Morgunblaðið - 22.01.2018, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. JANÚAR 2018
✝ Þorvaldur Snæ-björnsson raf-
virkjameistari fædd-
ist á Akureyri 30.
ágúst 1930. Hann
lést á Sjúkrahúsinu
á Akureyri 11. jan-
úar 2018.
Foreldrar Þor-
valdar voru hjónin
Snæbjörn Þorleifs-
son, bifreiðaeftir-
litsmaður á Akur-
eyri, f. 1901, d. 1959, og Jóhanna
Þorvaldsdóttir húsfreyja, f. 1895,
d. 1983. Systkini Þorvaldar voru
Erla, f. 1927, d. 1929, Birgir, f.
1929, d. 2008, og Hulda Sigrún,
samfeðra, f. 1923, d. 2013.
Þorvaldur kvæntist Guðrúnu
Margréti Kristjánsdóttur 24.
október 1953. Foreldrar hennar
voru hjónin Kristján Helgason,
verkstjóri á Akureyri, f. 1894, d.
1987, og Vilborg Guðjónsdóttir
verkakona, f. 1905, d. 1994. Börn
Þorvaldar og Guðrúnar eru: 1)
Andvana fæddur drengur 1954.
Þorvaldur og Guðrún hófu
byggingu á húsi sínu í Löngu-
mýri árið 1954 og fluttu inn ári
síðar. Þar bjó fjölskyldan í 10
ár, þar til þau byggðu annað
hús í Kotárgerði þar sem þau
bjuggu til ársins 2014. Það ár
fluttu þau svo í Brekatún 2.
Á sínum yngri árum stundaði
Þorvaldur frjálsar íþróttir,
skautahlaup og íshokkí og var
félagi í Skautafélagi Akureyrar
og KA. Önnur áhugamál Þor-
valdar voru skíðamennska með
fjölskyldunni allri, laxveiði,
golf, kartöflurækt og garðrækt
og áttu þau hjón fallegan verð-
launagarð við heimili sitt.
Þorvaldur söng um árabil
með Karlakórnum Geysi og á
seinni árum með kórnum „Í
fínu formi“, kór eldri borgara.
Hann var meðlimur í
Oddfellowreglunni og Lions-
klúbbnum Hugin.
Útför Þorvaldar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 22. jan-
úar 2018, klukkan 13.30.
2) Margrét, f. 1955,
maki Pétur Björns-
son, f. 1955. Börn
þeirra eru Kristinn,
Ósk, Sunna Guðrún
og Bryndís. 3) Snæ-
björn, f. 1957, maki
Björk Guðmunds-
dóttir, f. 1957. Börn
þeirra eru Hrönn og
Þorvaldur. 4) Krist-
ján, f. 1959, sambýlis-
kona Kristín Þórs-
dóttir, f. 1955. Börn Kristínar
eru Þór, Rut og Sif. 5) Sverrir, f.
1965, maki Aðalheiður Guðjóns-
dóttir. Sonur Sverris er Gunnar
Grétar. Synir Aðalheiðar eru
Guðjón Ágúst og Árni. Barna-
barnabörnin eru sex.
Þorvaldur lærði rafvirkjun á
Akureyri og starfaði við þá iðn
allan sinn starfsaldur. Hann
stofnaði fyrirtækið Glóa ásamt
félaga sínum og starfaði síðar
hjá Rafveitu Akureyrar til árs-
ins 2000 þegar hann lét af störf-
um fyrir aldurs sakir.
Ég var að undirbúa mig fyrir
ferð til Englands þar sem ég ætl-
aði að eiga nokkra daga með börn-
um og barnabörnum, þegar sím-
talið kom. Pabbi minn var kominn
á sjúkrahús eftir að hafa verið
fluttur þangað fyrr um morgun-
inn. Tæpum tveimur tímum síðar
kom annað símtal. Englandsferð
mun bíða betri tíma.
