Dagblaðið Vísir - DV - 08.05.2015, Side 18

Helgarblað 8.–11. maí 201518 Fréttir
Vætan
fraus á
fötum
dóttur
minnar
U
ngt par, Davíð Kjartansson
og Drífa Guðnadóttir, lenti
nýverið í skelfilegri lífs-
reynslu þegar bíll þeirra
rann í hálku og fór út af veg-
inum á Möðrudalsöræfum. Í bíln-
um með þeim var 14 mánaða dóttir
þeirra, Dísella Dögg. Davíð rotaðist í
byltunni en þegar hann rankaði við
sér var barnið hágrátandi og glerbrot
og blóð út um allt. Biðin eftir hjálp
var átakanleg en loks komu breskir
fornbílaeigendur þeim til aðstoð-
ar. Davíð stígur fram og lýsir þessari
erfiðu reynslu, ekki síst til þess að
koma sígildum skilaboðum á fram-
færi. Beltin bjarga.
„Þá hefðum við ekki
þurft að spyrja að leikslokum“
„Þetta var sennilega sekúndubrot
en leið eins og heil eilífð. Þarna var
dulin hálka og allt í einu fann ég að
ég var búinn að missa stjórn á bíln-
um. Ég náði þó að stýra honum út
af á því sem virtist vera skárri stað-
ur. Hinum megin við veginn var
stórgrýti og hefðum við oltið þar
þá hefðum við ekki þurft að spyrja
að leikslokum,“ sagði Davíð, sem er
þaulvanur að keyra í fjölbreyttum
aðstæðum starfs síns vegna. „Ég
hef starfað sem hótelstjóri ION
undanfarið eitt og hálft ár og hef
því daglega þurft að keyra Nesja-
vallaleiðina og Mosfellsheiðina, oft
við mjög skrautlegar aðstæður. Ég
taldi mig því færan í flestan sjó en
þarna sköpuðust afar lúmskar að-
stæður sem erfitt var að ráða við,“
bætir hann við.
Andlitið á kaf í vatn
„Við fórum nokkrar veltur áður
en að ég rotaðist í stutta stund. Ég
man hins vegar skýrt að á einum
tímapunkti fór andlitið á mér á
kaf í vatn og þá brá mér rosalega.
Þegar ég ranka við mér erum við á
hvolfi, vatn að leka inn í bílinn og
dóttir mín hágrátandi. Fyrstu við-
brögð voru að bjarga barninu, það
voru eiginlega ósjálfráð viðbrögð.
Ég man að ég var hræddur um að
dóttir mín væri að kafna í beltinu
þar sem hún hékk í stólnum sín-
um, hvort sem það er rökrétt eða
ekki. Ég náði að teygja mig til henn-
ar, losa beltið og koma henni í fang
móður sinnar. Þá fór ég að skoða
mig betur um og sá að allar rúður
voru mölbrotnar og við öll skorin
og blóðug. Ullarpeysa dóttur minn-
ar var útötuð í blóði og þá helltist
yfir mig hræðileg tilfinning,“ segir
Davíð.
Vindurinn nísti inn að beini
Davíð var sjálfur marinn og blóðug-
ur en á Facebook-síðu sinni sagði
hann að heildaráhrifanna hefði ekki
farið að gæta fyrr en nokkuð var
um liðið. Fjölskyldan var á leiðinni
í stutta heimsókn til tengdafor-
eldra Davíðs sem búa á Neskaup-
stað þegar slysið átti sér stað. Að
sögn Davíðs hugsuðu þau strax um
að gera einhverjum viðvart en það
þyrmdi yfir þau þegar í ljós kom
að símar beggja lentu ofan í vatni
og voru gagnslausir. „Það var við-
bjóðslegt veður, ískalt og rosalegur
vindur sem nísti inn að beini. Mér
varð ekki um sel þegar ég sá vætuna
bókstaflega frjósa á fötum dóttur
minnar.“
„Við vorum bara föst“
Eitt það óþægilegasta var vatnið sem
að vætlaði inn í bílinn. „Ég vissi ekk-
ert á hvaða undirlendi við vorum.
Var bíllinn á hvolfi ofan í vatni eða
ekki? Ég sá vatnið vætla inn í bíl-
inn en áttaði mig fyrst um sinn ekki
á því hvort við værum að sökkva
eða ekki,“ sagðir Davíð. Vatnið var
um metri á dýpt en ísinn hélt þeim
blessunarlega uppi og fljótlega var
ljóst að þau væru ekki að sökkva
sem var mikill léttir. Aðstæðurnar
í bílnum voru hins vegar slæmar.
„Við vorum bara föst, eina leiðin
út var í gegnum mölbrotnar rúð-
ur. Rokið og nístandi frostið átti
greiða leið að okkur og við vorum
orðin talsvert hrakin. Þá tók einhver
n Lentu í skelfilegri bílveltu
n Bretar komu til bjargar
Björn Þorfinnsson
bjornth@dv.is
„Þetta var
sennilega
sekúndubrot en leið
eins og heil eilífð
„Fyrstu viðbrögð
voru að bjarga
barninu, það voru eigin-
lega ósjálfráð viðbrögð.