Morgunblaðið - 05.05.2018, Side 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. MAÍ 2018
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru
vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi lið-
ur, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá
inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu
ekki lengri en 3.000 slög. Ekki
er unnt að senda lengri grein.
Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar
koma fram upplýsingar um
hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram
upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast
er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minning-
argreinahöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa not-
uð með minningargrein nema
beðið sé um annað. Ef nota á
nýja mynd skal senda hana
með æviágripi í innsendikerf-
inu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda mynd-
ina á netfangið minn-
ing@mbl.is og láta umsjón-
armenn minningargreina vita.
Minningargreinar
„hvíla“ sig. En hann var snöggur
að læra danssporin fyrir verk-
legu prófin og naut góðs af vel-
vilja skólasystranna til að fara
yfir danshreyfingarnar og stóð
hann sig jafnan með prýði þegar
í verklegu prófin var komið.
Þó að æsingurinn hafi aldrei
angrað Lása var grallari í hon-
um og stríðni undir niðri sem
auðvelt var að virkja þegar til
stóð að gera skólasystkinunum
grikk. Húmorinn og léttleikinn
voru allsráðandi og ekki verið að
flækja málin að óþörfu, þau voru
bara leyst. Gott þótti Lása að
taka léttan lúr þegar færi gafst í
annars mjög þéttri stundatöflu
ÍKÍ þar sem verklegir tímar
voru uppistaðan. Þótti við hæfi
að bera hann saman við hina
þekktu sögupersónu Þyrnirós í
því sambandi.
Í haust fagnar árgangurinn
því að 40 ár eru liðin síðan við
komum saman á Laugarvatni. Af
því tilefni ætlar árgangurinn að
hittast og eiga góða helgi saman.
Lási hlakkaði mikið til að vera
með á þeim tímamótum. Það er
þyngra en tárum taki að sjá á
eftir ljúfum skólafélaga í blóma
lífsins. Lási á stóran sess í
hjarta okkar og hans verður sárt
saknað. Við skólasystkini hans
úr ÍKÍ sendum Karen og allri
fjölskyldunni okkar innilegustu
samúðarkveðjur á þessum erfiðu
tímum. Blessuð sé minning
elskulegs skólafélaga.
Fyrir hönd skólasystkina úr
Íþróttakennaraskóla Íslands
1978-1980,
Sigurjón Elíasson.
Lási tók við okkur stelpunum
í meistaraflokk kvenna ÍBV fyr-
ir keppnistímabilið 1996 og var
með okkur þrjú ógleymanleg ár.
Á þessum þremur árum lyfti
hann allri umgjörð í kringum
flokkinn á hærra plan. Hann var
fljótur að vinna sér inn virðingu
í hópnum með fagmannlegri
framkomu og skipulagi sem við
höfðum ekki þekkt áður og ekki
skemmdi fyrir að það var alltaf
stutt í húmorinn.
Við tókum undirbúningstíma-
bil í fyrsta skipti þar sem úti-
hlaupin voru stór þáttur. Þau
þóttu misskemmtileg og þegar
við áttum það til að kvarta
kannski aðeins of mikið fengum
við að heyra hvernig hann þurfti
að hlaupa „nánast skólaus og í
–25 °C“ í skóglendi Svíþjóðar
þegar hann var atvinnumaður.
Þá vissum við að það þýddi ekk-
ert að kvarta neitt meir.
Eftir fyrsta tímabilið setti
hann stefnuna á að við færum í
æfingaferð til Portúgal um
páskana. Þetta vakti mikla at-
hygli, en aldrei áður hafði verið
farið í æfingaferð með meistara-
flokk kvenna á undirbúnings-
tímabili. Þetta olli mikilli spennu
allan veturinn og þjappaði hópn-
um vel saman, það kom svo auð-
vitað ekki annað til greina en að
fara aftur árið eftir og eru þess-
ar ferðir ógleymanlegar og
ómetanlegar þegar frá líður.
Lási barðist mikið fyrir okkur
stelpurnar, en á þessum tíma
var kvennaknattspyrna ekki
mikils metin. Hann fékk það í
gegn að við fengjum að taka síð-
ustu æfingu fyrir leik á Há-
steinsvelli, fengum ferðagalla,
takkaskó, góða æfingatíma, er-
lenda leikmenn til að styrkja lið-
ið o.fl. Æfingaaðstaða og um-
gjörð í kringum liðið varð öll
betri, metnaðurinn var mikill og
vildi hann að við yrðum allavega
að hluta til jafnar strákunum.
