Morgunblaðið - 30.01.2018, Blaðsíða 23

sig rétt og væri alltaf beinn í
baki.
Amma söng líka alltaf fyrir
mann og kenndi manni allskyns
lög sem hún lærði í gamla daga.
Ég man hvernig hún svæfði
mann með ljúfum söng og strauk
ennið á manni þangað til maður
sofnaði.
Elsku amma, sofðu rótt.
Þitt barnabarn
Bryndís Ólafsdóttir.
Elsku besta amma.
Þú, sem varst okkur svo kær
og vildir allt fyrir okkur gera,
hefur nú haldið á vit ævintýr-
anna.
Við vitum að hvar sem þú ert
muntu reynast öllum vel, rétt
eins og þú reyndist okkur.
Okkar stundir einkenndust af
hlýju, góðum húmor og glettni
eins og þegar þú varst alltaf að
láta mig segja „Stebbi stóð á
ströndu“ yfir heila helgi, til að
kenna mér að segja stafinn s.
Þegar þú svindlaðir á okkur í
spilum vegna þess að þig langaði
alltaf að vinna.
Þegar ég kenndi þér að róla á
róluvellinum. Og allar þær ótal
mörgu góðu minningar sem við
eigum af samverustundunum
með þér.
Þín verður sárt saknað í þess-
um heimi, hvíldu í friði, elsku
besta amma okkar.
Þín barnabörn
Sigurjón, Hinrik, Þorbjörg
og Vilhjálmur.
Herdís Guðmundsdóttir er
látin. Dísa amma eins og við
barnabörnin kölluðum hana fékk
þann titil þegar ég fæddist. Það
er margs að minnast um fallega
konu sem unni fjölskyldu sinni
meira en öllu öðru. Dísa amma
og Villi afi voru mjög dugleg að
taka okkur Herdísi Sólborgu
systur mína með austur í bústað
í Laugardalinn fagra. Ekki nema
von að þau væru dugleg við það
enda var amma fædd og uppalin
á Böðmóðsstöðum í Laugardal.
Ég naut þess sem lítill drengur
að fá að kynnast sögum úr sveit-
inni sem Dísu ömmu var alla tíð
svo annt um og systkinahópinn
sinn. Dísa amma er næstyngst af
14 systkinum sem komust á legg
og er ættboginn því mikill fjár-
sjóður sem út af forfeðrum mín-
um er kominn. Ófáar gleðistund-
irnar höfum við átt í
Bjarkarhöfðanum góða og verð-
ur það skrýtin tilfinning að koma
austur án ömmu. Dísa amma átti
það til að vera ferlega stríðin og
elskaði að svindla á barnabörn-
unum í Svarta Pétri, Laumu, Ól-
sen ólsen og fleiri spilum. Það
sem einkenndi Dísu ömmu á
mínum uppvaxtarárum var
dugnaður. Hún var virk í Kven-
félagi Hringsins og var alla tíð
stolt Hringskona.
Amma var mjög fylgin sér,
fylgdist vel með öllum og mátti
helst ekki líða dagur án þess að
hún heyrði í systkinum sínum
eða börnum. Amma gerði heims-
ins besta slátur og átti sína leyni-
uppskrift sem ég veit hver er en
verður ekki gefin upp hér.
Já, Dísa amma var afbragðs-
kokkur og gerði bestu brúnköku
sem ég hef smakkað, að ég tali
nú ekki um pönnukökurnar,
kjötbollurnar og ömmukæfuna.
Hún elskaði ekkert heitar en
Villa sinn, nema ef vera skyldi
Laugardalinn. „Vertu hjá mér
Dísa“ orti Davíð Stefánsson frá
Fagraskógi. Hún Dísa amma
elskaði Laugardalinn sinn og
þau afi voru alla tíð eins og ást-
fangnir unglingar. Það var fal-
legt að sjá hvað þau voru og eru
samheldin, því þótt amma sé
komin í faðm Drottins mun hún
alltaf vernda Villa sinn.
