Morgunblaðið - 05.05.2018, Side 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. MAÍ 2018
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Elsku fjölskylda,
ég votta mína dýpstu
samúð á þessu erfiðu
tímum.
Ég kynntist henni
Grétu á síðasta ári.
Ég man að ég kom á sjúkra-
húsið á Akureyri með kærast-
anum mínum, ömmubarni Grétu,
ég man að ég var svo kvíðinn að
hitta þig því ég var svo feiminn.
Ég labbaði inn í stofuna og það
fyrsta sem við gerðum var að við
föðmuðumst og þú sagðir „hver
er konan í sambandinu“ og við
hlógum dátt.
Gréta Sigrún
Tryggvadóttir
✝ Gréta SigrúnTryggvadóttir
fæddist 12. ágúst
1941. Hún andaðist
11. apríl 2018.
Útför Grétu fór
fram 21. apríl 2018.
Svo fórstu á
Dalbæ á Dalvík
þar sem var hugs-
að svo vel um þig,
við heimsóttum
þig reglulega með
hann Sólmund
okkar, kisann.
Við áttum góð
samtöl saman, töl-
uðum um kleinu-
bakstur og flat-
kökur sem var
ljúft. Þú varst svo jákvæð og
mikið hlegið þegar við hittum
þig á Dalbæ.
Það var algjör heiður að fá að
kynnast þér, elsku Gréta mín.
Þú átt stóran stað í hjarta
mínu og ég mun ekki gleyma
þér.
Þangað til næst, elskan mín.
Þinn
Friðrik Halldór.
Í dag kveðjum
við hann Helga
mág minn. Hann
varð undir í baráttu
við krabbaskömm-
ina sem herjaði á hann með lát-
um í vetur. Hann átti í raun
aldrei séns því kraftar hans
höfðu farið í að vinna á veik-
indum síðustu tveggja ára þann-
ig að í þessari viðureign var ekki
jafnt gefið. En Helgi lét alltaf
vel af sér þegar hann var spurð-
ur um líðan og bar von um betri
tíð.
Helgi var ekki mikið út á við
nú seinni árin en hann var alltaf
kampakátur þegar eitthvert
okkar systkina, mágar eða mág-
konur litum inn. Nú fyrir síðustu
jól komum við nokkur saman í
mat hjá þeim Helga og Önnu
Stínu og eins og venjulega var
mikið skrafað og glatt á hjalla.
Helgi sagði gjarnan um okkur
Siglufjarðarsysturnar að við
værum alltaf að reyna að yfir-
gnæfa hver aðra og töluðum um
Siglufjörð eins og þar væri nafli
alheimsins. Hann hafði lúmskt
gaman af og þótti bara nokkuð
vænt um hópinn.
Ég fékk gjarnan að gista í
Fífuselinu hjá þeim Önnu og
Helga þegar ég kom í borgina og
fór þá ekki framhjá mér núna
síðustu ár hve veikur hann Helgi
var þótt hann bæri sig vel. Hann
var heppinn að eiga hana Önnu
systur því hún var alltaf til taks
og hjúkraði honum allt til enda.
Anna Stína systir okkar er
hörkutól og tekst á við það sem
lífið leggur henni fyrir af miklu
æðruleysi og ákveðni og skilar
Helgi
Hrafnkelsson
✝ Helgi Hrafn-kelsson fæddist
25. febrúar 1952.
Hann lést 17. apríl
2018.
Útför Helga fór
fram 3. maí 2018.
því af sér. Það
sýndi sig í þessari
baráttu Helga þar
sem hún var stoð
hans og stytta.
Elsku Anna og
fjölskylda, við vott-
um ykkur okkar
innilegustu samúð á
þessum sorgartíma
en ég vil vísa í þetta
fallega ljóð sem fer
hér á eftir og hugsa
til lífsins. Lífsins sem kviknar og
blómstrar með hækkandi sól og
vekur vonir í brjósti. Látum það
líf næra okkur og hugga á svona
stundu og yljum okkur við góðar
minningar.
Ég vakna til lífsins
líkt og blómið
undan hjarni vetrarins.
Það teygar fyrstu geislana,
sólin er komin enn á ný.
Klakabönd hjartans bráðna
í vorkomu og hlýjum andvaranum.
Við erum öll ljósgeislar
að brjótast út úr skýjaþykkni
liðinna samverustunda.
Ég hef lesið augu ykkar,
horft undir grímuna,
beðið fyrir sorginni.
Leyfðu blómi þínu að opnast,
taktu við kærleika vorkomunnar.
(Særún 1963)
Erla Gunnlaugsdóttir og
fjölskylda.
✝ ElisabethCharlotte Jo-
hanna Herrmann,
Jóhanna í Vogsós-
um, fæddist í
Þýskalandi 28.12.
1927. Hún lést á
Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu Ási í
Hveragerði 11. apr-
íl 2018.
Foreldar Jó-
hönnu voru Erich
Herrmann og Adelheid Herr-
mann. Systkini hennar voru
Adelheid, f. 1923, Dorothea, f.
1925, Maria, f. 1928 sem lést á
barnsaldri, Hans Christoph, f.
1932 og Maria Erdmuthe, f.
1937.
Jóhanna giftist árið 1954 Þór-
arni Snorrasyni frá Vogsósum í
Selvogi, f. 8.8. 1931. Foreldrar
hans voru Snorri Þórarinsson og
Kristín Svava Vilhjálmsdóttir.
Börn Jóhönnu og Þórarins eru:
1) Elísabet, f. 1955. Börn hennar
eru: Viðar, Jóhann Þór, Þórhild-
ur Berglind og Sara Rut Guðna-
börn. 2) Snorri Óskar, f. 1957,
ókvæntur og barnlaus. 3) Frið-
rik, f. 1961, sonur hans er Þór-
arinn. 4) Eiríkur, f. 1965, maki
Bryndís Jónsdóttir. Börn þeirra
eru: Eyþór Ingi og Jóhanna Ósk.
meðal Ormssonbræðrunum.
Séra Klose fékk áhuga á að þýða
Passíusálmana á þýsku, sem
hann gerði. Hann kom til Íslands
í þeim tilgangi og til að læra ís-
lensku.
Jóhanna flutti frá Skotlandi
til Íslands 1951. Hún stundaði
nám í Handíða- og myndlista-
skólanum. Með náminu vann Jó-
hanna fyrir sér sem húshjálp hjá
Páli Ísólfssyni og frú. Vorið 1952
réð Jóhanna sig sem kaupakona
hjá Erlingi Arnþórssyni á Þverá
í Fnjóskadal. Þaðan lá leiðin í
Húsmæðraskólann á Laugum í
Þingeyjarsýslu veturinn 1952-
53. Vorið 1953 flutti Jóhanna til
Adelheiðar systur sinnar og
mágs, sem voru þá búsett í Nesi í
Selvogi. Jóhanna fór að vinna í
Þorlákshöfn í saltfiskverkun og
síðan í mötuneyti hjá Meitlinum.
Þar kynntist hún eftirlifandi
manni sínum, Þórarni Snorra-
syni frá Vogsósum í Selvogi. Jó-
hanna og Þórarinn gengu í
hjónaband 1954 á Bóli í Bisk-
upstungum þar sem foreldrar
hennar bjuggu þá. Eftir brúð-
kaupið fluttu hjónin í Vogsósa
þar sem þau reistu sér nýbýli.
Útför Jóhönnu fór fram frá
Strandarkirkju í Selvogi 20.
apríl 2018.
5) Kristín Anna, f.
1971. Börn hennar
eru Þorfinnur Ari
og Valgerður Bára
Baldvinsbörn.
Jóhanna fæddist
á þýsku eyjunni
Rügen í Eystrasalti.
Á stríðsárunum var
Jóhanna um tíma
hjá frænku sinni í
Hannover og gekk í
skóla þar en fór
heim til Rügen þegar loftárás-
irnar voru gerðar á Hannover.
Jóhanna gekk í gagnfræðaskóla
í Bergen, sem er smábær á Rü-
gen. Fjölskyldan flúði til V-
Þýskalands eftir lok stríðsins
1945. Eftir áramótin 1946 réð
Jóhanna sig sem vinnukona hjá
presti í Fischbeck við Breklum í
V-Þýskalandi. Hún réð sig á
sveitabæ í Skotlandi 1949-51.
Foreldrar Jóhönnu og þrjú af
systkinum hennar nema Dorot-
hea fluttust til Íslands tímabund-
ið árið 1950. Faðir hennar hafði
verið ráðinn ráðsmaður á bú Ei-
ríks Ormssonar á Skeggjastöð-
um í Mosfellssveit. Tengslin við
Ísland mynduðust þegar móð-
urafi Jóhönnu, séra Wilhelm
Klose, kynntist íslenskum náms-
mönnum í Þýskalandi, þar á
Jóhanna móðir mín lést 11.
apríl. Foreldrar mínir byggðu
nýbýli á jörðinni Vogsósum í
Selvogi. Gekk hún í öll störf
með föður mínum við byggingu
íbúðarhúss og uppbyggingu bú-
stofns. Mamma tók virkan þátt
í umhirðu búfénaðar, bókhaldi
o.fl. sem fylgir rekstri búskapar
meðfram því að hugsa um heim-
ili og börn. Mamma var harð-
dugleg og féll sjaldan verk úr
hendi.
Hún var trúuð og þekkti vel
sögu kristninnar, var vel að sér
í trúarlegum skrifum. Hún
kenndi okkur bænir og lagði
áherslu á kristilegt uppeldi.
Hún var listræn og hafði unun
af klassískum listum og tónlist.
Mamma var vel gefin, vel
menntuð og kunni vel það sem
hún hafði lært. Hún hafði góða
þekkingu á mannkynssögu,
menningu og listum. Þekkti vel
hin mismunandi einkenni,
stefnu og strauma hvers tíma-
bils í gegnum aldirnar. Mamma
náði góðum tökum á íslensku í
máli og ritun.
Enginn skóli var í Selvogi.
Mamma kenndi okkur til tíu ára
aldurs og fórst það vel úr hendi.
Hún hafði áhuga á lífrænum
lífsstíl og garðrækt. Ræktaði
hún við erfið skilyrði blóm og
tré í garði sínum ásamt nytjaj-
urtum. Garðurinn, náttúran og
sérstaklega fuglasöngur smá-
fuglanna voru henni gleðiefni.
Hún var vel að sér í vistfræði
og jarðfræði. Hún hafði áhuga á
umhverfisvernd, uppgræðslu
landsins og sjálfbærni í nýtingu
auðlinda, náttúru- og dýralífi.
Oft minntist hún á mengun sem
tengist neyslumynstri nú-
tímans.
Mamma var listfeng og hafði
keypt sér vefstól en hafði lítinn
tíma fyrir slíka vinnu. Hún
sneri sér að minni hlutum í
sköpun og bjó til styttur úr
jólaguðspjallinu og blómamynd-
ir úr íslenskri náttúru. Einnig
van hún klippimyndir úr svört-
um pappír sem límdar voru á
hvítan grunn. Gerði hún kort og
myndir fyrir sína nánustu eftir
því sem tími gafst til. Síðustu
myndirnar vann hún fyrir u.þ.b
þremur árum en þá fannst
henni hún ekki hafa lengur
nægilegt vald á myndgerðinni
vegna slits í höndum.
Hún bjó heima þar til í mars
síðastliðnum og hugsaði um
heimili sitt eftir því sem hún
gat en fékk heimilishjálp síð-
ustu tvö árin. Á 90 ára afmæl-
inu hafði hún á orði að hún yrði
víst að viðurkenna það að hún
væri orðin gömul kona.
Móðir mín lauk ævi sinni
með jákvæðni, æðruleysi og
reisn. Fólkið sem annaðist hana
á Ási í Hveragerði hafði orð á
því hvað hún væri hógvær og
þakklát, alveg ótrúleg kona sem
hefði kennt þeim margt um lífs-
ins gildi.
Ég er þakklát móður minni
fyrir alla þá óeigingjörnu um-
hyggju sem hún hefur sýnt í
gegnum árin.
Hún gaf sér tíma fyrir barna-
börnin eftir því sem hún hafði
tök á með því að segja þeim
sögur, fræða, spila við þau,
teikna eða föndra.
Við fjölskyldan sendum inni-
legar þakkir til allra þeirra sem
hafa aðstoðað og annast móður
okkar.
Þar á meðal Heimaþjónustu
og dagvist aldraðra í Þorláks-
höfn. Sérstakar þakkir færum
við starfsfólki Dvalar- og hjúkr-
unarheimilisins Áss í Hvera-
gerði fyrir kærleiksríka að-
hlynningu.
Einnig innilegar þakkir til
þeirra sem hafa sýnt henni
ómetanlega vinsemd í gegnum
árin.
Hún kvaddi í trúarlegri vissu
um líf eftir dauðann. Guð blessi
minningu hennar.
Elísabet Þórarinsdóttir.
Hvar er nú Jóhanna? Svarið
var oft: „Farðu út í garð, hún er
örugglega undir einhverju
trénu að berjast við illgresið og
hlúa að gróðrinum og mold-
varpast,“ svo birtist hún undan
einhverju trénu. Þessi litla
kvika kona, sem kom frá Þýska-
landi á sínum tíma, lenti hér í
Selvogi og náði því nú í janúar
að verða 90 ára og upplifir því
gríðarlegar breytingar í tækni
og samgöngum til að mynda.
Á þessum árum eignaðist
hún fimm börn. Að koma upp
börnum hefur verið erfitt á
fyrri árum því langt var í skól-
ann og allar samgöngur héðan
yfir Selvogsheiðina voru erfið-
ar, ég tala nú ekki um á vet-
urna.
Rafmagn kom t.d. hingað í
Selvoginn ekki fyrr en 1977 svo
þá má nærri geta að „þægind-
in“ voru ekki til að létta undir
með heimilishaldi og öðru. Hún
var alltaf heima við eins og
hennar kynslóð gerði og var
ávallt til staðar.
Hún var nægjusöm og nýtin
með allt, gerði allt úr engu.
