Morgunblaðið - 11.01.2018, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. JANÚAR 2018
✝ Sigurveig IngaHauksdóttir
fæddist í Reykja-
vík 13. janúar
1942. Hún lést í
Bolungarvík 26.
desember 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Jórunn
Ragnheiður Brynj-
ólfsdóttir versl-
unarmaður, frá
Hrísey við Eyja-
fjörð, f. 20.6. 1910, d. 21.11.
2008, og Jón Guðmann Haukur
Þorsteinsson, verktaki og for-
seti Landssambands Íslend-
ingafélaga í Svíþjóð, frá Foss-
vogi, f. 4.5. 1914, d. 27.12.
1990. Sigurveig var elst fjög-
urra systkina sem auk hennar
eru Jóhanna, f. 9.8. 1945, Bryn-
hildur, f. 28.12. 1946, og Brynj-
ólfur Karl, f. 10.6. 1948.
Hinn 8.4. 1961 giftist Sigur-
veig Pétri Magnússyni útibús-
stjóra, f. 27.6. 1939, d. 15.12.
1996. Hann var sonur hjónanna
örnefnið þar hefur fallið niður.
Sigurveig gekk í Laugarnes-
skóla og Gagnfræðaskóla Aust-
urbæjar. Veturinn 1960-1961
var hún við enskunám í Cam-
bridge á Englandi og þar
kynntist hún Pétri Magnússyni
sem var þar einnig við nám.
Þau felldu hugi saman og hófu
búskap á Hólavöllum í Reykja-
vík. Sigurveig var ritari hjá
ferðamálaráði og á skrifstofu
Eimskips og síðar rak hún
vefnaðarvöruverslun á Grund-
arstíg 2 ásamt Jórunni móður
sinni um árabil. Hún flutti árið
1979 til Hellu, þar sem Pétur
var útibússtjóri Búnaðarbanka
Íslands. Þau fluttu aftur til
Reykjavíkur tíu árum síðar
þegar Pétur tók við útibúi
bankans í Grafarvogi. Sigur-
veig bjó síðan í Reykjavík,
vann um tíma í menntamála-
ráðuneytinu og síðar hjá Sund-
laug Seltjarnarness og hún
menntaði sig í förðunarfræðum
og ferðamálafræðum. Á liðnu
ári fluttist hún til Bolungar-
víkur til dóttur sinnar og bjó á
Hjúkrunarheimilinu Bergi.
Útför Sigurveigar Ingu fer
fram frá Hallgrímskirkju í
dag, 11. janúar 2018, klukkan
15.
Sigríðar Guð-
laugar Guðbrands-
dóttur húsmóður,
f. 11.4. 1918, d.
23.4. 1964, og
Magnúsar Péturs-
sonar, lögreglu-
manns og for-
stjóra, f. 4.8. 1914,
d. 4.2. 1984.
Dóttir Sigur-
veigar og Péturs
er Ásta Ingibjörg,
sóknarprestur, f. 10.4. 1967,
maki Helgi Hjálmtýsson mark-
aðs- og kynningarfulltrúi, f.
16.9. 1964, dætur þeirra eru
Sigurveig Þórhallsdóttir
lögfræðinemi, f. 18.6. 1986, og
Svanhildur menntaskólanemi,
f. 13.3. 2000. Maki Sigurveigar
er Sigurjón Ólafsson slökkvi-
liðsmaður, f. 9.10. 1982, barn
þeirra er Pétur, f. 9.12. 2015.
Sigurveig Inga ólst upp í
Reykjavík og lengi vel bjó fjöl-
skylda hennar í Undralandi við
Laugardalinn í Reykjavík en
Sigurveig, tengdamóðir mín,
var sterk og þrautseig kona sem
glímdi við erfið veikindi. Hún fór
sínar eigin leiðir í lífinu og hafði
sínar skoðanir á hlutunum. Hún
hafði fágaðan smekk og lét ekki
tískustrauma trufla sig. Hún
hafði mikinn áhuga á óperum,
hún naut þess að fara í óperuna
og á tónleika og hún hlustaði á
klassíska tónlist. Hún var sælkeri
en vildi einungis góðan og hollan
mat. Venjulegur morgunverður
varð með einhverjum hætti að
skemmtilegri upplifun á borði
hennar. Hún gat auðveldlega ver-
ið hrókur alls fagnaðar og henni
varð aldrei orða vant og hafði
húmor fyrir sjálfri sér og öðrum.
