Morgunblaðið - 24.06.2017, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. JÚNÍ 2017
✝ Kristinn JónÞorkelsson
fæddist á Siglu-
firði 2. júní 1941.
Hann lést 1. júní
2017.
Kristinn Jón var
sonur hjónanna
Þorkels Benón-
ýssonar, f. 15.9.
1920, d. 6.1. 1993,
og Margrétar
Brands Viktors-
dóttur, f. 28.9. 1922, d. 29.12.
2009. Systkini Kristins Jóns
eru: Sóley Anna, f. 1943, Ben-
ófer Arnar, Vilberg Andri,
Sara Birgitta og Viktoría
Erla. 2) Þorkell Brands, f. 6.9.
1970, maki Sóley Jónsdóttir.
Dætur þeirra: Karen Rut og
Jóhanna Margrét.
Kristinn Jón ólst upp á
Siglufirði þar sem hann lauk
hefðbundinni skólagöngu, eftir
nám í vélvirkjun fór hann til
Reykjavíkur og lauk vél-
stjóranámi frá Vélskóla Ís-
lands. Eftir nám í Reykjavík
starfaði hann sem vélstjóri hjá
SR og Þormóði ramma á
Siglufirði. Árið 1997 fluttu
þau hjón til Reykjavíkur og
hóf Kristinn Jón störf hjá Búr-
fellsvirkjun, þar starfaði hann
uns hann lét af störfum vegna
aldurs.
Útför Kristins Jóns fór fram
í kyrrþey 14. júní 2017.
óný Sigurður, f.
1944, Viktor Þór,
f. 1946, d. 2008,
Sólveig, f. 1950,
Þórdís, f. 1952 og
Sigurveig, f. 1954,
d. 2012.
Kristinn Jón
kvæntist eftirlif-
andi eiginkonu
sinni Önnu M.
Magnúsdóttur 7.
júní 1964. Synir
þeirra: 1) Magnús, f. 15.2.
1965, maki Erla D. Vilbergs-
dóttir. Börn þeirra eru: Krist-
Það var óvænt símtal sem
flutti mér þær fréttir að Kidd-
jón bróðir og kær vinur væri
látinn. Nokkrum dögum áður
hafði hann hringt í mig og var
hann þá að tala um sumarið,
hann langaði að skreppa norð-
ur, heimsækja vini og kunn-
ingja í Skagafirði og á Siglu-
firði. Kiddjón hafði flesta þá
kosti sem prýða máttu einn
mann og hafði ég minnt Önnu
eiginkonu hans á að með hon-
um hefði hún fengið stærsta
lottóvinning sögunnar.
Hestar og hestamennska
voru hans stóra áhugamál og
átti hann jafnan ágætis hesta.
Margar heimsóknir kom hann
til Skagafjarðar í sambandi við
Laufskálarétt, hestamót eða
bara að hitta kunningja í hesta-
mennskunni og gaman hafði
hann af því í fyrra að vera viku
á Landsmóti hestamanna á
Hólum, haft var á orði við hann
hvort hann hefði leyfi til úti-
vistar svona langt fram á kvöld
þegar hann var að koma seint
heim.
Kiddjóns verður sárt saknað
af öllum þeim sem þekktu
hann. Missirinn er samt mestur
hjá Önnu, Magga, Kela og
þeirra fjölskyldum. Megi ljúfar
minningar um Kiddjón ylja
okkur á komandi tímum.
Þórdís Þorkelsdóttir.
Hver trúir því að einn besti
vinur okkar, hann Kiddjón, til
margra áratuga sé fallinn frá
svo skyndilega sem raun ber
vitni, þegar hann var að sinna
vinum sínum í hesthúsinu?
Kiddjóni kynntist ég á Sigló í
kringum 1965 og síðar mun
betur, ég vissi að hann hafði
áhuga á meiri fjölbreytni í
starfi þegar hann var kominn
aftur á Vélaverkstæði S.R. á
Siglufirði eftir erfiðan tíma á
síldarflutningaskipinu Hafern-
inum.
