Dagblaðið Vísir - DV - 07.08.2015, Blaðsíða 25

Helgarblað 7.–10. ágúst 2015 Fólk Viðtal 25
dk Viðskiptahugbúnaður
- Þróaður fyrir íslenskar aðstæður
- Öruggur, einfaldur í notkun og veitir
góða yfirsýn yfir rekstur fyrirtækisins
- Yfir 5.000 fyrirtæki á Íslandi nýta sér
þjónustu okkar
dk POS afgreiðslukerfið
- Hraðvirkt og einfalt í notkun
- Eitt öflugasta afgreiðslukerfið á markaðnum í dag
- Yfir 900 afgreiðslukerfi um land allt
dk Vistun
- Heildarlausn í hýsingu forrita og gagna
- Örugg vistun og framúrskarandi þjónusta
dk hugbúnaður
Bæjarhálsi 1, 110 Reykjavík
Sími: 510 5800
www.dk.is
Íslenskur hugbúnaður í 16 ár
Veldu íslenskan
hugbúnað
úr skóla og gefast upp en þess í stað
setti ég mér háleit markmið og ein-
blíndi á að klára stúdentinn. Auðvit-
að var það gríðarlegt sjokk að vera
ófrísk og hvað þá að hafa svona lítinn
tíma til að undirbúa komu barnsins
þar sem ég var komin svona langt
á leið. Ég var engan veginn tilbúin
en við svona aðstæður er það sjálfs-
bjargarviðleitnin sem grípur inn í. Ég
varð að vera tilbúin.“
Þrjár mömmur
Samband Maríu við barnsföðurinn
slitnaði árið 2011. „Þorgeir á yndis-
legan pabba og við áttum saman
mjög góðan tíma þótt ég hafi ver-
ið ótrúlega erfið og ekki á besta stað
í lífinu. Að hætta saman var besta
ákvörðunin fyrir okkur enda er hann
í dag mjög hamingjusamur og á von
á öðru barni. Og svo er ég bara lesbía
ofan á allt saman,“ segir hún og bros-
ir snöggt. „Að koma út úr skápnum
var annar vendipunktur í mínu lífi,
rétt eins og að segja frá brotinu. Það
er mikill léttir að hætta að reyna að
vera einhver sem maður er ekki og
fyrir vikið koma fram margs kon-
ar púsl sem maður þarf á að halda
til að ná að skilja sjálfan sig. Þorgeir
er mjög ríkur, á einn pabba og þrjár
mömmur. Ég held að maður geti ekki
kvartað yfir slíku hlutskipti.“
Orðin mjög þunglynd
Hún segir fjölskylduna hafa splundr-
ast þegar hún sagði frá ofbeldinu.
„Mamma hefur alltaf staðið með mér
en samband mitt við systkini mín
hefur verið erfitt. Við erum núna fyrst
saman í fjölskylduráðgjöf svo við get-
um talað saman. Okkar verkefni er
að eiga góð og falleg samskipti án
þess að hann stjórni skömminni hjá
mér eða þeim. Við erum með okk-
ar leikreglur og tölum ekki um hann
þegar við hittumst heldur reynum að
búa til okkar líf burtséð frá honum.
Það tók mig fjögur góð ár að ná mér
en í dag lifi ég góðu lífi og gæti ekki
hugsað mér að vera enn að þykjast;
að verða fertug en vera enn í leikriti
og mamma ennþá gift honum. Þess
vegna verð ég svo sorgmædd þegar
ég veit af fólki sem er enn að byrgja
svona inni. Skömmin er ekki þeirra.
Ég er alveg viss um að ég væri ekki
á lífi í dag ef ég hefði ekki sagt frá.
Ég var orðin mjög þunglynd. Ég var
komin á þann stað að mér fannst til-
vera mín minna virði en að segja frá
og skemma þannig fjölskylduna.“
Hún segir gerandann hafa farið að
gráta þegar hún bar ásakanirnar upp
á hann. „Hann var fullur og segir
mér að ég megi ekki segja mömmu
og segist ætla að ganga frá sér en mér
tekst að hátta hann og svæfa. Ég gat
ekki lengur haft þetta á bakinu og var
komin á þann stað að það var ann-
aðhvort hann eða ég. Það er óbæri-
legt til þess að hugsa að það að deyja
var raunverulegur valkostur. Í fyrsta
skiptið á ævinni hugsaði ég um mig,
sagði frá og þá var ekki aftur snúið.“
Kölluð lygari og hóra
Tveimur dögum eftir að María hafði
sagt mömmu sinni frá ofbeldinu sátu
þau þrjú heima hjá ömmu Maríu.