Velvild og áhugi gagnvart
kvennaknattspyrnu jókst, sem
skilaði sér í meiri umfjöllun,
bæði í bæjarblaðinu og almennt
hjá bæjarbúum. Með þessu tókst
honum að halda okkur við efnið
og mynda góðan kjarna sem hélt
áfram eftir að hann lét af störf-
um, meistaraflokkur kvenna
ÍBV í knattspyrnu var kominn
til að vera!
Lási hélt vel utan um hópinn,
gerði okkur samstíga og tengdi
okkur órjúfanlegum böndum.
Fyrir það erum við óendanlega
þakklátar og mun minningin um
frábæran leiðtoga lifa í hjörtum
okkar um ókomna tíð.
Elsku Karen, Kolbrún, Jóna
Heiða, Sara, Kristín Erna, Þor-
leifur, foreldrar, systkini og fjöl-
skyldur, við sendum ykkur hug-
heilar samúðarkveðjur og
biðjum Guð um að gefa ykkur
styrk á þessum erfiðu tímum.
Fyrir hönd meistaraflokks
kvenna ÍBV 1996-1998,
Sigríður Inga og Petra
Fanney.
Óskaplega er oft erfitt að
skilja lífið, að staðan sé raun-
verulega sú að minningarnar
verði ekki fleiri. Þegar maður
fær fréttir af andláti samstarfs-
félaga og vinar sem fór allt of
fljótt er maður svo máttlaus og
lítill, það er sárt að sakna. Mað-
ur finnur fyrir vanmætti og
finnst maður standa svo varn-
arlaus gagnvart því sem orðið
er. Það er sárt að fylgja vini síð-
ustu sporin.
Fjölskylda Sigurláss er mjög
samheldin en á margan hátt má
segja að hann hafi verið „klett-
urinn þeirra“. Sigurlás var mjög
ræktarsamur maður, hvort sem
um var að ræða samstarfsmenn,
félaga eða fjölskyldu. Foreldrum
sínum var hann ómetanlegur.
Börnin sín hvatti hann áfram og
studdi í leik og starfi og þau leit-
uðu mikið til hans. Hann veitti
þeim góð ráð og leiðbeindi.
Við sem unnum með Sigurlási
eigum margar góðar minningar
og þótt erfitt sé að hugsa um
það núna munu þær ylja okkur
um ókomna tíð. Sigurlás var t.d.
góður í einu sem sárafáir eru
góðir í, að hrósa sjálfum sér.
Þegar hann t.d. kom til baka úr
erfiðu viðtali eða erfiðum fundi
sem hafði gengið vel settist hann
jafnan niður og sagði: „Ég er nú
bara nokkuð ánægður með mig
núna“.
Í teymi eins og því sem
stjórnendur í skóla mynda er
gott að einstaklingarnir bæti
hver annan upp og tilgangslaust
er að allir séu góðir í öllu. Sig-
urlás var meðvitaður um sína
styrkleika, nýtti þá vel og kallaði
á samstarfsmann þegar á þurfti
að halda – sem var mikill kostur.
Þegar mikið lá við og við vildum
rjúka til og framkvæma þá sagði
hann „við skulum sofa á þessu,
ég ætla á Klettinn“. Við vorum
honum oft þakklát fyrir þessi
hlé.
Fyrir nokkrum árum vildi
Sigurlás koma sér í gott form og
hóf þá að venja komur sínar á
Heimaklett. Ferðir sínar þangað
nýtti hann bæði sem líkamlega
og andlega þjálfun. Eftir slíkar
ferðir komu oft fram góðar hug-
myndir og lausnir.
Sigurlás var frábær sam-
starfsfélagi og skólasamfélaginu
mikilvægur. Það er því stórt
skarð sem hann skilur eftir sig.
Skarð sem verður aldrei fyllt en
minningin um góðan mann er
mikill fjársjóður sem við munum
varðveita.
Við viljum þakka Sigurlási
fyrir samfylgdina og erum þakk-
lát fyrir þær stundir sem við átt-
um saman. Elsku fjölskylda, við
sendum ykkur innilegar samúð-
arkveðjur á þessum erfiða tíma,
megi Guð veita ykkur styrk.