Daglega fór hún í gegningar og
á Vogsósum hefur alla tíð verið
afskaplega fallegt fé, vel alið og
mikill metnaður fyrir ræktun.
„Að rækta fallegan garð þarfn-
ast fyrst og fremst skjóls“ voru
hennar orð, hún Jóhanna var
sannarlega með græna fingur.
Strandarkirkja hefur alla tíð
verið fólkinu hér og annars
staðar góð til áheita. Ég veit til
þess að fólkið hér hugsaði oft til
kirkjunnar og bað til hennar
þegar lítið lá við, treysti á hana
og að hún væri vernd hér yfir
daglegu lífi. Jóhanna horfði á
sömu norðurljósin og Einar
Benediktsson í Herdísarvík
hafði gert og talað um að hægt
væri að selja. Til marks um
breytta tíma sem Jóhanna hef-
ur upplifað eru norðurljósin nú
sannarlega seld svo hann var
vissulega framsýnn, þótt fólk
hafi grínast með þetta á sínum
tíma.
Elsku vina, þú varst svo gef-
andi og fræðandi um blómin og
dýrin!
Ég sendi ættingjum Jóhönnu
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur, hennar skarð verður
ekki fyllt. Guð blessi hana, sem
ég veit hann gerir og alla þá
sem henni voru kærir.
Þetta eru aðeins örlítil minn-
ingabrot af svo mörgu sem
hægt væri að segja um Jóhönnu
til að minnast hennar.
Kveðja frá Þorkelsgerði, Sel-
vogi,
Sigurbjörg Eyjólfsdóttir.
Kynni okkar, félaga í veiði-
félaginu Stakkavík, og Jóhönnu
hófust fyrst hjá sumum okkar
fyrir um 40 árum þegar veiði-
félagið var stofnað en hún var
órjúfanlegur þáttur í ásýnd
þess og starfsemi ásamt eig-
inmanni sínum, Þórarni bónda í
Vogsósum. Jóhanna var ákaf-
lega hlý og hógvær persóna í
allri viðkynningu og fljótlega
var ljóst að þar fór greind kona
sem sagði skemmtilega frá.
Hún gat verið kankvís og kom
oft auga á hið skemmtilega í til-
verunni, sem kom sér vel, þegar
veiðifélagarnir og makar þeirra
hittust.
Jóhanna var gestrisin og dró
fram sparistellið þegar gesti
bar að garði. Hún var réttilega
stolt þegar hún sýndi gestum
blóm og annan gróður við heim-
ili þeirra hjóna en ljóst var að
með þeim var ákaflega kært og
gagnkvæm virðing.
Ákveðið æðruleysi einkenndi
Jóhönnu, sem hún hefur eflaust
oft þurft á að halda, þegar hún
kom til Íslands, sem ung kona
úr gjörólíku umhverfi, en henni
tókst vel að aðlagast aðstæðum
hér á landi og skapa sér nýtt líf.
Að leiðarlokum viljum við fé-
lagar í Stangveiðifélaginu
Stakkavík og makar þeirra
votta Þórarni og öðrum að-
standendum okkar dýpstu sam-
úð.
Anna og Guðmundur
Björnsson.
Elsku Jóhanna mín, með
þessu ljóði langar mig að minn-
ast þín.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á ör-
skammri stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo fallegur, einlægur og hlýr
en örlög þín ráðin; mig setur hljóða
við hittumst ei aftur á ný.
(Höf. ók.)
Takk fyrir allt sem þú varst
mér og takk fyrir allt sem þú
gafst mér.
Hvíl í friði, elsku Jóhanna
mín.
Samúðarkveðja,
María Jörgensdóttir.
Elisabeth Charlotte
Johanna Herrmann
Hér kveð ég
elskulegu móður
mína.
Fjölskyldan og
heimilið var hennar helsta
áhugamál. Hún hringdi nær
daglega eftir að ég flutti að
heiman og skipti engu þótt ég
byggi erlendis um tíma.
Hún fylgdist vel með barna-
börnunum sínum og var alltaf
að verðlauna þær með einhverj-
Sif Edith S.
Jóhannesdóttir
✝ Sif Edith Skor-pel Jóhannes-
dóttir fæddist 7.
júlí 1934. Hún lést
3. apríl 2018.
Útför Edithar
fór fram 14. apríl
2018.
um gjöfum og ef
ekki var ástæða þá
bjó hún þær bara
til, svo að allar
fengju örugglega
jafnt.
Einnig var hún
áhugasöm um fatn-
að, litríkan fatnað.
Svarta flík átti hún
ekki.
Ég sakna þín,
mamma mín. Hvíl
þú í friði.
Að lokum vil ég þakka
starfsfólkinu á sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja fyrir einstaklega
góða umönnun og Lillý, Ingi-
björgu og Sirrý fyrir þeirra
ómetanlegu aðstoð.
Johanna Elísa.