Skagfirðingabók - 01.01.2004, Qupperneq 60

SKAGFIRÐINGABÓK
snafs hjá þeim félögum og er þeir fara hellir Magnús Bragi
hálffullan bolla af víni og segir Hjörleifi að þetta sé til þess að
hann tali betur við skipstjórann þegar hann hringi. Hjörleifur
hvolfir nú í sig úr bollanum og stendur það heima að hann er
að ljúka úr bollanum þegar síminn hringir. Nú var Hjörleifur
reiðubúinn að ræða við skipstjórann um öll rök tilverunnar.
Þrífur símann og heilsar: „Jæja, sæll aftur“.
En þá kom sjokkið. „Þetta var þá ekki skipstjórinn heldur
Gunna Kvaran.“ Guðrún Kvaran var þá með útvarpsþátt um
íslenskt mál. Hjörleifur hafði verið í sambandi við hana eða
hún við hann um útbreiðslu orða og fleira. Samtal þeirra mun
hafa orðið hið skilmerkasta og gagnlegt þrátt fyrir að allur
undirbúningur væri ætlaður annarri umræðu. Guðrún mat
hann mikils sem viðmælanda og glöggan heimildarmann. Það
tjáði hún sig um er þessi þáttur var í smíðum.
Maðurinn Hjörleifur Kristinsson
Björn á Löngumýri og Steinólfur í Fagradal komast báðir svo
að orði í endurminningum sínum: „Eg hef lifað mér til gam-
ans.“ Víst má segja það um flesta að þeir lifi sér til gamans á
ýmsan máta. Það átti vissulega við um Hjörleif, en jafnframt
og ekki síður lifði hann öðrum til gamans því maðurinn var
skemmtilegur. Skyldustörf sín vann hann einnig á þann veg að
þau er verkanna nutu glöddust meir en ella. Svo var t.d. um
póstferðirnar. í kveðjuorðum sínum til Hjörleifs minnist Guð-
mundur á Egilsá þeirra með þeim orðum er hér fara á eftir:
„Um langt skeið hafði Hjörleifur á hendi póstflutninga hingað
í dalina, Norðurárdal og Kjálka, og féll varla niður ferð hverju
sem viðraði eða þó misjafnlega stæði á fyrir einyrkja. Jafnan
gaf hann sér tíma til að staldra við á bæjum, segja fréttir og
spjalla við heimilisfólk. Hann virtist ávallt hafa tíma, kom þó
sínu fram. Alls staðar varð hann heimilisvinur og hafði uppi
58