Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.10.1972, Side 18

MINNING
Sigríður Ebba Kristjánsdóttir
hjúkrunarkona
Fædd 30. ágúst 1922
Dáin 27. maí 1972
SlGRlÐUR EBBA KRISTJÁNSDÓTTIR, vinkona mín og skólasystir, lést
þann 27. maí s.l. og var jarðsett 3. júní.
Fréttin um andlát hennar kom mér ekki alveg á óvart — og þó. Ég
áttaði mig ekki á að dauðinn kæmi svo brátt, þótt veikindi hennar hefðu
verið þess eðlis, að við öllu mátti búast. Hún var enn svo ung, að ástæða
var til að ætla, að unnt reyndist að bjarga henni. En enginn ræður við
örlögin, og æviskeiðið er runnið áður en nokkur veit.
Hugur minn leitar til löngu liðinna tíma, yndislegra ára, þegar lífs-
gleðin og bjartsýnin sátu í fyrirrúmi. Við Sigríður stunduðum saman
hjúkrunarnám á árunum 1942—1945. Það var röskur og glaðlyndur hóp-
ur sautján stúlkna, er komið höfðu inn til náms, ýmist í marz eða ágúst,
en bóklegt nám var stundað samtímis og útskrift miðast við það. Tíu
luku námi og hófu störf víðsvegar um land og sumar erlendis. Ein er nú
látin, Sigríður Blandon, er lést fyrir fáum árum í Englandi, en þar hafði
hún verið búsett.
Við Sigríður Ebba unnum saman á skurðstofu Landspítalans sem
supplerandi nemar eftir námið. Sérlega skemmtilegur og áhugaverður
tími. Alltaf var Sigríður sami góði, káti félaginn, sem gaman var að starfa
með, og hélst vinátta okkar alla tíð.
Sigríður fór utan til Danmerkur til framhaldsnáms. Hún lagði þar
stund á geðhjúkrun og kynnti sér þá jafnframt fleiri greinar hjúkrunar,
einnig vinnu á rannsóknarstofu. Eftir að heim kom starfaði hún ein tíu
ár hjá Valtý Albertssyni, lækni, en síðari árin starfaði hún á Sólvangi í
Hafnai’firði.
Fyrir hönd okkar skólasystranna vil ég votta vandamönnum Sigríðar
og þá sérstaklega eiginmanni hennar og syni, innilegustu samúð okkar.
Við skólasysturnar þökkum þér, elskulega vinkona, allar góðu sam-
verustundirnar. Far í friði, friður guðs þig leiði.
Aðalheiður B. Rafnar.