Berklavörn - 01.06.1946, Qupperneq 31

SENDIBREF
FRÁ REYKJALUNDI
(Viðtakundi þessa bréfs hefur gó'öjáslega leyjt
límaritinu að birta þaS, vegna þess hve eftir-
tektarvert þaS er og á víSa erindi).
Elskulegi vinur og félagi!
Mér er bæði ljúft og skylt að verða við
jreirri ósk Jninni ,að gefa þér upplýsingar
um Vinnuheimilið að Reykjalundi og ekki
hvað sízt vegna þess áhuga, sem mér er sagt,
að þú hafir fyrir að komast hingað. Að
sjálfsögðu verður frásögn mín á engan
Iiátt tæmandi, enda veit ég að þú gerir þér
ekki von um slíkt, eftir jrau kynni, sem þt'i
hefur haft af frásagnahæfileikum mínum.
En nú skal ég snúa mér að efninu.
1. febrúar árið 1945 verður mér löngum
minnisstæður. Þann dag komum við fyrstu
vistmennirnir að Reykjalundi. Það eru ekki
móttökurnar, ræðurnar, eða andlit við-
:staddra, sem ég man, miklu fremur hugsan-
ir mínar, þegar þeim degi var að Ijúka í
friði einverunnar, sem kom mér svo ein-
kennilega fyrir; eftir að hafa verið „dvalar-
gestur“ í átta mannastofu síðastliðin þrjú
Júlíus Baldvinsson.
indi af því að geta komizt hjá því að stinga
í börnin.
Ef berklaprófin eru jákvæð, kemur dá-
lítill Jrroti og roði á rispu eða stungustaðn-
um og ofurlitlar rauðar örður undir plástr-
inum, en ef Jrau eru rieikvæð verður engin
breyting á húðirini.
Að endingu vil ég geta þess að berkla-
prófið á ekkert skylt við bólusetninguna
(Crtlmette vaccination) gegn berklaveiki,
og er Jrví algerlega rangt að tala um berkla-
bólusetningu, eins og maður heyrir fólk
oft gera, Jregar um berklapróf er að ræða.
Jón Eiriksson.
ár. Ég saknaði ykkar félaganna; óskaði þó
ekki að hverfa til ykkar aftur, heldur liins.
að Jrið væruð komnir að Reykjalundi sent
vistmenn um óákveðinn tíma, eða þar til
Jrróttur og þor bæri okkur út í lífið á ný,
en ég vissi, að mér myndi aldrei verða að
þessari ósk minni. Hún fæddist með feigð
í hjarta. Og þér eru betur kunn en mér,
örlög sumra okkar ágætu félaga. — Þá átján
mánuði, sent ég nú er búinn að dvelja hér,
hefur mér oft orðið hugsað til þessa kvölds;
gert santanburð á því, sem ég vonaði þá, að
dvölin að Reykjalundi veitti mér og Jtví,
sent mér hefur hlotnazt. Ég vonaði, að nteð
væntanlegu starfi hér ykist mér bjartsýni
og áræði, sem, eins og þú kannast við, var
ntjög takritarkað orðið. Ég varð ekki fyrir
vonbrigðum og þar munu flestir vistmenn-
irnir hafa sömu sögu að segja. Við erunt
ekki lengur einskis nýtir sjúklingar, sent
tíminn hefur að leiksoppi, heldur starf-
andi menn; þátttakendur í uppbyggingu
þessa heimilis, sem án efa á eftir að veita
ntörgum berklasjúklingi dýrmætt vega-
nesti á leið hans frá heilsuhælinu til lteil-
brigðs lífs, þar á meðal þér. Ekki eru Jtó
BERKLAVÖRN
15