Morgunblaðið - 05.11.2015, Síða 24

24 MINNINGAR
Afmæli
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. NÓVEMBER 2015
Í dag, 5. nóvember,
fagnar Magni R.
Magnússon kaup-
maður 80 ára af-
mæli.
Magni er fæddur
og uppalinn í
Reykjavík og eftir
próf frá Samvinnu-
skólanum fór hann
að vinna hjá Loft-
leiðum en þaðan lá
svo leiðin í Lands-
bankann. Árið 1964 stofnaði
hann svo verslunina Frímerkja-
miðstöðina á Skólavörðustíg
ásamt tveimur vinum sínum og
ráku þeir saman verslunina til
ársins 1979 en þá opnaði Magni
ásamt konu sinni, Steinunni Guð-
laugsdóttur, verslunina Hjá
Magna á Laugavegi og rak hana
allt til ársins 2005. Magni var og
er órjúfanlegur hluti af Lauga-
veginum og í hugum margra
komu jólin ekki fyrr en búið var
að fara til Magna og Steinunnar
og velja jólaspilið. Öll fjölskyldan
kom að rekstri búðarinnar á ein-
um eða öðrum tíma og börn,
barnabörn og vinir stóðu öll
vaktina um jólin í gegnum árin.
Magni og Steinunn giftu sig á
Eyrarbakka 11. júlí 1964. Þau
eiga þrjú börn, Oddnýju Elínu,
Guðmund Hauk og Ingibjörgu
ásamt barnabörnum og barna-
barnabörnum. Stuttu eftir að
þau seldu búðina tóku þau upp
bíllausan lífsstíl og fara nú allra
sinna ferða annaðhvort fótgang-
Magni R.
Magnússon
andi eða í flugvél-
um, því þau ferðast
mikið um heiminn
og eru óhrædd við
að upplifa nýjar
borgir og ný ævin-
týri. Eins og sann-
aðist þegar Magni
fór á matreiðslu-
námskeið í Róm, þá
sjötíu og átta ára
gamall. Þau búa í
næsta húsi við Frú
Laugu og er það þeirra uppá-
haldsverslun og versla þau ein-
göngu þar þó að sést hafi til
Magna lauma sér inn í pólsku
pylsubúðina. En í ljósi síðustu
frétta verður tekið fyrir þær
ferðir.
Magni og Steinunn njóta þess
að hafa tækifæri til að gera það
sem þeim finnst skemmtilegast,
njóta lista og menningar. Þau
eru órjúfanleg heild, án Magna
er engin Steinunn og án Stein-
unnar er enginn Magni. Magni
er einstakur maður, hlýr og
hjartagóður. Með dásamlegan
húmor og lífsgleði að leiðarljósi
hefur hann snert líf margra á
þessum áttatíu árum. Megir þú
slá öll aldursmet og halda áfram
að skemmta þér og okkur sem
erum svo lánsöm að fá að njóta
lífsins með þér. Þú lengi lifir,
húrra húrra húrra!
Oddný Elín Magnadóttir,
Ingibjörg Magnadóttir,
Guðmundur Haukur
Magnason.
Í dag, 5. nóvem-
ber, er afmælisdag-
ur föðurbróður
míns Indriða Sigur-
jónssonar en hann
lést í maí sl. Hann
átti afmæli 5. nóvember, bróðir
minn 7. og ég 12. Mér fannst
ósanngjarnt að bróðir minn sem
er yngri en ég ætti afmæli á
undan mér en það var sárabót
að ég átti alltaf afmæli sama
vikudag og Indriði. Ef ég ætti að
nota eitt orð til að lýsa honum
þá væri það orðið kíminn, ég
man ekkert oft eftir að hann
skellti upp úr en hann kímdi oft
og það náði vel út í augnkrók-
ana. Hann var stór hluti af mínu
lífi þangað til ég var 10 ára því
að við bjuggum í sama húsi á
Nautabúi bæði í foreldrahúsum,
hann hjá afa og ömmu ég hjá
foreldrum mínum. Ég leit mjög
upp til fallega frænda míns og
mamma segir að þegar hún fór
með mig á sínar heimaslóðir í
Eyjafirði hafi ég verið með uppi-
stand fyrir krakkana þar og
flestar sögur byrjuðu „ég á
frænda sem getur“ og það var
margt sem okkur krökkunum
þótti merkilegt, hann spilaði á
harmónikku, hann hermdi vel
eftir mönnum, dýrum og fuglum,
náði með tungunni upp í nefið á
sér hann reyndi að kenna mér
það en tókst ekki. Hann átti líka
drossíu, ekki man ég tegundina
en flott var hún, það áttu ekki
margir fólksbíl í þá daga.
