Morgunblaðið - 15.06.2018, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. JÚNÍ 2018
✝ Kristinn Hall-grímsson
fæddist á Bjarna-
stöðum við Dalvík
22. febrúar 1922.
Hann lést í Huldu-
hlíð, Eskifirði, 6.
júní 2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Hall-
grímur Gíslason og
Hansína Jóns-
dóttir. Systkini
Kristins voru Stefán, Jónas,
Gísli, Guðrún Jóhanna (lést í
æsku), Jóhanna Guðrún, Guð-
laug Elín, Solveig Rósa og
Maríanna Jóna.
Rósa er ein eftirlifandi
systkinanna frá Bjarnastöðum
og er hún búsett í Bandaríkj-
unum.
Kristinn ólst upp á Bjarna-
stöðum og stundaði sjósókn
með bræðrum sínum og föður.
Eiginkona Kristins var Jó-
hanna Guðnadóttir, f. 22.11.
1928, d. 11.7. 1991. Foreldrar
Jóhönnu voru Guðni Jónsson og
Steinunn Marta Jónsdóttir.
Helga. c) Sigurvin, f. 1989, í
sambúð með Aniku Karen Guð-
laugsdóttur, sonur þeirra er
Bjarni Steinn. Fyrir átti Anika
dótturina Sonju Mónu Stef-
ánsdóttur. 2) Steinunn Krist-
insdóttir, f. 14.2. 1958. 3) Hall-
grímur Kristinsson, f. 17.2.
1959. Sambýliskona hans er
Ingibjörg Ingimarsdóttir, f.
7.12. 1956. Þeirra börn eru: a)
Kristinn, f. 1986, b) Óskar
Smári, f. 1987, c) Brynja, f.
1990, í sambúð með Friðriki
Fjalarssyni. Fyrir átti Ingibjörg
soninn Ingimar Þór Richter, f.
1979, dóttir hans er Daníella
Líf og móðir hennar er Sigrún
Jóhanna Þráinsdóttir. 4) Guðni
Kristinsson, f. 20.8. 1960. Eig-
inkona hans er Guðrún Mar-
grét Ó. Steinunnardóttir, f.
25.8. 1961. Þeirra börn eru: a)
Jóhanna, f. 1986, gift Jens Sig-
urði Jónassyni Jensen. Þeirra
börn eru María Rún og Guðni
Wilhelm. b) Freyr, f. 1991, í
sambúð með Anítu Ösp Ómars-
dóttur. 5) Ingvar Kristinsson, f.
17.6. 1963. Eiginkona hans er
Gunnhildur Grétarsdóttir, f.
13.9. 1966. Þeirra börn eru: a)
Kári, f. 1999. b) Unnar, f. 1999.
Kristinn verður jarðsunginn
frá Eskifjarðarkirkju í dag, 15.
júní 2018, og hefst athöfnin
klukkan 14.
Kristinn og Jó-
hanna gengu í
hjónaband í Kefla-
vík 19. maí 1956.
Eftir að þau
fluttu á Eskifjörð
var Kristinn fyrst á
sjó, lengst af með
Hilmari heitnum
Bjarnasyni á
Björgu SU. Eftir
að Kristinn hætti
sjómennsku vann
hann verkamannavinnu, lengst
af hjá Hraðfrystihúsinu. Þar
vann hann starfsævina á enda.
Kristinn og Jóhanna eign-
uðust fimm börn. Þau eru: 1)
Bjarni Kristinsson, f. 10.1.
1957. Eiginkona hans er Sigríð-
ur Sigurvinsdóttir, f. 5.10.
1955. Þeirra börn eru: a) Rúnar
Már, f. 1982, í sambúð með
Kristjönu Margréti Svans-
dóttur. Dóttir þeirra er Herdís
Alfa og fyrir átti Kristjana
dótturina Hallveigu Ósk Chris-
tensen. b) Jóhann Ingi, f. 1987,
í sambúð með Brynju Finns-
dóttur. Dóttir þeirra er Karen
Í dag kveð ég yndislegan
tengdaföður minn Kristinn
Hallgrímsson.
Kristinn sem var 96 ára gam-
all mundi svo sannarlega tímana
tvenna.
Hann er alinn upp í torfbæ til
12 ára aldurs er Dalvíkurskjálft-
inn varð en þá hrundi bærinn.
Sem ungur maður fór Krist-
inn á vertíðir suður á land en
þar kynntust tengdaforeldrar
mínir. Eiginkona Kristins, Jó-
hanna Guðnadóttir, lést árið
1991.