Um vorið 1972 til 1974 fékk
ég Kiddjón til að koma í afleys-
ingar í Búrfellsvirkjun sem og
hann gerði. Hann var frábær
vélstjóri, samviskusamur í
meira lagi og góður félagi.
Árið 1994 losnaði staða sem
ég bauð Kiddjóni og hann þáði,
en þá voru hann og Anna farin
að hugsa sér til hreyfings frá
Siglufirði.
Þegar ég sagði stöðvarstjór-
anum frá því að ég hefði talað
við vélstjóra sem væri tilbúinn
að koma strax, þá orðaði ég það
svo að strákurinn kæmi til við-
tals við hann í næstu viku, þeg-
ar Kiddjón kom, þá sá stöðv-
arstjórinn drenginn sem var
eldri en við sem fyrir vorum,
hann var ráðinn og ávallt kall-
aður „strákurinn“ því hann
stóðst allar væntingar hinna
starfsfélaganna, hann varð
aldrei annað en strákurinn því
hann var síungur, reglusamur,
vinnusamur, samviskusamur,
lipur og feiknaduglegur allt til
starfsloka 30. júní 2011 er hann
var nýorðinn 70 ára.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
kæri vinur og samstarfsfélagi.
Önnu, Magnúsi og Þorkeli og
fjölskyldum þeirra vottum við
okkar dýpstu samúð við fráfall
góðs og trausts drengs.
Benedikt og Áslaug.
Kristinn Jón
Þorkelsson
Þorbjörg Guð-
jónsdóttir var
kölluð Todda í
Grænuhlíð í mín eyru, þegar ég
kynntist henni. 11 ára gamall
var ég settur í sumarvinnu í
gróðrarstöð þeirra Gunnars
Vernharðssonar og var þar
nokkur sumur. Ég fékk starfið
gegnum kunningsskap móður
minnar við systur Gunnars en
ekki voru fjölskyldutengsl með
okkur. Þó liðin séu um 60 ár síð-
an snerti andlátsfregnin mig nú.
Todda var góð kona og glaðvær
hlátur hennar fyllti heimilið
hlýju. Hún hafði velviljað skop-
skyn og ég minnist þess er hún
bað mig eitt sinn að prófa að
segja „nei, þú hefur ekki gott af
því“, þegar Gunnar vildi senda
mig eftir neftóbaki og hún
fylgdist með svo lítið bar á og
beið eftir viðbrögðum hans og
hló dátt á eftir. Fyrir skömmu
var ég í Englandi og dreymdi
þar draum. Mér þótti ég koma í
eldhúsið í húsinu, sem stendur
enn við Bústaðaveg. Nokkrir úr
fjölskyldunni sátu í rökkri við
eldhúsborðið, allt var tómlegt og
gleðisnautt og ég saknaði henn-
ar. Ég hringdi í Lilju mína
heima og spurði hvort hún hefði
nokkuð heyrt um andlát Toddu.
Todda var áhrifavaldur í lífi
mínu. Gunnar, eiginmaður henn-
ar, hafði áhrif á skoðanir ung-
lingsins um þjóðmál, en hún
hafði önnur áhrif sem ristu mun
dýpra. Vinnan á grænmetisakri
var erfiðisvinna og ég fékk að
sitja drjúgan tíma við eldhús-
borðið og var eins og einn af
fjölskyldunni í kaffi og matar-
tímum, innan um elstu börnin;
Gauja, Venna, Jónu og Ósk. Auk
dagblaða lá þar oft kristilegt
tímarit, Bjarmi, sem ég skoðaði
ekki þótt ég fletti blöðunum. Þá
var það eitt sinn að glugginn við
Þorbjörg Guðrún
Guðjónsdóttir
✝ ÞorbjörgGuðrún Guð-
jónsdóttir fæddist
11. apríl 1923.
Hún lést 12. júní
2017.
