Morgunblaðið - 06.06.2018, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. JÚNÍ 2018
✝ Guðrún Ragn-heiður Jóns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 2. febr-
úar 1960. Hún lést á
Sahlgrenska
sjúkrahúsinu í
Gautaborg hinn 15.
maí 2018 í kjölfar
bráðra veikinda.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sigrún
Brynjólfsdóttir,
húsmóðir og fv. fulltrúi á skrif-
stofu heimspekideildar Háskóla
Íslands, frá Ytra-Krossanesi, f.
1928, og Jón Erlingur Þorláks-
son tryggingastærðfræðingur,
frá Svalbarði í Þistilfirði, f. 1926,
d. 2009. Guðrún var fjórða í röð
sex systkina. Systkinin eru:
Brynjólfur, doktor í bæklunar-
skurðlækningum, f. 1954. Kona
hans er Dagný Guðnadóttir,
master í upplýsingatækni á heil-
brigðissviði. Þorlákur vélaverk-
Kópavogi af náttúrufræðibraut
árið 1980. Eftir stúdentsprófið
starfaði hún um tíma á auglýs-
ingadeild ríkissjónvarpsins en
hélt síðan til náms í stærðfræði
við háskólann í Uppsölum. BSc-
prófi í stærðfræði og hagfræði
frá háskólanum í Uppsölum lauk
Guðrún 1987. Á námsárunum
tók hún mikinn þátt í félagsstarfi
Íslendinga á svæðinu, meðal ann-
ars hjá Samtökum íslenskra
námsmanna erlendis og sem for-
maður Félags Íslendinga á
Norðurlöndum.
Guðrún starfaði fyrir fé-
lagasamtökin Verdandi í Stokk-
hólmi til 1997 en flutti þá til Ís-
lands og hóf störf á Hagstofu
Íslands. Á Hagstofunni starfaði
Guðrún til 2016 við vísitöluút-
reikninga, sem deildarstjóri vísi-
töludeildar og deildarstjóri þjóð-
hagsútreikninga opinberra fjár-
mála. Frá 2016 starfaði hún sem
sérfræðingur hjá Virk.
Áhugamál Guðrúnar voru
margvísleg, svo sem tónlist, úti-
vist, friðarmál, þjóðmál og brids.
Guðrún var ógift og barnlaus.
Guðrún verður jarðsungin frá
Neskirkju í dag, 6. júní 2018,
klukkan 13.
fræðingur, f. 1956, í
fjarbúð með Önnu
Guðrúnu Ívars-
dóttur, fv. sérfræð-
ingi hjá Arion
banka. Þorgerður
framhaldsskóla-
kennari, f. 1957.
Sambýlismaður
hennar er Sigurjón
Helgi Björnsson
verkfræðingur. Jón
Erlingur, BA í
heimspeki, f. 1965. Kona hans er
Anna Stefánsdóttir doktor í
bæklunarskurðlækningum. Þur-
íður, flautuleikari og tónskáld, f.
1967. Maður hennar er Atli Ing-
ólfsson, tónskáld og prófessor í
tónsmíðum við Listaháskólann í
Reykjavík.
Guðrún var nokkurra mánaða
gömul þegar fjölskyldan flutti í
Skólagerði í Kópavogi og þar
ólst hún upp. Hún lauk stúdents-
prófi frá Menntaskólanum í
Elsku Guðrún, við fengum
aldrei að kveðja þig, þegar þú
yfirgafst okkur fyrirvaralaust.
Það var dálítið þér líkt, þú vildir
hespa hlutunum af, varst lítið fyr-
ir að sýna viðkvæmni og kveðju-
stundir voru ekki þér að skapi.
Alveg síðan ég man eftir mér
ertu órjúfanlegur hluti af tilveru
minni. Jafnvel þó við byggjum
löng tímabil hvor í sínu landi,
varstu alltaf til staðar á einhvern
hátt.
Fyrstu minningar um þegar
við vorum að vaka eftir jóla-
sveininum sem gaf í skóinn, og
þrjóskan í þér gerði að þú vaktir
alveg þangað til mamma kom, en
ég var löngu sofnuð.