Kristinn og Jóhanna bjuggu
alla tíð á Eskifirði. Kristinn var
eftirsóttur í vinnu enda harð-
duglegur en hann var lengi til
sjós en vann síðan hina ýmsu
verkamannavinnu þar til starfs-
ævinni lauk. Hann starfaði tölu-
vert að verklýðsmálum og söng
lengi í Kirkjukór Eskifjarðar-
kirkju og Karlakórnum Glað.
Kristinn var mjög minnugur á
texta og ekki eru nema tvö ár
síðan hann fór í sjómannadags-
messu og söng blaðalaust með í
hverju lagi.
Kristinn hafði alla tíð mikinn
áhuga á sjónum og spurði fram
á síðasta dag hvað væri að frétta
af skipunum hérna. Stuttu fyrir
andlát fór hann í göngutúr með
Frey og þá var áhugi hans enn
þá það mikill að hann óskaði eft-
ir að fá að kíkja á Smábátahöfn-
ina, það var svo langt síðan hann
hafði séð hana.
Í upphafi árs 1984 er ég og
Guðni fórum að vera saman fann
ég strax hversu mikill fjöl-
skyldumaður Kristinn var. Vel-
ferð fjölskyldunnar var honum
mikið mál. Það voru mikil for-
réttindi fyrir börnin mín að hafa
alist upp með umhyggjusaman
afa í næsta húsi. Afa sem tilbú-
inn var að vera hjá þeim þegar
móðirin var í fundastússi og
einnig tilbúinn að lesa eina bók
fyrir hvert barn á Kirkjutung-
unni sem settist í sjónvarpssóf-
ann á Víðivöllum. Afa sem gaf
svo mikið af sér fyrir þau.
Kristinn bjó síðustu 20 árin á
Hjúkrunarheimilinu Hulduhlíð
þar sem hann naut einstakrar
umhyggju og væntumþykju. Vil
ég sérstaklega þakka starfsfólki
Hulduhlíðar í gegnum árin fyrir
það.
Elsku Kristinn, takk fyrir
alla umhyggjuna í garð minn og
minna í gegnum árin og það
verður skrítið að enda ekki dag-
inn á skreppa í Hulduhlíð og sjá
hvernig þér líður.
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá litlu hjarta berst lítil rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem að mun ykkur gleðja.
(G. Ingi)
Elsku Bjarni, Steinunn, Halli,
Guðni, Ingi og fjölskyldur, megi
góðar minningar um yndislegan
mann ylja okkur um ókomna tíð.
Þín tengdadóttir,
Guðrún M.Ó.
Steinunnardóttir.
Elsku afi okkar, á þessari
stundu er margs að minnast.
Það voru mikil forréttindi að
alast upp með afa í næsta húsi.
Nánast hver einasta kvöldmál-
tíð borðuð saman og mikill sam-
gangur. Þú varst mikill fjöl-
skyldumaður og vildir allt fyrir
okkur gera. Meira að segja þeg-
ar pabbi var úti á sjó þá vökn-
uðum við oft við að þú varst að
moka sundið og við útidyrahurð-
ina hjá okkur. Þú hugsaðir sko
um þitt fólk.
Þú hafðir sterk lífsgildi sem
við munum minnast og reyna að
fara eftir. Eftir að þú áttir erf-
iðara með gang og varst fluttur
á Hulduhlíð höfðum við mjög
gaman af því að koma og hlusta
á sögur þínar frá fyrri árum.
Þar má helst nefna sögur af
sjónum, Dalvík, eða sögur af
pabba og systkinum hans eða
ömmu. Þú varst duglegur að
halda minningu hennar á lofti.
Þú varst mikill söngmaður og
þekktir nánast hvert einasta
lag.
Þú varst oft syngjandi við
flestar athafnir daglegs lífs. Ein
minning sem við eigum af þér er
þegar þú varst að raka þig við
spegilinn inni í borðstofu í Múla
með rafmagnsrakvélinni. Rak-
vélin gaf frá sér hátt hljóð en
söngur þinn yfirgnæfði hávað-
ann í vélinni.
Þú hafðir mjög gaman af því
þegar aðrir sungu með þér og
þú ljómaðir allur þegar langafa-
börnin komu í heimsókn og
sungu með þér lög.
Takk fyrir allt, elsku afi okk-
ar. Megi ljós og gleði umlykja
ykkur ömmu í sumarlandinu.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
Hvíl í friði, elsku afi okkar.
Jóhanna Guðnadóttir
og Freyr Guðnason.
Elsku langafi okkar,
Takk fyrir allar skemmtilegu
stundirnar. Okkur þótti virki-
lega gaman að koma til þín í
Hulduhlíð.