Pabbi var Innbæingur og í Inn-
bænum stunduðu ungir menn
skautahlaup og renndu sér á skíð-
um á vetrum. Pabbi og bróðir
hans fóru til sumardvalar í
Reykjahverfi og síðar í Hvera-
gerði þar sem áhugi hans á garð-
rækt, sem síðar varð eitt hans
helsta áhugamál, hefur líklega
kviknað. Hann lærði rafvirkjun og
starfaði við þá iðn allan sinn
starfsaldur en áhugamálin voru
mörg og fjölbreytt. Ég man fyrst
eftir skíðaferðum í Fjallið. Þar var
ein skíðalyfta sem var bara kaðall
sem menn ríghéldu í til að komast
upp brekkuna. Seinna bættust svo
fleiri lyftur við, ekki svo að hann
þyrfti á þeim að halda. Hann not-
aði þær aldrei, heldur fór allra
sinna ferða á gönguskíðum á með-
an frúin og börnin renndu sér á
svigskíðum. Á sumrin var farið í
útilegur með hjólhýsið og í veiði-
ferðir. Hann var slyngur veiði-
maður og margan stórlaxinn dró
hann úr Laxá í Þingeyjarsýslu og
Sandá í Þistilfirði. Mamma var oft
með í för, þá setti hann gjarnan í
og þreytti laxinn og hún landaði.
Frá því ég man eftir mér voru
þau bæði í kórum. Hann í Karla-
kórnum Geysi og hún Gígjunum
og fleiri kórum og saman náðu þau
nokkrum árum í kór eldri borgara
á Akureyri, Í fínu formi, eða þar til
hann sagði skilið við sönginn. Og í
fínu formi var hann. Þegar veiði-
ferðunum fækkaði snéri pabbi sér
að golfinu sem mamma hafði þá
þegar uppgötvað. Á sumrin var
spilað á heimavellinum og líka vítt
og breitt um landið. Þau fóru í
golfferðir til Írlands, Ameríku og
Spánar og í heimsóknum þeirra til
mín og fjölskyldunnar til Eng-
lands var oftast nær skroppið á
völlinn.
Við húsið sitt í Kotárgerði áttu
þau skrúðgarð þar sem unnið var
löngum stundum. Þar blómstruðu
rósir og dalíur og epli uxu á trénu í
gróðurhúsinu. Myndarlegur kart-
öflugarður var líka á lóðinni og þar
voru teknar upp bestu kartöflur í
heimi.
En pabbi kunni líka að taka líf-
inu með ró og á sólríkum sumar-
dögum naut hann veðurblíðunnar
á pallinum sunnan við hús. Árið
2014 fluttu mamma og pabbi í íbúð
með útsýni yfir golfvöllinn og
Eyjafjörðinn allan. Heilsu pabba
hafði hrakað hin síðari ár, en hann
var heppinn að geta dvalið heima
fram á síðasta dag, því hvergi ann-
ars staðar vildi hann vera.
Blessuð sé minning pabba
míns.
Margrét.
Við fráfall Þorvaldar tengda-
föður míns leitar hugurinn 45 ár
aftur í tímann. Þá var ég mennta-
skólanemi á Akureyri og leigði
herbergi vetrarpart í Kotárgerði
20 við hliðina á honum og hans
fjölskyldu sem bjuggu í Kotár-
gerði 18 í tæplega hálfa öld. Örlög-
in höguðu því síðan svo síðsumars
sama ár að leiðir mínar og Mar-
grétar, einkadótturinnar í Kotár-
gerði 18, lágu saman og hafa gert
síðan. Þegar ég fór að venja kom-
ur mínar í Kotárgerði 18 tók ég
fljótt eftir því að húsbóndinn var
maður fárra orða. Hann tók mér
samt vinsamlega og gaukaði að
mér aukavinnu hjá Rafveitunni
þegar færi gafst. Þegar upplýstist
rúmu ári seinna að einkadóttirin
var kona eigi einsömul, rétt nítján
ára að aldri, var því tekið af rósemi
og sjálfsagt einhverri blöndu af
kvíða og eftirvæntingu. Og söku-
dólgurinn fluttist inn á heimilið.
Drengur fæddist um vorið, átti
heimili hjá ömmu sinni og afa
ásamt móður sinni fyrsta árið og
varð þeirra augasteinn.
Eitt af einkennum Þorvaldar
var iðni, endalaus iðni. Honum féll
sjaldan verk úr hendi. Garðurinn
þeirra í Kotárgerði var einn feg-
ursti garður norðan fjalla og
margverðlaunaður. Í þokkalegu
veðri frá vori til hausts var Þor-
valdur kominn á fætur fyrir allar
aldir og vann í garðinum í tvo tíma
áður en farið var til vinnu. Og ef
sæmilega hlýtt var í veðri voru öll
klæði ofan beltis spöruð.
