Morgunblaðið - 14.12.2016, Qupperneq 29

Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. DESEMBER 2016
Steingrímur hélt áfram að
þýða ljóð austanmanna, eftir að
Austurljóð kom út. Fyrir kom að
hann gaukaði að mér þýðingum
sínum og bað mig að þýða þær
upp á nýtt. Ekki var það vegna
þess að ég stæði honum framar í
þeirri grein, heldur af hinu að
hann vildi sjá viðfangsefni sitt á
þessu sviði með annarra augum;
það gaf honum meiri vídd,
fannst honum.
Ég hafði heyrt þá sögu að
héraðsdómarar í Reykjavík
hefðu, a.m.k. á árum áður haft
það til siðs að smala útigangs-
mönnum austur á Litla-Hraun á
haustin, þegar kólna tók í veðri
og hleypa þeim aftur út í guðs
græna náttúruna með hlýnandi
veðri að vori. Þegar ég spurði
Steingrím Gauta út í þetta,
brosti hann sínu blíðasta og
sagði: „Auðvitað gerðum við
það, ekki gátum við látið bless-
aða mennina krókna.“ Þetta var
sem sagt ákveðin gerð ræktun-
arstarfsemi, sem Steingrími
Gauta var svo töm.
Það er ekki úr vegi að ljúka
þessum fátæklegu minningar-
orðum með kvæði eftir kín-
verska skáldið Wang Wei, sem
Steingrímur Gautur þýddi svo-
felldum orðum:
Við stígum af baki.
Ég býð þér í staupinu
og spyr hvert þú sért að fara.
Þú segir að það sé óyndi í þér;
að þú sért á leið suður undir Djúpu-
fjöll,
að vera þar í vetur,
að það sé best að drífa sig.
Ég spyr einskis frekar
en horfi upp í loftið, á hvít skýin,
sem teygja sig svo langt sem augað
eygir.
Þeim Guðrúnu, Einari Gauta
og Sindra, sem og öðrum ástvin-
um Steingríms Gauta votta ég
samúð mína, um leið og ég óska
honum góðrar ferðar um þær
slóðir, þar sem svörin gróa á
kræklóttum trjám.
Pjetur Hafstein Lárusson.
„Þetta veit enginn – nema
kannski hann Steingrímur Gaut-
ur,“ var oft haft á orði í fjöl-
skyldu okkar.
Steingrímur var ekki bara
hafsjór þekkingar, heldur var
honum einnig gefin einstök gáfa
til að skýra og fræða. Hæfileikar
sem koma glögglega fram í þýð-
ingum hans á austurlenskum
kvæðum og Bubba kóngi. Það er
raunar lýsandi að Steingrímur
skyldi vera ástríðufullur þýðandi
því þar nutu hæfileikar hans og
mannkostir sín svo augljóslega;
hæverska, áhugi og virðing fyrir
viðhorfum annarra og ekki síst
frumleg og skapandi hugsun.
Steingrímur iðkaði samræður af
sama listfengi, hlustaði einatt af
athygli, fús til að íhuga ólík
sjónarmið.
Og svo komu honum í hug
óvænt tengsl úr bókmenntum,
heimspeki eða sögu, nýtt sjón-
arhorn sem engum hafði hug-
kvæmst, fleyg ummæli eða
hreinlega einhver spuni. Stund-
um var brosað gegnum tárin
með Steingrími en það var líka
grátið af hlátri. Þetta gerði hann
að einstökum vini. traustum og
hlýjum.
Ófáar ánægjustundir áttum
við á heimili Steingríms og Guð-
rúnar og alltaf fórum við ríkari
af fundi þeirra.
Steingrímur var mikill útivist-
armaður og náttúruunnandi og
naut sín í óbyggðum í góðra vina
hópi. Fjölmargar minningar eig-
um við um fjallgöngur, þar sem
Steingrímur var í essinu sínu.
Eftirminnileg er ganga á Skjald-
breið þar sem Steingrímur leit-
aðist við að fanga fegurð og
stemningu augnabliksins með
því að setja saman hæku um
Snæfellsjökul baðaðan sumar-
birtu. Oft kom hann auga á
spaugilegar hliðar mannlífsins
en í öllum dómum var hann yf-
irvegaður og sanngjarn.
Það var aðal Steingríms að
hann umgekkst alla sem jafn-
ingja; leika og lærða, börn og
fullorðna.
Í gönguhópi okkar komu sam-
an vinir víða að og varð hann ein
helsta uppeldisstöð barnanna.
Allir lögðust á eitt við að
skemmta og fræða á löngum
göngum. Margir í þessum hópi
voru ákveðnir og sjálfstæðir og
oft þurfti að taka af skarið þegar
einn vildi halda í austur, annar í
vestur og sá þriðji í suður. Þá
kom sér vel að hafa dómara í
hópnum og var Steingrímur
sjálfsagður leiðangursstjóri.
