir:
„Já, stundum til Reykja-
víkur“.
María Líndal:
„Nei, ég hef ekki efni á
því“.
Freyja Torfadóttir:
„Ja, svona annað slagið,
það er gott að sleppa við
uppvaskið".
Jón Stefánsson:
„Mjög sjaldan, ég á svo
góða konu“.