Fyrir hönd stjórnenda og
starfsfólks GRV,
Anna Rós, Elísa,
Ingibjörg og Ólöf
Aðalheiður (Óla Heiða).
Kveðja frá ÍBV
Með Sigurlási er fallinn frá
góður félagi og mikill afreks-
maður í íþróttum.
Sigurlás skaraði fljótt fram úr
á sviði íþróttanna og var um
skeið einn besti knattspyrnu-
maður landsins. Um langt árabil
lék hann með meistaraflokki
ÍBV og varð meðal annars bik-
armeistari með félaginu árið
1981. Lási varð þrívegis marka-
kóngur í efstu deild Íslands-
mótsins í knattspyrnu, tvisvar
með ÍBV og einu sinni með Vík-
ingum. Hann lék 10 landsleiki
með landsliði Íslands og skoraði
í þeim tvö mörk. Sigurlás var
lengi vel markahæsti leikmaður
ÍBV í efstu deild en er nú sá
þriðji markahæsti með 60 mörk.
Sigurlás æfði með Tý upp alla
yngri flokkana og spilaði í mörg
ár með meistaraflokki ÍBV en
einnig spilaði hann með Víking-
um, Selfossi og Vasalund í Sví-
þjóð.
Sigurlás þjálfaði í mörg ár hjá
félaginu og sjá margir leikmenn
félagsins á eftir góðum þjálfara,
hann þjálfaði meistaraflokk
karla árin 1989 til 1992 og meist-
araflokk kvenna árin 1996 til
1998 og svo aftur árið 2005 þar
sem stelpurnar urðu í þriðja
sæti. Sigurlás vann þrekvirki í
jafnréttismálum kynjanna árin
1996 til 1998 þegar hann barðist
fyrir því að stelpurnar fengju
sömu umgjörð og aðbúnað og
strákarnir og fengu stelpurnar
t.d. í fyrsta skipti að taka síðustu
æfingu fyrir leik á Hásteinsvelli
líkt og strákarnir höfðu fengið í
mörg ár. Sigurlás þjálfaði einnig
yngri flokka hjá Þór, Tý og ÍBV
í mörg ár þar sem hann var dáð-
ur af sínum iðkendum.
Auk þess var Sigurlás góður
handknattleiksmaður og spilaði
handknattleik með meistara-
flokki Týs þar sem hann gat
unnið leiki upp á eigin spýtur og
var mikill markaskorari. Sigur-
lás þjálfaði einnig handbolta í
yngri flokkum Týs og ÍBV hér í
Eyjum.
Um leið og við þökkum Sig-
urlási fyrir sitt framlag til
íþrótta í Vestmannaeyjum vilj-
um við senda Karen, Kolbrúnu,
Jónu Heiðu, Söru, Kristínu
Ernu, Þorleifi, barnabörnum,
foreldrum, systkinum og skóla-
samfélaginu innilegar samúða-
kveðjur og megi guð og góðar
vættir styrkja ykkur á sorgar-
tímum.
Dóra Björk, fram-
kvæmdastjóri.
Lífið er margt en tvennt er
það ekki. Það er hvorki fyrirsjá-
anlegt né sanngjarnt. Þvert á
móti virðist það hverfult og fullt
af tilviljunum sem ekki er hægt
að upplifa sem réttlátar. Þegar
þróttmikið fólk sem er manni
kært er hrifið burt verður manni
mjög tregt um tungu að hræra.
Ég var nálægt 10 ára aldr-
inum þegar Lási varð kennarinn
minn. Það voru okkar fyrstu
kynni. Að sumu leyti varð hann
mín fyrsta fyrirmynd utan fjöl-
skyldu. Mér liggur við að segja
fyrsta utanaðkomandi hetjan í
mínum huga. Vingjarnlegur,
sanngjarn kennari og afreks-
maður í íþróttum. Hrein ímynd
þess hvernig hægt er að verða ef
maður leggur sig fram og kemur
vel fram við aðra. Sú mynd átti
eftir að halda og gerir það enn.