Þú varst þremur árum yngri
en ég en við vorum samt mjög
samrýndar. Þú drakkst í þig allt
sem ég sagði og mundir alla
hluti. Þegar þú komst í skólann
varstu búin að læra allt mögu-
legt í gegnum okkur systkinin,
og skólagangan var þér leikur
einn. Stolt fylgdist ég með þér
ganga í gegnum erfitt háskóla-
nám, hraðan framgang í starfi,
fyrst hjá Verðandi þar sem þú
varst í Rússlandi að hjálpa til við
kosningar, í Gambíu við að efla
lýðræði. Síðar hjá Hagstofunni
þar sem þú varst fljótlega orðin
yfirmaður vísitöludeildarinnar
og loks deildarstjóri þjóðhags-
reikninga.
Þú lést samt alltaf eins og þú
væri bara í venjulegri vinnu og
lést ekki framganginn stíga þér
til höfuðs.
Þú vannst þér alls staðar vin-
sældir, vegna þess hvernig þú
varst, dugleg, klár, ráðagóð og
skemmtileg. Samt hafðir þú tíma
fyrir okkur hin. Börnin mín köll-
uðu þig aukamömmuna sína, það
var alltaf líf og fjör í kringum þig
og á erfiðum tímum stóðstu við
hliðina á okkur eins og klettur.
Tryggð þín og heiðarleiki var
ómetanlegur og verður aldrei
fullþakkaður.
Ég trúi ekki öðru en að al-
mættið sé búið að finna þér stað
þar sem fer vel um þig. Á þess-
um stað er örugglega gott veður,
nóg af góðum mat og víni,
skemmtilegt fólk, tónleikahús og
þú getur hlustað á RUV1 og far-
ið í kröfugöngu á laugardögum.
Og það er pottþétt ekkert Euro-
vision á þessum stað.
Takk fyrir allt, elsku systir,
Þorgerður Jónsdóttir.
„Hæ, þetta er Guðrún.“ Ein-
föld kveðja í símtali frá Íslandi
ómar í huganum og vekur upp
sorgina og söknuðinn eftir Guð-
rúnu mágkonu mína. Raddblær-
inn fullur af þeirri hlýju og ástúð
sem fylgdi Guðrúnu og umvafði
svo marga. Nokkrum dögum fyr-
ir andlátið kom hún í stutta
heimsókn til okkar í Lundi. Sam-
an dáðumst við að vorinu sem
var í hámarki með alblóma
kirsuberjatré og fuglasöng og
ekki hvarflaði að okkur að þetta
yrði í síðasta sinn sem við fjöl-
skyldan nytum þess að hafa Guð-
rúnu hjá okkur. Hún var aufúsu-
gestur, og hún var líka með
eindæmum gestrisin. Kringum
stóra borðstofuborðið safnaði
hún fólkinu sínu og bauð upp á
mat sem lagaður var af alúð og
borinn fram með salati úr garð-
inum eða sósu gerðri úr svepp-
um sem hún hafði tínt. Því Guð-
rún naut þess að rækta garðinn
sinn og að leiðarljósi hafði hún
umhyggju og virðingu fyrir um-
hverfinu. Margar af minningun-
um tengdum Guðrúnu eru úr
ferðalögum um Ísland. Minning-
in um tjaldferðina á Snæfellsnes
er umvafin ævintýrablæ og dæt-
ur mínar nefna veiðiferðina þar
sem hún veiddi maríulaxinn.
Guðrún átti stóran hóp vina,
enda glaðlynd, traust og með
einstaklega góða nærveru. Hún
tengdi saman kynslóðirnar og sá
til þess að viðhalda ættarbönd-
unum. Systkinabörnin og börn
vinkvennanna áttu stórt pláss í
hjarta hennar og hún fylgdist af
einlægni með því sem þau tóku
sér fyrir hendur og studdi með
ráðum og dáð. Með sína sterku
réttlætiskennd, sem hún ávallt
bar með sér í hæfilegri blöndu
við skynsemi, var hún ómetanleg
fyrirmynd. Það var dæmigert að
ferðin til Gautaborgar var farin
meðal annars til að hlusta á
systurdóttur syngja í óperuhús-
inu. Það er viss huggun fólgin í
því að síðasta kvöldið hennar var
fullt af hamingju, góðu fólki og
tónlist.
