Morgunblaðið - 30.01.2018, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. JANÚAR 2018
Það var fyrir um
47 árum sem ég
hitti Eddu Larsen
fyrst, tilvonandi
tengdamóður mína til svo
margra ára. Ekki var auðvelt á
áttunda áratug síðustu aldar að
flytja til þessa framandi lands en
Edda lét mig líða eins og ég væri
heima hjá mér. Hlýja og gjaf-
mildi, bros og hlátur einkenndu
hana.
Ilmurinn úr eldhúsinu var svo
góður því hún var alltaf að elda
eitthvað og deildi góðfúslega
með öðrum. Hún var góður
kokkur. Heimilið var oft eins og
Umferðarmiðstöðin, því ég var
ekki sú eina sem fann fyrir hlýju
hennar og gestrisni. Börn henn-
ar og barnabörn komu oft við og
ánægjustundirnar voru fjöl-
margar í þrengslunum kringum
eldhúsborðið. Mikið var hlegið
og gantast að tilraunum hennar
til að tala ensku. Hún tók þessu
öllu svo vel og var sú sem hló
mest að tilburðum sínum.
Edda var alltaf til í ferðalög
og að taka þátt með börnum og
barnabörnum. Þótt ferðalög yrðu
erfiðari með tímanum var hún
samt til í tuskið. Hún kom í brúð-
kaup Einars Karls í Iowa og virt-
ist njóta hverrar mínútu þó að
allt væri á ensku. Hún hélt sig
frá rússíbananum en ekki mörgu
öðru.
Blessunin hún Edda. Ég á
henni svo margt að þakka eftir
öll árin. Hennar verður sárt
saknað, og hvað mig varðar hef-
ur Reykjavík misst mikið af
hlýju sinni.
Innilegustu samúðarkveður til
ykkar, allra ástvina Eddu.
Karen Elizabeth Arason.
Elsku Edda amma mín, amma
dúll.
Það er svo skrítið að kveðja
þig, einhvern veginn fannst mér
þú vera eilíf.
Þú hefur alltaf verið svo stór
hluti af lífi mínu, mamma tvö.
Ég, Davíð og Margrét gistum
svo oft hjá þér þegar við vorum
lítil en oft var ég líka ein og þá
kenndir þú mér alla kaplana,
spilin og að gera krossgátur. Við
spiluðum oft langt fram á nótt og
þá sváfum við líka út daginn eft-
ir, við vorum svo líkar með þetta,
vildum vaka fram eftir og sofa
út.
Þú tókst mig svo oft með þér í
útilegur á AA-mótin og þar
varstu aðaldrottningin, það elsk-
uðu þig allir og ég man alltaf eft-
ir þegar við komum eitt sinn í
Galtalæk og þar var búið að taka
frá pláss fyrir þig með skilti sem
stóð „Larsen pladsen“. Það var
alltaf svo gaman í þessum úti-
legum, bestu minningarnar mín-
ar úr æsku.
Ég flutti til þín þegar ég var
16 ára og þú bjargaðir lífi mínu.
Ég hafði það svo gott hjá þér,
það var alltaf tilbúið nesti fyrir
mig í skólann, þú tókst mig í æf-
ingarakstur þegar ég var að taka
bílprófið, svo má ekki gleyma
þegar þú sóttir mig og vinkonur
mínar á menntaskólaböllin um
miðja nótt, þér fannst það sko
ekkert mál því þú varst nætur-
drottningin. Það eru ekki marg-
ar ömmur eins og þú, þú varst al-
veg einstök.
Við gátum talað um allt og
hlógum svo mikið saman Það var
alltaf fjör hjá okkur.
Ég gat alltaf leitað til þín ef
það var eitthvað og þú varst allt-
Edda Ingveldur
Larsen
✝ Edda Ingveld-ur Larsen
fæddist 3. febrúar
1932. Hún lést 16.
janúar 2018.
Útför hennar fór
fram 29. janúar
2018.
af tilbúin að hjálpa
og þú gast reddað
ótrúlegustu hlutum.