Þú hafðir gaman af því þegar
við sögðum þér sögur af við-
burðum í okkar lífi.
Þú hafðir líka gaman af því að
segja okkur frá því þegar þú, afi
Guðni eða mamma voru lítil. Þú
kunnir alls konar sögur. Þú
kunnir líka mikið magn af lögum
og það var ákaflega gaman að
syngja með þér.
Hvíl í friði.
Þín langafabörn,
María Rún Jensen
og Guðni Wilhelm
Jensen.
Kristinn
Hallgrímsson
✝ MargrétÁgústa Þor-
valdsdóttir fæddist
í Reykjavík 14. apr-
íl 1929. Hún and-
aðist á Hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni 7.
júní sl.
Foreldrar henn-
ar voru Þorvaldur
Óskar Jónsson
járnsmíðameistari,
f. 10. september
1892, d. 25. apríl 1970 og Sigríð-
ur Guðrún Eyjólfsdóttir húsfrú,
f. 15. ágúst 1895, d. 13. desem-
ber 1993.
Systkini Margrétar voru Sig-
ríður Eyja, f. 1923, d. 2009, Lár-
us Óskar f. 1926, d. 2004 og eft-
irlifandi er Ólöf f. 1934.
Hinn 7. júní 1952 giftist Mar-
grét Þorsteini Þorvaldssyni
útvarpsvirkjameistara f. 29.
ágúst 1927, d. 19. feb. 2007. For-
eldrar hans voru Þorvaldur
Baldvinsson skipstjóri, f. 24.
ágúst 1895, d. 25. ágúst 1965, og
Sigfúsína Jónína Guðný Sigfús-
dóttir húsfreyja, f. 20. júní 1899,
d. 7. nóvember 1990.
Synir Þorsteins og Margrétar
ömmubörnin eru þrettán.
Sem barn bjó Kimerly,
frænka Margrétar frá Banda-
ríkjunum, hjá fjölskyldunni í
nokkur ár. Þar mynduðust
tengsl, eins og milli móður og
dóttur, sem aldrei rofnuðu.
Margrét fæddist á Kárastíg í
Reykjavík en lengst af bjuggu
þau Þorsteinn á Langholtsvegi
188 eða í 43 ár. Síðan fluttu þau
Þorsteinn í Lækjarsmára í
Kópavogi en Margrét hefur
dvalið síðustu mánuði á Sóltúni í
Reykjavík.
Lengst af, eða í 30 ár, störf-
uðu þau við rekstur Radíostofu
Vilbergs & Þorsteins ásamt
meðeigendum. Um miðjan ní-
unda áratuginn létu hjónin
gamlan draum rætast, keyptu
sér trillu, tóku pungapróf og
stunduðu handfæraveiðar um 10
ára skeið bæði frá Grímsey og
Reykjavík.
Margrét ferðaðist mikið um
landið og átti margar stundir
með fjölskyldu og vinum á fjöll-
um. Hún var Ármenningur og
stundaði skíði í Jósepsdal. Sum-
arbústaður við Þingvallavatn
var þeirra annað heimili yfir
sumartímann og ófáar stundir
átti Margrét á ár- og vatnsbökk-
um við lax- og silungsveiðar.
Útför Margrétar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 15. júní
2018, klukkan 15.
eru: 1) Þorvaldur
Kári, f. 5. nóv-
ember 1951, kona
hans er Guðrún
Þórey Þórðardótt-
ir, f. 28. júlí 1952.
Dætur þeirra eru
Svanhildur, gift
Þór Tryggvasyni
og eiga þau tvö
börn. Margrét
Ágústa og á hún 3
börn. 2) Kristinn
Helgi, f. 10. júní 1956, kona hans
er Auður Jónsdóttir, f. 20. febr-
úar 1958. Dóttir þeirra er Lilja
og sambýlismaður hennar er
Hlynur Örn Jakobsson, synir
þeirra eru Jón Thor, sambýlis-
kona Pernille Bay og eiga þau
eitt barn. Nói, giftur Lenu G.
Ingvarsdóttur og eiga þau tvö
börn, Ívar, giftur Fany Larota
og eiga þau tvö börn, 3) Óli, f. 1.
maí 1959, sambýliskona er Ellen
T’Joen. Börn hans eru Hulda
Margrét og sambýlismaður Gísli
Finnur Aðalsteinsson og eiga
þau fjögur börn, Nína og sam-
býlismaður Aron Kári
Kristófersson og eiga þau eitt
barn og Þorsteinn. Lang-
Í dag kveð ég elskulega
tengdamóður mína Margréti
Ágústu og á þessum tímamót-
um er mér efst í huga þakklæti.