Það er stórt skarð höggvið í
systkinahópinn og sérstaka sam-
úð finn ég með Sigrúnu tengda-
móður minni. Guðrún var kona
sem gerði veröldina betri. Við
erum mörg sem í dag erum sorg-
mædd en samtímis full þakk-
lætis. Hvíl í fríði, kæra mágkona.
Anna Stefánsdóttir.
Þegar við Þorlákur vorum að
draga okkur saman hringdi hann
eitt sinn og spurði hvort ég vildi
skreppa á krá og hitta Guðrúnu
systur sína. Hann bætti við að ég
ætti örugglega eftir að kunna vel
við hana. Það voru sannarlega
orð að sönnu enda var Guðrún
alveg einstök kona. Við fyrstu
sýn tók ég eftir glæsilegri konu
sem var ræðin, skemmtileg og
hrókur alls fagnaðar í góðra vina
hópi.
Við nánari kynni komu aðrir
eiginleikar í ljós. Hugsjónakonan
Guðrún var með hjarta sem sló
til vinstri. Hún vildi réttlátara
samfélag. Afstaða hennar til
málefna tók undantekningar-
laust mið af hagsmunum heildar-
innar en ekki af því sem snerti
eigin garð. Ung var hún virk í fé-
lagi herstöðvaandstæðinga og
gegnum vinnu í Svíþjóð fór hún
til Gambíu og Rússlands og vann
við þróunarsamvinnu. Hún var
mikill friðarsinni og orðaði það
stundum að hún gæti hugsað sér
að fara til Palestínu og leggja
sitt af mörkum í baráttu Palest-
ínumanna við Ísrael. Guðrún ólst
upp í Kópavogi en var mikil mið-
borgarkona og bjó á Kjartans-
götu í miðri hringiðunni. Þar var
miðstöð Skólagerðissystkinanna
og gestgjafinn Guðrún notaði
hvert tækifæri til að hóa saman
liðinu sínu. Hún kunni að halda
góðar veislur þar sem ungir sem
aldnir skemmtu sér saman. Auð-
vitað var alltaf gott í matinn
enda listakokkur á ferð og fé-
lagsskapurinn ekki af verri end-
anum. Við kynntumst vinum
hennar um leið og fjölskyldu-
böndin voru styrkt. Guðrún var
barnlaus en sannkölluð súper-
frænka. Alltaf til í að passa, að-
stoða og umgangast bæði börn
systkina og vina. Og hún upp-
skar sem hún sáði, þau sóttust
eftir félagsskap hennar og voru
óhrædd við að sýna hvað þau
mátu hana mikils. Guðrún var fé-
lagslynd og átti ótal vini og sem
hún ræktaði vel. Hún var ekki
mikið fyrir að eyða tímanum í
sjónvarpsgláp. Vildi miklu frekar
fara á tónleika, í leikhús eða bara
út að labba í frítíma sínum. Oft
hjóluðum við niður í bæ þegar
veðrið var gott, hittumst á miðri
leið, fengum okkur bita og leyst-
um lífsgátuna miklu. Þessara
stunda á ég eftir að sakna mikið.
Hún var með eindæmum bón-
góð, lánaði bílinn sinn og gekk úr
rúmi fyrir vini vina sinna án þess
að hugsa sig um. Guðrún fékk
stærðfræðigenið í arf frá foreldr-
um sinnum og las stærðfræði í
Uppsölum. Hún var alltaf í miklu
sambandi við vini frá Svíþjóð-
arárunum og þurfti reglulega að
heimsækja hitt heimalandið sitt.
Eftir að hún flutti heim vann hún
lengst af á Hagstofunni, en söðl-
aði svo um fyrir nokkrum árum
og fór þá að vinna hjá starfs-
endurhæfingarsjóðnum Virk
sem var alveg í anda hennar, að
finna starf með tilgang.
En fyrst og fremst var Guð-
rún skemmtileg og ein af þeim
sem var alltaf gott að hitta.
Svo kom reiðarslagið. Guðrún
og Þorgerður systir hennar
skruppu í stutta ferð til Gauta-
borgar. Þar fékk hún blóðtappa
og komst aldrei til meðvitundar.
Eftir sitja aðstandendur sem
þurfa að sætta sig við skyndilegt
fráfall Guðrúnar. Allt er þetta
hálfóraunverulegt, þessi flotta
lífsglaða kona farin eins og hendi
sé veifað. Takk fyrir allt, elsku
Guðrún, og hvíl þú í friði.
Anna Guðrún Ívarsdóttir.
Elsku Guðrún. Hvern hefði
grunað að þessi helgarferð til
Gautaborgar myndi enda svona?
Þið mamma komuð glaðar og
sveittar á degi þegar Gautaborg
var næstheitasta borg í Evrópu,
28°C. Maðurinn minn, John, var
búinn að undirbúa rækjur og
grillaðan lax. Við sátum úti og
áttum yndislegt sumarkvöld. Þú
varst svo hress og skemmtileg
eins og alltaf.
Næsta dag pökkuðum við
nesti og fórum í lystigarð þar
sem allt er í blóma á þessum árs-
tíma. Við sátum í skugganum,
ræddum um lífið og spiluðum
boule með krökkunum.
Ég, þú, mamma og Elísabet
(systir mín kasólétt) löbbuðum í
bæinn. Við enduðum fljótt á
kaffihúsi í skugga. Við vorum að
ræða um barnið sem er á leið-
inni, nöfn og fleira.
Á föstudaginn, sem er síðasti
dagur þinn, lét ég þig og mömmu
passa börnin mín, meðan ég var í
vinnunni. Þú hafðir farið í
göngutúr með strákunum og svo
setið á veröndinni og lesið.
Við hittumst svo um fimmleyt-
ið í fordrykk í sólinni gengum
svo á líbanskan veitingastað, við
mamma, Elísabet, Petter, Stefán
bróðir minn, Kajsa, Magnus og
Amelia. Æðislegur matur, smá-
réttir sem maður skiptir sín á
milli. Við fórum svo í óperuna,
Boris Godunov, þar sem systir
mín tekur þátt. Þetta var alveg
ógleymanleg og sterk ópera.
Miklar andstæður, í einu atriði
var allt svart og næst voru allir
klæddir gulli.
Eftir óperuna fórum við á bar.
Þú varst svo mikið að tala um
söguþráðinn i óperunni. Þú hafð-
ir greinilega skilið miklu meira
en við hin en sagðir samt að þú
þyrftir eiginlega að sjá hana
aftur.
Þú skrifar okkur á Facebook
kl. 23.27. „Takk fyrir æðislegt
kvöld, gaman að vera saman,
góður matur, æðislegur söngur,“
síðast voru mörg hjörtu.
Næsta dag komst þú aldrei
fram. Þó að þú andaðir ennþá sá
ég í augunum á þér að þú varst
eiginlega þegar farin úr þessum
heimi.
Ég trúi þessu varla ennþá.
Yndislega móðursystir mín. Þú
hefur alltaf verið svo sjálfsagður
hluti af lífi mínu. Kannski af því
að þú áttir ekki börn sjálf, en
líka bara stóri fallegi persónu-
leikinn þinn. Þú varst alltaf að
hugsa um aðra. Alltaf þegar ég
kom til Íslands var ég komin á
bílinn þinn, í íbúðina þína, í regn-
fötin þín. Eins þegar vinir mínir
eða vinir systkina minna voru að
koma til Íslands voru þeir allt í
einu komnir i Hveragerði með
Guðrúnu, upp eitthvert fjall eða í
matarboð.
Alltaf svo skemmtileg, hress,
vel inni í öllum málum, bæði á Ís-
landi og í Svíþjóð. Ráðagóð og
hélst utan um allt.
Við skipulögðum laugardags-
kvöldið í Gautaborg og ég spurði
hvort við ættum ekki að horfa á
Eurovision saman. Þú sagðist
ekkert vera mjög hrifin af Euro-
vision en bættir svo við: „En ég
er samt ágæt í Eurovision-partí-
um“. Við töluðum um portú-
galska strákinn sem vann í fyrra
og hafði farið í hjartaskipti á
árinu, þér fannst það æðislegt.
