Breiðfirðingur - 01.04.1988, Síða 137

BREIÐFIRÐINGUR
135
Páll Vídalín Magnússon, bifr.stj.
frá Bjarnastöðum í Saurbœ.
ingi á stólörinunum. Vildu naglar þessir losna og ganga upp
og lá þá stundum við meiðingum.
Prír nemendur eru einkum nefndir til sögunnar, það voru
þeir Jónas A. Sigurðsson, Húnvetningur að ætt og síðar
prestur í Vesturheimi, Árni Thorlacíus, kaupmannssonur
frá Stykkishólmi og Bogi Thorarensen, seinna bóndi í
Hvammsdal. Pað var háttur Árna þegar hann sat og skrifaði
í kennslutímum, þá lét hann jakka sinn mynda einskonar
hlífðartjald framyfir höfuðið, uppi á borðinu. Sást þá illa í
skrif hans. Hann var best klæddur allra námssveina, t.d voru
allar tölur í jakka hans yfirdekktar að hætti þeirrar tíðar. Á
móti honum við borðið sat Jónas Húnvetningur. Hann skrif-
aði sjaldan staf, hafði minni gott og var oftast hæstur á öllum
bóklegum prófum.
Án þess að Árni Thorlacíus vissi af hafði nú Jónas snúið
allar tölur af jakka hans og lagt á borðið fyrir framan hlífð-
artjaldið. Litlu síðar verður Árni var verknaðarins. Gerðist
þá margt í senn. Thorlacíus sprettur sem stálfjöður úr sæti,
leggur stól sinn saman og áður en Jónas gat rönd við reist,
hafði Thorlacíus með stólnum tvöföldum slegið Jónas helj-
arhöggi í höfuðið. Féll hann rotaður í gólfið og með andlitið