Þorbjörg var
jarðsungin 19.
júní 2017.
eldhúsborðið, þar
sem sjá mátti upp á
Hellisheiði og Blá-
fjöll, fylltist af bústn-
um og háværum
fiskiflugum. Hún
skipti skapi, og mér
var brugðið að sjá
þessa blíðu konu
verða æsta. „Dreptu
þessar ógeðslegu
flugur!“ Eftir á að
hyggja veit ég að
hún var alin upp innan um
trillukarla og skreiðarhjalla á
Grímsstaðaholtinu og þar var
fiskiflugan skaðvaldur. Ég greip
blað af borðinu og vatt það upp í
kefli og slátraði líkleg 30 fiski-
flugum á augabragði, drengur
sem helst gerði ekki flugu mein.
Þá brast hún í grát. „Af hverju
tókstu Bjarma? Þetta var
Bjarmi!“ Mér varð litið á tætt
eintak Bjarma í greip minni,
með fluguklessum á. Þetta
kristilega blað, trúin og málefni
kristniboðs, voru henni hjartans
mál og þessi andartaks sýn inn í
hjarta hennar flutti mér boð-
skap, sem umvöndun eða pre-
dikun hefði aldrei getað komið
til skila.
Næsta sumar lagði hún að
mér að taka vikufrí til þess að
fara í Vatnaskóg, sumarbúðir
KFUM. Það væri hver síðastur
til að kynnast sr. Friðrik þar.
Ég fór og sá hann, en hann var
orðinn gamall og hélt sig mest í
herbergi sínu. Ég ræddi aftur á
móti mikið við sr. Magnús Run-
ólfsson, sem var ekki æskulýðs-
leiðtogi í sama skilningi, en boð-
skapur hans á trú og
fagnaðarerindi risti djúpt og bjó
með mér áfram.
Ég minnist Toddu með hlýju
og þakklæti til Guðs sem lagði
leið mína á heimili hennar og
snerti mig með fingri sínum.
Fjölskyldan er gæfusöm að hafa
átt slíka konu. Ég bið þess að í
hópi þeirra verði hinn góði arfur
fluttur áfram til síðari kynslóða.
Gísli H. Friðgeirsson.
Fátt er dýrmætara í lífinu en
að eiga góða samferðamenn og í
Toddu fann ég einn slíkan, hún
var mamma hans Venna vinar
míns. Sem ungur drengur var
ég svo heppinn að bindast vina-
böndum við heimilisfólkið í
Grænuhlíð.
Todda var alin upp á Gríms-
staðaholtinu í Reykjavík og eftir
hefðbundna skólagöngu og störf,
sem ungum stúlkum buðust á
þeim tíma, stofnaði hún heimili
með manni sínum Gunnari
Vernharðssyni suður í Fossvogi,
garðyrkjubýlið Grænuhlíð við
Bústaðaveg, sem á þeim tíma
hét Sogamýrarblettur. Hún var
bæði húsmóðir og garðyrkju-
bóndi við hlið manns síns og bar
höfuðið hátt, því hún var með-
vituð um það mikilvæga hlut-
verk sem hún gegndi í lífinu.
Hún hafði sterkar skoðanir á
lífinu og tilverunni og lá ekki á
þeim og var ekki ævinlega sam-
mála viðmælendum sínum um
alla hluti, en viðmót hennar
gerði það að verkum að manni
leiddist ekki í návist hennar.
Um árabil glímdi hún við erf-
iðan sjúkdóm sem færði hana
smám saman inn í óminnisland-
ið.
Mér er ljúft að minnast ótal
stunda sem ég átti í Grænuhlíð
og skemmtilegra samræðna um
lífið og tilveruna. Sá sem fær að
kynnast slíku fólki er ríkari fyr-
ir vikið. Þorbjörg Guðjónsdóttir
er ein af þessum dýrmætu perl-
um sem ég þakka fyrir og mun
varðveita.
Ég færi Jónu, Guðjóni, Vern-
harði, Ósk, Gunnari, Katrínu og
fjölskyldum þeirra mínar inni-
legustu samúðarkveðjur á skiln-
aðarstund.
