Víkurfréttir - 12.02.2004, Blaðsíða 12

12 VÍKURFRÉTTIR Á NETINU I www.vf.is I LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!
Hann liggur í sjúkrarúmiá stofugólfinu á heimilisínu í Vesturbænum.
Hann er með sæng og teppi
yfir sér og þegar horft er í and-
lit hans sést að hann á við erfið
veikindi að stríða.Við hlið hans
stendur tæki sem hann er
tengdur við á nóttunni svo
hann fái næringu. „Komstu
ekki með blaðið með þér? Já
það var eins gott fyrir þig,“
sagði Ómar með bros á vör um
leið og hann heilsaði. Dóttir
hans var hjá honum ásamt
stráknum sínum, Ómari Inga
sem er afabarnið hans Ómars.
Frísklegur strákur með sann-
kallaðar bollukinnar.Við hlið-
ina á sjúkrarúminu er fugla-
búr þar sem páfagaukarnir
Emil og Jósteinn búa - svona
sjóræningjapáfagaukar sem
tala.
Ómar hefur síðustu mánuði
barist við krabbameinið og hafa
aðstandendur og vinir aðstoðað í
þeirri baráttu af mesta megni.
Kona hans, Guðný Rannveig hef-
ur staðið þétt við hlið Ómars og
glaðværð hennar smitar út frá sér.
Tilfinningarnar sem berjast um í
Ómari þekkja þeir einir sem hafa
barist við lífshættulega sjúk-
dóma. Ómar, sem er 52 ára gam-
all vill með þessu viðtali í Víkur-
fréttum koma hreint fram við alla
þá sem styðja hann í þessari bar-
áttu. Og hann gerir það af sann-
kölluðu æðruleysi.
Haustið 2002 var Ómar farinn að
léttast óhóflega mikið en fann
ekki mikið til. Hann gat lítið
borðað og hélt engu niðri. „Ég
fór til heimilislæknisins sem
pantaði magaspeglun fyrir mig.
Niðurstaða speglunarinnar sýndi
að ég var með rosalegar bólgur í
maganum. Sýni var tekið og viku
síðar kom í ljós að maginn var
fljótandi í krabbameini, en það
var ekkert æxli. Þetta hafði verið
lengi að gerjast í maganum á
mér,“ segir Ómar.
Maginn fjarlægður
Fyrir rúmi ári síðan, þann 16.
janúar í fyrra, var Ómar skorinn
upp og maginn fjarlægður eins
og hann lagði sig. Eftir þá aðgerð
voru læknar bjartsýnir á að kom-
ist hefði verið fyrir krabbameinið
með aðgerðinni. Ómar lá í
nokkra mánuði inn á spítala. „Ég
átti að geta nærst með því að
borða lítið og oft. Það tókst nú
samt ekki og á endanum þurfti ég
á næringu að halda í fljótandi
formi Ég reyndi nú samt að fara
að vinna, bisaði við það með
misjöfnum árangri,“ segir Ómar
en hann fékk næringu í æð á
nóttunni og þeim mat sem hann
borðaði hélt hann ekki niðri. „Ég
var orðinn agalega þreyttur á
þessu, bæði líkamlega og and-
lega.“
Mikið áfall
Í byrjun desember í fyrra var
Ómar orðinn mjög máttfarinn og
hafði lést óhóflega mikið. Tekin
var ákvörðun um að senda Ómar
í næringu á spítala svo hægt yrði
að skera hann upp og athuga
hvað hægt væri að gera. Í byrjun
janúar á þessu ári fór Ómar á
skurðarborðið. „Þegar læknarnir
voru búnir að opna mig sáu þeir
að krabbameinið var komið út
um allt. Skurðinum var lokað og
mér sagt að ekkert væri hægt að
gera. Þetta var náttúrulega mikið
sjokk því mér hafði verið sagt að
horfurnar væru nokkuð góðar og
að búið væri að komast fyrir
þetta þegar maginn var tekinn,“
segir Ómar og bætir því við að
hann hafi ekki viljað trúa því að
krabbameinið hafi tekið sig upp
aftur. „Undirmeðvitundin sendir
manni samt einhver skilaboð og
innst inni varð ég að trúa þessu.“
Í annað sinn með krabbamein
Ómar hefur kynnst baráttunni við
krabbamein áður, en 23 ára gam-
all greindist hann með krabba-
mein í eitlum og fór þá í gegnum
geisla- og lyfjameðferð. „Það eru
28 ár síðan ég fékk eitlakrabba-
meinið og þá var baráttan við
þann sjúkdóm mun erfiðari en
hún er í dag. Ég gekk náttúrulega
í gegnum allt ferlið á þessum
tíma og sjokkið var því kannski
ekki eins mikið þegar maginn var
tekinn.“
Þeir sem hafa fengið þær hræði-
legu fréttir að þeir séu með
krabbamein taka þeim fréttum
oft með mikilli reiði. Hvernig
leið Ómari þegar hann fékk þess-
ar fréttir? „Það er eiginlega ekki
hægt að lýsa því. Ég tók þessu
með óstjórnlegri ró, þó ég segi
sjálfur frá. Auðvitað tekur þetta á
mann en þetta er bara einn af
þeim hlutum sem maður getur
ekki breytt. Maður verður bara
að trúa því að það gerist krafta-
verk. Það er nú bara það sem er,“
segir Ómar og lítur á nafna sinn
og brosir.
Hugsar um aðra
En var Ómar reiður þegar honum
var tilkynnt að ekkert væri hægt
að gera? „Reiður er kannski ekki
rétta orðið. Ég veit eiginlega ekki
hvernig ég átti að bregðast við
þessu. Það kemur yfir mann ein-
hverskonar mók. Síðan fer mað-
ur að hugsa um þá sem eru í
kringum mann, aðstandendur,
vinina og þá sem manni þykir
vænt um. Það er eiginlega erfið-
ast að fylgjast með fólkinu í
kringum mig og sjá hvernig það
bregst við þessum fregnum,“
segir Ómar.
Ómar hefur fengið mikið af
heimsóknum frá því það kom í
ljós að krabbameinið hefði tekið
sig upp aftur. Ómar segir að
heimsóknirnar skipti miklu máli
og hann þakkar fyrir að eiga mik-
ið af vinum og kunningjum. „Ég
er búinn að fá ótrúlega mikið af
góðum heimsóknum og margir
æskufélagar mínir hafa kíkt á
mig. Sem betur fer á ég mikið af
vinum og kunningjum. Ég er
ofsalega þakklátur fyrir það hve
margir hafa heimsótt mig og það
hefur skipt mig verulegu máli,“
segir Ómar brosandi.
Orð góðrar vinkonu hughreysta
„Það er náttúrulega allt sem fer
til fjandans við þessar aðstæður.
Það stoppar allt og það sem mað-
ur hugsar kannski mest um er
hvað maður eigi mikið eftir að
gera í lífinu. Það kom góð vin-
kona mín í heimsókn fyrir stuttu
og hún sagði við mig: Já, en
Ómar minn, eigum við ekki alltaf
eftir að gera eitthvað? Þetta
fannst mér mjög gott hjá henni,“
segir Ómar.
Ertu sáttur við það sem
þú hefur gert?
„Já og nei. Maður er náttúrulega
aldrei alveg sáttur. En ég er rosa
sáttur í dag. Ég hef unnið marg-
Ómar Jóhannsson revíu-
höfundur af Suðurnesjum heygir
harða baráttu við krabbamein
sem greindist fyrir réttu ári síðan.
Ómar er vel kunnur á Suðurnesj-
um, bæði fyrir samstarfið við
Leikfélögin í Keflavík og Garði og
þau fjölmörgu störf sem hann
hefur stundað. Hann á mikið af
vinum og þegar þeir fréttu að
hann væri að berjast við lífs-
hættulegan sjúkdóm ákváðu
þeir að styðja við bakið á honum
með sínum hætti. Vinirnir vildu
bægja fjárhagsáhyggjum frá
Ómari svo hann gæti barist við
sjúkdóminn af fullum krafti. Í
kvöld verða haldnir styrktartón-
leikar í Stapanum - tónleikar
helgaðir Ómari.
Ekki hræddur við að deyja
Ómar Jóhannsson revíuhöfundur á í erfiðri baráttu við mjög alvarlegt krabbamein:
„Þegar læknarnir voru búnir að opna mig sáu þeir að krabbameinið var komið út um allt. Skurðinum var lokað
og mér sagt að ekkert væri hægt að gera. Þetta var náttúrulega mikið sjokk því mér hafði verið sagt að horfurnar
væru nokkuð góðar og að búið væri að komast fyrir þetta þegar maginn var tekinn,“
Ómar var liðtækur í golfinu og
starfaði fyrir Golfklúbb
Suðurnesja. Myndin er frá
þeim tíma.
VIÐTAL: JÓHANNES KR. KRISTJÁNSSON
7. tbl. 2004 umbrot HEIMA 11.2.2004 12:43 Page 12