Það var siður á bolludag að
eiga flottan bolluvönd, fara
snemma á fætur og ná sem flest-
um í rúmi og flengja og fá svo
bollu í staðinn. Eitt skiptið þeg-
Indriði
Sigurjónsson
✝ Indriði fæddist5. nóvember
1933. Hann lést 14.
maí 2015. Útför
hans fór fram 26.
maí 2015.
ar við læddumst inn
til Indriða brá okk-
ur í brún og hörf-
uðum við frá, þá lá
stúlka fyrir ofan
hann í dívaninum,
þar var komin Rósa
sem síðar varð kon-
an hans, en Indriði
kímdi og sagði okk-
ur óhætt að halda
áfram ætlunarverk-
inu. Í stað bollu
fengum við Lindubuff og annað
eins hnossgæti höfðum við
sveitabörnin ekki smakkað. Síð-
an flutti hann í Hvíteyrar (sem
er næsti bær) með fjölskylduna
þangað kom ég oft, að vísu
sjaldnar eftir að ég flutti burt.
Árið 2007 fengum við hjón svo
land á Nautabúi og ég held að
frændi minn hafi glaðst yfir að
fá okkur í nágrennið. Þegar við
vorum að velja stað fyrir bústað
kom hann og ég sagði honum
hvar við værum að hugsa um að
byggja þá þagði hann lengi og
ég hélt að hann hefði ekki heyrt
hvað ég sagði en þá kom „ég
myndi hafa hann þarna“ og
benti á annan stað og þar byggð-
um við og sjáum ekki eftir því.
Í apríl 2008 fékk hann áfall
sem kom honum í hjólastól og þá
fannst mér ljós slokkna í augum
frænda míns þó að kímnin væri
en til staðar, það var sárt að
horfa á vinnusömu hendurnar
hans aðgerðalausar þó var hann
ótrúlega flinkur að mála á postu-
lín með vinstri hendinni. Þegar
hann var fluttur hinstu ferðina
fyrst heim að Hvíteyrum síðan
að Mælifelli þar sem kirkjan
okkar er þá var fallegt að horfa
frá bústaðnum okkar, fallegur
regnbogi lá yfir báðum bæjun-
um.
Blessuð sé minning góðs
manns.
Margrét Helga
Steindórsdóttir.
Einu sinni enn
hefur maðurinn
með ljáinn fellt
mikið valmenni í
þess orðs fyllstu merkingu,
Ragnar Jakobsson frá Reykja-
firði í Grunnavíkurhreppi.
Það var hlýtt og traust hand-
tak er hann bauð mig velkom-
inn í fyrstu ferð mína með Val-
gerði systur hans að sumarlagi
í Reykjafjörð árið 2002, síðan á
hverju ári eftir það þar til á
þessu ári.
Það var ánægjulegt að geta
lagt honum lið við ýmislegt,
sérstaklega við að dytta að vél-
um.
Í haust lagðist hann inn á
sjúkrahúsið á Ísafirði og átti
Ragnar Ingi
Jakobsson
✝ Ragnar IngiJakobsson
fæddist 27. júlí
1931. Hann lést 15.
október 2015.
Útför Ragnars
fór fram 31. októ-
ber.
þar nokkra góða
daga, leit ég til
hans á hverjum
degi og var þá
margt rifjað upp
frá gamalli tíð sem
mun geymast í
minningunni.
Ragnar var þús-
undþjalasmiður
eins og hann átti
ættir til, bæði á tré
og járn.
Hann átti mikið safn af
gömlum bátavélum sem hann
safnaði víða um land og gerði
þær upp, sérstaklega Lister-
vélar.
Þá var hann fyglingur í
Hornbjargi til margra ára .