Þegar ég eignað-
ist Jóhann Dreka
reyndi ég að koma
eins oft og ég gat til
þín í heimsókn og
þú varst alveg sjúk í
hann. Þú talaðir um
hann við alla og svo
kysstir þú alltaf
myndina af honum
góða nótt.
Þrátt fyrir að þú værir rúm-
lega áttræð og með göngugrind
baðstu mig oft um hvort þú
mættir passa, þér fannst það sko
lítið mál, hann gæti bara legið
hjá þér uppi í rúmi og velt sér
um meðan við skryppum í bíó
eða eitthvað.
Elsku amma, ég er svo þakk-
lát að hafa haft þig í lífi mínu og
ég veit að þú átt eftir að skilja
eftir stórt skarð í lífi svo margra.
Þú áttir svo merkilegt líf, það
þekktu þig allir og hvert sem
maður fer hittir maður einhvern
sem á einhverja frábæra sögu af
þér.
Ég mun sakna þín óendanlega
mikið og veit að þú verður alltaf
hjá mér
Elska þig meira...
Þín
Elsa Dóra.
Elsku amma mín, ég sakna
þín svo mikið. Þú ert fyrirmynd-
in mín og á hverjum degi reyni
ég að gera eitthvað sem ég hugsa
að þú myndir gera.
Minningar okkar eru ótelj-
andi. Þú varst ekki bara amma
mín. Þú varst vinkona mín, leið-
beinandi minn og huggarinn
minn. Þú varst traustasta vin-
kona mín elsku amma. Þér gat
ég sagt allt í heiminum.
Þegar mamma og pabbi skildu
þegar ég var 11 ára skildir þú
aldrei við mömmu. Þú elskaðir
mömmu svo mikið og sagðir að
hún væri alltaf tengdadóttir þín.
Þið eruð líkar á margan hátt og
alltaf komstu jafn oft eða bara
oftar til okkar, hún eignaðist nýj-
an karl og þið urðuð líka vinir.
Þú bauðst mér með í margar úti-
legur, þá mest á SÁÁ-mótin, sem
var toppurinn á sumrinu.
Amma mín, þú varst engri lík,
þú gerðir það sem þú ætlaðir þér
sama hvað. Komst alltaf í heim-
sóknir, alveg sama á hvaða hæð
ég bjó. Krakkarnir hlupu niður
með stól svo þú gætir hvílt þig
milli hæða. Svo varstu með
göngugrindina og súrefniskút-
inn. Ekkert mál, þetta heillaði
fólk svo við þig. Það var enginn
og ekkert sem stoppaði þig í því
sem þú ætlaðir þér.
Þú varst 73 ára þegar þú tókst
á móti Alexander Breka. Þú
varst mætt eins og skot upp á
spítala, vaktir alla nóttina með
mér í hríðum og gerðir það besta
sem þú gast til að hjálpa mér í
gegnum þetta, með mömmu auð-
vitað. Enda eruð þið kraftakon-
urnar mínar. Þessi stund er mér
virkilega mikilsverð, þú varst
alltaf svo góð.
Ég bætti Ingveldur Larsen í
nafnið mitt og er svo stolt af því.
Ingveldur er stórt og mikið nafn
og ég man að þegar ég var lítil
fannst mér það ekkert flott. En
þá hafðir þú ekki sagt mér frá
þessari stórkostlegu konu langa-
langömmu minni. Ég elskaði að
hlusta á sögurnar af henni og þú
talaðir svo fallega um hana að
mér fór að finnast þetta nafn
sjúklega flott. Auðvitað vildi ég
fá Larsen líka þar sem þú ein
barst það nafn og ég vildi ekki að
það myndi deyja frá okkur þegar
þú færir.