Elsku Villi afi, missir þinn er
mikill. Þú þarf ekki annað en að
hugsa um Dísu þína, þá finnur
þú fyrir henni. Síðasta samtal
mitt við ömmu var á þá leið að
hún talaði mikið um Gunnu syst-
ur, þá vissi ég að kallið væri að
koma, hún kæmist fljótt heim í
gamla hópinn sinn eins og segir í
kvæðinu, „Fyrr var oft í koti kátt
krakkar léku saman“.
Já, elsku Dísa amma mín, það
sem ég á eftir að sakna mest er
að heyra röddina þína. En eitt er
víst að Ólafía amma þín, sem þú
svafst til fóta hjá, tók á móti þér
opnum örmum.
Um leið og ég kveð Dísu
ömmu vil ég segja þetta, mundu
það amma mín að Guð mun aldr-
ei sleppa af þér hendinni eins og
ég mun aldrei gleyma þér. Börn-
in mín munu fá að kynnast þér
eins og ég fékk að kynnast
ömmu Köllu í gegnum þig.
Elsku Villi afi, Bella
(mamma), Villi og Ingunn Björk,
missir ykkar er mikill. Ég votta
ykkur, systkinum hennar og fjöl-
skyldunni allri mína dýpstu sam-
úð.
Þinn dóttursonur,
Vilhjálmur Karl Haraldsson.
Ég leitaði blárra blóma
að binda þér dálítinn sveig,
en fölleit kom nóttin og frostið kalt
á fegurstu blöðin hneig.
(Tómas Guðmundsson)
Ég heyri í þér fara með þess-
ar laglínur sem tóna við tilfinn-
inguna innra með mér, elsku
amma. Fegurðin sem í þér bjó
var auðséð öllum sem til þín
þekktu. Hugurinn reikar fram
og aftur. Sumar minningar
ágengari en aðrar. Ég staldra
við í Lambastekknum sem fyrr.
Þar erum við fjölskyldan sam-
ankomin eins og svo oft áður.
Amma Dísa með rauðu svuntuna
að leggja Brúna mjúka á borðið.
Tilefnið eitthvert, kannski ekki.
Fjör og gleði eins og alltaf. Við
Villi Kalli spilum við þig Tunnu
og þú leyfir þér að svindla á okk-
ur barnabörnunum hlæjandi. Ég
sest í ömmufang því að þrátt fyr-
ir svindlið er best að vera þar.
Þar er allt eins og það á að vera
og þannig hefur það alltaf verið.
Amma er miðjan okkar. Klár,
sterk, hrífandi, fylgin sér og sín-
um og því auðsóttur leiðtogi fjöl-
skyldu sem hún elskar inn að
beini. Hún vildi okkur allt það
besta og lét vita ef það var ekki
svo. Væru skórnir mínir of háir
og mannasiðirnir slakir þá fékk
ég góðlátlega að heyra það.
Börnin mín nutu þess að tilheyra
þér og fyrir það verð ég ævin-
lega þakklát.
Þó að allt hafi sinn tíma þá er
söknuður eftir því sem var og
hefði getað orðið sár. Öll vildum
við gera betur því þú áttir alltaf
það besta skilið. Í okkur átt þú
svo mikið sem við reynum að
bera áfram til komandi kynslóða.
Minningarnar streyma og
hugurinn staðnæmist nú í
Bjarkarhöfða. Þú biður mig að
tína blóm í vasa. Ærið verkefni
fyrir sex ára stúlku. Ég geng full
tilhlökkunar til þess vitandi ná-
kvæmlega hvernig blóm það
ættu að vera. Dökkblá, næstum
fjólublá. Það var þinn litur, það
vissi ég. Ég kem til baka með
aðra höndina fulla af lúpínum og
hina af blómunum sem afi hafði
komið fyrir við bústaðinn. Við af-
hendinguna greini ég þér stolt
frá því að ég hafi líka náð að
dreifa lúpínufræjum meðfram
öllum veginum svo ég geti alltaf
gefið þér blóm. Vegurinn sem í
dag verður nær ókeyrandi vegna
lúpínunnar heldur þessari minn-
ingu minni á lofti.
