Fréttatíminn - 02.09.2016, Síða 44

44 | FRÉTTATÍMINN | Föstudagur 2. september 2016
Ísland er eina landið þar sem hægt er að fara á brimbretti og
snjóbretti á sama tím, segir Filip Polach.
Hann er mikill útivistar­garpur og nýtur sín best á brimbretti við Snæ­fellsnes þar sem hann býr í sumar bústað með
kærustu sinni og  bróður.
„Ég kom hingað fyrir tveimur
árum frá Tékklandi því ég vissi að
Ísland væri eina landið þar sem
maður gæti farið á brimbretti og
snjóbretti á sama tíma árs. Reyndar
var ég hér í ákveðnum erindagjörð­
um. Átti að ljósmynda úti vistarfólk
í íslenskri náttúru en ég gjörsam­
lega féll fyrir þessu landi og tveggja
vikna ferð teygðist til dagsins í
dag.“
Filip kynntist kærustunni sinni
hér á landi og saman búa þau í
sumarbústað á Snæfellsnesi með
bróður hans. Ástæða þess ku vera
sú að á Snæfellsnesi er gott að vera
á brimbretti og á ströndinni milli
Arnarstapa og Búða skapast oft góð
skilyrði fyrir brimbrettaglaða til að
skella sér í sjóinn.
„Við bræðurnir förum mjög oft
saman og byrjum á því að fara
í blautgalla svo okkur verði ekki
kalt þegar ofan í er komið. Ef ekki
væri fyrir þá myndi maður bókstaf­
lega drepast úr kulda! Síðan svaml­
ar maður áfram og liggur með
magann á brettinu, höfuð fram, og
þegar alda er í aðsigi verður maður
að bregaðst snögglega við og vippa
sér upp á brettið, báðir fætur nið­
ur, beinn í baki. Og þá hefst gam­
anið.“
En hvernig er með brimbrettageir-
ann á Íslandi, eru margir í þessu?
„Þegar ég var að byrja var hægt
að telja brimbrettafólk á fingr­
um annarrar handar sér, svo fáir
voru að þessu, en það hefur gjör­
breyst og talan er allavega búin
að tvöfaldast. Ég veit um slatta
af útlensku brettafólki sem sest
hér að í lengri eða skemmri tíma
og áhugi Íslendinga virðist hafa
aukist skyndilega á íþróttinni. Það
er samt dálítið fyndið að bretta­
samfélagið er ekkert brjálæðis­
lega opið og ef fólk finnur góðan
stað til að fara á brimbretti þá er
það ekkert að segja öðrum frá því.
Vill hafa svæðin út fyrir sig – sem
er miður.“
Hvað framtíðarplön varðar seg­
ist Filip bara ætla að halda áfram
að vera á brimbretti við strend­
ur Íslands. „Já, maður fylgir bara
streyminu.“
Fylgir bara streyminu
Filip Polach er ungur maður frá Tékklandi
sem kom hingað til lands fyrir tveimur árum
og féll fyrir tvennu á Íslandi; náttúrunni og
íslenskri stelpu.
Birna Guðmundsdóttir
birna@frettatiminn.is
„Þegar ég var að byrja
var hægt að telja brim-
brettafólk á fingrum
annarrar handar sér,
svo fáir voru að þessu,
en það hefur gjörbreyst
og talan er allavega
búin að tvöfaldast.“
Færeyski tónlistarmaðurinn
Heiðrik, eða Heiðríkur eins og Ís­
lendingar eru farnir að kalla hann,
hefur sent frá sér plötuna Funer­
al. Lögin á plötunni eru uppgjör
Heiðriks við fortíð sína.
„Þetta er mjög persónuleg plata
sem ég gerði hér á Íslandi en
fjallar um fortíð mína í Færeyj­
um. Mörgum þykir titilinn frekar
myrkur, Funeral – jarðarför, en
þarna er ég eiginlega tala um skil í
lífinu, að gera upp tímabil og hefja
annað. Maður vill fá endapunkt
svo maður geti haldið áfram,“
segir Heiðrik sem telur áhrifin í
tónlistinni koma frá þjóðlagatón­
list, djassi og tónlistarmönnum á
borð við Roy Orbison og Marlene
Dietrich.
Í listum hefur Heiðrik fundið sér
útrás í myndlist, tónlist og kvik­
myndagerð sem hann lærði í Dan­
mörku. Hann byrjaði að syngja
þegar gelgjuskeiðinu lauk en tutt­
ugu og eins árs gamall ákvað hann
að flytja frá Færeyjum, úr samfé­
lagi sem á þeim tíma, að minnsta
kosti, var langt frá því að venjast
hugmyndinni um samkynhneigð.
„Ég er fæddur árið 1983 og er
af kynslóð sem ekki var jafn ein­
angruð og þær sem á undan komu
í Færeyjum. Vitanlega hefur margt
breyst í Færeyjum og samkynja
hjónabönd voru leyfð í vor, sem
auðvitað er frábært, en samt á
eftir að ræða margt.“
Tónlistin á nýju plötunni er
látlaus og órafmögnuð. Þarna eru
píanó, strengir og úkúlele, svo
eitthvað sé nefnt, og líka fínleg,
mjúk og brothætt
rödd Heiðriks sem
syngur um líf sitt
á ensku. „Þetta er
tónlist um mig og
fólkið í lífi mínu,“
segir hann, „í
fortíð, nútíð og
framtíð.“ | gt
Heiðrik gerir upp fortíðina
Endapunktur markar nýtt upphaf
„Á plötunni er ég að gera
upp tímabil og hefja
annað,“ segir fær-
eyski söngvarinn
Heiðrik.
Ný sýning með verkum
Sigurðar Guðjóns sonar
verður opnuð í Berg
Contemporary við Klappar-
stíg í dag klukkan 17.
Tímatengd myndlist og myndir
á hreyfingu sem settar eru fram
með ýmsum hætti eru það svið
myndlistarinnar sem hefur verið í
hve mestri gerjun á síðustu árum.
Einn þeirra íslensku listamanna
sem hefur náð góðum og forvitni­
legum tökum á henni er Sigurður
Guðjónsson.
Í verkum hans, sem bera yfir­
leitt skýr höfundareinkenni, koma
saman náttúra og manngert um­
hverfi. Hljóðrás verkanna skiptir
oft einnig miklu máli, ekki síður
en það sem augað nemur. Skyn­
færin vega hvort annað upp og
fylla upp í upplifun áhorfandans
af verkunum. Verkin eru oft hæg­
fara og fallega endurtekningasöm
og þegar best tekst til draga þau
áhorfandann til sín.
Á sýningunni í Berg Contemp­
orary verða nýleg verk sem Sig­
urður hefur unnið á síðustu árum
en ekki hafa komið fyrir sjónir al­
mennings á sýningum hér á landi.
Ef marka má texta Jóns Proppé,
má gera ráð fyrir að Sigurður
sé mikið með hugann við úrelta
tækni í verkunum sem þarna
verða til sýnis.
Berg Contemporary er nýleg­
ur og glæsilegur sýningarstaður
við Klapparstíg sem áhugafólk
um íslenska myndlist ætti ekki að
láta fram hjá sér fara, né heldur
þeir sem eru tilbúnir til að reyna
á skynfærin með opnum huga. | gt
Myndir og hljóð með togkraft
Mynd | Hari