Hann leiddi hópinn en sá líka til
þess að allir skiluðu sér á leiðar-
enda. Oft drógust börnin aftur
úr og þá var Steingrímur þeim
samferða. Á slíkum stundum
gafst færi á að fá svör við öllu
milli himins og jarðar og áður en
nokkur vissi af var öll þreyta á
bak og burt. Ef spurninga-
brunnur var þurrausinn gaf
Steingrímur ímyndunaraflinu
stundum lausan tauminn og
sagði sögur á borð við þá þegar
hann lenti í eldgosi á Heklu og
sat ofan á hraunstróknum og sá
yfir allt Ísland. Í tjaldbúðunum
var Steingrímur líka skemmti-
legastur af öllum, óborganlegur
söng- og sögumaður. Hann átti
grænan svissneskan herbakpoka
og upp úr honum dró hann kjör-
gripi. Hverjum og einum fylgdi
saga og fúnksjón.
Þegar dagur var að kveldi
kominn klæddist Steingrímur
hvítum jógafötum í tjaldbúðum.
Án fyrirvara átti hann það til að
rjúfa öræfakyrrðina með söngv-
um sem hann hafði lært í barn-
æsku hjá nunnunum í Hólmin-
um: „Á himnum hjá Jesú mun
ég hvít klæði fá og á gullhörpur
slá.“ Síðan gekk hann út í nátt-
leysið og íhugaði.
Auður, Ingvar og systkinin
Kristín og Haukur.
Ýmsir vegir okkar liggja til
Steingríms Gauts, einkum þó
vegir ættartengsla, sem eru
margvísleg og náin. Tengdamóð-
ir hans var matmóðir nafna hans
og frænda, Steingríms Pálsson-
ar, föður og tengdaföður okkar,
eftir komu hans til framhalds-
náms í Kaupmannahöfn um
miðja síðustu öld. Þessi kona var
Margrét Jensdóttir sem þar bjó
ásamt manni sínum, Einari
Bjarnasyni, síðar prófessor í
ættfræði við Háskóla Íslands, en
hann var jafnskyldur Steingrími
Pálssyni og Steingrímur Gautur.
Einar og Margrét áttu semsagt
Guðrúnu sem varð eiginkona
Steingríms Gauts. Til að ljúka
þessum ættfræðiinngangi skal
það sagt að Kaupmannahafnar-
árin leiddu til ævilangrar stór-
fjölskylduvináttu. Þegar sam-
dráttur hófst með okkur hjónum
urðu Steingrímur og Guðrún því
fljótlega mikilvæg varða á okkar
sameiginlega vegi. Hæst bar þar
laufabrauðsskurð og annað jóla-
hald. Þar ríkti gleði og kátína,
en líka umræða sem einkenndist
af því að þetta fólk var að norð-
an, að það var vel menntað úr
góðum skólum og hafði lesið
klassískar bækur.
Steingrímur var enda lög-
fræðingur af bestu gerð. Hann
hafði hið minnsta jafnmikinn
áhuga á garðinum sínum og lög-
fræði, sem og djúpri speki að
austan, ásamt ljóðum frá Japan
sem hann svo þýddi yfir í ís-
lensku þegar árin færðust yfir.
Steingrímur sameinaði í lífi sínu
lífsspeki, gáfur og naumhyggju
á þann hátt að til eftirbreytni er.
Og svo þökkum við honum
fyrir að hafa opnað Borgardóm
á sunnudegi, vorið 1989. Þar
gifti hann okkur og hefur fylgst
með okkur síðan. Guðirnir gripu
til sinna ráða og sendu páfann
til Íslands og hann messaði
þennan sama dag í nágrenni
Borgardóms. Við þökkum bæði
Steingrími og páfanum. Báðir
farnir, en lifa vel í okkar huga.
Haukur Hjaltason,
Þóra Steingrímsdóttir.
Sverrir tengda-
pabbi er fallinn frá
eftir nokkuð erfið
veikindi síðustu vik-
ur og mánuði. Ég kynntist
tengdaforeldrum mínum 1983 eft-
ir að við Óskar felldum hugi sam-
an. Mér var tekið opnum örmum
og fljótlega tókst með okkur
tengdaforeldrunum vinátta með
ótal samverustundum, ferðalög-
um meðal annars á æskuslóðir
þeirra fyrir vestan. Fyrsta ferðin
með þeim var áður en eldri sonur
okkar fæddist árið 1988 og er
ógleymanlegt þegar við gengum
saman á Kaldbak, hæsta fjall
Vestfjarða, í fyrsta skipti og
horfðum yfir landnám forfeðr-
anna í Arnarfirði og Dýrafirði. Jó-
hanna og Sverrir voru ræktarsöm
um fólkið sitt og voru til staðar ef
á þurfti að halda eða til að fá góð
ráð við uppeldi barnanna eða ann-
að.