Og ég gat ei handsamað heldur
þá hljóma, sem flögruðu um mig,
því það voru allt saman orðlausir
draumar
um ástina, vorið og þig.
(Tómas Guðmundsson)
Minningarnar flæða áfram og
færa mig aftur í fangið þitt. Það
er erfitt að koma tilfinningum í
orð.
Þú ert hjartað mitt, ég er ljós-
ið þitt.
Lofum því að vera svo áfram.
Þín,
Herdís.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. JANÚAR 2018
Það eru forrétt-
indi að hafa fengið
að starfa með Páli
en það samstarf
spannar um tuttugu
ár með hléum. Verkefnin hafa
verið mörg en hafa flest tengst
þróun og mælingum með vökvas-
indurkerfi. Páll kom upp vökva-
sindurkerfi til að mæla radon í
hitaveituvatni til að kanna sam-
band radons við jarðskjálfta.
Mælingar úr nokkrum borholum
á Suðurlandi hófust um ári fyrir
Suðurlandsskjálftann 17. júní
2000 og í mælingunum sást
merki sem mátti túlka sem fyr-
irboða fyrir skjálftann. Kerfið
var svo þróað áfram til að mæla
geislakol til aldursgreiningar.
Það skemmtilega við að starfa
með Páli var að hann var upp-
fullur af nýjum hugmyndum og
verkefnum. Hann varð svo glað-
ur við hverja góða lausn á þeim
vandamálum sem við vorum að
glíma við, gleðin skein úr aug-
unum. Hann var með vinnustofu
í kjallara Raunvísindastofnunar
þar sem allt var fullt af mæli-
tækjum, geislalindum, bókum og
ritum.
Páll var lánsamur að hafa
fengið að starfa við fagsvið sitt
allt að dauðadegi. Hann var bú-
inn að vera emeritus við Raun-
vísindastofnun um 20 ár og var
ötull að skrifa fræðigreinar í hin
ýmsu rit. Síðustu 15 árin voru
það aldursgreiningar með geisla-
kolsmælingum og landnámið
sem áttu hug hans allan. Hann
var í samstarfi við aldursgrein-
ingarstofur í Þýskalandi, Pólandi
og Úkraínu.
Hann átti auðvelt með að ná
sambandi við fólki úr ýmsum átt-
um til að leysa verkefni. Pál lang-
aði til að finna kolagrafir frá
Páll Theodórsson
✝ Páll Theodórs-son fæddist 4.
júlí 1928. Hann lést
8. janúar 2018.
Útför Páls fór
fram 17. janúar
2018.
landnámsöld til ald-
ursgreiningar og
fékk þá í heimsókn
gamlan mennta-
skólakennara sem
hafði náð að gera
járn úr mýrarrauða
með landnáms-
tækni. Þeir ætluðu
að fara um landið og
leita uppi grafirnar
til að finna aldur
þeirra.
Kunningi minn, sem var renni-
smiður og kominn á eftirlaun,
varð mjög glaður þegar hann
frétti að ég (Guðjón) væri að
vinna fyrir Pál. Hann hafði tekið
alla útvarpsfyrirlestra Páls upp á
segulband og gaf mér afrit af
þeim. Þetta endaði með því að
hann fór að vinna fyrir Pál, smíð-
aði mælitæki, steypti skýlingar-
hólka úr blýi.
Hann var nær alltaf með sum-
arstúdenta í vinnu fyrir sig, þó að
hann hafi verið löngu hættur að
kenna, og öllum líkaði vel.
