Morgunblaðið - 11.07.2018, Síða 24

✝ Helga Ísleifs-dóttir fæddist á
Hvolsvelli 15. ágúst
1941.
Hún lést á gjör-
gæsludeild Land-
spítalans við Hring-
braut 28. júní 2018.
Foreldrar Helgu
voru Ísleifur Ein-
arsson frá Miðey í
Austur-Landeyjum,
f. 4.9. 1875, d. 4.2.
1968, og Þorgerður Diðriks-
dóttir frá Langholti í Flóa, f. 5.7.
1917, d. 13.5. 2007.
Bræður Helgu eru Birgir Ís-
leifsson, f. 1937, og Diðrik Ís-
leifsson, f. 1946.
25. apríl 1961 giftist Helga
eftirlifandi eiginmanni sínum,
Erlingi Ólafssyni, f. 30.4. 1938.
Foreldrar hans voru Ólafur
Guðjónsson, f. 1909, d. 1999, og
Bóel Kristjánsdóttir, f. 1910, d.
2003. Börn Helgu og Erlings
eru: 1) Brynja, f. 1959, börn
unnusta Hulda Kristín Harðar-
dóttir, f. 1991, og eiga þau Haf-
dísi Báru, f. 2017, b) Birta Vífils-
dóttir, f. 1998.
Helga gekk í barnaskólann á
Hvolsvelli og síðar í gagnfræða-
skólann í Skógum undir Eyja-
fjöllum og lauk þaðan prófi
1957.
Hún vann hin ýmsu störf á
Hvolsvelli, meðal annars á
saumastofunni Sunnu, af-
greiðslustörf í versluninni Björk
og einnig hjá Kaupfélagi Rang-
æinga, ásamt öðru.
Árið 1990 fluttu Helga og
Erlingur frá Hvolsvelli til
Reykjavíkur og hóf Helga þá
störf í Tómstundahúsinu en árið
1995 fór hún að vinna sem skóla-
liði í Fossvogsskóla og starfaði
þar til ársins 2008 er hún fór á
eftirlaun.
Frá því í desember 1991 hafa
Helga og Erlingur búið í Kópa-
vogi og þar af síðustu sjö árin í
Gullsmára 9, Kópavogi.
Útför Helgu fer fram frá
Seljakirkju í Reykjavík í dag,
miðvikudaginn 11. júlí 2018, og
hefst athöfnin kl. 13.
hennar eru: a)
Linda Björk Sig-
urðardóttir, f. 1977,
maki Ármann Heið-
arsson, f. 1976, og
eiga þau Aþenu Sól,
f. 2003, Söru Líf, f.
2003, og Rakel
Heiðu, f. 2011, b)
Ágúst Leó Sigurðs-
son, f. 1985, maki
Harpa Mjöll Kjart-
ansdóttir, f. 1987,
og eiga þau Aron Einar, f. 2011,
og Evert Kára, f. 2014.
2) Ísleifur Þór, f. 1960, maki
Þórunn Jónasdóttir, f. 1964,
börn þeirra eru: a) Sigrún, f.
1985, maki Þórir Hrafn Harðar-
son, f. 1981, og eiga þau Freyju
Björgu, f. 2010, Úlfdísi Evu, f.
2013, og Þóreyju Völu, f. 2013,
b) Þórir, f. 1987, c) Haukur, f.
1991, d) Helga Sóley, f. 1996, e)
Hildur, f. 1998.
3) Bára, f. 1965, börn hennar
eru: a) Andri Vífilsson, f. 1988,
Þú varst alltaf svo góð við mig,
ég fékk athygli þína óskipta,
þú lifðir fyrir mig,
hlustaðir á mig, talaðir við mig,
leiðbeindir mér,
lékst við mig,
sýndir mér þolinmæði,
agaðir mig í kærleika,
sagðir mér sögur,
fræddir mig
og baðst með mér.
Þú varst alltaf svo nærgætin
og skilningsrík,
umhyggjusöm og hjartahlý.
Þú varst skjól mitt og varnarþing.