Að svo mæltu sendum við
Valgerður, systir hans, börnum
hans og fjölskyldum þeirra
hugheilar samúðarkveðjur og
ég veit að sá sem öllu ræður
verður með þeim nú um stund-
ir.
Valgerður Jakobsdóttir
og Gunnar Pétursson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNMUNDAR STEFÁNSSONAR,
Brekkugötu 9, Ólafsfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á
hjúkrunarheimilinu Hornbrekku,
Ólafsfirði, fyrir kærleiksríka og góða umönnun síðustu ár. Einnig
viljum við þakka öllum þeim sem kíktu í heimsókn á
Hornbrekku, fyrir söngvana frá þeim bræðrum og allar
kveðjurnar.
.
Snjólaug S. Jónmundsdóttir Jón Viðar Óskarsson
Guðrún Kr. Jónmundsdóttir Sigtryggur Valgeir Jónsson
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir minn og bróðir okkar,
JÖRUNDUR JÓHANNESSON
listmálari,
andaðist á heimili sínu í Nivå í Danmörku
15. september síðastliðinn. Bálför hefur
farið fram í Danmörku. Hann verður
jarðsunginn frá Guðríðarkirkju í Reykjavík
þriðjudaginn 10. nóvember klukkan 15.
.
Jóhannes Jörundsson,
Sveinfríður Jóhannesdóttir,
Hákon Jóhannesson,
Helga Jóhannesdóttir.
✝ Guðmunda Sig-ríður Eiríks-
dóttir fæddist í
Reykjavík 3. sept-
ember 1929. Hún
andaðist á Land-
spítalanum við
Hringbraut 25.
október 2015. For-
eldrar hennar voru
Eiríkur Krist-
jánsson, f. 11. mars
1889, d. 16. júní
1949, og Sigríður Guðmunds-
dóttir, f. 23. júlí 1903, d. 30.
mars 1959. Systkini hennar eru:
Óskar, f. 1930, Lilja Guðrún, f.
1932, Dagbjört, f. 1934, d. 1947,
Bragi, f. 1936, d. 2013, Hulda, f.
1951, og eiga þau þrjár dætur,
átta barnabörn og tvö barna-
barnabörn. 2) Eiríkur, f. 9. júlí
1954, d. 2. júlí 1956. 3) Sigríður,
f. 16. apríl 1957, og á hún tvo
syni og þrjú barnabörn. 4) Sús-
anna, f. 12. ágúst 1962, maki
Einar Gunnarsson, f. 17. janúar
1957, og eiga þau tvær dætur
og þrjú barnabörn.
Guðmunda byrjaði ung að
vinna hjá Prentsmiðjunni Odda
og hætti störfum árið 1998
vegna aldurs.
Guðmunda og Gísli bjuggu
sín fyrstu búskaparár á Sel-
tjarnarnesi, fyrst á Minnibakka
og síðan á Eiði II en fluttu síðan
á Njálsgötu 20. Þar bjuggu þau
í hartnær þrjá áratugi eða
þangað til þau fluttust í Kópa-
vog.
Útför Guðmundu fer fram
frá Hjallakirkju í dag, 5. nóv-
ember 2015, og hefst athöfnin
klukkan 13.
1939, og Fríða, f.
1947.
Hinn 22. mars
1952 giftist Guð-
munda Gísla Krist-
jáni Líndal Karls-
syni, f. 3. apríl
1929, d. 2002. For-
eldrar hans voru
Karl Gíslason, f.
17. júlí 1887, d. 26.
apríl 1975, og Guð-
ríður Lilja Sumar-
rós Kristjánsdóttir, f. 20. júní
1903, d. 23. sept. 1952.
Börn Guðmundu og Gísla
eru: 1) Karl, f. 20. júní 1950, d.
20. júlí 2009, maki Sigurbjörg
Sigurbjörnsdóttir, f. 26. júlí
Elsku amma og langamma.
Ég á óteljandi góðar og
skemmtilegar minningar um þig
sem hafa flogið í gegnum huga
minn á þessum erfiðu tímum.
Aldrei var langt í grínið hjá
þér og hláturinn og það fór ekki
á milli mála þegar þú varst
mætt á svæðið.
Þú hafðir mikinn áhuga á
kóngafólki og mundir afmælis-
dagana hjá þeim öllum alveg til
dánardags.