Þrátt fyrir háan aldur þá var
hann með áætlanir mörg ár fram
í tímann. „Á næstu 10 árum mun-
um við ...“ byrjaðu margar setn-
ingar. Hann dreymdi m.a. um að
koma á fót aldursgreiningarstofu
á Raunvísindastofnun og ná að
gera vökvasindurkerfið (sem
hann þróaði) að söluvöru. Með
þessu vildi hann greiða til baka
þann stuðning sem hann hefur
fengið í gegnum tíðina.
Hann náði því miður ekki að
klára allt sem hann dreymdi um
að gera þrátt fyrir langan starfs-
aldur. Sennilega var of margt
sem vakti áhuga hans og forvitni
því starfsþrekið vantaði ekki.
Páll var barngóður sem sást
vel þegar við þurftum að hafa
börnin með í kjallarann til hans.
Þau hjónin gáfu börnunum okkar
bækur og aðrar gjafir sem eru í
miklu uppáhaldi.
Við sendum fjölskyldu og öðr-
um aðstandendum samúðar-
kveðju.
Gísli Jónsson og
Guðjón I. Guðjónsson.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
HERDÍS GUÐMUNDSDÓTTIR,
Strikinu 4,
frá Böðmóðsstöðum, Laugardal,
lést á Landspítalanum, Fossvogi,
sunnudaginn 21. janúar. Útförin fer fram frá
Bústaðakirkju þriðjudaginn 30. janúar klukkan 13. Þeim sem
vilja minnast hennar er bent á Kvenfélag Hringsins.
Vilhjálmur Sigtryggsson
Bergljót Vilhjálmsdóttir Haraldur Haraldsson
Vilhjálmur Vilhjálmsson Svava Bernhard Sigurjónsd.
Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir
ömmubörn og langömmubörn
Elskuleg eiginkona, móðir okkar, amma og
langamma,
STEFANÍA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hellulandi 13,
Reykjavík,
lést mánudaginn 22. janúar á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir fyrir alúðlega umönnun færum við starfsfólki
Heimahjúkrunar og líknardeildar Landspítalans.
Georg S. Halldórsson
Eva Aldís Georgsdóttir Benagiano
Ragnar Marel Georgsson
ömmu- og langömmubörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
virðingu og umhyggju vegna
andláts og útfarar ástkærs eiginmanns,
föður, tengdaföður, afa og bróður,
ÓLAFS FRIÐFINNSSONAR,
Sóltúni 16.
Sigrún Gústafsdóttir
Sunneva Líf Ólafsdóttir Hafþór Jónsson
barnabörn
Iðunn Steinsdóttir
Guðríður Friðfinnsdóttir Hermann Árnason
Stefán Friðfinnsson Ragnheiður Ebenezerdóttir
Sigrún Bára Friðfinnsdóttir
Elín Þóra Friðfinnsdóttir
Ástkær frændi minn,
GÍSLI SIGURÐSSON
blikksmiður,
Skúlagötu 40,
lést sunnudaginn 21. janúar.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni
föstudaginn 2. febrúar klukkan 15.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Oddný Marinósdóttir
Eiginmaður minn,
KARL HANNES HANNESSON,
Túngötu 10,
Húsavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga
föstudaginn 26. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Húsavíkurkirkju laugardaginn 3. febrúar
klukkan 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
Herdís Þuríður Arnórsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HALLDÓR KRISTINSSON,
Fannafold 2,
lést á Vífilsstöðum 24. janúar.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 1. febrúar klukkan 13.
Guðrún Árnadóttir Hörður Sigfússon
Kristín Hulda Halldórsdóttir Guðmundur Brynjólfsson
Sigríður Halldórsdóttir Björn Haaker
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur sambýlismaður og bróðir,
TÓMAS MAGNÚS TÓMASSON
tónlistarmaður,
lést þriðjudaginn 23. janúar.
Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju
föstudaginn 2. febrúar klukkan 15.
Magnús Gísli Arnarson
Guðrún Helga Tómasdóttir
Rannveig Tómasdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar