Berklavörn - 01.06.1946, Síða 47

HorSur Þorbergsson.
gætri starfslöngun Og þreki miklu. A£-
kastamaður til allrar vinnu, stjórnsamur,
kjarkmikill og bjartsýnn. Manna fríðastur
var hann sýnum, glaður í viðmóti, ör í
lund og drengur góður.
Sem að líkum lætur lét Hörður mikið
til sín taka í félagslífi sjúklinganna og á-
vallt forystumaður. Til dauðadags innti
hann af hendi öll störf sín, sem formaður
félagsins „Sjálfsvörn“ að Vífilsstöðum, án
þess að áhugi og framtakssemi þessa fas-
mikla manns léti að nokkru daprast.
Óvægilega lék sjúkdómurinn þenna
sterka mann, enda þurfa þung högg til að
fella trausta múra. Þá heljarglímu háði
Hörður í einrúmi og hafði fá orð um, en
í návist manna var sem allt léki í lyndi
með honum, þessum hróki alls mannfagn-
aðar og frumkvöðli að störfum.
Fæddur var Hörður í Dýrafirði vestra,
þ. 4. maí 1920, af tápmiklu vestfirsku kyni
kominn. Sat að námi í Verzlunarskóla ís-
lands, þá er mein það sótti hann heim,
sem loks varð honum að fjörtjóni, júlí
síðastliðinn.
Þ. B.
h^ísiir um haust
Eftir Jón frd Ljárskógum.
Félag Breiðfirðinga hefur góðfúslega leyft „Berklavörn'*
að birta þetta kvæði. Það kom fyrst út í riti Breiðfirð-
ingafélagsins haustið 1943.
„Við skulum eklti hafa hátt,
hér cr margt að ugga .. .“
Haustið ltemur, hélugrátt,
hjupað feigðarskugga,
málar á fornan hagleikshátt
hvita rós á glugga.
Sumarið leið við söng og spil,
söngvaspil og gaman,
seicldi burt með sólaryl
sorgina og amann.
Gaman var að vera til
og vera tvö ein saman.
Nú er allt með öðrum blce,
engin sól í heiði,
brotnar hvitfext hronn á sce,
hrynja lauf af meiði,
fjallið skartar skauti af snœ,
skógUrinn leggst i eyði.
Þó að frostið fari um lönd,
felli grcena meiða,
láti blikna blómavönd
byggða vorra og lieiða,
aldrei skal þó haustsins hönd
hjartans gróður cleyða.
Veit ég unað, yl og skjól,
undir bláutn fjöllum,
þó að liausti um byggð og ból
og bliki snœr á hjöllum,
þar er hjartans höfuðból,
hœli i nauðum öllum.
BERKLAVÖRN
31