Morgunblaðið - 08.12.2015, Síða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. DESEMBER 2015
✝ GunnhildurInga Höskulds-
dóttir fæddist á Ísa-
firði 29. ágúst 1951.
Hún lést 24. júlí
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Höskuldur
Árnason og Auður
Guðjónsdóttir.
Systkini hennar
sammæðra eru:
Davíð Arndal,
Anna, Guðjón Halldór, Auður
Arna og Brynhildur. Gunn-
hildur var fjórða í röðinni af
þessum hópi. Hálfsystkini henn-
ar samfeðra eru: Arnheiður
Elín, Valdís, Filip
Þór, Jóna Val-
gerður og Árni.
Gunnhildur ólst
upp á Ísafirði. Hún
lauk námi með
sjúkraliðaprófi og
vann við það mest-
an sinn starfsaldur.
Árið 1973 giftist
Gunnhildur eftirlif-
andi eiginmanni
sínum, Ólafi Snæv-
ari Ögmundssyni, og áttu þau
tvo syni, Auðun Snævar og Guð-
bjart Karlott.
Útförin fór fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
Mín yndislega mágkona,
Gunnhildur Höskuldsdóttir, lést
24. júlí 2015, eftir hatramma bar-
áttu við krabbamein. Með þess-
um fátæklegu orðum langar mig
að minnast hennar. Ég kynntist
Gunnhildi árið 1971 en þá vann
ég í söluturni skammt frá heimili
hennar hér í Reykjavík. Gunn-
hildur kom oft við hjá mér í sölu-
turninum og þá strax féll mér vel
við þessa ungu og glæsilegu konu
sem hafði svo góða nærveru.
Það var á þessum tíma sem
þau Óli bróðir minn og Gunnhild-
ur kynntust. Þá var Óli nýbúinn
að kynnast hvítasunnukirkjunni
Fíladelfíu en Gunnhildur ólst upp
í hvítasunnukirkjunni Salem á
Ísafirði. Móðuramma Gunnhild-
ar, Halldóra, var ein af stofnend-
um hvítasunnukirkjunnar í Vest-
mannaeyjum.
Það var ekkert vafamál að það
var ást við fyrstu sýn þegar Óli
bróðir minn og Gunnhildur hitt-
ust, sú ást og virðing sem þau
báru hvort til annars entist allt til
enda í rúm fjörutíu ár.
Gunnhildur var með afbrigð-
um myndarleg húsmóðir og allt
sem hún gerði fyrir fjölskylduna
sína og heimili var gert af ást og
umhyggju. Ég man svo vel eftir
því þegar Óli var að koma heim af
sjónum að þá þurfti allt að vera
fullkomið. Þá vakti hún mágkona
mín oft fram á nætur til að hafa
heimilið glansandi hreint og svo
var bakað og matbúið því allt átti
að vera fullkomið þegar maður
hennar kæmi heim, þannig tók
hún alltaf á móti manni sínum.
Óli og Gunnhildur eignuðust
tvo syni, þá Auðun Snævar og
Guðbjart Karlott, saman eiga
þau fimm barnabörn. Óli átti fyr-
ir fjögur börn sem samtals eiga
sjö börn. Gunnhildur reyndist
stjúpbörnum sínum og börnum
þeirra sérstaklega vel og leit á
þau sem sín eigin ömmubörn
enda þekktu þau hana sem hlýja
og kærleiksríka ömmu.
Gunnhildur var í miklu uppá-
haldi hjá tengdaforeldrum sín-
um, allt frá fyrsta degi þegar þau
hittu hana og til síðustu stundar,
aldrei bar skugga á vináttu
þeirra. Þau töluðu oft um að það
hefði verið stóra gæfan í lífi sonar
þeirra að hitta Gunnhildi og svo
sannarlega er ég sammála því.
Óli og Gunnhildur fluttu bú-
ferlum til Svíþjóðar og bjuggu
þar í mörg ár. Þá heimsótti ég
þau nokkrum sinnum með syni
mína og í eitt skipti kom móðir
mín með okkur þangað. Ferðin til
Lövnes í Svíþjóð var mikil upp-
lifun fyrir hana og þar héldu þær
Gunnhildur upp á afmælin sín
saman, önnur fertug en hin átt-
ræð.