Eins og gefur að skilja áttu
tengsl okkar eftir að verða fjöl-
breytt enda við báðir að lang-
mestu búsettir hér í Eyjum það-
an frá. Hann kenndi mér, ég
kenndi börnunum hans. Hann
var um tíma yfirmaður minn og
ég síðar yfirmaður hans. Svo
margvísleg voru tengslin hjá
okkur eins og Eyjamönnum al-
mennt. Við vorum báðir tannhjól
í gangverki samfélags sem við
unnum einlæglega, hann mikil-
vægt en ég léttvægt. Við mætt-
umst á Heimakletti, gengum
spöl saman og ræddum lífið.
Héldum þá að dauðinn væri
hvergi nærri.
Fráfall Lása var mér og sam-
félaginu öllu harmafregn. „Hvað
er enda lífið? Logi veikur, lítil
bóla, hverfull reykur.“
Ég votta fjölskyldu og vinum
Lása mína dýpstu samúð og
þakka þau of fáu spor sem ég
fékk að ganga honum við hlið.
Ég á þessa minning, hún er mér kær.
Og ennþá er vor og þekjan grær
og ilmar á leiðinu lága.
Ég veit að hjá honum er blítt og bjart
og bærinn hans færður í vorsins skart
í eilífðar himninum bláa.
(Oddný Kristjánsdóttir)
Elliði Vignisson, bæjarstjóri
í Vestmannaeyjum.
Kveðja frá Knattspyrnu-
sambandi Íslands
Sigurlás Þorleifsson var einn
af fræknustu knattspyrnumönn-
um sem Vestmannaeyjar hafa
alið af sér. Hann var marksæk-
inn, útsjónarsamur og fylginn
sér. Sigurlás, eða Lási eins og
hann var gjarnan kallaður, varð
markakóngur árin 1979, 1981 og
1982 og lék bæði fyrir ÍBV og
Víking Reykjavík. Á ferli sínum
lék hann 10 landsleiki og skoraði
í þeim tvö mörk.
Fráfall Sigurláss er mikill
missir fyrir samfélagið í Eyjum,
enda var hann vinsæll skóla-
stjóri og drifkraftur í öllum þeim
verkefnum sem hann kom að.
En eins og alltaf er missir
fjölskyldunnar mestur og ég
færi henni okkar innilegustu
samúðarkveðjur og ástvinum
hans öllum. Gengin er mikil fót-
boltahetja sem við munum minn-
SJÁ SÍÐU 38
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Elskuleg eiginkona mín, systir, mágkona og
frænka,
ÁSTDÍS BJÖRG STEFÁNSDÓTTIR,
Fitjaási 8, Reykjanesbæ,
áður til heimilis að Melbraut 2, Garði,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við
Fossvog föstudaginn 27. apríl.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju mánudaginn 7. maí kl. 13.
Sveinbjörn S. Reynisson
Alma V. Sverrisdóttir Egill Jónsson
og frændsystkini.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð vináttu og hlýhug vegna andláts og
útfarar elskulegs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR REYNIS
GUÐMUNDSSONAR
múrarameistara,
Kveldúlfsgötu 21, Borgarnesi.
Herdís Jónasdóttir
Jónas Guðmundsson
Fjóla Guðmundsdóttir
Guðmundur Guðmundsson Nína Rún Höskuldsdóttir
Hrönn Guðmundsdóttir Gunnar Máni Herkannsson
Saga, Hugi, Emma, Reynir, Tómas og Frosti
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐFINNA VALGEIRSDÓTTIR,
Faxabraut 13, Keflavík,
lést á Hrafnistu Hlévangi sunnudaginn
15. apríl. Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu. Sérstakar þakkir til
starfsfólks Hlévangs fyrir einstaka umönnun
og hlýtt viðmót.
Hallur Þórmundsson Ragnheiður Lúðvíksdóttir
Ólafur Þórmundsson Hulda María Sigurðardóttir
Rúnar Valgeir Þórmundsson Sigríður Gunnarsdóttir
Linda Ósk Þórmundsdóttir Ómar Gísli Sævarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
STEFNIS HELGASONAR
Birna Stefnisdóttir Aðalsteinn Steinþórsson
Brynja Sif Stefnisdóttir Agnar Strandberg
Sigurður Hrafn Stefnisson Hekla Ívarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæra,
MARÍA KRISTINSDÓTTIR,
Löngubrekku 7,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum föstudaginn
29. apríl. Útför hennar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju þriðjudaginn 8. maí klukkan 13.
Fjölskyldan