Skagfirðingabók - 01.01.2004, Side 37

HJÖRLEIFUR Á GILSBAKKA
Jóhann blés ekki úr nös. Hjörleifur taldi Jóhann þann þolnasta
mann sem hann hefði gengið með. Það er svo önnur saga að
fjöldamörg síðari ár ævinnar var Jóhann svo illa farinn af hey-
mæði að hann var ófær til gangs.
Hjörleifur entist vel sem göngumaður. Hafði alla tíð mikinn
gang, gekk á beitarhús alla daga eina þrjátíu vetur og bar póst
frá Gilsbakka í Merkigil þrjá daga í viku í áratugi. Þar að auki
stundaði hann fjallgöngur og náttúruskoðun lengst af ævinnar.
Hann hafði stundum á orði að enginn maður fyrr eða síðar ætti
fleiri ferðir yfir Merkigilið en hann. Þeir sem gerst þekkja til
vita að það er satt og rétt.
Skólaganga
Skólagöngu Hjörleifs lauk með fullnaðarprófi úr barnaskóla.
Kennari hans var Gísli Gottskálksson í Sólheimagerði, sem var
í áratugi kennari í Akrahreppi. Gísli var góður kennari og
vitnaði Hjörleifur oft í að þetta eða hitt hefði Gísli kennt sér í
barnaskóla.
Þegar unglingar í spurningakeppni framhaldsskóla stóðu á
gati, sem æði oft vildi verða, í sögu og landafræði eigin lands,
taldi Hjörleifur sjáanlega eitthvað að kennslu þegar ungmenni
gætu ekki svarað einföldustu spurningum um landið sitt.
Sjálfur átti Hjörleifur afar auðvelt með nám. Var allt í senn
næmur, stálminnugur og skilningsgóður. Með sjálfsnámi aflaði
hann sér sjaldgæfrar þekkingar í grasafræði og jarðfræði. I ís-
lensku og fleiri tungumálum aflaði hann sér kunnáttu gegnum
útvarp og bréfaskóla. Einnig veitti Eiríkur bróðir hans honum
tilsögn í tungumálum og fór sú kennsla aðallega fram með
bréfaskriftum. Þýsku las hann sér til gagns og talaði ótrúlega
vel. Það vottaði þýskur háskólakennari, sem dvaldi hér í Flata-
tungu smátíma til þess að æfa sig í íslenskri tungu. Sigurður
Jónasson varðstjóri og síðar skógarvörður í Varmahlíð hafði
dvalið við nám í Þýskalandi og var vel mælandi á þýskuna.
35