Gunnhildur var lærður sjúkra-
liði og fékk orð fyrir að vera ein-
staklega ljúf og góð við sjúklinga
sína, hún mátti ekkert aumt sjá
og skipti ekki máli hvort það voru
menn eða dýr, alltaf var hún boð-
in og búin að hjálpa.
Síðustu fjögur árin voru Gunn-
hildi erfið, erfiðar meðferðir og
spítalalegur. Hún sýndi ótrúlegt
þrek og baráttuvilja. Óli var allar
stundir við hlið hennar allt til
endaloka.
Elsku Óli minn, missir þinn er
mikill og barnanna þinna og
barnabarna. Ég bið algóðan Guð
að styrkja og hugga.
Elsku Gunnhildur, þakka þér
fyrir allt, ég mun sakna þín mín
kæra mágkona.
Ingileif Ögmundsdóttir.
Okkur Gunnhildi G. og Sig-
rúnu Jóels langar að skrifa fáein
orð um vinkonu okkar Gunnhildi
H. eins og hún var kölluð, en það
var gert til þess að greina okkur í
sundur. Við kynntumst í barna-
skólanum á Ísafirði. Margar
minningar koma upp í hugann,
einkum tengdar Arnardal. Þar
var sumarhús Auðar og Höskuld-
ar, foreldra Gunnhildar. Við vor-
um mjög ungar vinkonurnar þeg-
ar við fengum að fara einar í
okkar ævintýraferð í Arnardal-
inn.
Við fórum saman í þá ferð
Gunnhildur, Gunnhildur G., Sig-
rún Jóels, Soffía og Brynja, og
þetta var draumaferð hjá okkur.
Bústaðurinn var kyntur upp með
olíufýringu og lýstur upp með ol-
íulömpum. Gunnhildi H. var
treyst fyrir því að kveikja upp í
lömpunum og olíufýringunni og
fara vel með eldinn, enda var hún
afar ábyrg. Við vinkonurnar
gengum út í Arnardal, sem var
dágóður spotti. Við tókum með
okkur nesti, steiktum kjötfars og
höfðum með okkur harðfisk og
Cheerios, en mjólkina fengum við
hjá Marvin á næsta bæ. Þessar
ferðir okkar voru algjört ævin-
týri. Við eigum það sameiginlegt
að eiga margar yndislegar minn-
ingar um okkar góðu vinkonu.
Gunnhildur var hörkudugleg í því
sem hún tók sér fyrir hendur og
því sem hún tókst á við í lífinu.
Dugnaðurinn var einstakur og
aldrei inni í myndinni að gefast
upp. Hún var einkar laghent,
prjónaði, saumaði og vann með
silfur; hún var föndrandi lista-
kona í sér. Það væri hægt að
skrifa margt um þessa einstöku
vinkonu okkar og allar þær góðu
stundir sem við áttum saman.
Gunnhildur og fjölskylda fluttu
til Svíþjóðar en það var ári seinna
sem ég, Sigrún Jóels, flutti með
fjölskyldu mína til Danmerkur,
þá voru hæg heimatökin að halda
sambandi. Þau hjónin keyptu sér
fallegt og vinalegt hús úti í skógi í
námunda við Vänersborg. Það
var huggulegt að vakna og sjá að
dádýrin höfðu haft náttstað við
húsgaflinn hjá þeim. Það var líka
yndislegt að fara í gönguferð og
tína blóm í vendi og taka með
heim. Hundurinn Neró var í
miklu uppáhaldi. Hann var laginn
við að finna týnda hluti. Óli mað-
ur Gunnhildar lét Neró lykta af
lyklum og faldi þá svo, Neró var
afar lunkinn við að finna lyklana
og koma með þá til þeirra. Það
voru alltaf dýr á heimili fjölskyld-
unnar enda var Gunnhildur mikill
dýravinur. Gunnhildur og Óli
heimsóttu okkur til Danmerkur,
það voru skemmtilegar stundir
sem við áttum saman. Við vinkon-
urnar héldum alltaf sambandi
þótt að við byggjum hver í sínu
landinu. Eitt af síðustu skiptun-
um sem við hittumst var heima
hjá Gunnhildi í Keflavík. Gunn-
hildur bauð okkur vinkonunum
með sér út í Fjörukot, sumarhús-
ið hennar, þar var mikið hlegið og
skrafað og margar minningar
komu upp í hugann. Elsku Gunn-
hildur, okkar hjartans þakkir fyr-
ir samfylgdina og yndislega vin-
áttu.