Sverris tengdapabba minnist
ég sem einstaklega ljúfs fjöl-
skyldumanns sem gott var að
leita til og var okkur öllum sönn
fyrirmynd. Hann var afar hlýr og
átti auðvelt með að sýna manni
væntumþykju. Samferðafólki
sínu sýndi hann ávallt virðingu og
var mjög orðvar. Kveð ég elsku-
legan og kærleiksríkan tengda-
föður minn með söknuði og þakk-
læti.
Þín tengdadóttir,
Eiríksína (Eyja).
Móðurbróðir okkar, Sverrir
Helgason, er síðasti bróðirinn úr
hópi systkina mömmu sem kveð-
ur.
Sverrir frændi var yngstur í
stórum, samhentum systkinahópi
og upplifðum við systkinin hann
sem rólegan, góðan og traustan
mann.
Sverrir kom oft við hjá foreldr-
um okkar í Helgamagrastræti á
Akureyri þegar við vorum yngri,
bæði þegar hann stundaði sín við-
skipti en ekki síður þegar hann
kom í þeim tilgangi að heimsækja
stóru systur. Heimsóknir hans
voru margar enda var honum um-
hugað um að viðhalda tengslun-
um við systur sína og fjölskyldu
hennar fyrir norðan.
Samband mömmu og Sverris
var mjög náið, gagnkvæm virðing
ríkti á milli þeirra og fannst okkur
alltaf eins og mamma færi í móð-
urhlutverkið þegar hann kom til
okkar, hún vildi passa vel upp á
litla bróður sinn. Mamma naut
þessara heimsókna, búandi langt
frá systkinum sínum og naut þess
einnig að geta aðstoðað sitt fólk.
Þetta systkinatrygglyndi kom vel
í ljós þegar Óskar sonur Sverris
kom í menntaskóla til Akureyrar.
Hann vantaði stað fyrir mors-
græjurnar sínar svo hann gæti átt
samskipti við heiminn. Það var nú
lítið mál hjá mömmu að sonur litla
bróður fengi að reisa himinhátt
mastur uppi á þakinu á Helga-
magrastræti og koma öllum
morsgræjunum fyrir uppi á háa-
lofti. Þetta varð til þess að enn
sterkari bönd urðu milli þeirra
systkina enda þótti Sverri vænt
um þessa hjálpsemi stóru systur.
Það fór líka svo að sterk tengsl
mynduðust milli okkar
frændsystkina, sem eru í anda
Sverris og höldum við upp á það á
hverju ári, þ.e. svokölluð frænda-
veisla.
Sverrir og Jóhanna voru glæsi-
leg hjón og kunn að njóta lífsins
og var fjölskyldan alltaf stór þátt-
ur í lífi þeirra. Margar stundir
hafa þau átt saman í fallega sum-
arbústaðnum þeirra í Skorradal.
Nú kveðjum við síðasta Örninn
Sverrir Helgason
✝ Sverrir Helga-son fæddist 3.
ágúst 1937. Hann
lést 6. desember
2016.
Útför Sverris fór
fram 13. desember
2016.
í Mjallargötufjöl-
skyldunni og tekur
hann flugið til nýrra
heimkynna.
Við vottum
frændsystkinum
okkar og allri fjöl-
skyldunni innileg-
ustu samúð.
Hildur, Sigrún,
Áslaug, Helga,
Páll og Arnar
Ásu Helga börn.
Kveðja frá Lions-
klúbbnum Frey
Mætur og góður félagi, Sverrir
Helgason forstjóri, gekk til liðs
við Lionsklúbbinn Frey árið 1970,
tveimur árum eftir stofnun
klúbbsins. Hann var dugandi og
áhugasamur Lionsfélagi og starf-
aði í klúbbnum til hins síðasta.
Hann var m.a. formaður klúbbs-
ins og í öðrum störfum í stjórn
hans, var öflugur í stjórn fjáröfl-
unar- og líknarnefndar og var að-
staða í fyrirtæki hans notuð til
funda hjá fjáröflunar- og líknar-
nefnd hin síðari ár.
Sverrir var dugandi og góður
félagi, mætti reglulega á alla
fundi klúbbsins og tók virkan þátt
í flest öllum störfum, vinnufram-
lögum, ferðalögum, merkinga-
ferðum og skemmtunum.
Fyrir störf sín var hann sæmd-
ur æðstu viðurkenningu Lions-
hreyfingarinnar Melvin Jones
Fellow 1996.
Við félagarnir kveðjum Sverri
með virðingu og þakklæti og
verður hans sárt saknað.
Við sendum fjölskyldu hans
innilegar samúðarkveðjur á þess-
ari erfiðu stundu.
