Þróttur - 20.12.1922, Blaðsíða 16

94
ÞRÓTTUR
Spjótkast.
Sænska aðferðin.
Eins og í flestum íþróttagreinum eru
fleiri en „einn vegur, sem liggur til sálu-
hjálpar" í spjótkasti. Ein aíSferð er >að
þó, sem útbreiddust er, bæði meðal þjóSa
og einstaklinga; sú aðferö er sænska aS-
feröin. Er það talsvert eftirtektarvert,
vegna þess, að á flestum sviðum öðrum út-
rýma hinar nýrri aðferðir þcini eldri, —
en sænska aðferðin er einmitt elst þeirra,
sem nú eru notaðar. Ef til vill er þetta að
•*
einhverju leyti afleiðing þess, að sá maö-
ur,1) sem jafnan sigraði í þessari íþrótt á
Olympisku leikjunum, frá því hún var tek-
in á leikskrána 1906, og þar til hann hætti
að keppa, 1912, notaði þá aðferS, — enda
var hann að nokkru leyti höfundur henn-
ar. Annað er þaS þó aS líkindum, sem
aSallega veldur þessu, sem sé það, að flest-
ir, sem þekkingu hafa til að geta dæmt
um, munu vera á einu máli um þaS, að
sænska aSferSin sé sú aðferS, sem beinast
liggur viS, og þess vegna auðlærðust flest-
um. Flestir íþróttakennarar kenna „efn-
um“ sínum fyrst þá aðferö; að eins eftir
að búiS er aS þrautreyna hana árangurs-
lítið, er tekiS til við aSrar aðferSir eða
brugSiS út af hinni venjulegu, svo að hæfi
kostum og göllum einstaklingsins.
Þessar aörar aðferðir eru flestar annaS-
hvort svo skyldar þeirri sænsku að varla
geta talist nema afbrigöi, eða þá svo laus-
ar og óákveSnar, að varla kasta tveir menn
O Svíinn Erik Lemming; hann er hinn eini
af nútíma-sigurvegurum Olympiuleikjanna,
sem hlotnast heföi sá mikli heiSur að mega
hafa andlit sitt á líkneski því, sem sigurvegar-
ar fom-grísku Olympiuleikjanna máttu reisa
sér á Stadion (leikvanginum); enginn mátti
setja andlit sitt á myndina, fyr en hann haföi
sigraS á þrennum Olympiuleikjum.
eins,þótt báðir þykist nota sömu aSferð,svo
að réttar væru nefndar einstaklingaaðferS-
ir. Dæmi þess er aðferð heimsmeistarans
Myyre. Hann varð fyrstur til aö taka upp
það afbrigSi, sem nefnt hefir veriö síðan
finska aðferðin, og með henni hefir hann
náS svo góðum árangri, að enginn hefir
staðið honum á sporSi í öllum heiminum;
sýnir þetta, — og svo þaö, aS þeim öðrum,
sem reynt hafa að taka upp sömu aSferð,
liefir ekki tekist eins vel, — að Myyre hefir
þarna fundið aSferS við sitt hæfi, sem al-
veg óvíst er aS ráðlegt sé fyrir aöra aS
taka upp, og alveg áreiðanlega er flestum
miklu vandlæröari og ótamari en sænska
aðferðin.
Eins og sést á árangri Myyre, geta ein-
staklinga-aðferðirnar veriS mjög góðar, ef
þær eiga viS mánninn; eru auðvitað beztar,
ef sú rétta finst, — en þaS er nú meinið,
aö oftast eiga þær ekki við og eru að eins
til tafar. Sænska aðferðin er aftur á móti
viS hæfi flestra.
Að árangri Myyre einum undanskild-
um er árangur sá, sem náðst hefir meS
sænsku aSferðinni engu síöri árangrum
annara einstaklinga-kastaðferða.
AstæSan til þess, að sænska spjótkasts-
aðferSin heldur enn velli, er þá sú, að eng-
in ákveðin aSferð hefir enn fundist, sem
taki lienni fram í nokkru.
Af þessum ástæðum, sem hér eru taldar
— og fleirum — þykist eg því ekki þurfa
að biSja afsökunar, þó eg lýsi aSeins
sænsku aðferðinni (hægri handar kasti) í
þessari grein. Ef til vill veröur tækifæri til
aS minnast síSar á hinar.
Kastarinn tekur sér stöðu 15—20 metra
frá kastbrúninni og stendur beinn og sér
sem eölilegast, með vinstri hendina niSur
með hliSinni, en hægri hendinni er haldið
rétt ofan viS hægri öxlina og lófanum snú-
ið fram, og upp á við; er upphandleggur-
inn þá lágréttur. SpjótiS hvílir þannig í