Við vottum Ólafi og fjölskyldu
okkar dýpstu samúð.
Gunnhildur Gunnarsdóttir og
Sigrún Magnea Jóelsdóttir.
Gunnhildur Inga
Höskuldsdóttir
Ég læt hugann
reika og aftur og
aftur koma upp
minningabrot sem
mér þykir óskap-
lega vænt um. Það var sumar og
lygileg blíðan í Línakradalnum.
Sigga á traktor, með alls kyns
verkfæri, klædd stuttbuxum,
hlýrabol með derhúfu að hossast
niður heimreiðina á leið í girð-
ingarvinnu. Geislandi af orku og
krafti og alltaf sama skvísan
hvort sem hún var í bústörf-
unum eða á leið á árshátíð.
Það var frábært að vera með
á fyrstu árum uppbyggingar á
Gauksmýri. Þá var líf og fjör.
Það var gott að vinna með
Siggu. Hún var mjög skipulögð,
ósérhlífin og sérlega lagin við að
virkja þá sem voru í kringum
hana.
Besti íslenskukennari sem ég
hef haft sagði elsta dóttir mín
og það skipti hana svo miklu
máli að við krakkarnir næðum
árangri.
Þeir sem þekktu Siggu Lár.
vita að þar fór mögnuð kona. Al-
gjör nagli, hörkudugleg, sérlega
hugmyndarík, handlagin og list-
ræn. Og já, hún var líka góður
kokkur og það varð allt svo
girnilegt á diskunum. Einhverju
Sigríður
Lárusdóttir
✝ Sigríður fædd-ist 20. febrúar
1958. Hún lést 18.
nóvember 2015.
Sigríður var
jarðsungin 27. nóv-
ember 2015.
sinni vorum við vin-
konurnar að hrósa
matseldinni hennar
og þá segir ein að
sér þyki þó grjóna-
grauturinn hennar
Siggu ekki sérlega
góður. Og viltu ekki
láta hana vita af því
þar sem hún er nú
að selja mat spyr
ég. Nei, ég held
ekki, var svarið,
mér finnst svo gott að vita til
þess að það sé eitthvað eitt sem
Sigga gerir ekki vel.
Sigga var mikil íþróttamann-
eskja, hreystin uppmáluð og
hugsaði vel um heilsuna. Því var
það mikið áfall þegar þessi
lúmsku veikindi fóru að láta á
sér kræla. Þá var ómetanlegt að
eiga klettinn hann Jóa að.
Þau voru afskaplega gott
teymi og maður talaði varla um
annað nema hitt bæri á góma.
Elsku Jói, Hrund, Albert og
Erla, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð um leið og ég vil
þakka allar góðu stundirnar
okkar með Siggu og ætla að
minnast hennar geislandi af lífs-
gleði og kátínu og taka til greina
ósk hennar að gleðjast fremur
en syrgja.
Guðrún Hálfdánardóttir,
Söndum.
Sigga Lár gegndi mörgum
mismunandi hlutverkum í mínu
lífi. Hún var kennarinn minn í
grunnskóla, liðsfélagi minn í fót-
boltanum, samkennari minn á
fullorðinsárum, jógakennarinn
minn, sveitungi og kunningja-
kona til margra ára. Sigga var
ein af mínum helstu fyrirmynd-
um í æsku, svo full af ástríðu og
krafti, leiftrandi kímnigáfu,
sköpunargleði og ákveðni. Í
boltanum var hún hörðust af
okkur öllum, hafði gaman af
leiknum hvernig sem gekk og
hvatti okkur allar áfram í að
gera okkar besta. Í skólanum
var hún hugmyndarík og stað-
föst, það komst enginn upp með
neitt rugl í hennar skólastofu.
Seinna, þegar ég varð kennari
sjálf, seildist ég oft í verkfæra-
kistuna hennar Siggu Lár, það
var ómetanlegur sjóður. Sigga
reyndi alltaf að ná því besta
fram í öllum, bæði innan skóla-
stofu og utan. Handverkið henn-
ar lýsir henni kannski einna
best en í því tókst henni að búa
til fallega hluti úr ótrúlegasta
hráefni. Hver hefði t.d. trúað því
að mig myndi einhvern tímann
dauðlanga í kertastjaka úr
gaddavír? Fallegi hrosshárseng-
illinn sem hún gerði og gaf mér
skipar heiðurssess í englasafn-
inu mínu, mér þykir svo und-
urvænt um hann.
