Lystræninginn - 01.05.1979, Blaðsíða 31

DJÚP
Handan við hafið dvelur ljóð mitt
innan um blóm og gras.
Handan við marinn breiða bíður ljóðið síns tíma
bíður þess að verða fjötrað merkingarlausum orðum.
Djúpt, djúpt í ómælisdýpi hafsins
drukknar það í ótöldum fjölda ósagðra orða.
Dátt, dátt dansa stafapörin á bylgjum loftsins.
Falið í blómkrónu brúðarljóssins bíður ljóðið dögunar.
í skarkala heimskyrrðarinnar
sefur draumspakur maður.
Dreymir um að yrkja jörðina, róa til fiskjar.
Langt, langt handan heimsins enda
bíður ljóðið þess að verða kveðið af manni
er dó áður jörð úr ægi reis.
Orðspökum manni er ræktaði ósögð orð
í garði eilífðarinnar.
SPOR
Traðkað á degi
af dimmum fótum nætur.
Dreymt um ókleifa tinda
banvæn einstigi á fjöllum.
Talað um frelsi framtíð og ást
ótroðna slóð
leit að lífí friði og véum.
Skima til sjávar
tindarnir fagrir og tignir.
Haukfránum tindrandi augum
hvítir í leit að ljósi.
Dögun í austri
nátthúmið tekur að hörfa.
Spígsporar sól við einfaldan sjóndeildarhring.
Á hjarninu hreinarnir skeiða allt til loka
er dauðinn umlykur hvítu sporin er hrína.
31