Ég samdi þetta lag og Kristín
Rán söng það á geisladisk, svo
gáfum við þér það í jólagjöf fyrir
nokkrum árum. Þú varst svo
montin og spilaðir diskinn fyrir
alla.Þú varst svo falleg og svo
fékk ég að gista hjá þér fyrstu
nóttina á Dalbraut, manstu, ég
reddaði bara pössun og við höfð-
um stelpukvöld, það var yndis-
legt.
Þetta lýsir algjörlega mynd
minni af þér.
Ég sem til þín lag og ég sem til þín ljóð,
Í fangi þér lítil hvern einasta dag.
Ég minningar varðveiti margar um þig,
Varst klettur minn alltaf þú passaðir
mig.
Við hlið mér þú stóðst mína framtíðar-
slóð,
ávallt mig elskaðir varst mér svo góð.
Ef einhverjum treysti þá treysti ég þér,
þú alltaf sást ljósið það góða í mér.
Við berum það nafn sem að amma þín
bar,
ég vissi hvað Ingveldur dýrmæt þér var.
En eitt máttu vita sem sannleikur er,
Í augunum mínum ert eins fyrir mér.
Ég Guð mínum þakka svo oft fyrir það ,
að hafa þig amma að eiga þig að.
Á kvöldin bið bænir, ég bið fyrir þér,
takk fyrir amma að standa með mér.
Hvíldu í friði þar til við hitt-
umst aftur.
Elska þig,
þín
Anna María Ingveldur
Larsen.
Elsku amma mín.
Ég á erfitt með að ímynda
mér lífið án þín. Þú hefur verið
svo stór partur af mínu lífi að
gegn betri vitund fannst mér
alltaf að þú yrðir eilíf. Við höfum
alltaf verið svo mikið saman, al-
veg frá því að ég var lítil þar til
nú. Þú varst mér sem önnur
móðir, fyrirmynd mín, stoð mín
og stytta og það var ekki sá hlut-
ur sem þú gerðir ekki fyrir mig.
Ég átti alltaf athvarf hjá þér og
eins fluttir þú oft til mín þegar
ég þurfti á þér að halda. Þar ber
hæst þegar ég átti Önnu Líf
mína í miðjum stúdentsprófun-
um. Þú fluttir inn og hugsaðir
um mig og Önnu Líf, dag og nótt,
keyptir á mig kjól, fórst með
okkur í myndatöku og hélst svo
glæsilega útskriftarskírnarveislu
fyrir okkur. Ég hefði ekki getað
þetta án þín.
Þú varst svo glæsileg kona og
stór og mikill persónuleiki að
fyrir mér varst þú alltaf drottn-
ingin. Þú varst svo falleg og leist
alltaf vel út og varaliturinn var
ómissandi. Það er ekki skrítið að
í fyrsta sinn sem Elsa amma sá
þig fannst henni sjálf Elizabeth
Taylor vera mætt inn í stofu til
sín. Þú varst svo ráðagóð, skiln-
ingsrík og tókst öllum opnum
örmum. Þú varst félagslynd með
eindæmum og vildir alltaf hafa
nóg af fólki í kringum þig, helst
allan sólarhringinn, og ef það var
ekki hjá þér þá vildir þú hafa það
í símanum. Þú varst svo létt og
kát með ótrúlega mikinn húmor
og mér fannst þú vera skemmti-
legasta konan sem ég þekkti.
Mér þótti svo mikið til þín koma,
ég kynnti þig alltaf með stolti og
ég veit að þú heillaðir alla sem
kynntust þér. Það lýsir þér svo
vel þegar þú varst heima hjá mér
á Eggertsgötu og þótt þú talaðir
enga útlensku áttir þú í hróka-
samræðum við ungan finnskan
pilt og þótt um 60 ár væru á milli
ykkar heillaðir þú hann svo mik-
ið að hann kvaddi þig með kossi.
Elsku amma Dúll, það er erf-
itt að kveðja þig en ég veit að þér
leið vel þegar þú fórst. Þú varst
umkringd fjölskyldu og vinum
dag og nótt síðustu dagana þína
og það er það sem þú lifðir fyrir.