Fyrir jólin áttum við yndislega
stund á Bergi með henni. Kon-
urnar á Bergi höfðu stofnað kór
og þær sungu fyrir viðstadda
nokkur jólalög sem var gaman að
heyra. Sigurveig las svo fyrir við-
stadda tvö ljóð sem hún hafði val-
ið sjálf. Hún lagði mikinn metnað
í að þessi stund yrði sem best.
Hún hafði einstakt lag á að gera
heiminn aðeins betri en hann er.
Helgi Hjálmtýsson.
Amma kenndi mér að spila á
spil. Það var oft mikið fjör hvern-
ig hún gat grínast með spila-
mennskuna og svo fylgdu einnig
ýmsar sögur af henni sjálfri í
kaupbæti. Oftar en ekki var ég í
keng af hlátri og gat því ekki
mikið spilað við hana og alls ekki
hratt eins og hún vildi alltaf að
væri spilað.
Amma teiknaði upp glæsilega
síðkjóla með kolum og hún hafði
lært svæðanudd og hún lærði
förðunarfræði, þrátt fyrir að hún
væri ekki mikið fyrir að mála sig.
Hún gaf mér förðunarbækurnar
sínar en sagði mér um leið að það
væri hættulegt að mála sig því
það væri svo mikið af eiturefnum í
snyrtivörum.
Svo þykir mér vænt um að
amma lét laga víravirkiskrossinn
sem hún fékk frá ömmu sinni og
ég fermdist með krossinn.
Í síðasta skiptið sem amma
kom að sunnan með okkur í bíln-
um gerðum við hressingarstopp á
miðri leið til að fá okkur nesti sem
hún hafði gert. Nestið setti hún í
box sem hún hafði keypt sérstak-
lega í þessum tilgangi. Þetta var
fallegt ljósblátt box með myndum
af litlu fólki utan á. Það kom ekki
til greina af hennar hálfu að
stoppa einhvers staðar og kaupa
tilbúnar samlokur, hvað þá sæl-
gæti. Það vildi hún ekki en þess í
stað hafði hún eytt drjúgum tíma
í að smyrja handa okkur nesti í
ferðina, enda vildi hún alltaf að
allur matur væri fallegur, góður
og hollur og hún hafði farið víða
um bæinn að afla fanga í nestið.
Þetta var fallegur sumardagur
sem við áttum saman, brakandi
sól og hressandi sumarvindurinn
blés um okkur. Nestið hennar
ömmu var eins og hennar var von
og vísa, ciabatta-samlokur með
camembert, kryddpylsum, osti og
grænmeti og svo smá dökkt
súkkulaði. Fyrst fannst okkur
þetta allt of mikið af samlokum en
auðvitað kláruðust þær allar. Í
dag er ég afar þakklát ömmu fyrir
að hafa staðið að þessari góðu
stund og hún segir líka mikið um
það hvernig hún vildi hafa hlutina
og hvernig hún kunni að gera
ævintýri úr hversdagslegum
hlutum.
Svanhildur Helgadóttir.
Ég á ömmu minni svo mikið og
margt að þakka, svo miklu meira
en ég held að hún hafi áttað sig á.
Hún var mér ómetanleg á tímum
þegar ég þurfti á styrk og kær-
leika að halda og hún er og mun
alltaf vera stór hluti af mér sjálfri.
Eitt af mörgu sem ég á henni
að þakka er að hafa kynnt mig
fyrir manninum mínum. Hún
hringdi í mig einn dag og sagði að
nú væri hún sko búin að finna
rétta manninn fyrir mig. Ég tók
nú lítið mark á þessu í fyrstu en
hún var harðákveðin og eins og
með margt annað hafði hún rétt
fyrir sér með þetta.
Það sem einkenndi ömmu mína
var hve sterk og þrautseig hún
var. Hún var líka alveg einstak-
lega skemmtileg og uppátækja-
söm og oftar en ekki á undan sinni
samtíð með svo marga hluti. Hún
hafði mikinn áhuga á heilsu og
mataræði og var með sterkar
skoðanir um hvað væri heilsu-
samlegt og hvað ekki. Þessar
skoðanir hennar stjórnuðust ekki
af tísku heldur hennar eigin
innsæi sem oftar en ekki reyndist
rétt.
Hún var alla tíð mikið fyrir úti-
vist, var dugleg að fara á skíði og
stundaði göngur.
Þá má segja að hún hafi verið
brautryðjandi í sjósundi og fannst
lítið mál að fara í sjósund úti á
Nesi eftir vinnu í Neslauginni.
Við mamma vorum ekkert sér-
staklega hrifnar af þessu en eins
og með annað var ekki hægt að
stoppa hana. Hún var alla tíð
óhrædd við að fara sínar eigin
leiðir.
Hún var dugleg að sækja fyrir-
lestra og námskeið, vildi alltaf
vera að læra eitthvað nýtt og hún
var fróð um marga hluti. Hún var
mikill húmoristi og átti ekki erfitt
með að hlæja að sjálfri sér. Hún
sagði oft svo fyndnar sögur af
sjálfri sér að það var ekki annað
hægt en að veltast um af hlátri.
Það var þá ekki síður frásagnar-
stíllinn sem gerði sögurnar
hennar einstaklega fyndnar og
skemmtilegar.
Ég er svo heppin að eiga ótelj-
andi minningar um ömmu mína
sem ég mun búa að. Ég veit að ég
mun halda áfram að læra af henni
og ég mun alltaf vera þakklát fyr-
ir samband okkar.
Sigurveig Þórhallsdóttir.
Sigurveig Inga Hauksdóttir
var fagurkeri og elskaði falleg föt.
Í fimm ár hittumst við í hverri
viku og sungum saman í
skemmtilegum kór. Farið var í
ógleymanlegar ferðir vestur á
Snæfellsnes, í Skagafjörð og í
Borgarfjörðinn, fyrir svo utan að
sungið var með helstu djass-
geggjurum á tónleikum og alltaf
var gaman. Sigurveig mætti á fín-
um spariskóm, gjarnan banda-
skóm, hvernig sem viðraði, en
hún var í raun og veru ekki fær
um að ganga á svona skóm enda
slæm í fótum, en pjattrófan var
skynseminni yfirsterkari. Sigur-
veig elskaði stelpurnar sínar. Í
minningunni er hún og verður
alltaf hluti af þessum kvenna-
blóma. Mamman fjörgömul versl-
unarkona sem seldi flottasta línið
í bænum, Sigurveig oft í búðinni
hjá henni og svo Ásta sem nú er
prestur í Bolungarvík, sem hún
var svo stolt af, að ógleymdri
yngstu kynslóðinni sem eru syst-
urnar þær Svanhildur og Sigur-
veig yngri.
Hjónin Ásta og Helgi eru gest-
risin mjög og höfum við svo
sannarlega fengið að njóta þess
hjá þeim í Bíldudal þá er við í tví-
gang dvöldumst þar á hátíðum
ásamt Sigurveigu.
Sigurveig var ákaflega leitandi
manneskja, opin fyrir þeim
möguleikum sem ýmis námskeið
og frístundastarf getur boðið upp
á. Við kynntumst fyrst í Neslaug-
inni fyrir tveimur áratugum eða
svo og það lýsir henni best hvað
hún sem starfskona var hlý og
skemmtileg og hugguleg við gesti
fyrir utan að hún var húmoristi og
hafði góða frásagnargáfu.
Jólin eiga að vera skemmtileg
og væntingar oft miklar. Á síð-
ustu dögum fyrir jól hittum við
Sigurveigu yngri í verslun á
Laugaveginum. Hún var að ná í
náttkjól fyrir ömmu, náttkjól í
mörgum litum.
Ég hafði þá á orði að ég ætti nú
að hringja til hennar um jólin, en
af því samtali varð ekki. Sigur-
veig tók virkan þátt í starfi Guð-
spekifélagsins.
Við kveðjum Sigurveigu með
sorg í hjarta og sendum jafnframt
Ástu, Helga, Sigurjóni og dætr-
unum ásamt litla Pétri okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Þorvaldur Friðriksson
og Elísabet Brekkan.
Sigurveig Inga
Hauksdóttir
✝ Einar EmilMagnússon
fæddist á Akureyri
18. september 1946.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
5. janúar 2018.
Foreldrar han
voru Anna Emils-
dóttir, f. 2.10. 1927,
d. 17.2. 1992, og
Ingimundur Magn-
ús Kristinsson, f.
11.9. 1920, d. 1.9. 1971. Bræður
hans eru Kristinn, Ásgeir, Stef-
án, Skúli og Helgi.
Einar kvæntist árið 1966 eftir-
lifandi eiginkonu sinni, Margréti
Haukdal Marvinsdóttur, f. 31.12.