Jón Sævar Baldvinsson.
Enn og aftur er
komið að kveðju-
stund.
Það er mín gæfa
að hafa fengið Ísak
og Ragnheiði sem tengdafor-
eldra ung að árum því þau sýndu
mér svo mikla alúð og elsku alla
tíð, eins eftir að leiðir okkar son-
ar þeirra skildi.
Það var erfitt fyrir Ragnheiði
að kveðja eiginmann sinn til
rúmlega 70 ára fyrir tveimur ár-
um, en þau bjuggu á eigin heim-
ili nærri alla tíð, fjölmargir af-
komendur þeirra hjóna bera
þeim fagurt vitni. Ragnheiður
var sérlega vel gerð og vel gefin,
hafði yndi af tónlist og söng og
öðrum listum. Dætur mínar tvær
voru fyrstu barnabörn þeirra og
þau einu í nokkur ár en síðan
bættust fleiri við. Ég dáðist allt-
af að því að þegar Ragnheiður
tók að sér að gæta barna gaf hún
sig alla til að sinna þeim, lét þau
hafa forgang enda var hún elsk-
uð af þeim og var kölluð amma
Agga.
Margar eru samverustundirn-
ar í minningunni, ferðalög, dvöl í
sumarbústað þeirra við Þing-
vallavatn o.fl. o.fl. Ofarlega í
mínum huga er þó boðið á jóla-
dag.
Þegar ég kom til sögunnar
höfðu systurnar Ragnheiður og
Ingibjörg skipst á að halda sam-
eiginlegt boð á jóladag fyrir fjöl-
skyldur sínar, en er þær tóku að
stækka héldu þær sín eigin jóla-
boð. Í marga áratugi var ég
ásamt fjölskyldu minni á heimili
Ísaks og Ragnheiðar á jóladag
en er árin færðust yfir þau tók
Bryndís dóttir þeirra við og hélt
boð á heimili sínu. Þetta var
dásamlegur tími þar sem auðvit-
Ragnheiður
Árnadóttir
✝ Ragnheiðurfæddist 8. októ-
ber 1923. Hún lést
6. júní 2017.
Útför Ragnheið-
ar fór fram 12. júní
2017.
að voru kræsingar á
borðum en tónlistin
átti stóran sess,
sungin voru jólalög
við undirleik, oftast
Árna Ísakssonar en
stundum Róberts
Darling en svo eru
margir í fjölskyld-
unni sem leika á
ýmis hljóðfæri og
eru þau stundum
tekin fram, sann-
kölluð tónlistarveisla. Ekki má
gleyma spilamennskunn. Meðan
móðir Ragnheiðar, Bryndís Þór-
arinsdóttir, var á lífi var hún
hrókur alls fagnaðar í henni og
kenndi okkur hinum ýmis spil,
einna vinsælast var Sjö upp, líka
Gott kvöld, amma. Þegar við Jón
skildum læddist að mér kvíði yfir
að nú væri veru minni í þessu
jólaboði lokið, foreldrar mínir
voru látnir. Tryggð Ragnheiðar í
minn garð brást ekki og hún
bauð mér formlega eftir skiln-
aðinn og síðan hef ég ávallt verið
boðin velkomin.
Þegar fólk nær svo háum aldri
eins og Ragnheiður er viðbúið að
heilsan gefi sig og hún var svo
sannarlega tilbúin að kveðja af-
komendur sína eftir farsælan
æviferil.
Blessuð sé minning Ragnheið-
ar Árnadóttur.
Friðgerður.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar
Útfarar- og lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Útfararstofa kirkjugarðanna
Emilía Jónsdóttir,
félagsráðgjafi
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Við önnumst alla þætti undir-
búnings og framkvæmd útfarar
ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og
umhyggju að leiðarljósi
og af faglegum metnaði.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir
síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og
ræðum skipulag útfarar ef óskað er
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann