Víkurfréttir - 18.11.2004, Síða 12

12 VÍKURFRÉTTIR Á NETINU I www.vf.is I LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!
8 Ástríður Helga Sigurðardóttir skrifar:
Oft hefur mér verið misboðið síðan kenn-
araverkfallið hófst
og það varð engin
breyting þar á, við
lestur Tíðindanna sem
út komu miðvikud.
10. nóv. Sá sem þar
geysist fram á ritvöll-
inn hefur ekki fyrir því
að skrifa undir nafni
og hvergi kemur fram
í bæklingnum hverjir
séu höfundar pistlanna
sem þar eru birtir. Eftir
talsverða leit fann ég þó
innan um smáauglýsin-
garnar, að ábyrgðar-
maður er talinn Vikar
Sigurjónsson og verður
pistillinn því líklega
skrifaður á hans ábyrgð.
Að þurfa að hlusta á,
eða lesa það, seint og
snemma að ég sé algjör
letingi, sem ekki nenni að
vinna vinnuna mína. Sé
sífellt að reyna að koma
mér undan því sem mér
ber að gera, svíkist um,
mæti seint og illa í vinn-
una og sé komin heim upp
úr hádegi. Sé þar að auki
í fríi stóran hluta úr árinu,
því ef ekki sé það jólafrí eða
páskafrí, þá sé það sumar-
frí allt heila sumarið, meðan
allt heiðvirt fólk sé í vinnu
við að halda samfélaginu á
floti, meðan við kennararnir
f latmögum einhvers staðar í
leti okkar. Ég hef unnið ýmis-
legt um dagana, en ég held að engu
starfi sem ég hef sinnt, hafi verið sýnd slík lítilsvirðing
og kennarastarfinu er sýnt, af ákveðnum hópi fólks.
Kennarar voru ókátir yfir því að þurfa að fara í verkfall,
því þeim er annt um nemendur sína. Þeir höfðu hins
vegar ekkert val. Þeir voru búnir að vera samnings-
lausir frá því í mars og ekkert útlit fyrir að talað yrði
við þá. Það mætti hins vegar halda að sumir álíti, að
kennarar hafi gert þetta af mannvonsku einni saman.
Að kennarar fái eitthvað út úr því að níðast á saklausum
börnum. Kennarar vita ósköp vel að verkfallið bitnar
harðast á saklausum börnum og þeim finnst sárt til þess
að hugsa. En við framfleytum ekki heimilum okkar, né
borgum reikningana með samviskunni einni saman.
Kennurum hefur verið kennt um velflest sem talið er að
miður hafi farið, meðan á verkfallinu hefur staðið. Það
er sök kennaranna, að sumir foreldrar eru sagðir leyfa
börnum sínum að vera úti á kvöldin og virða ekki úti-
vistarreglur. Það er sök kennaranna, að sum börn eru
sögð í óæskilegum tölvuleikjum heima hjá sér og það
er sök kennaranna, að einhverjir unglingar eru sagðir
hafa sótt í vímuefni. Ýmislegt f leira hefur verið skrifað
á reikning okkar kennaranna. Þegar ég skrifaði undir
ráðningarsamninginn minn, stóð hvergi í honum að þar
með tæki ég að mér að ala upp fjöldann allan af börnum
út um allan bæ, hugsa um þau allan sólarhringinn og
bæri ábyrgð á uppeldinu. Mér finnst hins vegar athygl-
isverð þessi mynd sem dregin er upp af foreldrum.
Með þessu er verið að segja að foreldrar séu óábyrgir og
óhæfir uppalendur og ef ekki væru kennarar til að ala
upp börnin þeirra, þá sé allt á heljarþröm. Þó við kenn-
arar séum stórkostlegir kraftaverkamenn, þá held ég að
enginn geti komið í stað foreldra, ekki einu sinni kenn-
arar. Ég skora hér með á foreldra að rísa upp og reka af
sér þetta slyðruorð, að þeir séu duglausir uppalendur.
Ég væri ekki kát í þeirra sporum að sitja undir slíku.
Í pistli téðra Tíðinda er gefið í skyn, að eitthvað sé
athugavert við atkvæðagreiðsluna um miðlunartil-
lögu sáttasemjara, af því hún hafi verið felld með 93%
atkvæða. Það var ekki erfitt fyrir kennara að reikna sig
út, hvernig þeir kæmu út úr þessum samningum. Það
þurfti ekkert samráð, eins og flaug í koll pistlahöfundar
(nema að hann hafi verið að reyna að vera fyndinn),
kennarar kunna stærðfræði og þar með prósentu-
reikning. Pistlahöfundur sagði að það hefði sett að sér
hroll, þegar hann hafi séð þessar tölur. Ég vil ráðleggja
honum að taka ekki
að sér að vera kennari, ef hann hefur
ekki taugar í meira en þetta. Pistlahöfundur segir kenn-
ara halda börnum í gíslingu. Réttlætiskennd þeirra
sé dregin í efa á mörgum heimilum. Það þýði ekki
fyrir þessa stétt að prédika um gildi menntunar, æskan
sé aðeins peð sem kennarar séu tilbúnir til að fórna til
að tryggja sér betri stöðu í endataflinu. Hann heldur
svo áfram og segir að best væri að kennarar gerðu
eins og flestir aðrir, mættu í sína vinnu á tilteknum
tíma og ynnu sína vinnu þar. Hvar hefur þessi ágæti
pistlahöfundur haldið sig? Veit hann ekki hvenær
skólarnir byrja á morgnana og hvað þeir standa lengi
á daginn? Hvenær heldur hann að kennarar mæti í
vinnuna og hvað heldur hann að börnin séu að gera
í skólanum á morgnana, ef kennarar eru ekki mættir
fyrr en seint og um síðir? Pistlahöfundur heldur
svo áfram að úthúða þessari lötu stétt, kennurum
og hvernig þeir ljúgi til um vinnuna sína, kallar það
reyndar þjóðsögu. Ætla ég ekki að tíunda það frekar.
Það er ekki skrýtið þótt nemendur sýni agaleysi og
virðingarleysi í skólum og utan þeirra, telji ekki ástæðu
til að fara eftir því sem þeim er sagt, ef þau eru nestuð
með þetta sjónarmið að heiman. Kennarinn þeirra
sé letingi, sem reyni sífellt að koma sér undan vinn-
unni sinni og beiti til þess ósannsögli. Það er ekki
skrýtið þótt nemendur sjái ekki ástæðu til að taka
mark á kennaranum sínum, eða sína honum tilhlýði-
lega kurteisi. Þótt kennarar kenni nemendum sínum
heilmikið og séu samvistum við þá langtímum saman,
þá draga börnin dám af foreldrum sínum og því upp-
eldi sem þau fá hjá þeim. Lengi býr að fyrstu gerð.
Svona talar aðeins það fólk, sem hefur ekki haft fyrir
því að venja komur sínar inn í skólana og kynnast skóla-
starfinu og hefur því ekki hugmynd um hvað þar fer
fram. Er hreinlega ekki nógu vel upplýst. Margt fólk
sem ég hef talað við, sem hefur látið sig eitthvað varða
málefni skólanna, er á öðru máli. Það hefur líka kynnt
sér starfsemi skólanna, hefur þekkingu á starfi kennar-
ans, þekkingu á starfi nemenda og það hefur þekkingu
á því sem er að gerast í skólunum. Það fólk er vel upp-
lýst. Fyrir hina sem ekkert vita, ætla ég að láta fylgja hér
lýsingu á örlitlu broti af því sem felst í starfi kennara,
þótt ekki sé ég viss um að þeir hafi fyrir því að lesa það.
Vinnutími kennara er vissulega lengri en 130-140
klukkustundir á mánuði, eins og sumir hafa haldið
fram, þótt kennarinn sé ekki að kenna nemendunum
allan þann tíma, því starf kennara er sannarlega fólgið
í f leiru en að standa fyrir
framan nemendur sína og
fylla þá visku. Kennari þarf
að undirbúa kennslu og þar
þurfa allir að fá námsefni
við hæfi. Í blönduðum
bekkjum eins og tíðkast í
dag, eru nemendur á öllum
getustigum og með alls
kyns fylgikvilla, svo sem
ofvirkni, athyglisbrest,
dyslexíu, stærðfræði-
vandamál og svona mætti
lengi telja. Allir verða
að fá námsefni við hæfi.
Svo þarf að búa til próf
og fara yfir próf og oft
er ekki hægt að leggja
sama próf fyrir allan
bekkinn, svo það verður
að búa til f leiri en eitt
próf, fyrir mismunandi
getustig. Það eru við-
talstímar fyrir foreldra,
for-eldrafundir, bæði
einkafundir og hóp-
fundir, sem oft þurfa
þá að fara fram utan
hefðbundis vinnu-
tíma, því foreldrar
komast ekki úr vinnu.
Það eru kennara-
fundir, starfsmanna-
fundir, deildarstjóra-
fundir, fundir vegna
eineltismála og
agavandmála nem-
enda, að ónefndri
teymisvinnu og
þróunarverkefnum
ýmiskonar, undir stjórn skólastjóra.
Kennarar þurfa að fylla út skýrslur og beiðnir vegna
alls kyns greininga á nemendum. Skýrslur fyrir sál-
fræðinga, atferlisfræðinga, talkennara, sérkennara
og hina ýmsu sérfræðinga, en enginn nemandi fer í
greiningu, nema kennarinn hans hafi fyllt út þar til
gerð eyðublöð, sem geta verið allt að 6 þéttskrifaðar
síður, sem þarf að skrá upplýsingar í. Kennarar þurfa
að útbúa bekkjarnámskrár og einstaklingsnámskrár
fyrir þá sem ekki geta fylgt eftir bekkjarnámskránni.
Þegar jafn fjölbreytt f lóra af nemendum eru í einum og
sama bekknum, er ekki eins og kennarinn geti gengið
inn í bekkinn, kennt og gengið svo út aftur og sé þar
með laus allra mála. Það eru alls kyns hlutir sem þarf
að leysa, sem fylgir því að kenna börnum sem ekki falla
inn í hin ,,venjulegu viðmið.” Það þarf að vera í dag-
legum samskiptum við foreldra sumra þeirra og æði
oft kemur það fyrir að hringt er heim til kennarans á
kvöldin, eða kennarinn þarf að hringja heiman frá sér
að kvöldi, því ekki hefur náðst í foreldrana. Það gerir
kennarinn á sinn kostnað, án þess að fá greidd laun eða
greitt fyrir símtalið. Þetta er aðeins lítið brot af störfum
kennara og gæti ég haft upptalninguna miklu lengri.
Ég átti samtal við konu á dögunum. Eftir að hafa lýst
skoðun sinni á kennarastéttinni, sem ekki var bein-
línis fögur og fullyrt um hluti sem hún ekki hafði
kynnt sér og þekkti því ekki til, lauk hún orðræðu
sinni á því, að sjálf myndi hún ekki fyrir nokkuð sem
í boði væri, taka að sér það starf að kenna börnum í
grunnskólum í dag. Það væri sama hvað launin væru
há, hún myndi aldrei nokkurn tíman taka að sér þetta
starf, sem krefðist alls þess sem í því fælist. Það er
greinilegt að aðrir eru nógu góðir til að sinna þessu
starfi og eiga bara að vera ánægðir með þau laun sem
þeir hafa nú. Talandi um laun, þá get ég upplýst, að
mánaðarlaun mín eru í dag, kr. 187.700.- heildarlaun,
fyrir að vera umsjónarkennari og auk þess komin með
alla aldurslaunaflokka sem hægt er að fá. Útborguð
laun eru tæp 135.000.- krónur, þrátt fyrir að ég hafi að
baki sex ára háskólanám. Ég er fyrirvinna heimilis-
ins og hef því ekki í aðra vasa að seilast, eða get treyst
á aðra. Finnst fólki þetta virkilega ásættanlegt fyrir
þessa vinnu? Ég vil benda fólki á, að kynna sér fyrst
þau málefni sem það tjáir sig um, áður en það fer að
taka of stórt upp í sig. Fæst orð bera minnsta ábyrgð.
Ástríður Helga Sigurðardóttir
guðfræðingur og kennari Njarðvíkurskóla
Nú er mér nóg boð
ið