Þorvaldur var mikill veiðimað-
ur og stangveiðin í uppáhaldi.
Hann var einn af hluthöfum í
veiðifélagi í Laxá í Aðaldal um
áratuga skeið og fór þangað oft á
hverju sumri. Hann og Alli vinur
hans fóru einnig í aðrar ár og vötn.
Það er fræg sagan af því þegar
þeir félagar fóru til veiða upp á
Arnarvatnsheiði. Þeir fengu fljót-
lega góða veiði og setti Þorvaldur
silungana í bing. Þegar hann ætl-
aði eitt sinn að bæta í binginn var
allt horfið. Þetta þótti með miklum
ólíkindum en við nánari skoðun
kom í ljós að bingurinn hafði verið
staðsettur rétt fyrir framan opið á
minkagreni.
Golf var annað áhugamál þeirra
hjóna. Þegar um fór að hægjast á
efri árum var spilað flesta daga og
ekki eru nema örfá ár síðan heils-
an aftraði Þorvaldi frá þeirri
ágætu íþrótt. En þá tók sjónvarp-
ið við og horfði hann á golf og
reyndar allar íþróttir almennt
fram á síðasta dag.
Tengdapabbi var mikill gæfu-
maður í sínu einkalífi. Hann var 21
árs þegar hann og Guðrún tengda-
móðir mín, þá 17 ára, tóku saman
og giftu sig tveimur árum seinna.
Síðan eru liðin tæp 65 ár. Það
reyndi þó á ungu hjónin í upphafi
því að fyrsta barnið fæddist and-
vana. Síðan fæddust hin systkinin
fjögur á 10 árum. Þeirra hjónaband
hefur verið ákaflega farsælt. Þau
deildu sömu áhugamálum, sérstak-
lega þegar um fór að hægjast.
Hann naut þeirrar gæfu að eyða
ævikvöldinu á sínu heimili, sem
ekki hefði verið gerlegt allra síð-
ustu árin nema vegna þess hversu
heilsuhraust og mögnuð Guðrún
er. Það kom aldrei til greina að þar
yrði breyting á gegn hans vilja.
Ég kveð Þorvald tengdaföður
minn með mikilli virðingu og
þökkum fyrir það sem hann var
mér og mínum.
Blessuð sé minning hans.
Pétur.
Nú hefur einn allra besti vinur
minn, Þorvaldur Snæbjörnsson,
kvatt þetta jarðlíf. Mig setur
hljóðan og ég hugsa til þess tíma
er við hjónin fluttum til Akureyrar
árið 1958. Við leigðum lítið hús í
Löngumýri 14 og í næsta húsi
bjuggu hjónin Þorvaldur og Guð-
rún ásamt ungum börnum sínum.
Á öðrum eða þriðja degi eftir
komu okkar ber Þorvaldur (Lilli)
að dyrum og spyr mig hvort hann
megi ekki bjóða mér að líta í kjall-
arann til sín. Hann var að koma úr
Svartá og vildi sýna mér tvo fal-
lega laxa sem þar lágu á gólfinu.
Þannig var ísinn brotinn með
löngu spjalli um lax- og silungs-
veiði. Þetta var upphafið að 50 ára
nánu vinfengi okkar Lilla og eig-
inkvenna okkar sem aldrei bar
skugga á.
Við fórum saman í veiðiferðir í
ótal ár og vötn. Oft vorum við sam-
an um stöng og fór ævinlega vel á
með okkur. Þorvaldur þekkti vel
til veiðistaða í Laxá í Aðaldal enda
hafði hann oft farið þar til veiða
með föður sínum á yngri árum og
naut ég góðs af hann reynslu.
Jafnan hittumst við kvöldið fyrir
veiðiferð í bílskúrnum ýmist hjá
mér eða honum. Var þá farið yfir
veiðistangir, flugnabox, maðkabox
og annað sem ekki mátti gleym-
ast. Kom þá oft fyrir að einhvers
staðar fannst peli með hressandi
legi og varð þessi undirbúningur
oft lengri en til stóð.
