Berklavörn - 01.06.1946, Blaðsíða 36

Hér sjást nokkur sýnishorn af
framleiðslu saumastofunnar.
Vinurinn að hrúgunni og greip brjósta-
lialdara í gogginn. Ráðskonan rak upp óp,
en of seint. Dóninn var kominn út áður
en við var litið, lióf sig til flugs og stefndi
til fjalls. Þetta tiltæki krumma varð til
þess, að allir skellihlógu og á sömu stundu
voru allar misgjörðir krumma fyrirgefnar.
Um kvöldið kom Vinurinn aftur úr leið-
angri sínum, en ekki skilaði hann brjósta-
haldaranum. Það sem eftir var sumars,
gerði Vinurinn engin markverð skammar-
strik.
Urn réttaleytið vorum við að vinna niðri
á Eyrarbakka. Þar hafði Vinurinn þann
sið, að sitja langdvölum á símastaurum
milli þess, að hann erti liunda, sem um
götuna fóru. Einn dag um þrjú leytið, kom
ráðskonan til okkar í gryfjuna, venjufrem-
ur þungbúin. Sagði hún okkur þau tíðindi,
að Elsku vinurinn hefði verið skotinn til
bana, á einum símastaurnum. Við urðurn
sem steini lostnir, við þessi tíðindi. Sumir
tárfelldu, en fljótlega náði hatrið á morð-
ingjanum yfirliöndinni. Um kvöldið gerð-
um við tvennt, grófurn vininn okkar há-
tíðlegir og harmþrungnir, og, þegar því
var lokið, héldum við fylktu liði heirn til
morðingjans, tókum byssuna af honum,
með valdi og mölvuðum hana í smá parta.
Sú hefnd var sæt.
Seinna urðum við að greiða sektir, „fyr-
ir líkamsárás og ofbeldi, framið á saklaus-
um manni“, eins og sýslumaður orðaði
það.
Þannig endaði ævi, eins af mínum
skemmtilegustu kunningjum.
Steján Viglundsson.
■20
BERKLAVÖRN