Morgunblaðið - 17.06.2016, Qupperneq 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. JÚNÍ 2016
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson
Traustur, snjall,
uppátækjasamur,
dulur, skipulagður
og duglegur eru
þau orð sem koma
fyrst upp í hugann þegar Rikki
er nefndur.
Þegar ég var krakki var ég
alltaf aðeins hrædd við Rikka.
Ekki vegna þess að hann hefði
gert nokkuð mér til meins, held-
ur vegna þess hve hann var dulur
og sást sjaldnast frammi þegar
við vorum í heimsókn. Ég var al-
veg handviss um það að hann
þyldi ekki okkur krakkana svo
ég passaði mig í lengstu lög að
gera aldrei neitt til að ónáða
hann. Ég talaði í raun ekkert við
hann fyrr en ég mætti honum á
balli með Sálinni hans Jóns míns
á skemmtistaðnum Nasa sem var
og hét. Þá greip hann um ennið
og sagði: „Það hlaut að koma að
því að ég yrði svo gamall að
mæta litlu frænku á djamminu!“
og svo hló hann innilega. Þetta
kvöld játaði ég fyrir honum að
hafa verið hrædd við hann og það
fannst honum ákaflega fyndið
þar sem hann hafði ekkert á móti
okkur krökkunum heldur hefði
hann nú líklegast bara verið upp-
tekinn við eitthvað annað. Þetta
Richarður Þór
Ásgeirsson
✝ Richarður Þórfæddist 15.
nóvember 1970.
Hann lést 6. júní
2016.
Útförin fór fram
16. júní 2016.
kvöld eignaðist ég
vin í frænda mínum.
Ég held að Rikki
hafi hugsað meira
en nokkur annar
sem ég þekki. Hann
var ekkert endilega
að viðra hugsanir
sínar eða deila
þeim, en þegar
hann gerði það þá
voru pælingar hans
svo greinilega þaul-
hugsaðar og skipulagðar eins og
hægt var. Það er ekki þar með
sagt að hann hafi aldrei gert
neitt í hvatvísi, þvert á móti átti
hann ótal prakkarastrik sem
enduðu misvel.
Kæri Rikki. Það var sem
þruma úr heiðskíru lofti þegar
þú kvaddir þennan heim. Enginn
var undirbúinn og ég held mér sé
óhætt að segja fyrir hönd allra
aðstandenda, að allur tilfinninga-
skalinn sé búinn að ganga yfir
undanfarna daga.
En ætli það sé ekki bara þann-
ig að þú lifðir hraðar en við hin.
Þú hefur gert og prófað meira en
flestir gera alla sína lífstíð.
Skátastarf, björgunarsveit, fall-
hlífarstökk, jeppamennska, vél-
sleðar, mótorhjól, flugeldaskot-
stjórn, köfun, slökkviliðsstörf,
sjúkraflutningar, flugnám, skíði,
klifur, ferðalög og svo má lengi
áfram telja. Í hverju áhugamáli
áttirðu svo stóran hóp af góðum
vinum. Jarðvistinni er nú lokið
en ótrúlega margar frábærar
minningar lifa áfram hjá ættingj-
um þínum og vinum. Það er með
miklum söknuði sem við kveðjum
þig, en líka þakklæti fyrir að hafa
fengið að vera þér samferða í líf-
inu.
Ef, hjartað myndi hætta að slá
myndu sorg og eftirsjá
ekki eiga rétt á sér,
ekki sjá á eftir mér.
En mitt líf er einsemd tóm
englamynd í hvítum snjó,
en ég saddur er og sáttur færi í dag.
Hvernig er það líf
sem engan endi fær?
Stundir endurtaka sig,
dagurinn í gær
er dagurinn í dag.
Þú færist ekki úr stað,
endurtekningar.
Hvernig væri það?
Ef, ég myndi hætta að anda í dag
vona ég að þetta lag
segi þeim sem lifa mig
að þeir verði að elska sig.
