Skagfirðingabók - 01.01.2004, Qupperneq 43

HJÖRLEIFUR Á GILSBAKKA
Hér á eftir verða skráðir nokkrir minnispunktar Páls Dag-
bjartssonar um aðdraganda að stofnun Náttúrugripasafns í
Varmahlíð, „eins og það kemur mér fyrir sjónir og ég veit
best.“
Um mánaðamótin okt./nóv. 1979 komu þeir Hjörleifur Krist-
insson á Gilsbakka og Guðbrandur Magnússon fyrrverandi
kennari á Siglufirði í Varmahlíðarskóla til athugunar á því
hvort til greina kæmi að húsnæði fengist í skólanum undir
náttúrugripasafn ef af stofnun þess yrði. I umræðum við þá
félaga kom fram að s.l. sumar hefðu þeir átt miklar bollalegg-
ingar með Helga Hallgrímssyni á Akureyri um nauðsyn þess
að koma upp safni í Skagafirði, en ræður manna hefðu strandað
flestar þegar tal barst að húsnæði undir safnið.
Mér leist strax vel á þessa hugmynd og þá ekki síst með það í
huga hve mikill hagur það væri fyrir skólann að hafa slíkt safn
í húsakynnum sínum og nýta til kennslunnar. Taldi ég ekki óhugs-
andi að skólinn gæti lagt til húsnæði. Reifaði ég þetta mál við
ýmsa forráðamenn, bæði í skólanefnd, byggingarnefnd og odd-
vita hér í kring. Voru allir á því máli að greiða fyrir þessu svo
af gæti orðið. I janúarbyrjun [1980] talaði ég við Jóhann Salberg
[Guðmundsson] sýslumann og reifaði þessa hugmynd að
stofna náttúrugripasafn hér í Skagafirði og velja því stað í
Varmahlíðarskóla, og þá einnig hvernig honum litist á að sýslu-
sjóður yrði þátttakandi í fyrirtækinu. Jóhann tók þessu máli
mjög vel og kvaðst mundi styðja hugmyndina við sýslunefnd.
Á oddvitafundi í Varmahlíðarskóla 26. janúar lagði ég fram
tillögu þá sem hér er að framan skráð, og hún samþykkt þar.
Tóku allir vel í þetta mál og vildu að fram næði að ganga.
Nokkru síðar, eða 15. febrúar 1980, fékk ég bréf frá Guð-
brandi Magnússyni á Siglufirði og segir hann þar m.a.: „Eins
og allir vita þar í Skagafirði, sem annars kæra sig um, hafa
Skagfirðingar tekið svo ánægjulega í hendina á mér að ég veit
ekki hvernig ég ætti að þakka góðvild þeirra ef ekki með því
41