Skagfirðingabók - 01.01.2004, Side 216

SKAGFIRÐINGABÓK
Er við komum að fyrra stjóranum létti þokunni og sáum við
nú hvar við vorum staddir, en það var næstum uppi í fjöru,
framan við Klöppina er var um miðja vegu milli öldubrjótsins
og nyrsta húss á Króknum. Hvað hafði skeð? Jú, líklega hef ég
róið of fast; var með borðstokkinn á bakborða, eða Palli ekki
stýrt rétt og ekkert kunnað á kompásinn. Við höfum því róið í
hálfhring framan við bryggjuna og upp að Klöpp! Við höfum
verið svo heppnir að snúa bátnum í austur og sennilega austur
í Al, eftir aflanum að dæma. Það sýndi sig að Palli kunni ekk-
ert á áttavitann. Hvar hefðum við lent ef þokunni hefði ekki
létt? Mikið var rætt um þessa sjóferð okkar á Króknum og
mikið hlegið.
Oðru sinni lentum við í smáævintýri með Palla Briem, en
við fórum nokkrar sjóferðir með honum. Við vorum staddir
frammi í Á1 í línuróðri er hvalur stökk upp úr sjónum skammt
frá bátnum. Það skipti engum togum að Palli skar á línuna og
skipaði okkur að róa lífróður upp í Borgarsand. „Ertu vitlaus
að skera á línuna? Pabbi á hana“, sagði Georg. „Heldurðu að
pabbi þinn vilji ekki frekar fá ykkur lifandi heim heldur en
línuna?“ svaraði Palli. Við Georg rerum allt hvað við orkuðum
eftir skipunum formannsins og lentum á Borgarsandi. Þar bið-
um við uns hvalurinn var horfínn. Var nú aftur lagt í Álinn til
að leita að línunni sem fannst fljótlega og voru nokkrir fiskar á.
III
Kolalaust í Helvíti ogfleiri sögur afRunölfi predikara
Runólfur jónsson hét sjómaður á Króknum, oftast kallaður
Runki. Hann kom til Sauðárkróks 1903 og dvaldist þar til
dauðadags 1943. Runólfur hafði fengið köllun og predikaði á
götum Sauðárkróks og ekki ávallt á sama stað, valdi gjarnan
torgin þar sem var vítt til veggja. Hann var mjög rómsterkur
og heyrðust ræður hans og upphrópanir langa vegu. Nokkur
mannsöfnuður kom stundum á vettvang, einkum börn og ung-
214