Fréttatíminn - 29.10.2016, Side 18

18 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 29. október 2016
sem hafi bjargað þessu hafi verið
hversu skýran strúktúr við settum.
Segi ég kennarinn,“ segir Þórdís og
hlær.
„Við vorum með mjög skýr mark-
mið og við gerðum öllum það ljóst
strax í byrjun að þetta væri ekki
frí. Við vöknðuðum snemma og
byrjuðum alla daga á því að kenna
hvert öðru spænsku. En það var
aldrei neinn einn kennari því við
vildum brjóta niður þetta hefð-
bundna valdafyrirkomulag. Litlu
strákarnir áttu líka að
kenna og allir lærðu
saman. Við vorum
líka öll jafn léleg
í spænsku svo
það var fínt,“
segir Þórdís
og hlær. „Við
þau eldri skipt-
umst svo á að
taka litlu tvo í
einhverskon-
a r ken nslu.
Annars vegar
að læra eitthvað
sem sá fullorðni var
sterkari í og svo hins
vegar að reyna að elta
það sem þeir höfðu
sjálfir áhuga á að gera.
Við höfum alltaf lagt
áherslu á matartím-
Þorri, 7 ára
„Ég vissi ekkert um Mexíkó þegar
ég fór, ég vissi að það hét Mexíkó
og að það væri heitt. En ég var
ekkert að pæla í því.“
„Á morgnana þá byrjuðum við
alltaf á að leika okkur á spænsku
og það var mjög gaman. Svo var
gaman að ganga hátt upp í fjöllin
með Kára. Það var engin snjór en
mjög mikið af blómum og brúnni
möl. Einu sinni sáum við gamlan
mann með hund og exi. Og einu
sinni datt Flóki á kaktus og öskr-
aði svo hátt að það komu verka-
menn og hjálpuðu honum að taka
nálarnar úr. Hann fékk fullt af
rauðum doppum.
Maturinn var geðveikur. Vin-
kona okkar kom stundum og
kenndi Kára að elda en í Mexíkó
elda strákar ekki svo hún fór pínku
að hlæja. En ég bjó oft til djús og
ég lærði líka að gera ískaffi.“
ana hér heima en þeir urðu miklu
lengri í Mexíkó. Við eyddum góð-
um tíma í að fara á markaðinn
og velja matinn og það var
mikil samvera í eldhús-
inu. Allir komu meira
að matargerðinni og
svo var setið og
borðað í róleg-
heitum. Svo
var mjög mik-
ið lesið og á
kvöldin vorum
við með kvöldvök-
ur í stað þess að
horfa á sjónvarpið. Það
voru alltaf allir saman
og oft sýndu strákarnir okk-
ur hvað þeir höfðu gert
um daginn, myndir eða
sögur. Svo enduðum við
alltaf á kvöldsögu, lásum
til dæmis allar Narníu-
-bækurnar, Uppvöxt Litla Trés og
fleira skemmtilegt. Það var pínu
kalt á kvöldin svo við kveiktum oft
upp í arninum,“ segir Þórdís.
„Ég bjóst líka alveg við smá
cabin-fever en það var alls ekkert
þannig. Auðvitað kom fyrir að ein-
hver varð pirraður en það var ekk-
ert rifist. Það tók svona viku fyrir
okkur að átta okkur á stöðunni sem
Flóki, 9 ára
Hvernig var að vera í skóla heima?
„Það var gaman. Mamma er
kennari svo hún kann að kenna.
Það var skemmtilegast að læra um
gríska goðafræði með Vasilis.“
„Maturinn í Mexíkó var rosalega
góður en það var rosalega heitt.
Strákar eru aldrei með sítt hár í
Mexíkó og strákar með sítt hár
mega ekki fara í skóla.“
Var erfitt að sleppa tölvuleikjum?
„Nei þar var miklu skemmtilegra
að vera úti að leika okkur og
skoða. Það var skemmtilegt að
heimsækja Oaxaca og ég teiknaði
mjög mikið.
Ég vildi að það mætti taka mat
með í skólann á Íslandi, að það
mætti vera meiri teikning og meiri
íþróttir. Svo langar mig ekki að
hafa skólann hvítan og kössóttan.
Ég mundi vilja hafa hann skrítinn í
laginu og nota fleiri liti, eins og til
dæmis bleikan.“
Oaxaca héraðið er
þekkt fyrir ríka menn-
ingararfleifð sína og
má sjá litríkt handverk
á hverju götuhorni
þorpanna.
Frumburðurinn Eyja gerir heimavinnuna á meðan gríski kærastinn Vasilis spilar
á gítar.
við vorum í, stilla saman strengi,
finna sameiginlegt tempó og bara
vera í núinu. Maður datt allt í einu
í þennan gír sem maður reynir
að fálma eftir heima með því að
hlaupa í jóga í korter á milli Bónus-
-ferða eða lesa bók um mínímalísk-
an lífstíl,“ segir Orri og hlær.
Skapandi skólastarf
Fyrir utan að klippa á neyslu-
kapphlaupið, njóta samveru fjöl-
skyldunnar og prófa nýjar leiðir að
námi var einn tilgangur ferðarinn-
ar að skapa innlegg í umræðu um
menntamál. Allskyns hugmyndir í
samstarfi við listhúsið Mengi eru að
þróast í tengslum við það. „Það er
ánægjulegt að sjá að umræðan er
að verða háværari og að flott ver-
kefni á borð við Biofiliu hafa orðið
að veruleika,“ segir Orri. „Eitt af
því sem við erum að gera núna með
Mengi er að vinna úr efninu sem
skapaðist því hugmyndin var alltaf
að halda sýningu á ljósmyndum
og annari myndlist sem varð til á
þessum tíma. Núna þegar við höf-
um fengið tíma til að melta efnið
betur langar okkur líka að vera
með vinnusmiðjur með krökkum,
bæði ungum börnum og krökkum
sem hafa flosnað upp úr framhalds-
skóla, í Mengi á næstunni. “
„Ég held að jarðvegurinn sé mjög
frjór fyrir breytingar í menntakerf-
inu eins og er,“ segir Þórdís. „Nýju
námsskrárnar bjóða upp á mun
meiri sveigjanleika en áður. Í sam-
anburði við mörg nágrannalönd
er námsskráin hér mjög flott og
kennarar fá töluvert frelsi. Vanda-
málið er hvað álagið á kennara er
mikið og hvað launin eru enn lág.“
Stór hluti námsins fólst í því að ganga
á fjöll og læra um dýr og plöntur. Hér
mundar Þorri heimasmíðaða bogann
sinn.
Yfirdráttur og vöðvabólga
Aðspurð um það hvernig gangi svo
að detta aftur í íslensku rútínuna
eftir slíkt ferðalag horfa Þórdís
og Orri á hvert annað og byrja að
hlæja. Var erfitt að yfirgefa Mexíkó?
„Nei, en það var erfitt að koma
heim“, segir Orri án þess að hugsa
sig um. „Ég var alls ekki búinn und-
ir það að koma til baka. Þarna vor-
um við með rými til að hugsa um
hlutina og nálgast þá á allskonar
vegu. Tíma til að skoða lífið í stærra
samhengi í stað þess að vera eins og
hamstur í hjóli. En korteri eftir að
við lentum vorum við komin með
bílaleigubíl, yfirdrátt og vöðva-
bólgu. Þetta var algjör brotlending,
andleg brotlending í reykvískum
raunveruleika,“ segir Orri og nú fer
Þórdís aftur að hlæja.
„Nei í alvöru,“ segir Orri, „það
er bara eitthvað við þessa blessuðu
þjóðarsál sem er svo rosalega
rangt. Það er svo gegndarlaus efn-
ishyggja, einstaklingshyggja og lítil
samfélagsvitund í gangi hérna og
mér finnst það erfitt. Það eru alls-
konar smáatriði úr ferðinni sem
hafa blætt yfir í daglega lífið núna.
Eitt af því er að losna við þennan
tækjafókus og það gerðist bara eðli-
lega, við þurftum ekkert að berja í
borðið. En rútínan er mjög gleyp-
andi og ég er ennþá að glíma við
það, að lenda ekki aftur í aðstæð-
unum sem við vorum að forðast.“
„Með því að fara í þetta ferða-
lag langaði okkur til að vera góðar
fyrirmyndir fyrir börnin okkar,“
segir Þórdís. „Það þarf visst hug-
rekki til að taka sénsinn og flytja
með sjö manna fjölskyldu. Með því
að taka þetta skref langaði mig til
að sýna krökkunum okkar hvaða
gildi við leggjum áherslu á í lífinu,
hvað okkur finnist mikilvægt. Okk-
ur finnst þau mikilvæg. Við erum til
í að eyða tíma með þeim af því að
þau skipta okkur máli, frekar en að
eiga flottan bíl eða eitthvað álíka.
Svo vildum við líka sýna þeim að
það er hægt að brjótast út fyr-
ir rammann ef maður vill. Það er
hægt taka stjórnina og velja að lifa
lífinu allskonar og ég vill að þau fái
það veganesti.“
„Í samanburði við mörg
nágrannalönd er náms-
skráin hér mjög flott
og kennarar fá töluvert
frelsi. Vandamálið er
hvað álagið á kennara er
mikið og hvað launin eru
enn lág.“
Leiguheimili eru byggð á
lögum um almennar íbúðir.
leiguheimili.ils.is
Dreymir þig
um lægri leigu?
Stígðu fyrsta skrefið og hjálpaðu okkur
að meta þörfina fyrir fleiri Leiguheimili
Leiguheimili er nýtt kerfi að danskri fyrir-
mynd sem gerir meðaltekjufólki kleift að
komast í 20–30% lægri langtímaleigu.
Kíktu inn á leiguheimili.ils.is og skráðu
þig á póstlistann. Við munum senda þér
fréttir af framvindu verkefnisins. Segðu
okkur í leiðinni hvar þú vilt búa og hversu
marga fermetra þú þarft.