Við stóðum saman í blíðu og
stríðu, vorum sannir vinir.
Mér þótti svo undur vænt um þig,
elsku mamma mín.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Elsku mamma. Tárin renna
niður kinnar mínar. Mikið
sakna ég þín og þess að heyra
ekki í þér á hverjum degi. Við
höfðum komið upp þeirri hefð
núna síðustu árin að ég hringdi
alltaf í þig kl. 11 á virkum dög-
um, umræðuefnið var kannski
ekki alltaf mikið, bara að heyra
hvor í annarri og bjóða góðan
daginn.
Að sitja og skrifa minning-
argrein um þig er eitthvað svo
óraunverulegt. Við áttum eftir
að gera svo margt, sitja og
spjalla eins og við gerðum svo
oft.
En ég hugga mig við allar
góðu minningarnar um þig. Þú
varst alltaf boðin og búin til að
hjálpa mér og leiðbeina mér.
Eftir að þið pabbi fluttuð í
Kópavog þá voru samskipti
okkar mjög mikil. Ég er enda-
laust þakklát fyrir hvað þú
hjálpaðir mér mikið með börnin
mín Andra og Birtu þegar þau
voru lítil og eftir að þú hættir
að vinna þá voru mörg skutlin
sem Birta mín fékk hjá þér,
hvort sem það var á fótboltaæf-
ingar eða hjómsveitaræfingar,
alltaf varstu tilbúin að létta
undir með mér. Þegar litla
ömmustelpan mín Hafdís Bára
fæddist síðastliðið haust
ákvaðst þú að prjóna eins
peysu á hana og þú prjónaðir á
mig fyrir rúmlega 50 árum. Við
fundum gömlu peysuna og svo
var farið í búð að kaupa garnið.
Þú varst með ákveðnar skoð-
anir á því hvaða litir ættu að
vera svo það þurfti svolitla leit
þar til þeir fundust. Og svo
byrjaðir þú að prjóna og hættir
ekki fyrr en verkið var full-
komið. Nú fer að líða að því að
litla ömmuskottið mitt fari að
nota þessa peysu og mun peys-
an alltaf minna mig á þig.
Mikið elskaðir þú að komast
í sólina á suðrænum slóðum og
fóruð þið pabbi í margar sólar-
landaferðirnar þegar þið höfð-
uð heilsu til. Ég fór í nokkrar
með ykkur, til Portúgals, Mal-
lorka og Tyrklands og eftir
standa dásamlegar minningar
úr þessum ferðum. Þegar við
vorum í Tyrklandi þá var ansi
heitt hjá okkur, rúmlega 40
gráður en þá leið þér vel. Það
er aldrei of heitt sagðir þú og
naust þess að sitja úti og lesa
meðan við hin vorum að leka
niður. Síðasta utanlandsferðin
okkar saman var til Brighton
haustið 2012. Það var skemmti-
leg ferð, sátum á útikaffihúsum
og horfðum á mannlífið, þetta
elskaðir þú. Einnig fannst okk-
ur gaman að skoða í búðirnar
og þegar kom að fötum þá
skoðaðir þú alltaf saumaskap-
inn á flíkinni og hafðir nokkur
vel valin orð um það ef þér
fannst þetta ekki nógu vel gert.
„Hver lætur flíkina svona frá
sér? Hvurslags saumaskapur er
þetta bara?“ Þá gat ég ekki
annað en brosað og þakkaði
fyrir að enginn skildi íslensku.
En nú er komið að kveðju-
stund, elsku mamma, sjáumst
síðar.
Ég elska þig.
Þín dóttir,
Bára.
Í dag kveðjum við mömmu,
tengdamömmu, ömmu okkar og
langömmu.
Helga var jarðbundin, traust
og trygg. Hún flíkaði ekki til-
finningum sínum en hafði
sterka réttlætiskennd og sagði
sína meiningu ef svo bar undir.
Eiginlega hefði Helga átt að
fæðast á suðrænum slóðum.
Hún elskaði sólríka daga og
naut sín sjaldan betur en þá,
með góða bók í hendi eða að
dunda í garðinum.
Helga var alla tíð mikil
saumakona. Niðurinn úr
saumavélinni söng þau systkini
í svefn flest kvöld og tók á móti
þeim að morgni. Meðan börnin
voru enn heima saumaði hún á
þau nær hverja flík. Hún fylgd-
ist vel með og var útsjónarsöm
að hanna föt út frá nýjustu
tískustraumum, enda umhugað
um að börnin tylldu í tískunni.
Sonurinn var henni þó ekki
alltaf sammála og vildi heldur
stuttbuxur og gúmmískó en ný-
móðins útvíðar gallabuxur.
Fleira en saumaskapur lá vel
fyrir Helgu, hún var mjög
skapandi og allt lék í hönd-
unum á henni. Hún útbjó
skrautmuni og leirtau úr ker-
amiki, gerði þrívíddarmyndir,
skartgripi og svo mætti lengi
telja. Hún var alltaf til í að
prufa sig áfram og skapa.
Minnisstætt er þegar hún fór á
sumarnámskeið og lærði að út-
búa listilega fallegar jólakúlur.
Í framhaldinu hófst framleiðsla
á jólakúlum en ekki leið á löngu
þar til hún var búin að breyta
hugmyndinni og gera alls konar
heilsárskúlur með nýjum
mynstrum. Heimili þeirra
Helgu og Ella var alla tíð prýtt
fallegum munum úr smiðju
hennar og oftast eitthvað nýtt
búið að bætast við í hvert sinn
sem við litum inn.
Sama átti við um garðinn,
eftir að Helga og Elli fluttu í
Kópavoginn blómstraði garðá-
hugi þeirra. Helga var með
græna fingur og hafði yndi af
að sá fræjum og koma til græð-
lingum. Garðurinn í Hraun-
tungunni skartaði rósum, runn-
um og fjölærum blómum, ásamt
hinum ýmsu garðbúum sem
þau hjónin útbjuggu í samein-
ingu. Í garðinum sköpuðu þau
sannkallað ævintýraland þar
sem kirkjur, hús, fólk og verur
urðu til. Elli sagaði út og setti
saman en Helga gæddi allt lífi
með því að mála gripina listi-
lega og raða upp í garðinum.
Hraunkot var lítið hús í garð-
inum, þar dvöldu barnabörnin
langa sumardaga með veislu-
föng frá ömmu, djús og krem-
kex og kannski einstaka kakó-
bolla inn á milli. Því þó að
garðurinn væri listilega
skreyttur var þar alltaf pláss
fyrir leik og jafnvel smá ærsl í
fjörugum barnahópnum.
Á síðasta heimili þeirra
hjónanna í Gullsmáranum voru
haldnar ófáar veislur með öll-
Helga Ísleifsdóttir um afkomendunum. Lang-ömmubörnin fengu þá að leggja
undir sig svalirnar, innan um
garðbúana góðu. Þar var gott
að breiða úr sér með spil eða
liti, en skjótast svo inn í eldhús
og stofu og krækja sér í veit-
ingar af veisluborði.
Það er óraunverulegt að geta
ekki þegið kaffisopa og spjall
hjá Helgu næst þegar við kom-
um við í Gullsmáranum. Eða fá
hana í heimsókn, komna með
kött í fangið þó hún viður-
kenndi aldrei hversu annt
henni var um dýrin, með nýj-
ustu fréttir af fjölskyldunni. En
kveðjustundin er komin, elsku
mamma og amma, og við þökk-
um samfylgdina. Þín verður
sárt saknað, en minningin lifir.
Ísleifur, Þórunn
og fjölskylda.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Elsku amma.
Þú varst mér svo góð og átt-
um við margar góðar stundir
saman. Þau voru ófá skiptin
sem ég var hjá ykkur afa í
Hrauntungunni og átti ég þar
mínar bestu stundir sem barn.
Þetta er allt svo óraunverulegt,
ég bíð alltaf eftir því að vakna
af þessum hræðilega draumi en
svona er þetta víst. Ég hefði
aldrei trúað því að þetta myndi
gerast strax, við áttum svo
margt ógert saman, ég gæfi allt
fyrir eina stund með þér í við-
bót.
Lífið verður einmanalegt án
þín en ég mun bera þig í hjarta
mér og ég veit að þú munt
fylgja mér um ókomna tíð.
Það er komið að kveðju-
stund, elskuleg amma mín,
takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig, þú varst mér
ávallt sem móðir. Minning þín
lifir að eilífu.
Þín dótturdóttir,
Birta Vífilsdóttir.
Ég var rosalega lengi að
finna út hvernig ég ætti að
byrja minningargrein um
Helgu ömmu en þegar maður
missir einhvern sem manni
þykir vænt um, þá fer maður
nú samt óhjákvæmilega í minn-
ingabankann og rifjast þá upp
allskonar augnablik. Ég man
nú ekki mikið eftir fyrsta skipt-
inu sem ég bjó hjá ykkur afa,
enda voru það tvö fyrstu ár ævi
minnar. En ég nú á samt fullt
af minningum úr Litlagerðinu.
Ég man að mér þótti ógurlega
gaman að fara út í kartöflugarð
á bak við hús og næla mér í
graslauk sem þú hafðir gróð-
ursett þar. Ég get næstum
heyrt í þér kalla á mig úr
vaskahúsdyrunum að klára
ekki allan laukinn og ég get
svarið það að ég finn lyktina úr
garðinum, svona geta minning-
ar verið sterkar. Seinna skiptið
sem ég bjó hjá ykkur voruð þið
afi flutt í Hrauntunguna og ég
að hefja framhaldsnám í
Reykjavík. Ég man að við tvær
áttum oft mjög góðar stundir í
stofunni, horfandi á sjónvarpið
hvor með sitt eplið í hendi. En
þú borðaðir eplið ekki eins og
flestir, annaðhvort skarstu það
í ofurþunnar skífur eða skófst
það með hnífnum. Þarna lærði
ég að meta þunnskornar eplas-
kífur og þú fannst mjög flotta
leið til að koma ávöxtum ofan í
unglinginn. Ég fékk líka að
spreyta mig aðeins á elda-
mennskunni á meðan ég bjó hjá
ykkur og þú tókst því fegins-
hendi ef ég bauðst til að elda.
Það fór nú samt ekki alltaf eins
og ég lagði upp með. Ég man
að einu sinni „ofsteikti“ ég
hakkið það mikið að það var
eins og þið væruð að bryðja
grófa möl þegar þið borðuðuð
það. Kurteis þökkuðuð þið svo
fyrir matinn en ég minnist þess
reyndar ekki að hafa verið beð-
in um að elda hakk aftur.
Amma, það er ómetanlegt fyrir
mig að hafa hitt þig nokkrum
dögum áður en þú veiktist, ná
að spjalla við þig og safna fleiri
minningum.
Nú stöðvar ekkert tregatárin,
og tungu vart má hræra.
Þakka þér, amma,
öll góðu árin,
sem ótal minningar færa.
Já, vinskap þinn svo mikils ég
met
og minningar áfram lifa.
Mót áföllum lífsins svo lítið get,
en langar þó þetta að skrifa.
Margt er í minninganna heimi,
mun þar ljósið þitt skína.
Englar hjá Guði þig geymi,
ég geymi svo minningu þína.
(Höf. ók.)
Takk fyrir allt, elsku amma.
Linda Björk Sigurðardóttir.
Elsku Helga amma.
Fyrir rétt rúmlega þremur
árum kynntist ég honum Andra
mínum og hitti þig í fyrsta
skipti. Ég ætlaði varla að þora
að heimsækja ykkur Ella en
Andri vildi endilega sýna kven-
kostinn sem hann hafði fundið.
Ég var frekar smeyk í fyrstu
en við náðum fljótt saman enda
á svipaðri bylgjulengd. Gátum
gantast með hitt og þetta og
hlegið saman. Það var samt
ekki fyrr en í október síðast-
liðnum sem ég fór að koma í
heimsókn nánast í hverri viku.