Mér þótti svo vænt um síðustu
jól, en þú hafðir verið veik og lið-
ið illa en komst samt til mín, því
þú lést aldrei neitt stoppa þig.
Þegar þú varst komin þá leið þér
svo vel og sagðir það aftur og
aftur hvað þér liði vel hjá mér.
Þetta finnst mér alveg ómetan-
leg minning um síðustu jólin
okkar saman.
Ég er svo þakklát fyrir þig og
þakklát fyrir hversu góð þú varst
við mig og dætur mínar og að þið
Sóley Ólafía hafið náð að kynn-
ast. Þú verður alltaf í hjarta okk-
ar Önnu Lífar og Míu og Sóley
mun fá að heyra margar sögur
um langömmu sína svo þú verður
stór partur af hennar lífi líka.
Þú kvaddir mig alltaf með orð-
unum „I love you“ og þá átti ég
að svara „I love you more“!
Elsku hjartans amma mín, „I
love you more“ og ég mun sakna
þín óendanlega sárt.
Þín
Edda.
Elsku amma.
Mikið var erfitt að fá símtal
um stöðu þína í miðjum áramóta-
undirbúningnum. Kvöld sem er
yfirleitt uppfullt af gleði og til-
hlökkun breyttist snögglega í
áhyggjur og sorg hjá öllum sem
elska þig. Þú varst sofnuð og
ekki talið að þú myndir vakna
aftur. Það var sorgleg tilhugsun
að fá ekki að kveðja þig í hinsta
sinn, sérstaklega í ljósi þess að
þú tókst þér ósjaldan langan
tíma í kveðjustundir. Kvaddir
jafnvel oftar en einu sinni til þess
að næla þér í fleiri kossa og
knús. Að sjálfsögðu breyttir þú
ekki út af vananum í þetta skipt-
ið. Að kvöldi nýársdags komstu
öllum á óvart þegar þú vaknaðir
hin hressasta, steinhissa á öllum
gestaganginum og umstanginu í
kringum þig. Þetta kunnir þú svo
sannarlega að meta og ákvaðst
að njóta þess eins lengi og þú
gætir og á sama tíma leyfðir þú
okkur að njóta þín. Mikið erum
við þakklát fyrir þessar tvær
auka vikur sem þú gafst okkur á
lokasprettinum. Þú lékst á als
oddi, kysstir okkur og dáðist að
óendanlegri fegurð allra þinna
afkomanda. Á milli þess sem þú
fíflaðist og hlóst rifjuðum við upp
margar minningar saman. Öll
SÁÁ-ferðalögin sem þú bauðst
okkur í, ófáar stundirnar í mötu-
neytinu á Loftleiðum og flug-
ferðir fram og til baka um landið
á meðan þú mallaðir dýrindis
kakósúpu fyrir okkur. Einnig
rifjuðum við upp dásamlegar
næturstundir á Grensásveginum.
Á meðan margar ömmur lögðu
áherslu á nægan svefn barna þá
sykraðir þú okkur upp til þess að
engin hætta væri á því að við
myndum sofna útfrá spila-
mennsku og kjaftagangi. Vá
hvað þetta var gaman. Þú varst
svo mikill húmoristi, dæmdir
engan og engin leið að ganga
fram af þér. Við þig var hægt að
tala um allt og ekkert. Á meðan
við barnabörnin syrgjum enga
venjulega ömmu þá syrgja börn-
in okkar enga venjulega lang-
ömmu. Þú varst svo ótrúlega ein-
stök og skemmtileg og grínaðist í
okkur öllum fram á síðasta dag.
Elsku amma, heimurinn verð-
ur tómlegur án þín, Frú Larsen.
Mikið sem við eigum eftir að
sakna þín og allra símtalanna frá
þér. Nú kveðjum við þig með
orðunum þínum, Guð geymi þig,
„love you, love you more“.
Þín barnabörn,
Finnur, Kristín
og Margrét Edda.
Þegar ég var lítil komum við
oft við á Grensásvegi 58 þegar
við áttum leið til Reykjavíkur.
Mér fannst íbúðin hennar ömmu
eins og vinsælt kaffihús eða fé-
lagsmiðstöð þar sem fólk kom og
fór, og þar var alltaf mikið um að
vera. Amma var sjálf oftast að
koma eða að fara, eða að gera sig
tilbúna til að fara eitthvert.
Henni leið best með margt fólk í
kringum sig, hún var mikil fé-
lagsvera. Sama hversu mikið var
um að vera, hún tók alltaf vel á
móti okkur, faðmaði og bauð
okkur allskyns góðgæti. Eftir-
minnilegustu stundirnar sem
tengjast ömmu úr minni æsku
voru jólaboðin á Grensásvegin-
um þegar við frændsystkinin öll
hrúguðumst inn í litla herbergið,
borðuðum þar jólamatinn saman
og lékum okkur svo að því að búa
til leikrit eða eitthvað skemmti-
legt fyrir fullorðna fólkið seinna
um kvöldið. Það var þröngt í
íbúðinni hjá ömmu en sem barn
fannst manni samt alltaf nóg
pláss. Í minningunni var þetta
allt svo skemmtilegt og hátíð-
legt, að koma svona saman og
hittast á jóladag. Þessari hefð
hélt amma uppi alveg þangað til
að heilsan var orðin slæm og hún
gat ekki lengur staðið í því. Enda
var hún orðin langamma og við
afkomendur orðnir svo margir að
það hefði verið ómögulegt fyrir
okkur öll að komast fyrir.
Amma Edda var dama, vildi
vera fín og hafa fínt í kringum
sig. Þegar ég var lítil fylgdist ég
áhugasöm með henni lakka negl-
urnar og dáðist að því hvernig
henni tókst alltaf vel til. Varalit-
urinn var alltaf innan seilingar
og oftar en ekki snerust umræð-
ur um þennan lit eða hinn og
hvað passaði best við fötin sem
hún ætlaði að klæðast. Hún varð
líka að vera fín um hárið, það
skipti hana miklu máli alveg til
hins síðasta. Hún var alltaf stolt
af því að vera fín og vel til höfð.
Amma Edda hafði mjög gaman
og gott af því að sækja fundi hjá
SÁÁ. Hún mátti helst ekki missa
af því þegar eitthvað var um að
vera á laugardagskvöldum hjá
þeim. Þegar hún var hætt að
geta farið út á dansgólfið sjálf,
þá „dansaði hún bara í stólnum
sínum“ eins og hún orðaði það.
Síðustu 20 árin var ég í góðu
sambandi við ömmu Eddu, heim-
sótti hana oftar en áður og
hringdi reglulega. Heilsan henn-
ar var ekki alltaf upp á sitt besta
og hún varð stundum leið og ein-
mana þó svo að varla liði sá dag-
ur að einhver kæmi ekki til henn-
ar. Hún var bara svo mikil
félagsvera og vildi helst hafa
fullt hús, alltaf. Það var á þessum
árum sem ég kynntist henni bet-
ur. Hún hafði unun af því að setj-
ast á kaffihús eða við eldhús-
borðið heima og tala um gömlu
tímana. Hún rifjaði upp barn-
æskuna á Grandaveginum, ung-
lingsárin, ástir og sorg í lífinu.
Mér þótti vænt um að fá að
heyra hana tala um sitt líf, hún
hafði frá svo mörgu áhugaverðu
að segja. Hún spurði líka mikið
um fólkið okkar og vildi vita að
það væri allt í lagi með alla. Hún
hafði stórt hjarta og alltaf nóg
pláss fyrir alla.
Dýpstu samúðarkveðjur til
ykkar allra, vandamanna og
vina, frá okkur öllum í Dubai. Við
höfum öll misst mikið því amma
Edda var svo einstök, ljúf, fé-
lagslynd, greiðvikin og gjafmild.
Minningin um elsku ömmu lifir.
Karólína Einarsdóttir.