Margrét tók mér opnum
örmum inn í fjölskylduna og
alla tíð var hún vakin og sofin
yfir velferð okkar Kristins og
barnanna. Magga, eins og hún
var gjarnan kölluð, var einkar
glæsileg og geislaði af lífsgleði.
Hún var vinarmörg, og ávann
hún sér traust og virðingu sam-
ferðamanna sinna, og gerði sér
far um að rækta vel vináttuna.
Alltaf var hún ánægð með allt, í
góðu skapi, aldrei með að-
finnslur eða neikvæðni. Hún
var með eindæmum þægileg og
hafði svo góða nærveru og hélt
vel utan um sína. Magga var sú
fyrirmynd, sem við megum
vera stolt af að líkjast.
Þorsteinn, eða Steini tengda-
faðir minn, og Magga voru alla
tíð mjög samrýnd. Þau einfald-
lega gengu alltaf í takt. Þegar
maður rifjar upp sögur og
skoðar myndir þá veltir maður
fyrir sér hvort þeirra sólar-
hringur var lengri en annarra.
Þau ráku fyrirtæki í 30 ár, áttu
stórt hús, sumarbústað á Þing-
völlum, keyptu sér trillu eftir
að þau seldu fyrirtækið og fóru
á skak og gerðu út frá Reykja-
vík og Grímsey. Ferðalög skip-
uðu mikinn sess í þeirra lífi.
Þau unnu náttúru landsins og
þvældust vítt og breitt um
landið. Magga og Steini stund-
uðu skíði í Jósepsdal og fóru
með vinum sínum í skíðaferðir
erlendis. Þá átti lax- og silungs-
veiði hug þeirra og ófáar stund-
ir voru notaðar á bökkum Álft-
ár á Mýrum og víðar. Margar
unaðsstundir áttu þau við ým-
iskonar stúss með bændunum á
Skarði á Skarðsströnd í Breiða-
fjarðareyjunum. Samt áttu þau
svo mikinn tíma fyrir fjölskyld-
una sem fékk tækifæri á að
taka þátt í svo mörgu með
þeim. Þau voru sérstaklega
barngóð og á unga kynslóðin
góðar minningar um afa og
ömmu. Allt sem þau gerðu var
þeim svo létt.
Það varð mikið áfall fyrir
Möggu og alla fjölskylduna
þegar Þorsteinn veiktist alvar-
lega fyrir um 14 árum og dvaldi
síðustu þrjú árin á Hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð.
Á hverjum degi kom Magga
til hans og sat hjá honum allan
daginn, spjallaði við hann og
aðstoðaði svo mikið sem hún
gat.
Hún var kletturinn í lífi
hans. Hún bar harm sinn í
hljóði þegar Steini féll frá. Líf-
ið hélt áfram en hafði tekið á
sig aðra mynd.
Nú var komið að okkur í fjöl-
skyldunni að halda fastar utan
um hana. Það þurfti aldrei að
spyrja hana tvisvar hvort hún
ætlaði að borða með okkur eða
tylla sér út í sólina á pallinum.
Hún naut þess að eiga náin og
góð samskipti við syni sína og
fjölskyldu eins og hún hafði átt
allt sitt líf. Hún naut þess að
geta fylgst með börnunum vaxa
úr grasi.
Hún var fjölskyldukona fram
í fingurgóma. „Þið hafið vafið
mig inn í bómul,“ sagði hún oft
og lét í ljós þakklæti.
Síðustu árin dalaði heilsu
Möggu smá saman. Hjartað var
veikt og fylgjandi sjúkdómar
drógu smám saman mátt úr
henni.
Hún lést í friðsælu umhverfi
á Dvalarheimilinu Sóltúni.
Nú er Magga tengdamamma
flutt búferlum, hún er komin
heim til Steina, mannsins sem
hún elskaði. Saman geta þau
horft yfir landið sem var þeim
ávallt svo kært og sagt hvort
við annað: „Sjáðu, þarna er
tindurinn sem við klifum.“
Þín tengdadóttir,
Auður.
Elsku amma, elsku vinkona!
Ég trúi því varla ennþá að ég
þurfi að kveðja þig, en ég er
líklegast búin að vera eigin-
gjörn of lengi og nú er komið
að afa að fá þig aftur til sín. Ég
var svo heppin að fá að njóta
samverunnar með þér í vetur
eftir langan tíma í sundur þeg-
ar ég bjó úti. Það var svo nota-
legt að koma til þín í Sóltún og
spjalla um allt og ekkert. Síð-
ustu daga hafa ótal margar
minningar sprottið upp sem
ýmist hafa látið mig fara að
gráta eða hlæja á skrýtnustu
stöðum, í skrýtnustu aðstæð-
um.