Guðmundur J. Helgason,
formaður.
Með þakklæti og eftirsjá kveðj-
um við Sverri, okkar góða vin og
nágranna.
Það var mikil blessun fyrir
okkur þegar við fluttum í Brúna-
landið að kynnast Sverri, Jó-
hönnu og fjölskyldu og urðu þau
kynni að blessunarríkri vináttu
sem stóð alla tíð.
Biðjum við góðan Guð að
hugga, styrkja og blessa fjöl-
skyldu hans og alla hans nánustu.
Eyþór og Christa.
Með Sverri Helgasyni er fall-
inn frá styrkur samherji frum-
býlisáranna, óaflátanlega greið-
vikinn og hjálpsamur, einlægur
og þýðingarmikill félagi og vinur.
Gamlir andbýlingar frá Safamýr-
arárunum syrgja Sverri og senda
hans fólki einlægar samúðar-
kveðjur.
Hinrik Bjarnason.
Mig langar í fáeinum orðum að
minnast Sverris Helgasonar,
pabba æskuvinar míns, Helga
Sverrissonar. Við Helgi erum
hluti af góðum vinahópi sem hefur
haldið hópinn allt frá bernskuár-
um í Fossvoginum. Á þessum ár-
um voru töluvert mikil samskipti
við foreldra í vinahópnum og við
skiptumst á að hittast á heimilum
okkar við ýmis tækifæri. Það var
alltaf hlýlegt og notalegt að koma
inn á heimili Helga, þar sem um-
hverfið var mjög afslappað. Ég
man vel eftir því að Sverrir og
kona hans, Jóhanna, voru sér-
staklega almennileg að lána
Helga bílinn sinn þegar okkur fé-
lögunum datt í hug að skreppa í
bíó seint um kvöld.
Margar skemmtilegar minn-
ingar eru frá þessum árum þar
sem oft var hist á heimili Helga.
Árin liðu og ég fékk alltaf fréttir
af Sverri í gegnum Helga. Minn-
ingin um góða foreldra Helga vin-
ar míns lifa.
Ég votta Helga, Boggu og allri
fjölskyldunni mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Magnús Heimisson.
Elskuleg móðir okkar, ástvinur,
tengdamóðir, amma og langamma,
STEINUNN FINNBOGADÓTTIR,
ljósmóðir, borgarfulltrúi og
aðstoðarráðherra,
lést föstudaginn 9. desember. Útför
Steinunnar verður gerð frá Háteigskirkju
föstudaginn 16. desember klukkan 11.
.
Steinunn F. Harðardóttir,
Einar G. Harðarson, Ólöf Anna Ólafsdóttir,
Guðrún Alda Harðardóttir, Sigurður Þór Salvarsson,
Þorsteinn Vigfússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær föður- og móðurbróðir,
RAGNAR ENGILBERTSSON
listmálari,
áður Hilmisgötu 3,
andaðist á heimili sínu, Hraunbúðum,
þriðjudaginn 6. desember. Útför hans fer
fram frá Landakirkju í Vestmannaeyjum laugardaginn 17.
desember klukkan 11.
.
Engilbert Gíslason, Bryndís Hrólfsdóttir,
Guðrún Gísladóttir,
Héðinn Eyjólfsson, Guðrún Fjalldal,
Guðrún Eyjólfsdóttir, Snjólfur Ólafsson,
Sigríður Eyjólfsdóttir, Ólafur Ó. Guðmundsson,
Björn N. Jensen,
Gunnar N. Jensen.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
KRISTMANN GUÐMUNDSSON,
áður til heimilis að Suðurgötu 18,
Sandgerði,
lést á Vífilsstöðum 10. desember.
.
Sigfús Kristmannsson
Guðmundur Kristmannsson Anna Marie Pollestad
Sigurlaug Kristmannsdóttir Jón Örn Arnarson
Guðrún Kristmannsdóttir Ómar Pétursson
Kristján Kristmannsson Ragnheiður Sigurðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar ástkæra og yndislega móðir,
tengdamóðir, amma, langamma og
langalangamma,
ELÍSABET GUÐRÚN
BRYNJÓLFSDÓTTIR,
Hraunvangi 1, Hafnarfirði,
áður að Austurbrún 29,
andaðist þann 10. desember síðastliðinn á
Landspítalanum í Fossvogi. Útförin verður gerð frá
Víðistaðakirkju 21. desember klukkan 15.
.
Börn, tengdabörn, barnabörn,
barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
Elskuleg ömmusystir okkar,
G. ÁGÚSTA STEFÁNSDÓTTIR GARY,
lést á heimili sínu í Seattle í Bandaríkjunum
sunnudaginn 4. desember 2016.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Stefán G. Einarsson,
Ari Einarsson.