Það er sárt og erfitt að
kveðja og stundum verður ekki
hjá því komist að finnast lífið
óskiljanlegt og ósanngjarnt.
Elsku Jói, Hrund, Albert og
aðrir aðstandendur, minningin
um ótrúlega konu lifir áfram í
hugum allra þeirra sem hún
snerti á lífsleiðinni og þeir eru
svo ótal, ótal margir. Hvíl í friði,
elsku Sigga. Kveðja,
Hrafnhildur Ýr.
Hjartkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
RAGNAR SIGURÐUR BERGMANN
BENEDIKTSSON,
Barkarstöðum, Miðfirði,
Húnaþingi vestra,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands, Hvammstanga,
laugardaginn 28. nóvember. Útförin fer fram frá Melstaðarkirkju
miðvikudaginn 9. desember klukkan 14. Blóm og kransar eru
afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hans er bent á
Hollvinasamtök Heilbrigðisstofnunar Vesturlands,
Hvammstanga.
.
Karl Georg Ragnarsson, María Rós Jónsdóttir,
Ásta Pálína Ragnarsdóttir, Magnús Sverrisson,
Jenný Karólína Ragnarsd., Hilmar Sverrisson,
Margrét Halla Ragnarsd., Jón Gunnarsson,
Benedikt Ragnarsson, Jóhanna Helga Þorsteinsd.,
Helga Berglind Ragnarsd., Sigmar Benediktsson,
Álfheiður Árdal, Jakob Friðriksson
og fjölskyldur þeirra.
Ástkær sonur, bróðir og frændi,
AUÐUNN JÓN AUÐUNSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Hömrum í
Mosfellsbæ þann 26. nóvember. Verður
hann jarðsunginn frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 10. desember klukkan 15.
.
Guðbjörg Jóhanna Sigrúnardóttir,
Sigrún H. Auðunsdóttir, Gunnar T. Magnússon,
Anna M. Auðunsdóttir, Pétur S. Jónsson,
Vigdís B. Auðunsdóttir,
Þorbjörg, Fjóla og Gunnar, systrabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GYÐA JÓNASDÓTTIR,
Grandavegi 1,
andaðist 3. desember á Dvalarheimilinu
Grund. Útför hennar fer fram frá
Fossvogskirkju mánudaginn 14. desember kl. 13.
.
Kristín Ólafsdóttir, Eggert Þorfinnsson,
Jóhannes Ólafsson, Svandhildur Jónsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn
Eiginmaður minn, faðir okkar, sonur og
bróðir,
SIGURÐUR ÁRNI KJARTANSSON
hagfræðingur,
Háaleitisbraut 26,
Reykjavík,
lést aðfaranótt föstudagsins
27. nóvember. Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju
miðvikudaginn 9. desember klukkan 11.
.
Sólborg Hreiðarsdóttir,
Kjartan Árni Sigurðsson,
Kári Sigurðsson,
Kormákur Sigurðsson,
Dóróthea Jónsdóttir,
Guðlaug Kjartansdóttir,
Gunnar Kjartansson,
Guðrún Kjartansdóttir.
Ástkær faðir okkar,
ÞORSTEINN INGÓLFSSON
bifreiðastjóri,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
föstudaginn 11. desember klukkan 15.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á að
styrkja SÍBS.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Halla Dröfn,
Ásta Ingibjörg
og Sigurður Óli Þorsteinsbörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
SIGRÚN GUÐLAUGSDÓTTIR,
Pósthússtræti 1, Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja þann
1. desember.
.
Sigurjón Helgason,
Guðlaugur H. Sigurjónsson, Anna María Sigurðardóttir,
Kristinn Þ. Sigurjónsson, Ingveldur Geirsdóttir,
Sævar Sigurjónsson, Guðbjörg R. Jóhannesd.,
Elvar Þór Sigurjónsson, Árný Indriðadóttir
og barnabörn.
Minn ástkæri eiginmaður, faðir,
tengdafaður, afi og okkar besti vinur,
EYJÓLFUR RÚNAR KRISTMUNDSSON,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju
föstudaginn 11. desember kl. 15.
.
Jóhanna Þorsteinsdóttir,
Óli Rúnar Eyjólfsson, Ragnhildur Hauksdóttir,
Unnur Eyjólfsdóttir, Ástmar Karl Steinarsson
og barnabörn.