Í mörgum veiðiferðanna komu
konur okkar með. Þá var legið í
tjaldi og jafnan glatt á hjalla að
kvöldi dags er ræddar voru uppá-
komur dagsins, gleðin yfir góðri
veiði og svekkelsi þegar sá stóri
slapp.
Um vin minn Þorvald má segja
að hann var harðduglegur til allra
verka, hvort sem það var í fagi
hans sem rafvirki eða í garðvinnu
kringum heimili hans. Þegar þau
hjón byggðu hús í Kotárgerði 18
vann Þorvaldur stórvirki í garð-
inum svo eftir var tekið. Enda
hlutu þau sérstaka viðurkenningu
frá Akureyrarbæ fyrir fegursta
garðinn. Og þegar við Pat byggð-
um okkar hús í Birkilundi var Lilli
ávalt boðinn og búinn að leggja
hönd á plóg.
Við Þorvaldur vorum lengi
söngfélagar í karlakórnum Geysi
og fórum ásamt konum okkar í
söngferðir til Ítalíu og Englands
sem lengi verða í minnum hafðar.
Hin síðari ár áttum við svo marga
góða daga með þeim hjónum
sveiflandi golfkylfum á Jaðar-
svelli.
Það er sama hvar hug ber niður
á langri ævi; alls staðar kemur
vinur minn, Lilli, inn í myndina
sem drengur góður með ljúf-
mennsku, hnyttni og húmor í far-
teskinu.
Nú þegar Guðrún og fjölskylda
kveðja ástríkan eiginmann, föður,
afa og langafa sendum við Pat
innilegustu kveðjur með huggun-
arorðum Fjallaskáldsins:
Æ hverf þú ein af auga mér
þú ástarblíða tár,
er sorgir heims í burtu ber
þótt blæði hjartans sár.
Lilli minn, vertu sæll kæri vin-
ur.
Blessuð sé minning þín.
Aðalsteinn Jónsson.
Þorvaldur Snæbjörnsson
Elsku hjartans dásemdin okk-
ar.
Það er svo sárt að sitja hér og
skrifa þessi fátæklegu orð til þín.
Þú fékkst bara að vera hjá okk-
ur í rúma sjö mánuði. Þegar þú
fæddist og við sáum þig í fyrsta
skipti fylltust hjörtu okkar af svo
mikilli ást, væntumþykju og um-
hyggju. Þú varst svo lítil og
dásamleg og augun þín svo stór og
falleg.
Við vorum að springa úr monti
þegar þú bættist í yndislega
barnahópinn okkar, níunda barna-
barnið. Við vorum farin að hlakka
svo mikið til að þú flyttir á Akra-
nes, þá myndum við hitta þig
Heiðrún Elísabet
Leósdóttir
✝ Heiðrún Elísa-bet Leósdóttir
fæddist í Reykjavík
4. júní 2017. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspítal-
ans 12. janúar
2018.
Foreldrar Heið-
rúnar eru Júlíana
Karvelsdóttir, f. 2.
desember 1996, og
Leó Baldursson, f.
21. febrúar 1994. Foreldrar
Júlíönu eru Hildur Bernódus-
dóttir og Karvel Líndal Hin-
riksson. Foreldrar Leós eru
Vigdís Heiða Guðnadóttir og
Baldur Sigurðsson.
Útför Heiðrúnar Elísabetar
fer fram frá Akraneskirkju í
dag, 22. janúar 2018, og hefst
hún klukkan 13.
miklu oftar og fá að
gæta þín, fara með þig
út að labba í fína vagn-
inum og leika við þig.
Í október sl. fórst
þú ásamt foreldrum
þínum til Lundar í Sví-
þjóð og gekkst þar
undir stóra hjartaað-
gerð. Við komum að
heimsækja ykkur,
ásamt langömmu
Júllu og langafa
Hinna. Þar áttum við saman ynd-
islega daga, skoðuðum mikið, rölt-
um um saman með þig í vagninum
og næstum því rifumst um hver
ætti að keyra þig. Þú varst svo ró-
leg, góð og alltaf brosandi. Stóru
augun þín fallegu bræddu okkur
alveg þegar við héldum á þér og
knúsuðum þig. Aðgerðin gekk vel
og þið komuð heim eftir fimm
vikna dvöl.
