Víkurfréttir - 21.12.2017, Page 58

58 VIÐSKIPTI Á SUÐURNESJUM f immtudagur 21. desember 2017 // 50. tbl. // 38. árg.
Fyrirtæki á Suðurnesjum taki sig taki og ráði fatlað fólk til vinnu
„Við viljum ekki vorkunn“
„Ég er rosaleg félagsvera og get hjálpað
fólki,“ segir Konráð Ólafur Eysteinsson
sem starfar hjá Isavia
„Þegar ég útskrifaðist af starfsbraut
í Fjölbrautaskóla Suðurnesja var ég
hreinlega á endastöð,“ segir Kon-
ráð Ólafur Eysteinsson, en hann er
greindur með einhverfu, ofvirkni
og ADHD og er ósáttur með það að
fatlað fólk hafi nánast ekkert val
um hvað það starfi við. Í dag hefur
Konráð hins vegar starfað í tvö ár
hjá Isavia í Flugstöð Leifs Eiríks-
sonar en hann vill að fleiri fyrirtæki
á Suðurnesjum taki sig taki og ráði
fatlað fólk í vinnu til sín.
„Okkur er hreinlega vorkennt, en við
viljum ekki vorkunn. Alls staðar þar
sem ég kem fyrr ég fyrir lítillækkun.
Ég var einu sinni að vinna í Dósaseli,
en þar fékk ég 45 þúsund krónur á
mánuði. Mamma var þar einn daginn
að bíða í röð eftir aðstoð. Þá var kona
fyrir framan hana sem spurði fyrir
framan alla hvort þetta „þroska-
hefta pakk“ gæti ekki unnið hraðar.
Mamma hefur bara aldrei orðið jafn
reið. Við finnum fyrir einhverjum
fordómum á hverjum einasta degi
og það er erfitt að lifa með þessu.
Við reynum að hunsa þetta en það
er ekkert alltaf hægt.“
Konráð vill til dæmis að fleiri leik-
skólar, grunnskólar, matsölustaðir,
bakarí og elliheimili ráði fatlað fólk
til sín í vinnu. „Mig langaði til dæmis
einu sinni að verða bakari og ég fékk
að fara í starfsnám í Sigurjónsbakarí.
Svo væri ég til í að prófa einhvern
tímann að vera gangavörður í grunn-
skóla, en samt ekki strax því mig
langar ekki að hætta hjá Isavia, það
er mjög gaman.“
Aðspurður hvernig það sé að vinna hjá
Isavia segir Konráð vinnuna sína ótrú-
lega skemmtilega og að honum líði
vel þar. „Vinir mínir mæta í vinnuna
klukkan sex og það er ekki gaman
hjá þeim fyrr en ég mæti,“ segir hann
og hlær. „Við erum alltaf að fíflast í
hvoru öðru. Við sjáum um að taka
saman kerrurnar og fylla á bæklinga.
Það er gaman þarna og það er svo
mikilvægt að hafa gaman í vinnunni.“
Þegar fólk talar um það við Konráð
að hann vinni allar helgar, um jólin
og áramótin sem eitthvað slæmt þá
bendir Konráð fólki á það að hann fái
nú samt borgað fyrir að vinna.
Konráð hefur margsinnis heyrt fólk
nota orðin „fatlaður“ og „þroska-
heftur“ sem eitthvað niðrandi. „Það
var oft notað á mig og það er skelfi-
legt. Ég vissi ekkert að ég væri fatl-
aður þegar ég var barn. Ég hugsaði
samt með mér að það hlyti að vera
eitthvað að, ég hafði það hreinlega
ekki í mér að fara upp að næstu mann-
eskju og tala við hana ef mig langaði
það.“ Í dag segir Konráð þó að hlut-
irnir séu breyttir. „Í dag held ég ekki
kjafti,“ segir hann hlæjandi.
Það skemmtilegasta sem Konráð gerir
er að vera í góðra vina hópi, en hann
elskar þar að auki allar boltaíþróttir.
„Ég elska bara lífið.“
Ef hann fengi að ráða hvað hann yrði
í framtíðinni myndi hann vilja vera
lögfræðingur. „Ég er rosaleg félags-
vera og get hjálpað fólki. En ég komst
ekkert í háskólann, það var ekkert
hægt að redda því.“
Aðspurður hvort Konráð telji að hann
væri betri starfsmaður ef hann væri
ekki með fötlun segir hann svo ekki
vera. „Ég hélt það samt alltaf fyrst. Ég
sagði við mömmu og pabba að mér liði
illa með það að vera fatlaður. En þau
sögðu mér alltaf að þau elskuðu mig
eins og ég er. Það lítur enginn í fjöl-
skyldunni minni á mig sem fatlaðan
einstakling. Fatlað fólk er alveg fólk.
Ég er ekkert verri en þú,“ segir hann.
Konráð Ólafur vill hvetja fyrirtækin
á Suðurnesjum til að prófa þetta og
bætir því við að ef umgjörðin hjá fyrir-
tækjum sé í lagi geti það hjálpað þeim
að hafa fatlað fólk í vinnu.
Sendum íbúum Suðurnesja
hugheilar jóla- og nýárskveðjur
Sólborg Guðbrandsdóttir
solborg@vf.is
VIÐTAL