„Mamma var búin að bera þetta upp
á hann þegar ég kom og hann hafði
játað og það fyrsta sem hann gerði
var að spyrja hágrátandi hvort hann
geti ekki gert eitthvað til að laga þetta.
Ég bara fraus. Ég vildi að ég hefði get-
að sagt eitthvað, að hann yrði að átta
sig á því sem hann hefði gert og að
það yrðu afleiðingar. Daginn eftir var
hann svo farinn. Ég hef tvisvar rekist
á hann síðan, einu sinni í Ikea og svo
á flugvellinum. Tilfinningar mínar
gagnvart honum eru flóknar. Ég leyfi
mér að þykja vænt um góðu hliðarn-
ar en hann hefur ekki komið vel
fram, hvorki gagnvart mér, mömmu
eða fleirum. Hann hefur aldrei borið
ábyrgð nema í þetta eina skipti. Eft-
ir það fór hann að neita. Ég hef lent í
því að fólk hefur ráðist á mig og kall-
að mig lygara, hóru og ógeð og slíkt
er erfitt að lifa við en í hjarta mínu
veit ég hvað er satt. Stundum finn
ég fyrir ótta gagnvart honum og það
er leiðinlegt að hann geti haft þau
áhrif á mig en ég mun líklega alltaf
díla við það. Ég hef samt ákveðið að
þessi maður fái aldrei að taka annan
dag frá mér. Fyrir mér er hann bara
dáinn; ekki til. En hins vegar fór ég
aldrei í neina jarðarför né fékk að
syrgja, hann bara hvarf. Ég er tilbúin
að fyrirgefa fólki sem virkilega sýn-
ir iðrun og gengst við gjörðum sín-
um. Ég get fyrirgefið sjálfri mér fyrir
að hafa þagað og fengið þannig frið
inni í mér. Ég er búin að því. Ég get
líka fyrirgefið systkinum mínum og
mömmu fyrir að hafa einhvern tím-
ann tekið rangar ákvarðanir. Sumir
eru bara búnir að fyrirgera rétti sín-
um. Ef þú sýnir ekki iðrun er erfitt að
fyrirgefa.“
Vaknar grátandi og öskrandi
Ingileif segir ótrúlegt að fylgjast með
breytingunni á Maríu frá því að þær
kynntust fyrst. „Við kynntumst stuttu
eftir að ég sagði frá. Þá var ég föl og
grá. Svona ábyrgð sogar úr manni líf-
ið. Það var erfiðast að segja frá í fyrsta
skiptið. Þá fór ég á leynistaðinn minn
og öskraði þetta, ein með sjálfri mér.
Svo æfir maður sig, segir einum og
einum vini og fattar að það er í lagi.
Svo hafði ég sagt öllum vinahópn-
um og í dag get ég alveg eins verið að
tala um veðrið. Ég á ekkert erfiðan
dag þótt ég tali um þetta.“ Hún viður-
kennir þó að það sé ekki langt síðan
hún hafi reglulega vaknað öskrandi
og grátandi eftir að hafa rifjað þetta
upp en í dag hafi hún Ingileif til að
róa sig eftir slíkar martraðir. „Sem
betur fer hafa þessir draumar næst-
um alveg hætt. Eftir fyrstu svona nótt
sem hún upplifði með mér og þurfti
að halda utan um mig opnaði ég mig
fyrir henni. Ég hafði nefnilega ekki
verið alveg opin sjálf þótt ég hafi
alltaf verið að segja henni að opna
sig. Það er nefnilega allt í lagi að vera
lítill í sér af og til.“
Ekki þessi harði töffari
Frá Maríu streymir einhver óumræð-
anlegur kraftur sem hún gengst við
en segist hafa tekist að beisla bet-
ur eftir að hún skilaði skömminni.