Því að líf er tímabil
frá fæðingu og þangað til
þú lygnir aftur augunum í hinsta sinn.
(Í Svörtum fötum.)
Kær kveðja,
Dóra litla frænka.
Rikki var partur af sterkum
vinahópi sem varð til í skátunum.
Á ákveðnu skeiði ævinnar eydd-
um við ómældum tíma saman
sem varð til þess að við þekkj-
umst mjög vel þó samverustund-
irnar væru eitthvað stopulli
seinni árin. Það má velta fyrir
sér hvað bindur slíkan hóp svo
sterkt saman sem raun ber vitni
því öll erum við ólík, sérlunduð
og sérstök. Kannski var það
fyrst og fremst hangsið í skáta-
heimilinu flest kvöld og fjölmarg-
ar helgar í skátaskálanum Þristi
við rætur Móskarðshnjúka og öll
uppátækin. Upplifun ævintýra
æskunnar þar sem einskis er
ófreistað í vitleysisgangi og
skemmtilegheitum lifir í minn-
ingunni.
Í skátunum stigum við fyrstu
skrefin saman í ferðamennsku og
mörg hafa þau orðið síðan þá, því
leið okkar flestra lá í Hjálpar-
sveit skáta í Kópavogi. Víða var
ratað og í mörgu lent, farið á
skátamót, í útilegur, fjallgöngur,
snjóhúsaferðir, jeppaferðir,
skálavörslu og allt hitt. Þetta er
ómetanleg lífsreynsla sem hefur
verið skemmtileg en stundum
líka tekið á og þroskað okkur öll.
Úr varð einstök vinátta sem ekki
rofnar.
Síðustu daga hafa minning-
arnar hrannast upp hjá vina-
hópnum. Rikki var klár og uppá-
tækjasamur húmoristi, hann var
dulur og reyndist vinum sínum
vel. Hann var sérvitur og hafði
gaman af því að koma fólki á
óvart. Rikki var sannur fagmað-
ur í því sem hann tók sér fyrir
hendur, hann undirbjó samvisku-
samlega uppákomur af einstakri
nákvæmni án þess að nokkur
vissi og ekkert var til sparað til
að fullkomna verkið.
Öll munum við eftir æðar-
dúnssvefnpokanum hans Rikka
sem var saumaður á Baldursgöt-
unni og lengdur eftir þörfum.
Rauði Land Cruiserinn með
stýrinu vitlausum megin var ein-
stakur eins og bílstjórinn. Þá má
ekki gleyma Remi kexinu sem
var hans uppáhald og alltaf til
staðar.
Rikki átti mörg áhugamál;
fjallamennsku, fallhlífastökk,
köfun, mótorhjól, jeppaferðir,
vélsleða, skíði og ábyggilega
fleiri.
Á unglingsárunum var hann í
brunaliðinu en í slökkviliðinu
fann hann snemma sína hillu.
Hann lærði flug og sameinaði
fjölbreytta þekkingu og reynslu í
störfum sínum.
Stórt skarð er höggvið í vina-
hópinn, það er bara einn Rikki.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur, elsku Dóra, fjölskylda
og aðrir vinir.
Karl Emil, Vilhelm og Krist-
ín, Þórarinn, Magnús, Hlyn-
ur og Hrönn, Guðlaug
Harpa, Rósbjörg, Margrét
og Jón Haukur, Þórdís,
Davíð, Sigríður Ragna.
Farinn er góður maður.
Richarður Þór Ásgeirsson hóf
nýliðaþjálfun í Hjálparsveit
skáta í Kópavogi haustið 1989 og
síðan þá hefur hann verið mik-
ilvægur hlekkur í okkar keðju.
Hann kom víða við í starfi sínu
fyrir sveitina þar sem hann
sinnti meðal annars þjálfun ný-
liða, snjóbílastarfi og gegndi um
tíma formennsku í sveitinni.
Einnig var það að frumkvæði
Rikka að okkur var falinn
gúmmíbjörgunarbátur Isavia til
varðveislu í þeim tilgangi að efla
björgunarstarf í kringum
Reykjavíkurflugvöll ásamt því að
flugeldasýningar í Kópavogsbæ
voru í hans höndum í mörg ár.
Innan sveitarinnar átti Rikki
marga vini og félaga enda átti
glettnin og sérviskan vel heima í
okkar félagsskap. Við erum hon-
um ævinlega þakklát fyrir sam-
starfið og vinskapinn í gegnum
árin.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég þakka þér samfylgdina.
Þín verður sárt saknað.
Fyrir hönd Hjálparsveitar
skáta í Kópavogi,
Aðalsteinn Maack, formaður.
Fallinn er frá góður vinnu-
félagi og vinur.
Richarður, Rikki, hóf störf hjá
Flugstoðum, fyrirrennara Isavia,
árið 2009, þar sem hann átti stór-
an þátt í breytingum og mótun á
grunnþáttum í rekstri og skipu-
lagi flugvalla á mótunartímum
fyrirtækisins. Hann hafði yfir-
gripsmikla þekkingu á öllu sem
laut að flugmálum og neyðarvið-
búnaði sem nýttist vel í vinnu við
þær breytingar sem urðu hjá fé-
laginu á þessum tíma. Hann
starfaði sem þjónustustjóri
Reykjavíkurflugvallar frá 2012
og var settur flugvallarstjóri og
umdæmisstjóri undanfarna mán-
uði.
Rikki var drengur góður í orði
og verki. Hann var rólegur og yf-
irvegaður í grunninn en gjarnan
hrókur alls fagnaðar á góðum
stundum og oft kom þá í ljós
beittur húmor sem hann bjó yfir.
Við minnumst Rikka sem heið-
arlegs og trausts vinnufélaga.
Hann var orðvar og lét aldrei
falla styggðaryrði í garð ann-
arra.
Eftirfarandi erindi úr Háva-
málum á vel við:
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Við kveðjum góðan samstarfs-
mann með virðingu og söknuði.
Jón Karl Ólafsson og aðrir
vinnufélagar hjá Isavia.
Bjössi frændi er
dáinn.
Það koma marg-
ar minningar upp í
hugann. Við kynnumst þegar
Gylfi fluttist fimm ára í Grjóta-
þorpið og þekkti engan þar. Þar
kynnist Gylfi m.a. frændfólki
sínu og fjölskyldunni hennar
Herborgar, móður Bjössa.
Þetta var á þeim tíma sem
Grjótagengið réði yfir bryggj-
unum. Stóru strákarnir pössuðu
upp á að reka krakkana úr
Austurbænum af bryggjunum.
Engin mátti veiða marhnúta og
þorsktitti á þeim nema með leyfi
þeirra. Þetta voru líflegir og
góðir tímar.
Bjössi vann á þremur stöðum
á lífsleiðinni. Hann byrjaði að
vinna 15 ára og fyrsti vinnustað-
urinn var hjá Eimskip við út- og
uppskipun. Næsti vinnustaður
Bjössa var hjá Steypustöðinni
OK. Þaðan færði Bjössi sig til
og fór að vinna hjá Bygginga-
vöruverslun Kópavogs á Kárs-
nesbrautinni í kringum árið
1970.
BYKO tapaði á ekki á þessari
ráðningu enda var Bjössi mjög
traustur starfsmaður sem vann
hjá BYKO alla sína tíð eftir það,
eða í yfir 45 ár.
Við vorum fimm félagarnir í
þorpinu sem héldum hópinn í yf-
ir 70 ár. Bjössi og Siggi bjuggu í
Aðalstræti 16, Nonni í Grjóta-
götu 12, Gunnar í Garðastræti
21 og ég í Grjótagötu 14.
Við fórum ófáar helgarferð-
irnar á hálendið saman á Dodge
Weapon, gömlum hersjúkrabíl
sem Nonni átti á sínum tíma.
Sigurbjörn Gunnar
Haraldsson
✝ SigurbjörnGunnar Har-
aldsson fæddist 30.
apríl 1940. Hann
andaðist 27. maí
2016. Útför Sig-
urbjörns fór fram
7. júní 2016.
Það má segja að
það hafi varla dott-
ið úr helgi yfir
sumarið árum sam-
an. Þetta voru
skemmtilegar há-
lendisferðir þar
sem við m.a. heim-
sóttum Þórsmörk,
Kerlingarfjöll,
Landmannalaugar,
Kverkfjöll og
Öskju.
Bjössi fór sem gutti á sumrin
í Djúpadal, þar sem hann dvaldi
hjá Kristjáni móðurbróður sín-
um sem var bóndi þar. Þegar
Kristján lést hélt Bjössi upp-
teknum hætti en dvaldi þá hjá
Samúel sem tók við búmennsku
af Kristjáni og enn síðar hjá
Leifi syni Samúels.
Bjössi var meinstríðinn og
gat æst menn upp, hvort sem
það var í pólitík eða í einhverj-
um viðkvæmum málum. Hann
var þá jafnvel á öndverðum
meiði bara til að lífga upp á um-
ræðurnar og til að æsa mann-
skapinn aðeins upp.
Svo brosti Bjössi bara, hló að
öllu saman og hafði gaman af.
Bjössi var samt ljúflingur í
eðli sínu, rólegur, dagsfarsprúð-
ur og anaði aldrei út í neina
óvissu. Bjössi var sannur vinur
vina sinna.
Drengur góður er fallinn frá,
hann lifir í minningunni.
Grjótaþorpsgengið,
Gylfi, Gunnar og Jón.
Í dag kveðjum við góðan sam-
starfsfélaga, Sigurbjörn Har-
aldsson, eða hann Bjössa okkar
eins hann var oft kallaður af
samstarfsfélögum. Bjössi hóf
störf hjá BYKO árið 1971 þá
fyrst á vörubílnum Bedford við
útkeyrslu og síðar sem starfs-
maður hjá okkur í Timburversl-
un BYKO. Þar starfaði hann
sem verkstjóri og síðar sem
vörumóttökustjóri allt til sept-
emberloka 2013, en þá lét hann
af störfum að eigin ósk sökum
aldurs. Bjössi var með eindæm-
um samviskusamur starfsmaður,
afskaplega hjartahlýr og metn-
aðarfullur í sínum störfum. Holl-
ustu og tryggð sýndi hann
BYKO alla sína starfsævi og allt
fram að andláti.
Hann kom reglulega og heim-
sótti gamla samstarfsfélaga sem
mikill söknuður verður að.
Ég votta þeim sem eiga um
sárt að binda mína dýpstu sam-
úð á þessum erfiðu tímum.
Minningar um góðan mann með
hlýja nærveru og fallegt hjarta-
lag munu styrkja okkur og
hjálpa þeim sem næst standa til
að finna á ný lífinu jákvæðan til-
gang.
Sigurður Pálsson
forstjóri BYKO.
Fallinn er nú frá
faðir minn, Krist-
vin Guðmundsson,
oftast kallaður
Diddi í Valsholti.
Pabbi fæddist 1927, ólst upp
við erfiðar aðstæður þar sem
amma, Kristín Helgadóttir,
flutti hann með sér milli bæja
þar sem hún stundaði vinnu-
mennsku.
Pabbi byrjaði snemma að
vinna við bústörf og annað sem
til féll á bæjum í sveitinni.
Á þessum tíma í sveitinni
voru traktorar og vélar að koma
til sögunnar og náði pabbi
snemma góðum tökum á þess-
um vélbúnaði. Var hann ráðinn
til Ræktunarsambands Þverár-
þings árið 1961 og vann þar á
jarðvinnsluvélum, lengst þó á
Caterpillar-jarðýtum næstu 35
árin. Flakkaði hann um sveit-
ina, bjó til tún og vegi, tók hús-
grunna, ýtti upp möl, breytti
ám og á veturna var hann oft í
snjómokstri uppi á Holtavörðu-
heiði.
Ef ekki var snjómokstur var
hann í viðhaldi og viðgerðum á
vélunum á Kaðalstöðum í góð-
um félagsskap vinar síns, Steina
á Kaðalstöðum.
Það eru ekki margir bæir í
Stafholtstungum og nærsveitum
þar sem pabbi hefur ekki gert
tún, tekið húsgrunn eða ýtt fyr-
ir vegi. Það má til sanns vegar
færa að ekki hafi margir breytt
ásýnd Stafholtstungnanna eins
mikið á lífsleiðinni og pabbi
gerði.
Pabbi var ákaflega handlag-
inn maður, hagur bæði á járn
Kristvin
Guðmundsson
✝ Kristvin Guð-mundsson
fæddist 27. janúar
1927. Hann lést 8.
júní 2016.
Kristvin var
jarðsunginn 11.
júní 2016.
og tré, hann hafði
einnig góðan skiln-
ing á vélum og
búnaði. Það var al-
veg sama hvað var
sett í hans stóru
hendur, hvort það
var jarðýta eða
saumavél, hann gat
alltaf komið því í
lag.
Pabbi var mjög
greiðvikinn og
hjálpsamur við sveitunga sína,
alltaf tilbúinn að aðstoða og
hjálpa þegar eftir því var leitað.
Hann hafði yndi af því að kenna
ungum mönnum í sveitinni um
vélar, járnsmíði og suðu.
Nokkur ár kenndi hann við
Barnaskólann í Varmalandi við-
gerðir á dráttarvélum og málm-
suðu.
Pabbi er af þeirri kynslóð
sem ruddi fyrir okkur brautina
inn í nútímann, hann fæðist í
torfkofa og deyr á tölvuöld.
Elsku pabbi minn, fyrir ung-
an dreng var það ævintýri að fá
að flakka með þér á milli bæja,
sitja með þér í jarðýtunni,
brasa í skúrnum heima eða á
Kaðalstöðum með þér og
Steina.
Takk fyrir allt sem þú kennd-
ir mér og allar samverustund-
irnar okkar, þú varst góður fað-
ir og góður vinur. Guð geymi
þig, elsku pabbi.
Þinn sonur,
Þorsteinn Helgi.
Hver minning dýrmæt perla að liðn-
um lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Tengdafaðir minn, Kristvin
Guðmundsson, eða Diddi eins
og hann var alltaf kallaður, hef-
ur nú kvatt okkur.
Kynni okkar hófust fyrir
rúmum 30 árum þegar ég heim-
sótti sveitina hans fyrst. Stór
maður með stórar hendur tók
þéttingsfast í höndina á verð-
andi tengdadóttur sinni.
Þessar hendur hafa á mörgu
tekið, hvort sem var í vinnu eða
til skemmtunar. Leiddist Didda
ekki að segja frá því hvað hann
hafði gert með þeim, m.a. lyft
Húsafellshellunni og Fullsterk-
um á Snæfellsnesi. Hann hafði
sem ungur maður eignast mót-
orhjól sem hann þeysti á um
Borgarfjörðinn.
Á þeim tíma voru ekki marg-
ir sem áttu þannig grip. Þessum
stóru höndum fylgdi líka stórt
hjarta.
Hann var bóngóður. Kristvin
átti tjaldvagn sem hann vildi
lána okkur og þar sem við átt-
um ekki bíl til að draga vagninn
fengum við auðvitað lánaðan
Volvoinn einnig. Hann var
vinnusamur, stöðugt að og
vinnudagarnir voru ekki allir
stuttir, hvort sem verið var að
vinna við jarðvinnu inn í sum-
arnóttina eða snjómokstur á
vetrum. Kæru ástvinir, minn-
ingin um Didda afa lifir með
okkur.
Sóley Stefánsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Hvíl í friði, elsku afi,
Hlynur Logi, Helgi Sævar
og Birkir Örn.