Föstudaginn 5. janúar var allur
hópurinn okkar saman kominn
heima hjá okkur. Börnin okkar,
makar þeirra, barnabörnin,
langamma Júlla og langafi Hinni.
Afi tók þig upp og fór að spjalla
við þig og þú brostir út að eyrum,
hann tosaði í tásurnar þínar og
spurði hvort hann mætti eiga
þær. Hann fékk stórt bros frá þér
og þú hjalaðir til hans. Amma tók
þig líka og fékk fallegt bros og
söng fyrir þig Dvel ég í drauma-
höll, þú varst orðin svo þreytt að
þú sofnaðir í ömmufangi.
Nú ert þú farin frá okkur og við
sitjum hér og horfum á myndina
af þér þar sem þú brosir svo fal-
lega. Við erum með kveikt á kert-
um og þannig ætlum við að hafa
það.
Elsku hjartans fallega dásemd-
in okkar, við eigum eftir að sakna
þín svo sárt en minning þín lifir
áfram í hjörtum okkur.
Góða ferð og góða heimkomu
litli engill.
Elsku hjartans Júlíana og Leó
okkar, sorgin og söknuðurinn er
óbærilegur. Við biðjum algóðan
Guð og allar heimsins góðar vætt-
ir að vaka yfir ykkur og vernda.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Afi og amma,
Karvel og Valey.
Heiðrún Elísabet var glaðvært
og fallegt barn. Ég tengdist henni
mikið, eins og aðrir, og er mjög
þakklát fyrir að hafa átt hana
þennan tíma sem hún var með
okkur. Hún hafði smitandi hlátur,
einstaklega fallegt bros og augu
sem höfðu slík áhrif að hægt var
að gleyma stað og stund við að
horfa í þau.
Hún átti alla okkar athygli og
var jafnvel slegist um að fá að
halda á henni. Heiðrún gaf mikið
af sér og við áttum mörg falleg
samtöl án orða. Þegar ég hugsa
um þessar fallegu minningar um
hana þá standa upp úr þessi fal-
legu boðskipti. Það er það sem
mér þykir vænst um og geymi.
Þetta ferðalag hennar og okkar
var ekki einfalt. Hún var ofboðs-
lega dugleg. Í hvert skipti sem ég
sá hana varð ég vitni að framför
sem mann hefði ekki órað fyrir og
vann hún sigra sem voru ótrúleg-
ir. Sigrana vann hún ekki ein. Hún
átti þessa flottu foreldra sem ég er
svo stolt af sem tóku þessum verk-
efnum af æðruleysi, kærleik og
ást. Áföllin voru nefnilega aldrei í
þeirra huga áföll heldur einfald-
lega verkefni sem yrðu leyst. Þau
búa yfir styrk og kærleika sem ég
satt best að segja veit ekki hvaðan
kemur. Ég vildi að ég gæti tekið
heiðurinn af því.
Þau lögðu sig fram við að vera
góðir foreldrar, sem og þau voru.
Til marks um það hversu fallegt
samband Leós og Júlíönu var við
hana Heiðrúnu er þegar Leó sagði
mér að hann hefði samviskubit yf-
ir því að lesa ekki nóg fyrir hana.
Þeim fannst þau aldrei gera nóg
þrátt fyrir allt hjal og fallegu tím-
ana þar sem þau sungu fyrir hana.
Hún var böðuð í ást og gaf ekki
síður af sér. Ég vildi óska að Leó
og Júlíana gætu séð það sem ég sé
– allan kærleikann, alla ástina og
samheldnina. Jafnvel foreldri get-
ur lært eitthvað af sínum börnum
og ég kem til með muna og læra af
kærleikanum sem Leó og Júlíana
hafa sýnt í þessu ferli, bæði gagn-
vart Heiðrúnu og kærleikanum
sem milli þeirra ríkir.
Ég held ég geti ekki tekið ein-
hverja eina minningu og sagt frá
henni. Ég treysti mér ekki til þess
að velja úr vegna þess að þessi
tími í heild sinni var svo ómetan-
legur. Ég sakna þess hvað mest að
fá ekki að halda á henni og sökkva
mér í þessi fallegu augu og sníkja
eitt bros í viðbót.
Ég er svo þakklát fyrir Júlíönu
og Leó sem fæddu þetta yndislega
barn í heiminn. Þau voru henni
góðir foreldrar og veittu henni alla
þá ást sem Heiðrún átti skilið.
