Breiðfirðingur - 01.04.1988, Qupperneq 139

BREIÐFIRÐINGUR
137
Elínborg Ágústsdóttir
Gæðingurinn Óspakur
í haustblíðu, undir septembersól árið 1922 fæddist lítið hest-
folald í Hamraendalandi „undir Jökli“ á Snæfellsnesi. Það
var gömul trú að folald sem fæddist að hausti, einkum ef
hryssan væri 20 vetra eða eldri, yrði örugglega góður reið-
hestur.
Nú var hvorutveggja. Móðirin var 21 vetra og orðið svona
áliðið sumars. Þetta var sjaldgæft en ekki taldi bóndinn þetta
neina búbót og ekki hirti hann um neinar kerlingabækur.
Honum datt sem sagt ekki í hug að vænta mikils af þessum
síðgotungi.
í réttirnar fór faðir minn frá Mávahlíð, skilamaður í
Hnausarétt í Breiðuvík. Sá hann litla folaldið með leirljósu
hryssunni við réttina. Leist honum strax vel á litla jarpa hest-
inn og falaði hann til kaups af eigandanum. Petta var auðsótt
mál og voru kaupin gerð. Lét faðir minn lamb fyrir folaldið
og þóttust víst báðir hafa gert góð kaup. Akveðið var að
þegar farið yrði út á Sand með hryssuna til afsláttar skyldi
folaldið fylgja henni að Mávahlíð. Hryssa þessi var ættuð
austan úr Skaftafellssýslu. Kom Sigmundur bóndi með hana
að Hamraendum. Hefur hún vafalítið verið af góðu hesta-
kyni.
Nú víkur sögunni að litla Jarp, folaldinu smáa, er það
kemur að Mávahlíð. Þar var hann settur inn í fjós og látinn
í bás ásamt kálfi. Var hann alinn á mjólk og töðu sinn fyrsta
vetur.
Fljótt komu í ljós viðbrögð folaldsins til samfélagsins,
styggöin og þessi leiftrandi augu. Höfuðburðurinn hnar-
reistur og síkvikur. Þetta voru ólíkir félagar, kálfurinn, jórt-