Ráðunautafundur - 11.02.1984, Page 138

130
Páounautafundur 1984
Tegundir og stofnar grasa til uppgraeðslu.
Áslaug Helgaöóttir ócj Þorsteinn Tómasson
Eannsóknastofnun landbúnaðarins
Inngapgyir.
Á slðari árum hefur verið lögð áhersla á að græða upp gróðurvana
land ýmist með því að bera á tilbúinn áburð eingöngu eða með bví að sá
grasfræi með áburðinum. Jafnframt hefur land verið friðað fyrir beit.
Uppgrtósla er ákaflega kostnaðarsöm og pvl er mikilvægt að vel takist
til. Einn þáttur I bvl að svo megi verða er að vanda valið á þeim
grasstofni sem sáð er.
GóSur uppgræðslustofn verður að vera vel aðhæfður þeim aSstæðum sem
rlkja þar sem honum er sáð. Mikil áhersla hefur verið lögð á að græða
upp örfoka svæði inni I landi. Grófur, næringarefnasnauður fokjarðvegur
er algengasta jarðvegsgerðin á hálendinu. Er hann lltt vatnsheldinn
þannia aS þurrkar hrjá þann gróður sem þar vex. Veður eru válynd á
þessum svæðum. Sumur eru stutt og köld og frosthörkur oft miklar á
vetrum. I>aB eru þvl miklar kröfur gerðar til þeirra grasa sem þama
eiga aS þrlfast og jafnvel að gefa einhverja uppskeru. Frumskilyrði er
að vaxtarferill plantnanna falli nokkum veginn að þeim veðurfarsþáttum
sem rlkja á uppgræðslusvæðunum. Plöntumar verða að geta vaxiö við lágt
hitastig og Ijóstilllfað nóg til þess að framleiöa blaðmassa og einnig
hafa hæfni til þess að safna næringarforða fyrir veturinn, sem nýttur er
næsta vor. Gróður verður að vetra sig nógu snemma að hausti og hann
verður aS vera vetrarþolinn.
Sá þáttur aðlögunar sem við nefnum vetrarþol er hvað mikilvægastur,
þvl lltið gagn er I þvi að sá stofni sem ekki lifir, nema eitt eða tvö