Morgunblaðið - 22.02.2017, Side 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. FEBRÚAR 2017
✝ HlynurDagnýsson
fæddist í Dagsbrún
á Seyðisfirði 16.
ágúst 1931. Hann
lést á Landspítal-
anum Fossvogi 13.
febrúar 2017.
Foreldrar hans
voru Dagnýr Krist-
inn Bjarnleifsson, f.
14. júní 1901, d. 20.
september 1981, og
Steinunn Gróa Sigurðardóttir, f.
26. desember 1903, d. 6. júlí
1989. Systkini Hlyns voru: a)
Stúlka, f. og d. 1924, b) Sigurður
Dagnýsson, f. 1925, d. 2002, c)
Ólafía Dagnýsdóttir, f. 1926, d)
Guðrún Lilja Dagnýsdóttir, f.
1928, d. 2006, e) Björk Dagnýs-
dóttir, f. 1930, d. 2008, og f) Vig-
fús Dagnýsson, f. 1933, d. 2002.
Hlynur giftist 31. desember 1950
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Magneu Ingibjörgu Sigurhans-
dóttur, f. 24. september 1932.
Foreldrar hennar voru Valgerð-
ur Gísladóttir, f. 13. maí 1902, d.
27. október 1979, og Sigurhans
Hannesson, f. 26. október 1885,
d. 10. desember 1966. Börn
Hlyns og Magneu: 1) Sigurhans
Valgeir, f. 13. júní 1951, sambýl-
iskona Sigurbjörg Steindórs-
dóttir, f. 1958, þau eru barnlaus.
Barnsmóðir Sigurhans er Gróa
Elma Sigurðardóttir, f. 1953,
dóttir þeirra er Sigríður Sif, f.
Guðmundsson, f. 1970, börn Ást-
hildur Elín, f. 1993, og Birgitta
Rós, f. 1997, sambýlismaður
Hilmar Karvelsson, f. 1994, barn
hennar Aría Lív, f. 2015, og d)
Guðný Ingibjörg, f. 1975, eigin-
maður Ólafur Börkur Guð-
mundsson, f. 1969, börn þeirra
eru: a) Daníel Unnar, f. 2002, b)
Jóhann Hlynur, f. 2003, c) Stein-
unn Fanney, f. 2011. Seinni eig-
inmaður Steinunnar er Jón Sig-
urjónsson, f. 1959. Þau voru
barnlaus, þau skildu. 3) Dreng-
ur, andvana fæddur 27. nóv-
ember 1957. 4) Óskar, f. 3. febr-
úar 1962, fyrrverandi eiginkona,
Þuríður Kristín Árnadóttir, barn
þeirra er Árni Þór, f. 1983.
Eiginkona Óskars er Guðrún
Magnúsdóttir, f. 1968. Börn
þeirra eru: a) Magnús, f. 1991,
barn hans er Hildur María, f.
2012. b) Arnar, f. 1993. c) Sess-
elja Anna, f. 1994, og d) Vilhelm-
ína Þór, f. 1998. 5) Jóhann Berg-
ur, f. 26. mars 1965, eiginkona
Helga Þuríður Þórhallsdóttir, f.
1978. Börn þeirra eru Ingibjörg,
f. 1998, og Magnea, f. 2004.
Hlynur vann alltaf inn á milli á
sjó sem háseti og matsveinn,
einnig vann hann sem verka-
maður í Vélsmiðjunni Héðni og á
réttingaverkstæði Egils Vil-
hjálmssonar og byrjaði hjá Vél-
smiðjunni Sindra sem verka-
maður en tók svo sveinspróf í
járnsmíði og vann við það fram
að starfslokum hjá Sindra.
Jarðarförin fer fram frá
Laugarneskirkju í dag, 22. febr-
úar 2017, klukkan 15.
1969, eiginmaður
Christer Karlsson,
f. 1966, börn Clara,
f. 1998, og Filip, f.
2000. Fyrrverandi
eiginkona Sigur-
hans er Bíbí Ísa-
bella Ólafsdóttir, f.
1952, börn þeirra
eru: a) Magnea Ósk,
f. 1975, eiginmaður
Ásgeir Ómar Úlf-
arsson, f. 1974,
börn Lovísa Dröfn, f. 1996, og
Birta Sóley, f. 2001. b) Hlynur
Freyr, f. 1982, eiginkona Tinna
Borg Arnfinnsdóttir, f. 1989,
börn þeirra eru Ómar Örn, f.
2010, og Lísa María, f. 2014.
Fósturdætur Sigurhans eru Sig-
ríður Barbara og Þóra Birgitta,
f. 1969, dætur Bíbíar. Fyrrver-
andi sambýliskona er Erla Bára
Jónsdóttir, f. 1959, börn þeirra
eru: a) Jón Vídalín, f. og d. 1990,
b) Sigurhans Óskar, f. 1991,
ógiftur og barnlaus. c) Thelma
Lind, f. 1996, sambýlismaður
Hugi H. Ómarsson, barn Katrín
Ísabella. 2) Steinunn Þrúður, f.
26. desember 1954, fyrrverandi
eiginmaður Jón Sigurður Páls-
son, f. 1953, börn þeirra: a)
drengur, f. og d. 1970, b) Svandís
Ásta, f. 1972, barn: drengur and-
vana fæddur 1996, sambýlismað-
ur Daði Arnaldsson, f. 1974, þau
eru barnlaus. c) Anna Guðrún, f.
1975, eiginmaður Einar Björn
Pabbi minn, Hlynur
Dagnýsson, andaðist mánu-
daginn 13. febrúar síðastlið-
inn.
Minning mín um pabba
minn í æsku var að pabbi var
alltaf vinnandi.
Ég var sex ára þegar pabbi
og mamma keyptu risíbúð við
Bergþórugötuna, tveggja og
hálfs herbergja. Næstu árin
vann pabbi og vann til að eiga
fyrir íbúðinni.
Svo þegar ég var 10 ára
fluttum við á Bugðulækinn,
þar sem pabbi og mamma hafa
búið síðan.
En metnaður pabba var að
við ættum alltaf heima í húsi,
ekki bragga eða Höfðaborg-
inni, og svo varð að vera bað
heima hjá okkur, því pabbi
minn vann skítavinnu, en var
mikið snyrtimenni.
Ég man mjög vel eftir því
að hendurnar á pabba voru
alltaf hreinar og engar sorgar-
rendur undir nöglunum.
Ég var eina stelpan, en
bræðurnir voru þrír, sem sagt
nóg af munnum að metta.
Æska mín var góð, en við vor-
um ekki rík af peningum, en
við vorum rík af kærleika og
ást frá báðum foreldrum.
En alltaf var pabbi mitt
uppáhald, ég var pabbastelpa
og þegar ég vildi fá eitthvað
gott hjá honum þá einblíndi ég
á hann og sagði: „Dóttir
Denna.“
Eins var ég líka alltaf
hreykin af pabba mínum, hann
var svo flinkur fagmaður, þó
hann tæki ekki sveinspróf fyrr
en nokkrum árum áður en
hann hætti að vinna. Í
vinnunni voru launin hans,
verkamannsins, sveinakaup +
20%, þetta man ég vel.
Minningarnar streyma fram
hver á fætur annarri og væri
of langt mál að telja það allt
upp hér.
Þó má geta þess að pabbi
minn missti báða fætur sínar,
fyrst annan fótinn í haust, sem
batt hann í hjólastól, en al-
mættið leyfði honum að kveðja
áður en hann þurfti að reyna
að bjarga sér án fóta.
Guð geymi þig, pabbi minn,
og vonandi ertu kominn á
betri stað og búinn að hitta
Steinu ömmu, Óskar heitinn
og systkini þín.
Steinunn Þrúður
Hlynsdóttir.
Ég er svolítið týndur núna,
veit ekki alveg hvernig ég á að
vera, pabbi er farinn. Ég náði
ekki að vera hjá honum þegar
hann kvaddi en ég var hjá hon-
um nóttina áður og ég vissi al-
veg hvað var í vændum, ég veit
að honum líður betur núna.
Hann var búinn að ganga í
gegnum margt síðustu árin og
sérstaklega núna síðustu mán-
uði. Vinstri fóturinn tekinn fyr-
ir um þremur mánuðum og sá
hægri núna og hann náði sér
ekki eftir þá aðgerð. Aldrei
kvartaði hann þrátt fyrir þetta,
en hann hafði áhyggjur af
mömmu. Það þarf ekkert að
hafa áhyggjur af mér, en
hvernig hefur mamma þín það?
Þetta var svarið ef ég spurði
hvernig honum leið. Ég er ekki
bara að missa pabba heldur
góðan vin, við vorum vinnu-
félagar í mörg ár í smiðjunni og
hann kenndi mér ótrúlega
margt og var alltaf tilbúinn að
aðstoða mig og mína. Í minn-
ingunni var pabbi ekki mikið
heima þegar ég var lítill enda
var hann á sjó og þegar hann
síðan fór að vinna í landi þá
þótti ekkert tiltökumál að
menn væru að vinna alla virka
daga til 10 á kvöldin og alla
laugardaga. Það sem ég man er
að hann var öllum stundum að
gera eitthvað nytsamlegt, ef
hann átti frí var farið út á
Faxaflóa að skjóta svartfugl,
sem síðan var reyttur og svið-
inn frammi í þvottahúsi, eða
fiskur veiddur á handfæri. Ég
man að ég fór eitthvað með
honum í svona túra, þetta voru
mikil ævintýri fyrir guttann
mig.