„Það hefur alltaf verið innbyggð
skynsemisrödd í mér þótt ég geti
líka alveg verið flippuð. Ég var aldrei
uppreisnargjörn og aldrei í rugli og
kannski stundum of góð. Líklega
vantaði mig festu svo ég bjó hana
bara til sjálf. Ég held að ég sé mjög
hógvær að eðlisfari þótt það hljómi
ekki hógvært að segja það. Það skipt-
ir mig máli að deila og ég tel mig til
að mynda ekki eiga Druslugönguna
þótt ég sé talskona hennar. Ég bara
elska Druslugönguna og legg á mig
vinnuna fyrir málstaðinn. Eins hef
ég aldrei velt því fyrir mér hvort ég sé
eitthvað merkilegur pappír, líf mitt
snýst ekki um það heldur hvort ég
geti látið gott af mér leiða. Kannski
er ég bara léleg að hygla sjálfri mér,“
segir hún og Ingileif grípur fram í og
segist vera að vinna í þessu. „Mar-
ía er ekki þessi harði töffari sem fólk
heldur að hún sé og þótt það geti ver-
ið kostur og því fylgi ákveðinn sjarmi
að vera hógvær þá mætti hún hafa
meira sjálfstraust. Ég er að reyna að
fá hana til að eigna sér þann heiður
sem hún á skilið.“
Teknar sem tvíburar
María Rut og Ingileif eru glæsi-
legar konur með bein í nefinu og án
vafa mikilvægar fyrirmyndir ungra
kvenna sem eru að stíga sín fyrstu
skref út úr skápnum. „Við lendum
oft í því að fólk taki okkur sem systr-
um og höfum meira að segja ver-
ið spurðar hvort við séum tvíburar.
Við erum jafn háar og notum sömu
fatastærð, talandi um „the perks of
being a lesbian“,“ segja þær hlæjandi
og bæta svo við að það séu ótrúlega
margir sem trúi ekki að þær séu par.
„Við höfum oft verið beðnar um að
kyssast til að sanna það. Einhvern
veginn virðist vera meira leyfi til að
segja hluti við samkynheigða, hluti
sem engum dytti í hug að segja við
gagnkynhneigt par.“
Ást við fyrstu sýn
Þótt María og Ingileif séu ungar hafa
þær skipulagt framtíðina. Og þar
eru frekari barneignir meðal annars
á dagskrá. „Okkur langar hiklaust í
fleiri börn en það gerist ekki af sjálfu
sér hjá okkur,“ segir María. „Það er
víst enginn möguleiki á slysi. Við
værum alveg til í nokkur í viðbót en
ætlum að gifta okkur fyrst og klára
námið. Í fyrsta skiptið á ævinni hef
ég fundið öryggi, mína fjölskyldu
og minn kjarna. Við erum afskap-
lega duglegar að skapa okkar hefð-
ir og búa til góðar minningar sem er
ómetanlegt. Hjá Ingileif fann ég strax
öryggi, ég vissi strax að hún myndi
aldrei meiða mig eða koma illa fram
við mig. Mig vantaði svo heila mann-
eskju sem ég gæti heilað mig með.
Svo er hún líka svo fáránlega sæt og
heillandi.
Augnablikið þegar hún sendi mér
fyrstu skilaboðin var mesta „YES“
móment lífs míns. Hún hafði aldrei
verið með stelpu áður en var samt
svo töff og kúl. Þetta var í alvöru ást
við fyrstu sýn og mig langaði að segja
henni að ég elskaði hana frá fyrsta
degi en beið aðeins með það því
það er það sem bíómyndirnar kenna
manni. Það er ekki slæmt að vera í
ástarsambandi með bestu vinkonu
sinni. Þetta er í fyrsta skipti sem ég
er raunverulega ástfangin og í fyrsta
skipti sem ég hef fundið ró í hjartanu,“
og bætir aðspurð við að nú sé komið
að Ingileif að vera ófrísk. „Kannski
verðum við það bara báðar í einu.
Nei, líklega væri það versta hugmynd
í heimi, alveg hræðileg hugmynd,
hormónaflæðið úti um allt,“ segir hún
og þær hlæja báðar, kveðja og halda
hringferðinni áfram. n
Kærustupar, ekki systur María og Ingileif lenda oft í því að fólk trúi ekki að þær séu par.
Druslur María Rut og Ingileif eru hluti af
hópnum sem skipuleggja Druslugönguna.
„Ég reyndi samt
lengi að réttlæta
þetta, að hann hefði rugl-
ast á mér og mömmu og
hann hefði verið fullur.