1948. Börn þeirra eru: 1) Anna
Valgerður, f. 15.8. 1965, maki 1)
Kristján Sverrisson, f. 14.5. 1961,
d. 24.8. 2007. Börn þeirra eru: a)
Eva Margrét, f. 17.1. 1997, b)
Linda Marín, f. 28.7. 1999, c)
Kristján Þór, f. 11.9. 2006, maki
2) er Helgi Mar Friðriksson, f.
3.11 1966. 2) Heiða Guðrún, f.
12.9. 1966, maki Sigurður Arnar
Ólafsson, f. 20.12. 1966. Synir
þeirra eru: a) Andri Már, f. 23.4.
1989, maki Agnes Þóra Krist-
ar aftur til Akureyrar, þar sem
hann vann ýmiss konar verka-
mannavinnu. Í janúar 1964
kynntist hann eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Margréti Haukdal
Marvinsdóttur, f. 31.12. 1948.
Þau hófu sambúð haustið 1965
og gengu í hjónaband 31.
des.1966. Árið 1970 flutti fjöl-
skyldan til Innri-Njarðvíkur þar
sem Einar vann í fimm ár í Vél-
smiðju Suðurnesja sem var fyr-
irtæki í eigu fjölskyldunnar.
Árið 1975 flutti Einar ásamt
fjölskyldu sinni aftur til Akur-
eyrar, þar sem hann vann ýmiss
konar verkamannastörf. Einar
greindist með Parkinson-
sjúkdóm aðeins 41 árs að aldri og
þurfti af þeim sökum að hætta
þátttöku á vinnumarkaði árið
1990. Síðustu ár starfsævi sinnar
starfaði hann í Sambandsverk-
smiðjunum.
Einar hafði ýmis áhugamál í
gegnum tíðina, s.s ferðalög,
hestamennsku og blómarækt.
Eftir að hann hætti störfum fann
hann sér önnur áhugamál, s.s.
bókband og ættfræði. Hann kom
að vinnu margra ættfræðirita og
gerði ættarskrár og niðjatöl fyr-
ir fólk.
Síðustu tvö ár ævinnar bjó
Einar á Öldrunarheimilinu Hlíð
á Akureyri.
Útförin fer fram frá Akur-
eyrarkirkju í dag, 11. janúar
2018, klukkan 13.30.
þórsdóttir, f. 19.8.
1989. Synir þeirra
eru Alexander Týr,
f. 23.4. 2012, og
Elmar Blær Kjart-
ansson, f. 31.3.
2007, b) Arnar Páll
Sigurðsson, f. 10.12.
1993, c) Ólafur Ein-
ar Sigurðsson, f.
14.11. 2002. 3)
Magnús Baldvin, f.
13.8. 1967, maki 1)
var Esmeralda Corea, f. 10.8.
1967. Dætur þeirra eru: a) Jenni-
fer Jónína, f. 3.8. 2002, b) Erika,
f. 9.1. 2006, maki 2) er Fowzya
Alhomedan, f. 26.9. 1970. 4) Mar-
vin Haukdal, f. 21.5. 1984, barns-
móðir Berglind Laufdal Þór-
isdóttir, f. 12.6. 1980. Synir
þeirra eru: a) Bergvin Hrafn, f.
7.9. 2012, b) Rökkvi Hrafn, f.
28.4. 2014, sambýliskona Mónika
Nótt Atladóttir, f. 3.11. 1993.
Einar ólst upp á Akureyri hjá
móðurömmu sinni, Baldvinu
Guðlaugu Baldvinsdóttur, f. 14.4.
1899, d. 27.4. 1967, til níu ára
aldurs en þá flutti hann til Innri-
Njarðvíkur til móður sinnar og
kjörföðurs. Árið 1963 flutti Ein-
Elsku hjartans pabbi okkar.
Síðustu þrjátíu árin hefur þú
verið að berjast við erfiðan
sjúkdóm en samt sem áður kom
okkur það öllum á óvart þegar
við fengum þær fréttir á annan
dag jóla að þú værir kominn á
sjúkrahús með lungnabólgu og
útlitið væri ekki gott. Af mikilli
þrautseigju og með æðruleysi
hefur þú tekist á við það hlut-
skipti að greinast með Park-
insonsjúkdóm í blóma lífsins,
aðeins fertugur að aldri.