Þessi tími var dýrmætur og við
skulum varðveita hann og hvert
annað vel.
Heiða amma.
Elsku Heiðrún mín.
Ég hef alltaf sagt of mikið. Yf-
irleitt gæti ég talað um allt og ver-
ið óstöðvandi í málgleði minni en
nú er eins og ég geti ekki sagt orð.
Þú ert það sem ég hugsa um. Ég
lofaði þér því þegar þú fæddist að
við myndum sigra heiminn. Nú
finnst mér eins og ég hafi brotið
það loforð. Mér finnst eins og ég
hefði getað gert meira - eins og ég
hefði einhverju getað breytt. Ég
veit að það er aðeins sjálfselskan
sem talar. Þú gerðir þitt besta og
ég líka.
Ég klökkna í hvert skipti sem
ég minnist þess að Leó bað mig
um að verða næsti Marlon Brando
í Guðföðurnum. Ég hef aldrei ver-
ið jafn stolt. Nema kannski þegar
þú komst í pössun þegar foreldrar
þínir fóru loks á langþráð stefnu-
mót og þú vaknaðir af værum
blundi. Þá heilsaðir þú mér með
þínu innilega brosi. Hugsanlega
var ég stoltari þá en þegar pabbi
þinn hringdi og bauð mér þetta
mikilvæga hlutverk. Ég vissi
nefnilega, þar og þá, að ég væri að
standa mig í því hlutverki. Ég var
ekki síður ánægð með þig þegar
þú hlustaðir af athygli og gleði á
Pearl Jam, Led Zeppelin og Uriah
Heep.
Það er með trega sem ég kveð
þig. Nú finnst mér eins og við höf-
um sagt okkar vanalegu kveðju
þar sem þú sefur vært í bílstólnum
og ég kyssi þig oftar en ég ætti að
gera þar til ég sé þig næst. Einn
daginn mun ég átta mig á því að
næst kemur ekki til með að verða.
Þú mátt ekki halda að ég búi við
einhvern ótta um að verða sökuð
um einhverja tilfinningasemi þeg-
ar ég deili því hversu vænt mér
þótti um þig. Ég óttast það ekki.
Ég veit nefnilega að þú breyttir lífi
bróður míns og Júlíönu. Leó er
annar maður í dag en hann var fyr-
ir ári síðan. Sú breyting er jákvæð
og ég hef aldrei verið jafn stolt af
honum eins og þegar hann varð
faðir í fyrsta skipti og ábyrgur fyr-
ir þér. Ég hélt ég yrði stoltust af
honum þegar hann kláraði flug-
virkjann en hann gerði það einmitt
daginn sem hann kvaddi þig. Ég
var það ekki. Ég var stolt af því
hversu fallega og vel hann hugsaði
um þig frá byrjun til enda. Í hans
huga er ekki komið að endalokum
og ekki í mínum heldur. Þú kemur
alltaf til með að lifa með okkur
þrátt fyrir að það sé ekki með þeim
máta sem við óskuðum okkur.
Ég á mér aðeins eina ósk. Sú
ósk er að þú öðlist frið og hvíld. Ég
óska mér að þú fáir að lifa lífi þar
sem þú færð að njóta og öðlast
frekari hamingju. Ég er reið og
sár yfir því að þú fáir ekki það
tækifæri hérna hjá okkur. Ég er
enn sár yfir því að hafa ekki sigrað
heiminn með þér. Hluti af mér
vildi að ég gæti gert það fyrir þig
vegna þess að þú sigraðir mig frá
fyrsta augnabliki. Ég held samt
sem áður áfram að reyna fyrir
okkur báðar.
Í dag verð ég að kveðja þig.
Ekki halda að ég komi nokkurn
tímann til með að slökkva þitt ljós
– þú ert og verður alltaf mikilvæg-
ur hluti af mínu lífi. Ég er þakklát
fyrir þig og þú kemur alltaf til með
að tendra ljós í hjarta mínu. Ég er
þakklát fyrir þig og foreldra þína,
Leó og Júlíönu. Þitt innilega bros
og fallega hjarta sameinaði tvær
fjölskyldur í eina.
Ég elska þig, þín frænka,
Ösp.