Morgunblaðið - 05.11.2015, Page 23

„Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu
þá aftur huga þinn, og þú munt sjá, að
þú grætur vegna þess, sem var gleði
þín.“
(Úr Spámanninum)
Anna systir.
Ása frænka hefur verið órjúf-
anlegur hluti af tilveru okkar
systkina alla tíð. Hún var hlý,
góð, hjálpfús og sterk kona sem
laðaði það besta fram í öllum. Það
var stutt í fallegan og einlægan
hláturinn og hún var ávallt tilbú-
in til að hlusta. Samband hennar
og mömmu, tvíburasystur henn-
ar, var náið og fallegt og þegar
við vorum lítil áttum við það til að
grípa í hönd Ásu og ruglast á
henni og mömmu, eða að vita
ekki við hvora við vorum að tala í
síma. Um leið og við kveðjum ein-
staka manneskju og fallega sál
gleðjumst við yfir góðum minn-
ingum sem munu lifa með okkur
áfram.
Ásdís, Arna, Aldís og
Höskuldur Kári.
Nú þegar Ása er fallin frá
koma upp í hugann margar fal-
legar og góðar minningar. Ása
var ekki amma mín í eiginlegum
skilningi, en hún hefur alltaf ver-
ið amma í mínum huga, enda
aldrei kölluð annað á mínu heim-
ili.
Allt frá því að ég var lítill
strákur var mikill samgangur á
milli fjölskyldna okkar. Oft gisti
ég á Barðaströndinni hjá Ásu og
Jóa frænda og var þá mikið dekr-
aður. Enda var ég á þeim tíma
langyngstur í fjölskyldunni og
naut þess í botn. Ég man sem lít-
ill strákur að hafa alltaf hlakkað
svo til að fá þau heim frá Flórída,
þegar þau létu eftir sér frí, því
það var ávísun á að þau kæmu
heim með nýjustu Jordan-striga-
skóna sem voru það besta sem
ungur strákur á tíunda áratugn-
um gat hugsað sér.
Minningar úr Kjósinni standa
einnig fyrir mér ljóslifandi, þar
sem Ása bakaði ófáar pönnukök-
urnar og sá til þess að enginn
færi svangur að sofa.
Hún var umhyggjusöm og góð
við fólkið sitt fram á síðasta dag.
Síðast í sumar kom fjölskyldan
saman og grillaði og við nutum
samverunnar. Sást að sjúkdóm-
urinn hafði tekið sinn toll.
Ása var sú jarðbundna í fjöl-
skyldunni. Hún skipti sjaldan
skapi og mátti oft þola óvægna
umræðu og fréttaflutning í garð
barna sinna, barnsföður og fyr-
irtækisins sem hún átti svo stór-
an þátt í að byggja frá grunni.
Það tók á Ásu, eins og gefur að
skilja.
Eftir að ég eignaðist sjálfur
börn kom Ása alltaf í öll barna-
afmæli hjá stelpunum mínum.
Þær dýrkuðu að fá hana til sín.
Þeim fannst svo gaman að hitta
ömmu Ásu sem gaf þeim gjafir og
spjallaði við þær um hin ýmsu
mál.
Svo laumaði hún að þeim ein-
um fjólubláum án þess að mikið
bæri á. Þegar sjúkdómurinn
hafði ágerst og Ása kom í heim-
sókn til okkar, þótti mér svo vænt
um stundirnar þegar amma Ása
sat með stelpunum mínum og
þær fengu að sýna henni dótið
sitt.
Hún hafði svo þægilega nær-
veru – það leið öllum vel í kring-
um ömmu Ásu.
Ég þakka Ásu allar dásamlegu
samverustundirnar og góða nær-
veru hennar. Hennar verður sárt
saknað.
Vilhjálmur Einarsson (Villi).
Elsku Ása mín,
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Blessuð sé minning þín.
Þín vinkona,
Ester.
Leiðir okkar Ásu lágu saman
fyrir tilviljun, en það var engin
tilviljun að vináttan varð strax
traust og væntumþykja mikil.
Við héldum hópinn fjórar og hitt-
umst reglulega og unnum með
gott málefni.
Ása fór svo fljótlega að vinna á
skrifstofu Al-Anon samtakanna
við að hjálpa öðrum og vera
stuðningur við þá sem þangað
leituðu, eitthvað sem hún gerði af
þeirri alúð og skilningi sem fáum
er gefið.
Ása hafði bara þetta jafnaðar-
geð og styrkleika sem gerði það
að verkum að fólki leið vel í návist
hennar, hún kunni þá list að
hlusta og var laus við hroka og yf-
irlæti.
Þessi hópur vinkvenna hélt
áfram að hittast og nefndum við
hópinn A.T. fan club og var til-
gangurinn aðallega sá að hittast,
borða og hlæja saman, sem við
gerðum óspart.
Undirrituð og Ása fóru svo
saman til Parísar 2007 sem var
ógleymanlegt. Við þvældumst um
í borginni fögru og þvældumst
um í neðanjarðarlestum, skoðuð-
um söfn, hlustuðum á tónlist.
Villtumst og hlógum okkur mátt-
lausar þegar við stóðum allt í einu
á umferðareyju fyrir utan rúss-
neska sendiráðið og vissum ekk-
ert hvert við vorum komnar.
Við hittum svo sérlega góða
vinkonu Ásu, Mónu Lísu, og var
tekin mynd af þeim saman við
það tilefni, en sú mynd hefur enn
ekki komið í leitirnar og það er
stutt síðan að við ákváðum að hún
hefði horfið með dularfullum
hætti. Við sigldum líka á Signu,
sátum við bakka hennar á morgn-
ana með café cream og á kvöldin
horfðum við á Eiffel-turninn í
allri sinni dýrð og ræddum lífið
og tilveruna.
Þetta var góð ferð sem við
vitnuðum oft í vinkonurnar þegar
við hittumst og fengum okkur
café cream í Reykjavík.
A.T. secret fan club á eftir að
hittast áfram og hittumst við
næst um jólin í kringum afmæli
Ásu. Það verður auður stóll við
borðið og söknuður að broshýrri
konu sem átti til svo mikla hlýju
og trygglyndi.
Fjölskyldu og vinum sendum
við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
F.h. A.T. Secret fan club,
Helga Ásgeirsdóttir.
Við kveðjum í dag elskulega
vinkonu okkar, Ásu Karen Ás-
geirsdóttur. Hún kom inn í líf
okkar flestra á unga aldri, svo lit-
fríð og ljóshærð og allar okkar
minningar um hana eru sveipað-
ar þeirri birtu sem hún hvarvetna
bar með sér. Umgjörð okkar
breyttist frá æskuárum til full-
orðinsára og samferðar í lífinu.
Tíminn spann okkur sitt lífbandið
hverri og fleiri vinkonur bættust í
hópinn, en aldrei bar nokkurn
skugga á vináttuna við Ásu Kar-
en. Hún giftist Jóhannesi Jóns-
syni og eignuðust þau tvö mann-
vænleg börn, Kristínu og Jón
Ásgeir. Þau skildu. Hún var stolt
af börnum sínum og barnabörn-
um og unni þeim mjög.
Anna, tvíburasystir Ásu, hefur
einnig verið í saumaklúbbnum
okkar í gegnum árin. Við eigum
minningar um svo margt, bæði í
blíðu og stríðu. Eðlilega er bjart
yfir minningunum þar sem við
allar vorum að stofna til heimilis
og hittumst glaðværar við
saumaskap og undirbúning
vegna væntanlegrar fæðingar
barna okkar. Við glöddumst hver
með annarri. Svo kom fyrir að
börnin væru til fósturs hjá ein-
hverri okkar ef foreldrar brugðu
sér af bæ um stundarsakir.
Ása Karen bauð okkur jafnað-
arlega í sumarbústaðinn við Með-
alfellsvatn þar sem alltaf var
glatt á hjalla, farið í gönguferðir,
sungið og dansað og ýmislegt
skrafað enda „saumó“ þá ekki að
störfum. Gestrisni Ásu Karenar
var höfðingleg og við nutum þess
að koma í heimsóknir til hennar í
hlýlegu heimilin sem hún átti að
Barðaströnd og síðar við Vatns-
stíg. Samveran á þessum stöðum
færði okkur, líkt eins og við vatn-
ið, náttúrufegurð landsins með
útsýnið yfir sundin til Akrafjalls,
Skarðsheiðar og Esju. Á síðari
árum víkkuðum við sjóndeildar-
hringinn með ferðalögum til fjar-
lægra landa okkur öllum til mik-
illar ánægju, fróðleiks og
skemmtunar.
Við vottum börnum hennar og
ástvinum, okkar dýpstu samúð
við fráfall Ásu Karenar og kveðj-
um hana með kærleik og þakk-
læti í huga.
Við bundumst systraböndum.
Hún er nú horfin úr þessum
heimi, en við eigum minningar
um þá ljúfu konu sem hún var.
Guð blessi minningu Ásu
Karenar.
Heba Jónasdóttir,
Hrafnhildur Konráðsdóttir,
Jónína M. Aðalsteinsdóttir,
Sigrún Oddsdóttir.
Það var árið 1992 sem við Ása
hittumst fyrst. Okkur hjónum og
Ásu og manni hennar var boðið
að vera viðstödd við opnunina á
Disney-garðinum rétt hjá París.
Mennirnir okkar þekktust frá því
þeir voru strákar en við Ása höfð-
um ekki hist fyrr. En það kom
ekki að sök því það var eins og við
hefðum alltaf þekkst.
Er við komum heim til Íslands
byrjuðum við að hittast á mið-
vikudögum á einhverju kaffihús-
inu í Reykjavík og þar með varð
ekki aftur snúið, miðvikudagar
urðu okkar dagar og á mínu
heimili voru þeir kallaðir „Ásu-
dagar“.
Við Ása höfum átt margar
ánægjulegar stundir saman bæði
hér á landi og erlendis. Þau hjón
komu með okkur til Los Angeles
og Las Vegas þar sem þær systur
Sísí og Ása hittust eftir að hafa
ekki sést í mörg ár.
Seinna fórum við Ása tvær til
Los Angeles og Las Vegas þar
sem við dvöldum hjá Sísí en á
leiðinni þangað vestur höfðum við
viðkomu í New York í nokkra
daga þar sem við fórum í leikhús
öll kvöldin en á daginn þræddum
við hin ýmsu söfn sem borgin hef-
ur upp á að bjóða.
Við ferðuðumst einnig mikið
innanlands, t.d. ókum Vestfirðina
með eiginmönnum okkar.
Við Ása fórum stundum tvær
út á land á sumrin og áttum
skemmtilega ferð um Snæfells-
nesið og gistum þá á Hótel Búð-
um sem þá var nýopnað eftir
breytingar.
Það er erfitt að sjá á eftir góðri
vinkonu eins og henni Ásu sem
var svo falleg, góð og blíð kona.
Megi góður guð halda verndar-
hendi yfir henni. Takk fyrir allar
góðu stundirnar, elsku Ása mín.
Við Árni samhryggjumst börnum
hennar Kristínu og Jóni Ásgeiri
og fjölskyldum þeirra. Einnig
samúðarkveðjur til systra Ásu.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Guðný S. Ásberg
Björnsdóttir.
Með nokkrum orðum langar
mig að minnast Ásu Karenar Ás-
geirsdóttur, en það hefur verið í
kringum 1977 eða fyrir 38 árum
síðan þegar ég fór að venja kom-
ur mínar á heimili hennar og Jó-
hannesar þar sem við Jón Ásgeir
urðum miklir vinir og höfum ver-
ið allar götur síðan. Ég á svo
endalaust margar ljúfar minning-
ar um Ásu, bæði heima úti á Nesi,
í SS Austurveri þar sem við vin-
irnir unnum frá 11 ára aldri sam-
an og ekki síst í Kjósinni, sælu-
reit Ásu.
Á árunum í Austurveri kom
hún ávallt með þeim fyrstu og fór
með þeim síðustu, vinnusemin og
dugnaðurinn hefur alltaf ein-
kennt hana, og þegar t.d. hugsað
er út í uppgang og velgengni
Bónuss mörgum árum síðar, þeg-
ar fyrirtækið var í uppbyggingu,
þá var þáttur Ásu þýðingarmikill
í því samhengi, en hún sá þar um
uppgjör og fjármál, og vann sem
fyrr mjög langan vinnudag og
kvartaði aldrei og hennar ein-
kenni nutu sín þá einsog annar-
staðar. Fyrir mér eru einkenni
Ásu dugnaður, heiðarleiki, hóg-
værð, lítillæti, auðmýkt, góð-
mennska, réttlætiskennd. Mörg
orð, en hluti af þeim kostum sem
hún skartaði. Ása var yndisleg
manneskja og þrátt fyrir alvar-
legt yfirbragð var hún mikill
húmoristi og hafði til dæmis oft-
ast mjög gaman af uppátækjum
og fíflaganginum í okkur Jóni og
vinum okkar, bæði á æskuárun-
um og eins eftir að við urðum full-
orðnir.
Um sumarið árið 2002 hófust,
af öflum í þjóðfélaginu, fordæma-
lausar ásakanir og fjaðrafok,
beint gegn fjölskyldufyrirtækinu
og stóð það yfir í fjölda ára. Erfið
fjölmiðlaumræða, óvægin, og við-
kvæm.
Enginn fótur var síðar fyrir
þessum ásökunum, sem vinur
minn þurfti að verja sig fyrir og
um leið fjölskylduna í áraraðir,
eins og síðar kom í ljós, þegar
dómar voru kveðnir upp. Þetta
hafði djúpstæð áhrif, ekki síst á
Ásu, sem misbauð algjörlega
framferði einstakra manna sem
töldu sig koma fram í nafni rétt-
lætis. Hún þoldi ekki óréttlæti,
hvort sem það beindist að fólkinu
hennar né öðrum. Ég held að Ása
hafi aldrei jafnað sig alveg á
þessu .