Á svona tímamótum lítur
maður yfir farinn veg og minn-
ingarnar hrannast upp. Und-
anfarna daga höfum við systk-
inin verið að rifja upp allar
útilegurnar sem við fórum í
sem börn í Þjórsárdal og fleiri
staði. Eins og þér var lagið var
þessi mikli útileguáhugi tekinn
með trompi og í útilegur skyldi
farið allar helgar. Þannig hoss-
uðumst við á yfirfullum Land
Rover-jeppa með hliðarbekkj-
um, sem farþegasæti aftur í
bílnum, hringinn í kringum
landið þegar hringvegurinn var
opnaður og þurfti þá eitt systk-
inið oftar en ekki að sitja ofan á
öllum farangrinum.
Útilegur voru ekki eina
„dellan“ sem þú fékkst. Um
tíma varstu alveg að gera út af
við fjölskylduna með amerískri
sveitatónlist og þýskum slög-
urum. Barnabörnin hafa öll
hlegið að því að fara í bíltúr
með ömmu og afa þar sem
þýskir slagarar glymja um bíl-
inn. Þú hafðir mikið gaman af
hestamennsku og að vera dóm-
ari á hestamannamótum á
meðan þú hafðir heilsu til og
auðvitað vildir þú að við öll
fjölskyldan tækjum þátt í því
áhugamáli þínu. Svo var það
tímabilið sem blómaræktunin
tók allan þinn tíma og allar
gluggakistur hússins fylltust af
blómum svo erfitt var að sjá út
og svo mætti lengi telja.
Lífseigasta áhugamálið var
nú samt ættfræðin, sem átti
hug þinn allan. Svo árum
skipti sast þú við tölvuna og
safnaðir og skráðir gögn fyrir
útgáfu á íbúatölum og ætt-
fræðiritum. Við systkinin erum
öll sammála um að ekki höfð-
um við sem unglingar alltaf
mikinn áhuga á allri þessari
ættfræði sem þú vildir endi-
lega segja okkur frá en við er-
um samt svo ótrúlega stolt af
þessari vinnu þinni.
Það sem alltaf hefur ein-
kennt þig er hversu mikill fjöl-
skyldumaður þú ert. Fjöl-
skyldan þín, eiginkona, börn
og barnabörn hafa alltaf verið
það sem skipti þig mestu máli
og það hefur þú alltaf látið
okkur finna. Þrátt fyrir að
heilsu þinni hafi hrakað mikið
síðustu árin fann maður alltaf
hversu glaður þú varst að fá
okkur í heimsókn og hve erfitt
þér þótti að kveðja okkur þeg-
ar við vorum að fara aftur.
Fyrir tveimur árum fluttir
þú á hjúkrunarheimilið Hlíð,
þar sem þú gast ekki verið
lengur heima heilsu þinnar
vegna. Það voru erfið skref
fyrir ungan mann eins og þig
en þökk sé frábæru starfsfólki
á Beykihlíð leið þér vel þar.
Elsku pabbi, takk fyrir allar
góðu stundirnar. Við söknum
þín.
Anna Valgerður, Heiða
Guðrún, Magnús Baldvin
og Marvin Haukdal.
Einar Emil
Magnússon
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GARÐAR SVEINBJARNARSON
frá Ysta-Skála,
Hlíðarhúsum 7,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 9. janúar á hjúkrunar-
heimilinu Eiri.
Útför hans fer fram frá Grafarvogskirkju mánudaginn 22. janúar
klukkan 11.
Kjartan Garðarsson Antonía Guðjónsdóttir
Guðbjörg Garðarsdóttir Stefán Laxdal Aðalsteinsson
Anna Birna Garðarsdóttir Jón Ingvar Sveinbjörnsson
Guðrún Þóra Garðarsdóttir Sigurjón Ársælsson
Sigríður Garðarsdóttir Stefán Þór Pálsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
VILBORG ÁRNÝ EINARSDÓTTIR
þroskaþjálfi,
Stórateigi 13, Mosfellsbæ,
lést á líknardeild Landspítalans
fimmtudaginn 4. janúar.
Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju mánudaginn 15. janúar
klukkan 13. Þeir sem vilja minnast hennar vinsamlegast láti
Slysavarnafélagið Landsbjörg njóta þess.
Einar Hólm Ólafsson
Ingibjörg Hólm Einarsdóttir Jón Guðmundur Jónsson
Ólafur Hólm Einarsson Elva Brá Aðalsteinsdóttir
ömmubörn og langömmubarn
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar