Ljósið - 01.04.1909, Blaðsíða 2

66
L.TÓSIÐ.
komist hefir alþing á
ágirnd, hræsni og lýgi.
Veröldin er villugjörn,
vald er þjóðar svikið.
Lýgi og ágirnd breiskan Björn
l)lindað hafa mikið.
Vondur andi þjónar þeim
þjóðmenning sem bana ;
komst aumingja karlinn heim,
er klappaði mömmu Dana?
Ritstjórans varð gatan greið
gerð af kærleikshótum.
Björn auminginn skakkur skreið
skjöldungs rétt að fótum.
Titruðu varir hans og hold,
herrans merkið beri
einhver sá á ísafold
sem ei er slíkur héri.
Enginn lærður mátar mig,
mín vex trú af sóma.
Vitringar þeir vari sig
er vantrú ala tóma.
Lýgnir þrælar blinda börn,
bert eg þori tala,
þeir menn sér ei veita vörn
vonda trú sem ala!
Ekki, Björn, eg hræðist hót,
hann með sínum fölsku vinum;
tala þori um trúarbót,
trúa má ei mannræflinum.
Tunga er frjáls í munni á mér,
meistarans góða allir njóta,
dæmdur burt nær djöfull fer
djöflaverk má niður brjóta.