Seinna þegar ég fór að vinna
allt of ungur þá var það í
Sindra smiðjunni þar sem hann
vann lengst af þeim tíma sem
ég man, þó hann vildi að ég
héldi áfram í skóla þá var hann
ekkert að reyna að þvinga
mann í það. Hann sjálfur var 13
ára þegar hann fór fyrst að
vinna fyrir sér, á opnum árabát
frá Seyðisfirði þar sem hann
var fæddur og uppalinn. Og
hann var vinnandi allar götur
eftir það, hann hafði alltaf
vinnu þó aðrir gengju atvinnu-
lausir á krepputímum því hann
setti ekki fyrir sig að vinna
hvað sem var til að eiga fyrir
salti í grautinn. Aðeins eitt
starf heyrði ég hann segja að
hafi verið erfitt og það var
hreinsun á einhverjum tönkum
þar sem mennirnir voru sendir
niður í eiturgufur og óþverra
án hlífa eða nokkurs: „Þetta
var óþverravinna,“ sagði hann
„enda stoppaði ég stutt þar.“
Allt annað sem hann tók sér
fyrir hendur var bara verkefni
sem hann tók að sér með
vinnusemi og æðruleysi: „Hva,
við klárum þetta.“
Ég man ekki eftir að hafa
hitt mann sem hefur talað illa
um pabba heldur þveröfugt,
það hafa allir alltaf talað um
hann sem góðan mann, það seg-
ir líka svolítið mikið um hann
og mömmu að þegar ég hitti fé-
laga mína úr æsku sem eitt-
hvað komu á heimilið, fæ ég
nánast alltaf sömu spurn-
inguna:
Hvernig hafa foreldrar þínir
það? Þeirra sýn á lífið var að
allir væru jafnir og það var
ekki verið að draga fólk í dilka.
Heimilið var alltaf opið ef ein-
hver þurfti húsaskjól, hvort
sem það var eina nótt eða
marga mánuði, það var bara
einfaldlega hliðrað til þannig að
það væri pláss.
Elsku pabbi minn, ég hefði
viljað að við fengjum nokkur ár
í viðbót til að spjalla saman,
það var alltaf gaman að hlusta
á sögur frá Seyðisfirði stríðs-
áranna og margt annað sem á
daga þína dreif, en svona er
þetta og ég held að þú hafir vit-
að að endalokin voru að nálgast
hratt.
Ég vona að mér hafi tekist
að segja þér hversu þakklátur
ég er fyrir að hafa átt þig.
Takk fyrir allt, pabbi minn, og
hafðu það sem allra best hvar
sem þú ert núna.
Óskar Hlynsson.
Elsku besti afi minn, hann
Hlynur Dagnýsson, lést á
Landspítalanum í Fossvogi í
síðustu viku. Mikið ofboðslega
á ég eftir að sakna hans. Afi
var einstakur maður sem vildi
alltaf gera sem mest fyrir alla
aðra en sjálfan sig og fékk
maður svo sannarlega að njóta
góðs af því.
Hann var svo góður afi og er
ég einstaklega þakklát Guði
fyrir þann tíma sem ég fékk að
eiga með honum. Ég er sér-
staklega þakklát fyrir þær
stundir sem ég fékk að eiga
með honum síðustu árin. Alltaf
þegar ég var að skutla honum í
Bónus þá spjölluðum við svo
mikið saman um gamla góða
daga og hann var alltaf að
reyna að kenna mér að vera
nægjusöm. Hann sjálfur var
svo einstaklega nægjusamur að
það mátti ekki einu sinni kaupa
handa honum ný jakkaföt. Gjaf-
mildari mann en hann væri
ekki hægt að finna þó víða væri
leitað. Hann kenndi mér að
vera glaður gjafari og að elska
fólk skilyrðislaust. Afi sagði
mér einhvern tímann að maður
ætti að koma fram við aðra eins
og maður vill að komið sé fram
við mann sjálfan. Þessu reyni
ég eftir fremsta megni að fara
eftir. Það var alltaf svo gott að
koma á Bugðulækinn að heim-
sækja ömmu og afa. Hlýjan og
viðmótið sem maður fékk var
yndislegt. Þegar mér leið eitt-
hvað illa þá fór ég til þeirra og
talaði um það við þau og ekki
kom maður að tómum kofunum
þar og ég fékk alltaf góð ráð.
Þó að þessi yndislegi maður sé
nú fallinn frá þá á hann eftir að
lifa áfram í hjarta mínu og ann-
arra ættingja. Afi var ofboðs-
lega duglegur maður og vann
vel fyrir sér og sínum. Hann
var alveg rosalega góður járn-
smiður og smíðaði nokkra mjög
fallega gripi. Ég fæ að eiga eft-
ir hann stálkertastjaka sem
hann smíðaði, til þess að hafa
til minningar um hann. Án hans
á lífið samt eftir að vera tölu-
vert tómlegra. Þá minnist ég
hans og okkar góðu stunda.
Síðast þegar ég hitti hann með-
an hann var enn með rænu
gleymi ég aldrei. Ég hélt í
höndina á honum og spjallaði
við hann.
Ég bað fyrir honum líka og
fann mikla nærveru heilags
anda og þá fékk ég þá fullvissu
að Jesú tæki á móti honum
þegar hann kæmi yfir. Þegar
ég fór upp á Landspítala í síð-
ustu viku til þess að kveðja
hann og hélt í höndina á honum
þá fann ég hann kreista hönd-
ina á mér tilbaka. Þessa minn-
ingu mun ég alltaf geyma í
huga mínum og hjarta. Vertu
nú sæll, elsku besti afi minn í
öllum heiminum, og blessuð sé
minning þín um ókomna tíð.
Þú óþrjótandi gjafagnótt,
frá Guði um allan heim sem fer,
á kristnum tungum flýgur fljótt
það föðurorð, sem þú oss ber.
(Stefán Thorarensen)
Svandís Ásta Jónsdóttir.
Þegar við hugsum til baka
um elsku afa þá er ekki hægt
að segja annað en hann var ein-
staklega mikið ljúfmenni og
mikill húmor í honum. Alltaf
var gott að koma á Bugðulæk-
inn og tekið vel á móti okkur
og boðið upp á kaffi og með því.
Eitthvað sem afi og amma áttu
alltaf var harðfiskur og oft set-
ið við eldhúsborðið á Bugð-
ulæknum, spjallað og gætt sér
á honum.
Og bleika húsið nr. 7 á
Bugðulæknum er sá staður sem
við eigum fullt af minningum
um.
Seinustu árin hans afa fórum
við systur oft í Bónus með afa
og þá spjallaði hann um allt
mögulegt og voru þetta miklar
gæðastundir. En afi fór í sína
síðustu Bónusferð í byrjun
september 2016, rétt áður en
hans þrautaganga byrjaði með
fótamissinn sem segir allt um
að afi var sjálfstæður og ætlaði
sér að vera á heimili þeirra á
Bugðulæknum eins lengi og
hægt var með ömmu. Elsku afi,
nú ertu kominn með fæturna
þína aftur, verkjalaus og líður
vel.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Anna og Guðný.
Hlynur Dagnýsson
Elsku móðir mín, tengdamóðir, amma okkar
og langamma,
GUNNHILDUR BJARNADÓTTIR,
áður Strembugötu 14,
Vestmannaeyjum,
lést á Dvalarheimilinu Hraunbúðum í
Vestmannaeyjum miðvikudaginn 15. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Landakirkju laugardaginn 25. febrúar
klukkan 11.
Anna Guðný Eiríksdóttir Egill Jónsson
Eiríkur Egilsson Lena Björk Kristjánsdóttir
Helgi Egilsson Rúna Thorarensen
Hildur Egilsdóttir
og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐBJÖRG EGILSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Grund,
Hringbraut 50, Reykjavík,
lést mánudaginn 13. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Garðakirkju, Garðabæ, föstudaginn 24.
febrúar klukkan 13.
Egill Grétar Björnsson Woranidchiya Ghaiyo
Kolbrún Herbertsdóttir Reynir Hermannsson
Sveinn Haukur Herbertsson Anna María Dolores de Jesus
Chairat Chaiyo
barnabörn og barnabarnabarn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
ALEXÍA MARGRÉT GÍSLADÓTTIR,
Miðvangi 159, Hafnarfirði,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði mánudaginn
13. febrúar.
Úför hennar fer fram frá Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði föstudaginn 24. febrúar klukkan 13.
Haukur Þór Haraldsson Bylgja Birgisdóttir
Katrín Haraldsdóttir
Bjarki Þór Hauksson
Birgir Hauksson
Haraldur Orri Hauksson
Alexía Margrét Jakobsdóttir
Finnbogi Jakobsson
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir,
mágur, afi og langafi,
GUÐMUNDUR HÓLM,
Langanesvegi 29, Þórshöfn,
lést í Reykjavík 19. febrúar.
Minningarathöfn verður í Bústaðakirkju
föstudaginn 24. febrúar klukkan 13 og útför verður síðan frá
Þórshafnarkirkju 4. mars klukkan 14.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vilja
minnast hans er bent á SEM samtökin (samtök endurhæfðra
mænuskaddaðra).
Ragnhildur Karlsdóttir
Vilborg Guðmundsdóttir Ólafur Ingi Þórðarson
Aðalbjörg Guðmundsdóttir Stefán Pálmason
Þórhildur Guðmundsdóttir Katla Hreiðarsdóttir
Arnþór Karlsson
og barnabörn