Elsku besta langamma mín er
dáin. Ég á erfitt með hugsunina
að þú sért farin. Við vorum svo
miklar vinkonur. Þú passaðir
mig mikið þegar ég var lítil og al-
veg til unglingsaldurs. Þú barðist
með mér og fékkst alltaf þitt í
gegn, því að þú varst nagli. Þú
kenndir mér margt um trúna og
það áttum við líka sameiginlegt
og svo oft vorum við saman á
samkomum. Þar leið okkur alltaf
svo vel.
Ég elska söguna sem þú sagð-
ir mér svo oft. Þá var ég bara
eins árs og þú varst svo oft með
mig í grasagarðinum, keyptir
fullt af brauði og kastaðir því í
kringum kerruna mína svo allir
fuglarnir umkringdu mig og ég
hafði svo gaman af. Það gladdi
þig alltaf svo mikið þegar þú gast
glatt aðra. Þess vegna fórstu svo
oft með mig í grasagarðinn þetta
sumarið. Svo kemur það sem ég
elska við þig, þú varst svo opin.
Þarna sástu mann með rosa
flotta myndavél, þarna sástu
tækifæri til að fá góða mynd af
mér og minningunum. Þú baðst
hann um að taka mynd af mér og
senda þér síðan myndina í pósti
heim til þín. Auðvitað gerði hann
þetta fyrir þig, en pottþétt bara
vegna glitrandi kærleika þíns og
kannski fannst honum þú líka
nagli 69 ára með langömmubarn-
ið eins árs í kerru og ég var líka
sæt, ég veit það því þessa mynd
gafstu mömmu í ramma og svo
varst þú líka með hana í ramma
hjá þér. Hversu fallegt, bara ef
allir væru svona vingjarnlegir.
Stóra minningin mín er mörg-
um árum seinna þegar ég var í
pössun í nokkra daga hjá þér. Ég
fékk sérherbergi og þú gerðir
allt til að mér liði sem best. Ég
man alltaf svo vel þegar þú tókst
það að þér að fræða mig um lík-
ama okkar kvenna. Þú vildir mér
svo vel og kenna mér allt. En
þarna vissir þú ekki að ég var
búin að læra um þetta í skól-
anum, því ekki var það gert á
þínum unglingsárum. Ég fékk út
úr þér sögu sem ég mun aldrei
gleyma og ég hlæ og hlæ oft að
því. Elsku amma, takk fyrir að
vera alltaf til staðar, þú komst
heim til mín og gistir með okkur
mömmu þegar við þurftum á þér
að halda. Svo liðu árin og ég fékk
að gista hjá þér á Dalbraut því
þá var komið að mér að gefa þér
huggun.
Þú varst baráttukona og vildir
öllum vel. Þú ert og verður alltaf
fyrirmyndin mín.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að eiga bestu ömmu í öll-
um heiminum. Ég elska þig alltaf
og takk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig.
Hvíldu í friði, elsku amma
mín.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist
endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Þín
Kristín Rán Sigurz.
Elsku fallega og besta
langamma mín. Ég sakna þín
mikið. Þú tókst á móti mér í fæð-
ingunni og klipptir á naflastreng-
inn. Það er svolítið skrýtið og
ekki margir sem hafa sögu eins
og ég. 73 ára gamla langamma
mín tók á móti mér í þennan
heim. Þetta var draumurinn
þinn, að vera viðstödd fæðingu
áður en þú myndir deyja, og gott
að þú fékkst það. Þú elskaðir að
spila og ég líka. Takk fyrir öll
spilakvöldin, elsku amma mín.
Hvíldu í friði.
Sakna þín og elska þig alltaf.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Þinn
Alexander Breki Sigurz.
HINSTA KVEÐJA
Við þökkum þér árin sem enda nú.
Við þökkum þér öll þín gæði.
Við þökkum þér alla tryggð og trú.
Við þökkum af hjarta bæði.
Þórir og Hanna K.
 Fleiri minningargreinar
um Eddu Ingveldi Lar-
sen bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.