Morgunblaðið - 31.10.2016, Síða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 31. OKTÓBER 2016
✝ Þorkell Bergs-son fæddist að
Arnórsstöðum á
Jökuldal 31. októ-
ber 1944. Hann
lést á heimili sínu,
Haukshólum 3 í
Reykjavík, 21.
október 2016.
Foreldrar hans
voru Þórey Hans-
ína Björnsdóttir,
húsmóðir frá Ár-
mótaseli á Jökuldalsheiði, f.
30.12. 1910, d. 22.10. 1968, og
Bergur Þorkelsson, sjómaður
frá Arnórsstöðum á Jökuldal, f.
12.7. 1912, d. 5.8. 1961. Eftirlif-
andi eiginkona Þorkels er Ásta
Aðalheiður Ingólfsdóttir, f. 17.1.
1955. Systkini Þorkels eru Birna
Bergsdóttir, f. 22.11. 1945, Hall-
ur Bergsson, f. 20.6. 1947, d.
7.12. 2011, og Björgvin Bergs-
son, f. 10.12. 1950.
Þorkell var tvíkvæntur. Fyrri
kona Þorkels var Unnur Stef-
firði, lauk þar skyldunámi og
fór síðan í héraðsskólann að
Eiðum og kláraði gagnfræða-
próf. Þegar hann var á 16. ári
drukknaði faðir hans. Fór hann
þá á sjóinn í nokkur ár. Fljót-
lega kynntist hann þá fyrri eig-
inkonu sinni, Unni, og hófu þau
búskap á Reyðarfirði þar sem
hann vann í kjötvinnslu Kaup-
félags Héraðsbúa og veitti henni
forstöðu. Keli var mjög fjölhæf-
ur og tók að sér hin ýmsu verk-
efni og störf. Árið 1979 fluttu
þau til Neskaupstaðar og vann
hann þar hjá Síldarvinnslunni
sem verkstjóri. Árið 1993 slitu
Keli og Unnur samvistum og
flutti hann þá til Reykjavíkur
þar sem hann hóf búskap með
Ástu, seinni konu sinni. Bjó
hann í Reykjavík allt til æviloka
og vann þar við ýmis störf, þar á
meðal sem kokkur til lands og
sjávar, eða önnur störf sem
tengdust sjávarútvegi á einn eða
annan hátt.
Útför Þorkels fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 31.
október 2016, og hefst athöfnin
kl. 13.
anía Stefánstóttir, f.
9.2. 1944, og áttu
þau tvö börn, Þór-
eyju, f. 30.8. 1964,
og er hún gift Ant-
oni Lundberg, eiga
þau tvær dætur, og
Berg, f. 23.9. 1966,
kvæntur Sigríði Ósk
Halldórsdóttur og
eiga þau saman tvö
börn. Seinni kona
Þorkels var Ásta
Aðalheiður Ingólfsdóttir og átti
hún fyrir þrjár dætur, Laufeyju
Önnu Guðmundsdóttur, f. 8.7.
1972, og á hún tvo syni, Kristi Jo
Jóhannsdóttur, f. 16.7. 1978, er
hún gift Sveini Aberg Henry-
syni, og eiga þau eina dóttur en
fyrir á Kristi tvö börn, Nancy
Lyn Jóhannsdóttur, f. 2.7. 1980,
er hún í sambúð með Valdimar
Erni Barðasyni og eiga þau eina
dóttur og fyrir á Nancy einn
son.
Þorkell ólst upp á Reyðar-
Föstudaginn 21. október áttuð
þið mamma ásamt vinum ykkar
frá USA að koma í matarboð heim
til mín. Mamma hringdi rétt fyrir
hádegi og sagði mér frá því að þú
værir farinn. Á augabragði varstu
tekinn frá okkur.
Þegar ég var 12 ára byrjaðir þú
að búa hjá okkur og ólst upp okk-
ur systur sem þín eigin börn.
Varla orðin 13 ára fannst þér
ég vera að hanga og ekkert að
gera. Var mér því hent í djúpu
laugina og látin vinna í fiski. Borg-
arbarnið sem ég var hafði aldrei
áður unnið né séð til verkunar á
fiski. Verkefnið var ekki stórt sem
ég fékk, ég átti að setja fiskana á
færiband. Agndofa stóð ég þegar
ég áttaði mig á því að pota þurfti í
augun til að grípa um þá. Minn
maður glotti og sagði svo, vertu
rösk. Við unnum í mörg ár saman
og er ég mjög þakklát fyrir þann
tíma.
Fljót var ég að átta mig á að
sælkeramatur og heimabakaðar
kökur voru í miklu uppáhaldi hjá
þér. Ég bakaði oft fyrir þig og
mömmu. Hinsvegar þegar kök-
urnar voru til þá áttir þú það til að
vakna á nóttunni og laumast inn í
eldhús og klára kökurnar. Eina
næturferð varð þér á að stela
óvart kökusneið sem nafni þinn
átti. Þú þurftir að kaupa tvær
sneiðar daginn eftir og það tók
nokkra daga að ná sáttum. Þú rifj-
aðir oft upp þessa sögu um hann
nafna þinn.
Afahlutverkinu hafðir þú gam-
an af. Alltaf var stutt í stríðnis-
púkann og glensið. Afabörnunum
þótti gaman að kíkja á þig og
mömmu. En allra skemmtilegast
var að fara í veiðiferð með ykkur.
Það er erfitt að hugsa til þess
að fá ekki að njóta fleiri samveru-
stunda mér þér og munum við
sakna þín mikið.
Kristi Jo Jóhannsdóttir.
Elsku pabbi!
Mér fannst þú alltaf langtum
sætasti pabbinn á Reyðarfirði og
ég var svo montin af þér fyrir að
líkjast hetjunni minni, honum
Clint Eastwood. Ég var líka svo
stolt af þér af því að krökkunum á
Brekkugötunni fannst þú svo
skemmtilegur. Þú hafðir svo gam-
an af því að leika við okkur. Ég
var líka svo stolt af þér af því að
þú varst alltaf tilbúinn að leika
jólasvein á barnaböllunum á
Reyðafirði. En það gránaði samt
gamanið fyrir okkur Berg þegar
mamma bættist í jólasveinahóp-
inn. Þá földum við Bergur okkur.
Það heyrðist meira í mömmu á
þessum árum en það gerir í dag.
Ég var líka svo ánægð af því þú
þóttir svo góður kjötiðnaðarmað-
ur á Reyðó. Þú bjóst til bestu
bjúgun og besta kjötfarsið í heim-
inum. Ég minnist með hlýju ár-
anna sem við áttum á Reyðafirði
og okkur Bergi leiðist aldrei að
rifja þau upp.
Þú varst flinkur að teikna og
mála og ég var alltaf að vonast til
þess að þú mundir gera meira af
því. Þú varst flinkur að dansa og
hafðir gaman af því að dansa við
mig á böllunum. Ég sakna þess
ennþá að geta ekki haft þig sem
dansfélaga. Ég var líka svo stolt af
því hversu vel liðinn þú varst í
vinnunni. Það eru ófáir samferða-
menn þínir sem hafa komið til mín
og tjáð sig um hversu góður yf-
irmaður og vinnufélagi þú varst.
Þú varst líka góður kokkur. Ég sá
það best þegar við vorum að und-
irbúa sjötugsafmælið þitt. Þú
þurftir engar uppskriftir, þú hafð-
ir þetta allt í þér. Þér var margt til
lista lagt.
Ég er mjög stolt af því að vera
Þorkelsdóttir. Mér leiðist aldrei
að útskýra fyrir „nossurum“ að
mitt „etternavn“ „Thorkelsdottir“
þýðir að ég er dóttir hans Þorkels.
Þetta er sko ekkert hallærislegt
staðarnafn eins og algengt er
hérna í Noregi. Ég get endalaust
talið upp hversu stolt ég er að
vera dóttir þín, en ég verð að
hætta áður en þetta verður of
væmið. Pabbi minn, þú varst gull
af manni og sannkallað góðmenni.
Þú varst kannski „Dirty Harry“ á
yfirborðinu en undir niðri varstu
tilfinningaríkur og viðkvæmur.
Hvar sem þú ert núna ertu
örugglega aðalmaðurinn í partí-
inu, hrókur alls fangaðar eins og
þér er einum lagið.
Elsku pabbi minn, takk fyrir
allt. Ég mun elska þig út í hið
óendanlega.
Þín dóttir,
Þórey Þorkelsdóttir (Tóta
Kela).
Kær bróðir er nú fallinn frá svo
snöggt en samt ekki alveg óvænt.
Við áttum góða æsku heima á
Reyðarfirði þar sem bernskuárin
liðu við leik og störf.
Keli bróðir hafði unun af því að
lesa og las allar bækur sem hann
komst yfir, gott var því að spyrja
hann þegar okkur rak í vörðurnar
við heimalærdóminn.
Þorkell var heppinn í konuvali.
Fyrst giftist hann Unni yndislegri
konu og eignuðust þau tvö frábær
börn Tótu og Berg, sem sakna
pabba síns sárt. Síðan giftist hann
Ástu sinni og voru þau alltaf mjög
samrýnd.
Þorkell sagði oft við okkur
systkinin að þar sem hann væri
elstur hefði hann fengið allan
kraftinn og fjörið, sem hann nýtti
vel og gekk því nokkuð oft frjáls-
lega um gleðinnar dyr.
Þorkell var góður maður og
viðkvæmur en faldi það vandlega
undir stolti karlmennskunnar.
Hann bar sig alltaf vel, illt umtal
og ágirnd var ekki að finna í hans
fari enda vinamargur.
Elsku bróðir, við kveðjum þig
að sinni.
Öllum aðstandendum sendum
við samúðarkveðjur.
Kveðja frá systkinum,
Birna og Björgvin.
Þeger ég heyrði um andlát
móðurbróður míns Þorkels, eða
Kela frænda eins og ég kallaði
hann, þá rifjast upp minningar um
rómuð sumur á Austfjörðum. Frá
því að ég man eftir mér og til 12
ára aldurs dvaldi ég hluta úr flest-
um sumrum á heimili Kela frænda
við Breiðablik. Minningabrot mín
eru eins myndbrot úr ítalskri
stórmynd þar sem börnin leika
sér úti í fótbolta, veiða sér fisk á
bryggjunni og hlaupa svo upp til
fjalla og tína sér ber í svanginn.
Það eru hlátrasköll í eldhúsinu,
fjölskyldumeðlimir eru hver öðr-
um skemmtilegri og börnin fá að
drekka ískalt vatn úr rauðvíns-
flöskum, það er meira að segja
gömul amma sem kemur út úr
herberginu sínu þegar leikar
standa sem hæst og tekur þátt.
Húsbóndinn á heimilinu á vídeó-
tæki og leyfir litla frænda sínum
að leigja sér aukamynd í hvert
skipti sem hann fer á vídeóleig-
una. Í hádeginu er síðan hraðspól-
að yfir myndirnar og bestu atriðin
skoðuð betur. Þegar maður eldist
fyllist maður þakklæti fyrir að
hafa átt góða æsku. Keli minn, ég
þakka þér fyrir yndisleg sumur og
í minningunni verður þú alltaf
stórfrændi minn sem ég er stoltur
af að hafa átt. Þinn frændi,
Bergur.
Það hvarfla um huga minn
óteljandi minningar þegar mætur
vinur og félagi er svo skyndilega
horfinn af heimi. Hugurinn reikar
heim á Reyðarfjörð. Ég var að
taka benzín beint á móti Bólstöð-
um þar sem fjölskylda Þorkels bjó
og kallað var á mig í kaffi og eins
og alltaf var elskusemin í fyrir-
rúmi og ekki leið á löngu þar til
talið barst að pólitíkinni og Þórey,
móðir Þorkels, leiddi talið, en þær
Sólveig, móðir hennar, og Eyveig,
systir hennar, lögðu sitt til mála,
ekki alveg sammála allar! En því
skemmtilegri skoðanaskipti. Og
svo lét unglingurinn ekki sitt eftir
liggja, enda þá þegar ákveðinn í
skoðunum. Þetta voru varmir
vinafundir eins og alltaf og undur
er gott að minnast þessa bráð-
greinda kjarnafólks alls um leið
og Þorkell er kvaddur.
Þorkell var einn af kærum
nemendum mínum, greindur vel
og kom oft að sínum hnyttnu at-
hugasemdum, glaðvær og vænn
drengur. Föður sinn missti hann í
sjóinn vart kominn af unglings-
aldri og það áfall setti sín djúpu
sorgarför á heimilið allt. En Þor-
kell fór samt á sjóinn og var
einkar duglegur sem slíkur, áræð-
inn og gætinn um leið að sögn.