Kvöldið sem þú varst úrskurð-
uð látin var farið að hringja í al-
varlega veikt fólk á transplant-
listanum bæði í Svíþjóð og á Ís-
landi. Þetta var ósk þín og í
samræmi við persónu þína, eins
og við öll þekktum þig.
Hvíldu í friði, elsku Guðrún.
Sigrún Einarsdóttir.
Elsku Guðrún, nokkur orð til
þín vegna sviplegs fráfalls um
miðjan maí.
Þakka þér samveruna í Stokk-
hólmi veturinn 1996-97 er ég var
við nám þar í Stokkhólmshá-
skóla. Skömmu áður en ég fór
utan hitti ég tvær frænkur mínar
sem áttu dætur í borginni og
hvöttu þær mig til að hafa sam-
band við þær þar sem ég var ein
á ferð. Þú varst önnur þeirra, þá
að vinna hjá félagasamtökunum
Verdandi og ferðaðist víða um
heim í alls kyns þróunarstarfi.
Þú varst heimskona, fluggreind,
hörkudugleg, örlát, góð mann-
eskja með ríka réttlætiskennd
og síðast en ekki síst skemmti-
leg.
Ömmur okkar voru systur og
við hétum í höfuðið á þeim en
auk þess hést þú í höfuðið á
Ragnheiði móðursystur þinni
sem lést fyrir aldur fram af
berklum og mikill harmdauði í
fjölskyldunni, en móðir mín og
hún voru miklar vinkonur. Guð-
rún í Krossanesi amma þín og
amma Valgerður töluðu saman
nánast á hverjum degi og mikil
og góð tengsl voru milli barna-
hópanna. Við áttum því sam-
eiginlega arfleifð þó að 10 ár hafi
skilið á milli okkar og við ekki
þekkst mikið í uppvextinum.
Ég minnist með þakklæti
margra góðra samverustunda
með þér og vinum þínum og
þeim sem ég kynntist betur af
fjölskyldu þinni. Þú varst mikil
félagsvera og ræktaðir vel sam-
skipti við börn vina og fjölskyldu
og eru þau eflaust mörg nú um
stundir sem sakna þín sárt.
Við hittumst síðast fyrir
nokkrum mánuðum og ætluðum
að gefa okkur góðan tíma til að
hittast fljótlega. Það var því
gleðilegt að fá boð í 90 ára af-
mæli Sigrúnar móður þinnar 2.
júní, sendi ég þér þakklæti fyrir
og hlakkaði til að sjá þig og í
framhaldi af því gætum við hist
almennilega. En það verður
greinilega ekkert af því að sinni,
elsku Guðrún. Guð blessi minn-
ingu þína.
Valgerður Katrín
Jónsdóttir (Systa).
Guðrún Ragn-
heiður Jónsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Guðrúnu Ragnheiði Jóns-
dóttur bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BORGHILDUR TRAUSTADÓTTIR,
Hveragerði, áður til heimilis á
Patreksfirði,
lést sunnudaginn 27. maí.
Útför hennar fer fram frá Hveragerðiskirkju föstudaginn 8. júní
klukkan 13.
Elísabet Einarsdóttir Kári Þór Michelsen
Brynhildur Sigurðardóttir Sigurður Sveinsson
Ingveldur Sigurðardóttir Þorvaldur Hannesson
Sigríður Björk Sigurðardóttir Guðmundur Sigurðsson
Njörður Sigurðsson Kolbrún Vilhjálmsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
INGI ÞÓR BJÖRNSON,
Flúðaseli 14, Reykjavík,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar á líknardeild
Landspítalans 1. júní.
Útför hans fer fram frá Digraneskirkju föstudaginn 8. júní
klukkan 15.
Helga Þóra Þórsdóttir
Erna Björk Ingadóttir Sigurpáll Óskar Sigurðsson
Eva Lind Ingadóttir
Elísa Ösp Ingadóttir Hrafnkell Helgason
og barnabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
PÁLL ÞÓRIR BECK
kennari,
lést að kvöldi 3. júní á Hrafnistu í
Hafnarfirði.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn hins látna