Berklavörn - 01.06.1946, Blaðsíða 35

Saumastofan.
gjarnlegasti. Svo þegar dósin var opin, át
hann nteð beztu lyst.
Um þetta leyti fór að bera á hnupli o£
smá þjófnuðum í tjöldum og matarskúr.
Slíkt ltafði aldrei komið fyrir áður, í okk-
ar félagsskap. Okkur þótti þetta undarlegt
og afarleiðinlegt. Helzt gerðum við okkur
í liugarlund, að einhverjir slæpingjar, sem
um veginn færu, fremdu verknaðinn. En
eitt mælti á móti þessu. Ráðskonan, sem
heima var allan daginn, varð aldrei vör
neinna mannaferða kringum tjöldin.
Þannig liðu nokkrir dagar, að hnuplinu
hélt áfrarn en ekkert upplýstist.
En upp komast svik um síðir. Einn dag,
þegar við komurn í mat, stendur ráðskon-
an í dyrunum, þungbrýn á svip og segir
okkur þau tíðindi, að við fáum víst lítið
að borða í þetta sinn. Svo var mál með
vexti, að lax hafði verið keyptur kvöldið
áður, og um morguninn tók ráðskonan
hann og brytjaði niður í bala, sem stóð
fyrir utan skúrinn. En þegar til átti að
taka, voru mörg stykkin horfin. Þetta þótti
okkur mikil tíðindi og ill. Datt mér þá allt
í einu í hug, að hér rnyndi Elsku vinurinn
ekki vera með öllu saklaus. Labbaði ég
svo út og skyggndist um eftir Vininum.
Jú, mikið rétt, stendur ekki þrællinn í
verkfæraskúrnum brýnandi blóðugan
gogginn. Ég hljóp inn og sagði tíðindin.'
Héldum við svo fylktu liði í skúrinn og
leituðum þjófafeit undir járnplötum og
spítnarusli. Fundum við þar mikið af þýf-
inu. Ægði öllu saman, hnífum, diskum og
allskonar nærfatnaði.
Meðan leitin fór fram stóð þjófurinn í
dyrunum og horfði á okkur, einna líkast-
ur Sigga á kassanum, þegar hann er að
deila á efnishyggjumenn. Allt í einu þaut
BERKLAVÖRN
19