Þorkell ásamt öðrum vaskleika-
manni, Hreini Péturssyni, beitti
sér fyrir myndarlegri hátíðarsam-
komu á sjómannadaginn, þeirri
fyrstu sem slíkri heima. Þorkell
kominn í land og kominn í forystu
verkalýðsfélagsins heima og átti
þar góða sögu. Þorkell með kjöt-
vinnslu KHB og bjó ásamt góðu
samstarfsfólki hið albezta kjötfars
og bjúgu sem til voru. Þorkell sem
liðsmaður vaskur í hinni pólitísku
baráttu, áróðursmaður góður og
munaði heldur betur um þá lið-
semd. Þorkell í leikfélaginu
heima, ágætisleikari og dugandi
við allt það sem gjöra þurfti ann-
að, nokkuð sem alltof oft gleymist.
Þorkell alla ævina út hress í
bragði og segjandi allt ágætt, þó
heilsan væri ekki sem bezt. Þor-
kell eignaðist afbragskonu, hana
Unni, sem við höfðum einkar góð
kynni af, en þeirra leiðir skildi, en
heppnin lék við Þorkel þegar
hann náði í hana Ástu en ljúf sam-
leið þeirra varaði í 25 ár.
Óvílinn til allra verka hvar sem
hann kom að, bjartsýnn á hverju
sem gekk.
Hann fór í Fiskvinnsluskólann
og kunni vel við sig þar, starfaði
við þessu tengt löngum og skilaði
sínu hvarvetna, vann við eftirlit
hjá SH, vann sem verkstjóri hjá
Síldarvinnslunni í Neskaupstað,
rak ásamt Ingvari Gunnarssyni
fiskverzlunina Svalbarða hér í
Reykjavík svo á eitthvað sé
minnst. Við hann líkaði öllum
mætavel sem höfðu af honum náin
kynni. Hlýr var sá strengur er í
brjósti bærðist, þess nutu margir.
Við síðustu samfundi nokkurra
Reyðfirðinga í Víkinni var Þorkell
í gamla söguhamnum, glaður í
bragði. Og nú er þessi góði vinur
minn horfinn svo skyndilega.
Þökkin hlý fer um huga minn á
þessari stundu. Konu hans Ástu,
börnum hans tveim, systkinum
hans og öðrum aðstandendum eru
sendar einlægar samúðarkveðjur
frá okkur Hönnu. Eftir lifir muna-
björt minningin um góðan dreng.
Blessuð sé sú minning.
Helgi Seljan.
Þorkell Bergsson
✝ Ólafur Ingólfs-son fæddist í
Reykjavík 28.
ágúst 1945. Hann
lést á Landspítal-
anum við Hring-
braut 21. október
2016.
Foreldrar hans
voru Fanney Gísla-
dóttir, f. 4. júní
1911, d. 6. janúar
2004, og Helgi Ing-
ólfur Gíslason, f. 24. júní 1899,
d. 13. febrúar 1968, kaupmenn.
Systkini hans voru Erna, f. 29.
janúar 1928, d. 8. maí 2001, gift
Agli J. Stardal, f. 14. september
1926, d. 23. júlí 2011. Hörður, f.
1. janúar 1930, d. 7. júlí 1996,
giftur Birnu Ágústsdóttur, f.
20. janúar 1949. Þau skildu.
Helga Sigríður, f. 19. mars
1931. Maki Hermann Hall-
grímsson, f. 15. september
1928, d. 27. apríl 2001. Ingólfur
vann fleiri störf samhliða námi
við háskólann.
Árið 1978 flutti Ólafur til
Kaliforníu þar sem hann kvænt-
ist 2. september 1978 eftirlif-
andi konu sinni, Emelítu Ordo-
nez Nocon, f. 11. sept. 1947.
Börn þeirra eru Emil Ólafur, f.
20. desember 1981, og Fjóla
Lára, f. 25. ágúst 1988, sam-
býlismaður hennar er Ingi Már
Úlfarsson, f. 5. janúar 1987.
Börn þeirra eru: Emelíta Sóley,
f. 4. janúar 2010, og Nikulás
Ólafur, f. 23. ágúst 2012.
Ólafur vann ýmis störf. Í
Kaliforníu vann hann í banka
og við tölvur. Eftir heimkomu
árið 1989 fluttist hann í Kópa-
vog og hélt hann áfram að
vinna við tölvur, kennslu, þýð-
ingar og leiðsögn ferðamanna.
Einnig starfaði hann um tíma á
Landspítalanum og við próf-
arkalestur hjá Hæstarétti, en
lengst af hjá Fréttastofunni
RÚV.
Jarðarförin fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 31. októ-
ber 2016, kl. 13.
Gísli, f. 11. nóv-
ember 1941, d. 28.
mars 1996. Maki
Helga Guðmunds-
dóttir, f. 26. maí
1950. Lára Sigrún,
f. 2. ágúst 1943.
Sigurður Valur
Ingólfsson, f. 31.
maí 1948. Maki:
Margrét Kristín
Hreinsdóttir, f. 18.
mars 1951.
Ólafur ólst upp í Fitjakoti á
Kjalarnesi þar sem foreldrar
hans höfðu með höndum bú-
skap og verslunarrekstur.
Hann hóf skólagöngu á Klé-
bergi á Kjalarnesi og síðar á
Brúarlandi í Mosfellssveit.
Hann lauk landsprófi frá Laug-
arvatni og síðar stúdentsprófi
frá MR. Síðar lauk hann BA-
prófi í íslensku og dönsku við
Háskóla Íslands. Hann kenndi
íslensku fyrir útlendinga og
Eins og það er sárt að missa
góðan frænda mun minningin um
góðan og kæran vin lifa sterkt
áfram. Óli frændi, eins og hann
var iðulega nefndur, eða bara Óli,
var ungum systursyni sínum sem
líflína á tímum þegar fjölskyldan
var rifin upp og tvístrað í kjölfar
mikils áfalls. Hann reyndist ómet-
anleg stoð vegna þolinmæði sinn-
ar, umburðarlyndis og ánægju af
því að miðla af þekkingu sinni,
sem ungum dreng fannst vera
ótæmandi lind, enda var hann var
mjög vel lesinn á flestum sviðum
og margfróður. Óli var óstálp-
uðum unglingi ómetanlegur
brunnur vináttu og skóp forvitni
sem enn vottar fyrir. Ekki var nóg
með að hann sýndi einstakt lag við
að kveikja námsáhuga hjá mis-
jafnlega áhugasömum nemanda,
frænda sínum, heldur gerði hann
dönsku og íslenska málfræði jafn-
vel að skemmtilegum námsfögum
með sannfærandi og oft ítarlegum
umræðum. Tónlistin var hluti af
fræðslunni, en mikið var leikið af
írskum þjóðlögum sérstaklega og
jafnvel píanókonsertar Beetho-
vens eða önnur góð tónlist.
Einn af mörgum fágætum eig-
inleikum Óla var sterk réttlætis-
kennd, sem hann fékk trúlega í arf
frá foreldrum sínum. Jákvæður,
heiðarlegur og vingjarnlegur var
hann með afbrigðum og allt of-
beldi fráboðið. Faðir minn sagði
eitt sinn um mág sinn að hann
hefði aldrei styggðaryrði uppi um
nokkurn mann og slík orð heyrði
ég heldur ekki af hans vörum. Ná-
kvæmni og umhyggja var Ólaf eðl-
islæg. Hann var duglegri og út-
sjónarsamari en flestir að gera við
og varðveita því sem næst hvað
sem er og bilað var. Þessi metn-
aður gekk óneitanlega stundum
fram af öðrum en sjálfur hafði
hann góðlátlegt gaman af þessu
hugðarefni sínu. En þessi ákafi
hans og natni birtist líka í mjög svo
fjölbreyttri matargerð, en alltaf
var gnótt úrvals matar á borðum
hjá þeim Ólafi og Emelítu.
Á níunda áratug síðustu aldar
bjuggum við báðir í Kaliforníu og
þá kom sér oft vel að geta leitað til
Óla með ráð eða aðstoð. Þar hafði
hann stofnað sína eigin fjölskyldu,
sem átti eftir að reynast honum
kærari og meiri gleðigjafi en öll
veraldleg verðmæti. Heimili þeirra
Óla og Emelítu stóð ætíð opið fyrir
gestkomandi námsmanni hvenær
sem var. Á þessum árum áttum við
frændur góð samtöl, stundum
mjög löng um nánast allt, eins og
bæði fyrr og síðar. Ekki leyndi sér
heldur í þessum löngu og góðu
samtölum væntumþykja hans fyrir
konu sinni og syni og síðar dóttur
að sjálfsögðu. Þó við værum ekki
alltaf sammála í þjóðmálaumræð-
unni gátum við alltaf fundið sam-
eiginlegan farveg fyrir umræðuna,
hlustað og umborið sjónarmið hver
annars. Óli bjó yfir þeim allt of
sjaldgæfa eiginleika umburðar-
lyndi, sem margir í dag mættu
temja sér í slíkri umræðu og mann-
legum samskiptum. Vinátta við
slíkan mann og virðing bara vex við
aukin kynni.
Emelítu, Emil Ólafi, Fjólu Láru
og fjölskyldu hennar og öðrum að-
standendum sendum við feðgar
okkar innilegustu samúðarkveður.
Jónas Egilsson.
Þetta var eitt af þeim símtölum
sem enginn vill fá. Snemma að
morgni frá Íslandi. Það var bróðir
minn með þær fréttir að Óli móð-
urbróðir okkar hefði hnigið niður
rétt áður og væri kominn á gjör-
gæslu. Til að byrja með höfðum við
góða von um bata en síðan kom
reiðarslagið. Þetta reyndist alvar-
legra en talið var í fyrstu og hann
kvaddi þetta líf fimm dögum síðar.
Eftir sitjum við fjölskylda hans
enn einu sinni í áfalli yfir ótíma-
bærum missi. Afneitun. Þetta get-
ur bara ekki verið. Ekki Óli líka.
Hann sem alltaf var svo sprækur
og hress. Eins og ég sagði á FB
síðunni minni þegar hann varð sjö-
tugur í fyrra: „Þessi síungi, ynd-
islegi og flotti móðurbróðir minn á
stórafmæli.“ Hann virtist alltaf
vera mun yngri en hann var. Dug-
legur að hreyfa sig, það eru ekki
það mörg ár síðan við hlupum sam-
an 10 kílómetra í Reykjavíkur-
maraþoninu eða Gamlárshlaupi
ÍR. Óli var sjötti í röð sjö systkina
sem móðurforeldrar mínir áttu á
20 árum. Fjölskyldan var því stór
en tengslin sterk. Hann var nær
sumum okkur systrabörnum sín-
um í aldri en eldri systrum sínum,
mæðrum okkar og kannski einmitt
þess vegna mynduðust sérstök og
mjög sterk tengsl á milli okkar
frændsystkina. Óli var ekki bara
móðurbróðir okkar, heldur líka
góður félagi og vinur alla tíð. Það
eru nánast endalausar góðar minn-
ingar frá mínum uppvaxtar- og
fullorðinsárum sem tengjast hon-
um. Það var t.d. einstaklega ljúfur
og þolinmóður frændi sem kenndi
vatnshræddri lítilli frænku sinni að
synda. Hann var mikill grúskari,
vel lesinn og með skemmtilegt
skopskyn, sem aldrei var langt
undan. Hjálpaði mér sem krakka,
m.a. með líflegri tónlist og „MAD“-
tímaritum, að takast á við mikla
sorg. Alltaf boðinn og búinn til að
aðstoða alla, einstaklega bóngóður.
Reyndist líka betri en enginn eftir
að mamma féll frá og kíkti gjarnan
við hjá pabba, mági sínum. Þrátt
fyrir ólíka persónuleika og tölu-
verðan aldursmun voru þeir alltaf
góðir félagar. Óli hafði gaman af að
fara með pabba út á sjó eða Leir-
vogsvatn. Vegna BA-prófs síns í ís-
lensku og dönsku var hann ósjald-
an fenginn til að hjálpa
frændsystkinum sínum við
dönskunám, ritgerðir og annað.
Grein sem þessi hefði t.d. verið
send honum til yfirferðar fyrir
birtingu. Óli og Emelita fluttu aft-
ur til Íslands frá Kaliforníu um það
leyti sem ég var að klára háskóla-
nám mitt. Óli ekki aðeins aðstoðaði
mig við lokaverkefnið, bæði við yf-
irferð og þýðingar, heldur lánaði
mér líka og setti upp tölvu hjá mér
til að vinna við. Það voru ófáar
ferðirnar sem hann kom til að
bjarga klaufaskap frænku sinnar
við frumraunir tölvunotkunar.
Eins og eldri bræður hans Ingólfur
Gísli og Hörður fellur Óli nú svip-
lega frá okkur um aldur fram. Eft-
irsjáin er mikil og söknuður, ekki
síst fyrir Emelitu, Emil, Fjólu og
barnabörnin tvö. Þau voru honum
allt.
Elsku Emelita, Emil, Fjóla og
fjölskylda, mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur, minningin um góðan
mann, pabba, afa, bróður og
frænda lifir með okkur. Elsku Óli
frændi, takk fyrir allt, þín mun ég
minnast og sakna alla tíð.
Kristrún Þ. Egilsdóttir
Stardal.
Ólafur Ingólfsson