Tímarit um endurskoðun og reikningshald - 01.01.1970, Qupperneq 9

7
komi fram hugmyndir löggjafans um starf endurskoöenda almennt,
enda þótt um sérstaka tegund endurskoöunar sé aö rasöa og höfö
sé í huga ábyrgö þeirra gagnvart félagsmönnum, sem persónuiega
hafi yfirleitt engin afskipti af rekstri eöa a.m.k. m.jög lítinn.
Mér þykir því rétt aö benda á þessi ákvæði hér, þar sem ég tel
að þau gefi nokkra hugmynd um þaö sviö, sem hér um ræöir.
Eins og áöur er getið eru löggiltir endurskoöendur opin-
berir sýslunarmenn og brot þeirra í starfi, mundl vera tallö
brot í opinberu starfi í skilningi refsilaga og þau varöa viö
ákvæöi 14. kafla hegningarlaganna nr. 19 frá 1940. Ég vil
benda á, aö algengustu daanin myndu vera, ef löggiltur endur-
skoóandi bryti þagnarskyldu sína, notaði sérstööu sína og þá
þekkingu, sem hann hefði fengið, sér eöa öörum til ólögmæts
ávinnings, geröi eitthvaö er hallaöi rétti einstakra manna eöa
hins opinbera, eða hann gerist sekur um vanrækslu eöa hiröuleysi
í starfl. ág vil sérstaklega á það benda, aö refsingar fyrir
brot í opinberu starfi eru þyngri en hlióstæð brot í elnka-
störfum. Taka vil ég fram, mönnum til hugarhægöar, aö því fer
ég svo lauslega í þetta atriði, aö mér er eigi kunnugt um aö
löggiltur endurskoðandi hafi nokkurn tíma veriö ákærður fyrir
brot í starfl að þessu leyti.
Þess ber aö gæta, aö löggiltur endurskoöandi getur vitan-
lega veriö ákæröur og dæmdur fyrir aðrar tegundlr brota, er
snerta starfa hans, svo sem bókhaldssvik, eöa þátttöku í þeim,
eöa Jafnvel fjársvik í sambandi viö þau.
Benda má á dóm Hæstaréttar frá 29. marz 1933. Málsatvik
voru í fáum oröum þau, aö A, sem hafði mikinn rekstur meö
höndum, hafði fært ákveöna fasteign, er talin var séreign konu
hans, á efnahagsreiknlng sinn, er ætlaður var til nota fyrir
banka einn. Endurskoöandinn B hafði fært reikninga þessa. í
héraði var endurskoöandanum daant áfall, þar sem hann heföl
samlö relkninginn og reikningurinn hefðl veriö til þess falllnn
að blekkja menn í viöskiptum, var þaö taliö varöa viö ákvæöl
264. gr. sfr. 48. gr. hegningarlaganna frá 1869 þ.e.a.s. aö hér
væri um hlutdeild í bókhaldssvlkum aö ræöa. Hæstiréttur sýknaöi
bæöi A og endurskoöandann B, þar sem sannað var í malinu, aö