Eftir innlögn á LSH þá
spurðir þú svo mikið um dóttur
mína í heimsóknunum mínum að
ég ákvað að koma með hana til
þín laugardaginn 24. október og
er ég svo þakklát fyrir þá
ákvörðun.
Hvílíkur ljómi sem kom yfir
andlit þitt við að sjá hana og
ekki leið á löngu þar til þú fórst
að stríða henni.
Þú barst mikla umhyggju fyr-
ir öllum í kringum þig og spurð-
ir frétta.
Takk fyrir allar stundirnar
sem við áttum saman.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Unnur og Kristín Björg.
Margar góðar minningar um
ömmu vakna við þessa kveðju-
stund.
Amma var alltaf í góðu skapi
og síhlæjandi og finnst okkur
það sérstaklega lýsandi að hún
hló fram á síðasta dag, þrátt
fyrir að vera orðin mikið veik.
Hún var ótrúlega léttlynd, tók
engu of alvarlega og var hún
m.a. fyrir það frábær fyrir-
mynd.
Við héldum alltaf að hún yrði
100 ára, því hláturinn lengir jú
lífið. Amma var alltaf til í að
spila við okkur og var spilið Hæ
gosi í miklu uppáhaldi sem hægt
var að hlæja endalaust yfir.
Við fengum oft að gista heima
hjá ömmu og afa og var það
sannkallað dekur. Ýmsir sér-
réttir voru á boðstólnum t.d.
cheerios með sykri, fransbrauð
dýft í goslaust kók og uppáhald-
ið okkar, Ora fiskibollur úr dós í
bleikri sósu, að ógleymdum
kandís sem var alltaf til uppi í
skáp.
Elsku amma, þú varst alltaf
svo góð og hafðir endalausan
tíma fyrir okkur. Við munum
sakna þín og erum ótrúlega
þakklátar fyrir að hafa átt þig
fyrir ömmu. Við vitum að afi
tekur vel á móti þér og þú mátt
endilega knúsa hann frá okkur.
Erna og Jónína.
Elsku amma og langamma
hefur kvatt okkur. Við eigum
eftir að sakna hennar mikið,
hlátursins hennar, kímni og létt-
leika.
Við viljum kveðjum ömmu
með þessum ljóðlínum.
Elskulega amma, njóttu
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkur ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartkær amma, far í friði,
Föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver,
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Berglind Árnadóttir.)
Hvíl í friði og ljósi.
Heiðrún, Jón Arnar,
Daníel Heiðar, Agnes Eir
og Jón Karl.
Ljúf, hlý, glaðleg og hlátur-
mild er það fyrsta sem kemur í
huga minn þegar ég minnist
Mundu vinkonu minnar sem
andaðist sunnudaginn 25. októ-
ber sl.
Hugurinn reikar til liðins
tíma þegar við Munda kynnt-
umst fyrst í barnæsku á Fálka-
götunni. Eftir giftingu lágu svo
leiðir okkar aftur saman en eig-
inmenn okkar voru samferða-
menn í lífinu og góðir vinir og
frá þeim tíma bundumst við
sterkum vinaböndum.
Góður hópur vinkvenna stofn-
aði svo saumaklúbb fyrir meira
en sextíu árum. Síðan höfum við
allar hist okkur til gamans og
hefur vináttan og væntumþykj-
an þroskast allar þessar stundir,
svo skemmtilegar stundir að
engin okkar mátti missa dag úr
og mikil gleði.
Elsku Munda átti ekki
minnstan þátt í því með sinni
glaðværð og léttleika.
Munda varð ekkja árið 2002
en hún var gift góðum og vönd-
uðum manni, honum Gísla
Karlssyni, þau eignuðust fjögur
yndisleg börn.
Ég kveð kæra vinkonu með
söknuði og þökk fyrir sam-
veruna og bið góðan Guð að taka
hana í sína arma.
Við, eftirlifandi vinkonur
hennar, yljum okkur við allar
góðu minningarnar og sendum
fjölskyldu hennar okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Guð geymi elsku Mundu okk-
ar.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjar-
dóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla
stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson.)
Guðrún Eyjólfsdóttir
(Dúna).
Guðmunda Sigríð-
ur Eiríksdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Minningargreinar