Þá var Hafdís Bára, níunda
langömmubarnið þitt, komin í
heiminn. Það var yndislegt að
sjá gleðina í augum ykkar Ella
þegar ég kom inn með Hafdísi
Báru og ekki fékk ég að hafa
hana lengi í fanginu. Ég man
hvað dóttir mín var alltaf erfið
að taka snuð í fyrstu, en þú
hlustaðir ekkert á tuðið í henni
heldur sagðir einfaldlega:
„Hérna, taktu tappann stelpa,
hættu að spýta þessu út úr
þér.“ Hvorugri ykkar fannst
þetta leiðinlegt. Fyrir jólin
varstu boðin og búin að hjálpa
mér að sauma jólagjöf handa
mömmu sem og breyta fötun-
um hennar Hafdísar Báru svo
að þau pössuðu betur. Þegar ég
kíkti á þig með peysu sem ég
saumaði fyrir norðan og var
mjög stolt af þá gladdistu með
mér og varst ekkert að benda á
öll mistökin. Í sannleika sagt
þá varstu mér nánast eins og
amman sem ég missti þegar ég
var 12 ára gömul. Ég gleymi
aldrei hvað þú varst hress í síð-
ustu heimsókn minni til þín og
hvað ég hlakkaði til að koma
aftur til þín og fá að sauma hjá
þér kjól á Hafdísi Báru. Nú eru
þeir tímar liðnir en ég mun
aldrei gleyma þér. Hafdís Bára
er ennþá svo lítil að hún man
ekki eftir þér, en hafðu engar
áhyggjur, ég mun segja henni
frá þér. Við hættum heldur
ekki að heimsækja Ella, eða
„Ellafa“ eins og Andri segir, og
ég er alveg að ná að segja rétt.
Hann lifnar allur við þegar
Hafdís Bára kemur og hún er
alveg búin að taka hann í sátt.
Takk fyrir allar dýrmætu
minningarnar og hvíldu í friði,
mín kæra Helga. Ég hlakka til
að hitta þig síðar.
Hulda Kristín.
24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. JÚLÍ 2018
Elskulegur eiginmaður minn, bróðir og
mágur,
HELGI ÞÓR MAGNÚSSON,
Ásabraut 14, Grindavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
miðvikudaginn 4. júlí. Útför hans fer fram
frá Grindavíkurkirkju mánudaginn 16. júlí klukkan 14.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja
minnast hans er bent á að láta Hjúkrunarheimilið Víðihlíð í
Grindavík njóta þess. Banki 0142-26-382971, kt. 511297-2819,
Heilbrigðisstofnun Suðurnesja.
Kristín Guðmundsdóttir
Elín Magnúsdóttir Sigurður Ingimarsson
Þuríður Magnúsdóttir
og aðrir aðstandendur
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
FINNBJÖRN ÞORVALDSSON,
lést á heimili sínu mánudaginn 9. júlí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Theodóra Steffensen
Björn Finnbjörnsson Sigríður Aradóttir
Finnbjörn Finnbjörnsson Kathia Rovelli
Þorvaldur Finnbjörnsson Anna Árnadóttir
Sigríður Finnbjörnsdóttir Halldór Hilmarsson
Gunnar Þór Finnbjörnsson Eyrún Magnúsdóttir
Halldóra Svala Finnbjörnsdóttir
Úlfar Finnbjörnsson Sigrún Hafsteinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir, tengdamóðir, amma og
langamma,
PETRÍNA SALÓME GÍSLADÓTTIR,
Boðaþingi 24,
lést 29. júní. Útförin fer fram frá Lindakirkju
föstudaginn 13. júlí klukkan 13.
Aðstandendur
Bróðir okkar og frændi,
INGVAR EYJÓLFSSON
frá Gillastöðum,
verður jarðsunginn frá Reykhólakirkju
laugardaginn 14. júlí klukkan 14.
Systkini og aðrir aðstandendur