Ég er Ásu mjög þakklátur fyr-
ir allt. Allar samverustundir, góð-
mennsku hennar og umhyggju.
Hún unni fólkinu sínu og hún var
„Súperamma“ og naut sín í botn í
kringum barnabörnin sín. Og
sem dæmi, jafnvel þegar ég
renndi við í Kjósinni með dóttur
mína, þá fór allt á flug hjá Ásu
með að bæta á pönnukökurnar og
græja kakó. Þannig var hún.
Ása var ávallt náin Ester,
mágkonu sinni til fjölmargra ára.
Ég hef líka hugsað mikið til Önnu
systur Ásu. Fyrir utan að vera
tvíburasystur leyndi það sér ekki
að þær voru bestu vinkonur líka.
Það var eftirtektarvert, kærleik-
urinn og vináttan á milli þeirra
alla tíð.
Ég hugsa til Jóns Ásgeirs og
Kristínar sem eru að kveðja báða
foreldra sína á rétt rúmum tveim
árum. Ég á eftir að sakna Ásu ,
eins og ég sakna Jóhannesar, og
bið um allan þann styrk sem
systkinin, makar þeirra, barna-
börnin, fjölskylda og aðrir ástvin-
ir þurfa á að halda núna.
Ég minnist Ásu Karenar Ás-
geirsdóttur af mikilli virðingu og
þakklæti. Ása var einstök og ég
bið Guð um að blessa minningu
hennar.
Magnús Örn Guðmarsson.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. NÓVEMBER 2015
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGYN GEORGSDÓTTIR,
Víðilundi 20, Akureyri,
lést á hjúkrunarheimilinu Hlíð
sunnudaginn 1. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 9. nóvember klukkan 13.30.
.
Gunnar L. Hjartarson,
Anna Gunnarsdóttir, Girish Hirlekar,
Hjördís Gunnarsdóttir, Grétar Viðarsson,
Ómar Gunnarsson, Árný Helga Reynisdóttir,
Gunnar Georg Gunnarsson, Valgerður Lóa Gísladóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
Kær móðir okkar,
FRIÐRIKA JÓNSDÓTTIR,
fyrrum húsfreyja
á Þverá í Dalsmynni,
lést á Dvalarheimilinu Hlíð 30. október.
Útför hennar fer fram frá Laufáskirkju
laugardaginn 7. nóvember klukkan 13.30.
.
Helga Arnheiður Erlingsdóttir,
Arnór Erlingsson,
Hólmfríður Erlingsdóttir,
Ragna Erlingsdóttir
og fjölskyldur.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
JAKOB EYFJÖRÐ JÓNSSON,
Grindavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð
laugardaginn 31. október.
Útförin fer fram frá Grindavíkurkirkju
mánudaginn 9. nóvember klukkan 14.
.
Guðrún Steina Gamalíelsdóttir,
Sveinn Eyfjörð, Auður Ármannsdóttir,
Elísa Eyfjörð, Jim Andersen,
Jakob Guðmann, Þorbjörg Eðvarðsdóttir,
Gunnsteinn Agnar, Ingibjörg Þórhallsdóttir,
Davíð Arthur, Dagmar Lóa Hilmarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Bróðir minn og frændi okkar,
GUÐMUNDUR ÞORKELSSON
bókbindari,
Barmahlíð 51, Reykjavík,
sem lést á Hjúkrunarheimilinu Sóltúni
fimmtudaginn 29. október,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju
mánudaginn 9. nóvember klukkan 13.
.
Helgi Gunnar Þorkelsson,
Kolbrún Guðmundsdóttir,
Gunnar Þorsteinsson, Ingveldur Þorkelsdóttir,
Sigríður Helga Þorsteinsd., Jón Ingi Guðmundsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓHANN SIGURÐSSON,
Akurgerði 40,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum mánudaginn
2. nóvember. Útförin verður auglýst síðar.
.
Margrét Valdimarsdóttir,
Einar Jóhannsson, Sigrún Jónsdóttir,
Hekla Jóhannsdóttir, Ágúst Sigurmundsson,
Einar Haukstein, Ásta Margrét, Jón Ingi, Guðrún.
Okkar ástkæra
ÁSTA ÍSBERG,
Tjarnarmýri 35, Seltjarnarnesi,
lést mánudaginn 2. nóvember. Útför hennar
fer fram frá Seltjarnarneskirkju þriðjudaginn
10. nóvember klukkan 15.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Gunnar Þórðarson.