Víkurfréttir - 21.12.1999, Qupperneq 21

Þorvaldur fertugur
Þorvaldur Finnssoii.lcigubílsljóri og kyHmgur varð tcrtugur í
síðustu viku. Hann bauð vinum og vandanionnuni lil l'ag-
naðar al' |xissu tilcl'ni í goll'skálann í Leiru scin cr lians annað
hciinili á suinrin. Vinir hans sungu lil Tolla. scin cr eilt af
inörgum „gælunölnuin” hans og á inyndinni hcr að neðan
cru „Sulturnar", hópur kylfmga að þcnja raddböndin. Að
ol'an cr Þorvaldur mcð inynd frá Skollandslörum scin Sossa
málaði af kappanum incð kyllumur og lcigubílana...
Fimleikadeild Keflavíkur var með sína árlegu jólasýningu sl.
laugardag. Sýningin var fjölsótt að venju og fim-
leikastúlkumar sýndu allar sínar bestu hliðar undir skemmti-
legri tónlist og jólastemmningu.
Gaman að fljúga
um sviðið
í leikhúsi getur margt óvænt
gerst í hita leiksins og Frikki
segir að margt spaugilegt
hafi gerst í Pétri pan. Hann
er eitthvað tregur til að segja
frá þessu í fyrstu en lætur
síðan undan þrýstingi. „Eg
var tengdur í tvo víra alla
sýninguna því ég þurfti að
fljúga um, sem var voðalega
gaman. I upphafi sýningar
átti ég að koma fljúgandi
inní sjóræningjaskip. Eg var
eitthvað seinn að festa
vírana og þegar ég er kom
fljúgandi inn á sviðið losn-
aði einn vírinn. Áhorfendur
tóku andköf þegar þeir sáu
mig koma inn hangandi á
hliðinni í einum vír.“ Þetta
hljómar illa en Frikki segir
að fallið hefði ekki verið
nema um 2-3 metrar ef hann
hefði losnað alveg. Eg held
að venjulegu fólki finnist
það meira en nóg en Frikki
vílar greinilega ekkert fyrir
sér. Hann lenti líka einu
sinni í því að hverfa óvænt
af sviðinu. „Ég átti að stökk-
va uppí gluggasyllu með
Skellibjöllu í hendinni. Ég
stökk upp en var eitthvað
slappur, missti jafn-
vægið og hmndi út
um gluggann og
hann lokaðist á
eftir mér. Pétur
pan hvarf sem-
sagt mjög
skyndilega af
sviðinu svo
klöngraðist ég
aftur uppí
gluggann og allir í
salnum skellihlógu",
segir Frikki og hlær af
minningunni.
En hvert stefnir þessi ungi
og hæftleikaríki leikari? „Eg
er að bíða eftir góðu nettil-
boði til Hollywood", segir
Friðrik glettnislega að lok-
um.
Texti:
Silja Dögg
Gunnarsdóttir
Myndir:
Hilmar Bragi