Skagfirðingabók - 01.01.2004, Qupperneq 84

SKAGFIRÐINGABÓK
Fé er jafnan fóstri líkt. Köttur Hjörleifs tók upp á því á gam-
alsaldri að yrkja. Áður var nefnt að Hjörleifur eignaði kettin-
um eina ljóðlínu í kvæðinu um Kollu með skemmda eyrað.
Þessar tvær vísur eignaði hann kettinum og eru þær báðar um
hundinn Snata:
Lítil finnst mér lystin í Snata,
það liggur við að þurfí hann að mata.
Hann er líka ungur að árum
og aðallega gerður úr hárum.
Snati latur lá á gólfi
á leið í sumarfrí.
Kötturinn í hanskahólfi
hló bara að því.
Gísli Rúnar Konráðsson frændi Hjörleifs og ágætur hagyrð-
ingur kvað er'Hjörleifur lét hann heyra þennan kveðskap.
Á haustin kynjakveðskapur
kvisast út í hrímið.
Kötturinn hugsar en Hjörleifur
hjálpar til við rímið.
Nokkrir botnar
Hjörleifur ýtti undir börn, er hann vissi að hefðu brageyra, að
reyna að setja saman vísur. Hjörleifur sá Odd Knútsson fara á
bak hesti sínum á hlaðinu í Flatatungu. Skýtur hann þá fyrri-
parti að Árna Gunnarssyni sem þá var 6 eða 7 ára:
82
Oddur fór á bak á Brún,
baldinn er sá hestur.