Ég er svo þakklát fyrir öll
ferðalögin okkar og bústaða-
ferðirnar. Ég mun aldrei
gleyma hringferðinni með ykk-
ur afa, ferð sem lét mig gera
mér grein fyrir fegurð landsins,
þar sem hellidemban renn-
bleytti okkur í tjaldvagninum á
Egilsstöðum og sólin sleikti
okkur í Loðmundarfirði. Ég
held líka að fáir krakkar kunni
örnefnin á milli Reykjavíkur og
Þingvalla eins vel og ég gerði,
enda spurðuð þið mig spjör-
unum úr hvað hver hóll og hver
hæð héti.
Ég sakna allra sundferðanna
í Ljósavatnslaug og ferðanna í
berjamó. Bláber með rjóma og
sykri og sólbað á pallinum með
ömmu, það gerðist ekki betra.
Það sem ég gæfi fyrir að borða
steiktu murturnar þínar aftur;
eða að skríða upp í á milli ykk-
ar afa uppi í bústað á morgn-
ana og hlusta á veðurfréttirnar
með ykkur – þú varst nátt-
úrulega sú allra besta til að
kúra hjá: „amma mín, þú ert
svo mjúk“. Svo varst þú líka sú
besta í að ná úr flísum og leyni-
meðalið þitt, osturinn, gerði
gæfumuninn til að lina sársauk-
ann.
Ég er viss um að ævintýra-
þrána hafi ég fengið frá ykkur.
Þið voruð alltaf út um allt og
alltaf á fullu. Þið gerðuð mig að
náttúrubarninu sem ég er og
kennduð mér að vera sjálfstæð.
Eftir að afi veiktist fórstu
aldrei frá hlið hans, þú varst al-
ger klettur.
Ég hafði oft miklar áhyggjur
af þér þar sem þú sast öllum
stundum hjá honum. Ég var
alltaf hrædd um að eftir að
hann kvaddi okkur myndir þú
ekki eiga langt eftir en það
varð sem betur fer ekki raunin.
Við fengum að njóta margra
fleiri ára með þér og ég fékk að
kynnast þér ennþá betur og á
nýjan hátt. Tími ævintýranna
og barnsæskunnar var kominn
á enda og við tók dýpri vinátta.
Ég er svo þakklát fyrir þennan
tíma, þar sem við sátum og töl-
uðum tímunum saman.
Þú vildir aldrei láta mikið
fyrir þér fara eftir að heilsan
byrjaði að bresta. Þegar ég
hringdi á Skype passaðirðu þig
alltaf að tala stutt því þetta
mætti ekki verða of dýrt fyrir
mig þótt ég reyndi að sannfæra
þig um að þetta væri ekki svo
dýrt.
Ég man líka einn afmælisdag
í prófalestri þegar þú hringdir
ekki í mig. Ég var steinhissa,
þú alltaf með allt á hreinu.
En svo kom í ljós að þú
hringdir í mömmu til að skila
kveðju því þú vildir ekki trufla
mig í prófalestrinum. Mér
fannst það lýsa þér svo vel. Svo
í vetur þegar ég var að skrifa
ritgerðina og skrapp til þín í
hádegishléunum mínum þá
fékk ég alltaf að heyra að ég
ætti ekki að eyða tímanum í
þig, ég hefði mikilvægari
hnöppum að hneppa. Amma,
tímanum var aldrei eytt í þig,
hans var notið með þér.
Knúsaðu afa frá mér, ég mun
alltaf sakna ykkar!
Lilja.
Þegar maður flytur af landi
brott í um tuttugu ár er ým-
islegt sem maður saknar að
heiman. Einkum og sér í lagi er
tími með ástvinum eitt af því
sem maður missir af og á tíma-
mótum eins og þessum, þegar
ömmur og afar kveðja, er mað-
ur rækilega minntur á fórnar-
kostnaðinn sem fylgir því að
búa langt í burtu.
Ég missti af allt of mörgum
afmælisdögum og amma og afi
af mínum, og dætur mínar
fengu ekki að kynnast lang-
ömmum og langöfum sínum
eins vel og ég kynntist mínum.
Sem er sérstaklega átakanlegt
þegar kemur að því að kveðja
þessar hetjur sem maður átti
að, sem studdu mann í einu og
öllu, þó að maður sýndi það allt
Margrét Ágústa
Þorvaldsdóttir