Skagfirðingabók - 01.01.2004, Qupperneq 109

FORLÖGIN KALLA
Nú blasir við héraðið breiða
í bjarma frá aftansól,
og Vötnin um lendur liðast
sem legging á grænum kjól.
Héldum við svo í bæinn. Þegar þar er komið eru allir kallaðir á
sýslumannskontór, urðu þeir mjög hissa. Þar var þá kominn
Þorbjörn á Heiði, var hann búinn að kæra yfir því að riðið
hefði verið yfir engi hjá sér og heimti 50 krónur í skaðabætur.
Sögðu þeir honum ókunnugleika sinn. Töldu þeir mikinn
mannkostamun þeirra bræðra er Sigurður bauð öllum upp á
kaffi, en Þorbjörn kærði þá. Varð karlinn þá kindarlegur og
flýtti sér út með aurana.
Þegar út á götuna kom eftir kontórgönguna, kom maður til
Jóns með þau skilaboð að hann sé beðinn að koma strax fram
að Sólheimum x Sæmundarhlxð, þar sem faðir hans liggi mál-
laus og rænulaus fyrir dauðanum. Fer Jón nú strax og pantar
fyrir mig gistingu á Hótel Tindastól. Biður hann svo Þorstein
fyrir skilaboð til húsfreyjunnar í Húsey að taka á móti mér og
lofa mér að vera þar til hann komi heim. Þá var komið í ljós að
þetta var ekki bóndinn í Húsey. Leist mér nú ekki sem best á
blikuna. Það þekktist ekki þar sem ég ólst upp að ógift fólk
tæki kaupahjú, og hefði ég alls ekki ráðið mig í þessa kaupa-
vinnu, hefði ég vitað það. Mér datt alls ekki í hug að spyrja
um það þegar ég réði mig. En ekki dytti mér í hug að hlaupa
strax úr vistinni, það væri best að sjá hvernig allt væri í pott-
inn búið. Labbaði ég upp í brekkur fyrir ofan kauptúnið og fór
að virða fýrir mér útsýnið.
Þá var ég búin að sjá Drangey, og mikið var ég hrifin.
Um Drangey mig dreymdi í æsku
— hver dáir ei hraustan mann,
rammefldan Reykja — á sundi,
réttdræpan útlagann.
107